INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r., Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Podatnika, przedstawione we wniosku z dnia 24.11.2009 r. (data wpływu do tut. Biura 14.12.2009 r.), uzupełnionego na wezwanie tut. Organu pismem z dnia 19.01.2010 r. (data wpływu 25.01.2010 r.) oraz pismem z dnia 16.03.2010 r. (data wpływu 17.03.2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla usług budowlanych - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14.12.2009 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku na usługi budowlane.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej produkowana jest masa betonowa (PKWiU 26.63) jak również wykonywane są usługi ogólnobudowlane związane ze wznoszeniem budynków ( PKWiU 45.21.1) polegające na wylewaniu wyprodukowanej masy betonowej w miejsce przeznaczenia przez wykwalifikowanych operatorów sprzętu budowlanego, jak też odpowiednim rozprowadzeniem masy w miejscu wylania przez pracowników firmy Podatnika. Konieczność takiego działania za pomocą własnego sprzętu i przy pomocy własnych wykwalifikowanych pracowników eliminuje ryzyko związane z nieprawidłowym przeprowadzeniem całego procesu technologicznego wytworzenia betonu, jego transportu jak też odpowiedniego rozprowadzenia i pielęgnacji zgodnie z polskimi normami. W uzupełnieniu do złożonego wniosku Strona wskazała, iż zawiera z kontrahentem jedną umowę na wykonanie kompleksowej usługi.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy możliwe jest objęcie całej usługi budowlanej sklasyfikowanej w PKWiU 45.21.1, na którą składa się dostawa betonu, jego transport, rozprowadzanie i pielęgnacja stawką podatku w wysokości 7% VAT...

W podnoszonej sprawie przy sprzedaży betonu towarowego na potrzeby budownictwa mieszkaniowego polegającego na wytworzeniu masy betonowej, transporcie masy betonowej przy użyciu specjalnego sprzętu, rozprowadzenia masy w miejscu przeznaczenia przez wykwalifikowanych pracowników firmy, jak też w etapie końcowym odpowiednia pielęgnacja masy betonowej według oceny Strony powinny być, zgodnie z zapisami art. 146 ust. 1 i art. 146 ust. 1 pkt 2 a ustawy z dnia 11 marca 2004 o podatku od towarów i usług (Dz. U. 2004 Nr 54 poz. 535 z późn. zm.) objęte 7% stawką VAT przy świadczeniu usług budowlanych dla budownictwa mieszkaniowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Na wstępie należy zauważyć, iż wskazany w stanowisku Podatnika przepis art. 146 ust. 1 pkt 2a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. obowiązywał do dnia 31 grudnia 2007 roku.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54 poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (art. 7 ust. 1 ustawy o VAT). Natomiast przez świadczenie usług – w myśl art. 8 ust. 1 cyt. ustawy – rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Zgodnie z art. 8 ust. 3 cyt. ustawy, usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, z zastrzeżeniem ust. 4, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystyki, o których mowa w art. 119. Zatem zarówno towary jak i usługi identyfikowane są na podstawie przepisów o statystyce publicznej.

Co do zasady, zgodnie z treścią art. 41 ust. 1 ww. ustawy o podatku od towarów i usług stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W myśl art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług, wymienionych z załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Zgodnie z art. 41 ust. 12 stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Przepis art. 41 ust. 12a ustawy o VAT określa, że przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 – wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Należy także zauważyć, że w myśl obecnie obowiązującego art. 2 pkt 12 ustawy o VAT przez obiekty budownictwa mieszkaniowego rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11.

Dział 11 PKOB obejmuje m. in.:

budynki mieszkalne jednorodzinne (PKOB 111),

budynki o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe (PKOB 112).

W myśl art. 41 ust. 12b ww. ustawy do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym określonego w ust. 12a nie zalicza się:

1. budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m²;
2. lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m².
   
   

Przepis art. 41 ust. 12c ustawy o VAT wskazuje, iż w przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b stawkę podatku, o której mowa w ust. 2 stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej.

Zgodnie z treścią § 6 ust. 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1336) stawkę podatku wymienioną w art. 41 ust. 1 ustawy o VAT obniża się do wysokości 7% również w odniesieniu do:

1. robót budowlano-montażowych oraz remontów i robót konserwacyjnych dotyczących obiektów budownictwa mieszkaniowego, o których mowa w art. 2 pkt 12 ustawy, lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokali mieszkalnych w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiektów sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 – wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych,
2. obiektów budownictwa mieszkaniowego, o których mowa w art. 2 pkt 12 ustawy, lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokali mieszkalnych w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12

– w zakresie, w jakim wymienione roboty i remonty, obiekty lub ich części oraz lokale nie są objęte tą stawką na podstawie art. 41 ust. 12-12c ustawy.

Z unormowań zawartych w przytoczonych przepisach wynika zatem, iż 7% stawka podatku od towarów i usług ma zastosowanie w całym budownictwie mieszkaniowym, zarówno objętym społecznym programem mieszkaniowym, jak i nieobjętym tym programem.

Zastosowanie jednej stawki podatku od towarów i usług i opodatkowanie nią zarówno usługi, jak i dostawy materiałów budowlanych wykorzystywanych do wykonania tej usługi uwarunkowane jest zakresem w jakim prowadzona jest działalność gospodarcza oraz przedmiotem umowy zawartej z inwestorem. Jeżeli zatem przedmiot prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej obejmuje m.in. działalność usługową w zakresie usług budowlanych oraz budowlano-montażowych w obiektach budownictwa mieszkaniowego i przedmiotem zawartej umowy byłoby wykonanie określonej usługi budowlanej z wykorzystaniem własnych materiałów, wtedy nie byłoby podstaw do wyłączenia z robót budowlano-montażowych wartości materiałów i pozostawiania w tych usługach wyłącznie robocizny. Odrębnym problemem, który pojawiłby się w tej sytuacji byłoby zastosowanie odpowiedniej stawki podatku od towarów i usług dla wykonywanych czynności.

W myśl postanowień art. 2 pkt 6 i art. 8 ust. 3 ww. ustawy zarówno towary, jak i usługi dla potrzeb podatku od towarów i usług identyfikowane są na podstawie przepisów o statystyce publicznej.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej produkuje masę betonową (PKWiU 26.63.) i świadczy usługi ogólnobudowlane ze wznoszeniem budynków (PKWiU 45.21.1) polegające na wylewaniu wyprodukowanej masy betonowej w miejsce przeznaczenia przez wykwalifikowanych operatorów sprzętu budowlanego, jak też odpowiednim rozprowadzeniem masy w miejscu wylania przez pracowników firmy Podatnika. Ponadto ze złożonego wniosku wynika, iż Strona zawiera z kontrahentami jedną umowę na usługę kompleksową.

Zgodnie z powyższym, jeżeli przedmiotem umowy są usługi budowlane objęte grupowaniem PKWiU 45, prawidłowo zaklasyfikowane przez Wnioskodawcę, dotyczące obiektów budownictwa mieszkaniowego (zdefiniowanego dla potrzeb podatku od towarów i usług w art. 2 pkt 12 ustawy), wykonywane z użyciem materiałów, których dostawa opodatkowana jest stawką podstawową 22%, a zawarte umowy ze zleceniodawcami dotyczą kompleksowego świadczenia usług budowlanych i budowlano-montażowych, to na podstawie art. 41 ust. 12-12c ustawy o VAT bądź na podstawie § 6 ust. 2 pkt 1 ww. rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, do opodatkowania takich usług (łącznie materiały, robocizna, transport) ma zastosowanie 7% stawka podatku VAT.

Zatem, usługi wyszczególnione w dziale 45 PKWiU, tj. roboty budowlane, jeżeli są wykonywane w budynkach mieszczących się w PKOB w dziale 11- na podstawie art. 41 ust. 12-12c ustawy o VAT oraz § 6 ust. 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r.- korzystają z obniżonej do 7% stawki podatku VAT.

W świetle powyższego zgodzić należy się z Wnioskodawcą odnośnie zastosowania dla przedmiotowych usług preferencyjnej, 7% stawki podatku od towarów i usług. Nie można zgodzić się jednak ze stanowiskiem, iż stawka podatku wynika z mocy art. 146 ust. 1 pkt 2a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, gdyż przepis ten stracił swoją moc obowiązującą z dniem 31 grudnia 2007 roku.

Z uwagi na to, iż Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w wydawanej interpretacji jest zobowiązany do oceny stanowiska Wnioskodawcy w pełnym zakresie, należało uznać, iż przedstawione przez Stronę stanowisko w przedmiotowym zakresie jest nieprawidłowe.

Ponadto zauważyć należy, że organ podatkowy nie jest organem uprawnionym do dokonywania klasyfikacji statystycznych. Do zastosowania prawidłowej stawki podatkowej niezbędna jest klasyfikacja towaru otrzymana z Ośrodka Interpretacji Standardów Klasyfikacyjnych Urzędu Statystycznego w Łodzi. Rozpatrując niniejszą sprawę oparto się na klasyfikacji przedstawionej przez Podatnika.

Jednocześnie Organ podatkowy zauważa, że złożony wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczy jednego stanu faktycznego, stąd też Wnioskodawca winien wnieść opłatę w wysokości 40 zł. Podatnik dokonał dwukrotnie wpłaty w wysokości 40 zł za wydanie interpretacji indywidualnej tj. w dniu 19.01.2010 r. i w dniu 16.03.2010 r. Zatem kwota 40 zł, zgodnie z art. 14f § 2a Ordynacji podatkowej zostanie zwrócona na numer rachunku widniejącego na dowodzie wpłaty.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Biuro Krajowej Informacji Podatkowej, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.