Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB1/415-1192/09-2/IM
z 19 stycznia 2010 r.
Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Rodzaj dokumentu
interpretacja indywidualna
Sygnatura
ILPB1/415-1192/09-2/IM
Data
2010.01.19
Autor
Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu
Temat
Podatek dochodowy od osób fizycznych --> Koszty uzyskania przychodów --> Pojęcie i wysokość kosztów uzyskania przychodów
Słowa kluczowe
amortyzacja
koszty uzyskania przychodów
stawka amortyzacji
Istota interpretacji
Czy budynek po przeprowadzeniu modernizacji i ulepszeniu oraz przystosowaniu do nowego rodzaju wykorzystania jako budynek handlowo-usługowy będzie mógł być amortyzowany przez Wnioskodawcę indywidualną stawką amortyzacyjną?
Wniosek ORD-IN 418 kB
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą, opodatkowaną podatkiem liniowym. Zamierza kupić budynek mieszkalny, zmodernizować i ulepszyć go, gdyż na dzień dzisiejszy nie jest kompletny i zdatny do użytku. Nakłady inwestycyjne na ten obiekt przekroczą co najmniej 30% jego wartości początkowej. Po zrealizowaniu tej inwestycji Wnioskodawca budynek przeznaczy na działalność handlowo-usługową. Część przeznaczona będzie na prowadzenie firmy, resztę Zainteresowany przeznaczy na dzierżawę, wynajem pomieszczeń w ramach prowadzonej przez siebie działalności. Odpisy amortyzacyjne będą dokonywane od zwiększonej wartości środka trwałego. Budynek ten po modernizacji będzie kwalifikował się do rodzaju 103 KŚT, będzie oddany do używania w 2010 r. i po raz pierwszy wprowadzony do ewidencji środków trwałych Wnioskodawcy. Budynek nie jest zdatny do użytku, jego budowa rozpoczęła się w 1993 r. i trwała do końca 1996 roku. Jest pozostawiony w stanie surowym i otwartym.
Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 22j ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, ww. budynek Zainteresowany będzie mógł amortyzować przy zastosowaniu indywidualnej stawki amortyzacyjnej przez okres nie krótszy niż 36 miesięcy.
Stosownie do treści art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14 poz. 176 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Z powyższego przepisu wynika, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie koszty, a więc bezpośrednio i pośrednio związane z uzyskiwaniem przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 powołanej ustawy. Jednakże, aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, podatnik musi wykazać jego związek z prowadzoną działalnością oraz to, że poniesienie tego wydatku miało lub mogło mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu, ewentualnie na zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodu.
W myśl art. 22g ust. 17 cyt. ustawy, jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1, 3-9 i 11-15, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 3500 zł. Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 3500 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji. Odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 22j – 22ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1 (art. 22i ust. 1 ww. ustawy). Z uwagi na to, że składniki majątku wykorzystywane są przez podatników w dłuższym okresie czasu, a nie tylko w roku ich nabycia, ustawodawca przyjął zasadę, że wydatki te zalicza się do kosztów sukcesywnie, w miarę ich zużycia. Podatnicy mogą – stosownie do treści art. 22 ust. 8 ww. ustawy - uznać za koszty uzyskania przychodów jedynie odpisy amortyzacyjne dokonane zgodnie z przepisami art. 22a - 22o ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z uwzględnieniem art. 23. Z treści przepisu art. 22a ust. 1 pkt 1 ww. ustawy wynika, że amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:
o ile będą spełniały następujące warunki:
W myśl art. 22j ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatnicy, z zastrzeżeniem art. 22l mogą indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla używanych lub ulepszonych środków trwałych po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji danego podatnika, z tym że okres amortyzacji nie może być krótszy niż 10 lat dla budynków (lokali) i budowli, innych niż wymienione w pkt 4 - z wyjątkiem:
Zgodnie z art. 22j ust. 3 pkt 2 cytowanej ustawy, środki trwałe, o których mowa w ust. 1 pkt 3 uznaje się za ulepszone, jeżeli przed wprowadzeniem do ewidencji wydatki poniesione przez podatnika na ulepszenie stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej. Analizując przepisy dotyczące możliwości zastosowania indywidualnych stawek amortyzacyjnych dla ulepszonych środków trwałych, należy stwierdzić, iż nie mają one zastosowania do każdego ulepszonego składnika majątkowego, ale wyłącznie do składników majątku, które przed wprowadzeniem do ewidencji i przed dokonaniem ulepszenia spełniały ustawowe kryteria uznania je za środki trwałe. Z przedłożonych informacji wynika, że Wnioskodawca zamierza kupić budynek mieszkalny, zmodernizować i ulepszyć go, na dzień dzisiejszy nie jest kompletny i zdatny do użytku. Budynek ten po modernizacji będzie kwalifikował się do rodzaju 103 KŚT, będzie oddany do używania w 2010 r. i po raz pierwszy wprowadzony do ewidencji środków trwałych Wnioskodawcy. Budynek nie jest zdatny do użytku, jego budowa rozpoczęła się w 1993 r. i trwała do końca 1996 roku. Jest pozostawiony w stanie surowym i otwartym. Aby można było mówić o tym, iż dany środek trwały jest ulepszony, budynek musi spełniać definicję środka trwałego, o której mowa w cyt. powyżej art. 22a ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - tj. musi być kompletny i zdatny do użytku w dniu przyjęcia do używania.
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno. |
doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.