Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB3/423-915/09-2/KK
z 11 lutego 2009 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

Interpretacje podatkowe
 

Rodzaj dokumentu
interpretacja indywidualna
Sygnatura
IPPB3/423-915/09-2/KK
Data
2009.02.11



Autor
Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie


Temat
Podatek dochodowy od osób prawnych --> Koszty uzyskania przychodów --> Pojęcie kosztów uzyskania przychodów

Podatek dochodowy od osób prawnych --> Opodatkowanie stron umowy leasingu

Podatek dochodowy od osób prawnych --> Koszty uzyskania przychodów --> Wydatki nieuznawane za koszty uzyskania przychodów


Słowa kluczowe
faktura
koszty uzyskania przychodów
rata leasingowa
umowa
umowa leasingu


Istota interpretacji
Czy pierwsza rata leasingowa mimo znacznej wartości (43% wartości przedmiotu leasingu) będzie stanowiła koszt uzyskania przychodu w momencie jego poniesienia (pod datą faktury) czy też powinna być rozliczana w koszty proporcjonalnie do okresu trwania umowy tj. 36 miesięcy?



Wniosek ORD-IN 404 kB

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 07.12.2009 r. (data wpływu 08.12.2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 08.12.2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Dnia 06.11.2009 r. zawarto umowę leasingu operacyjnego samochodu ciężarowego. Umowa nie przewiduje opłaty wstępnej. Określa ona wysokość I raty stanowiącej 43% wartości przedmiotu leasingu oraz wysokość pozostałych równych 35 rat miesięcznych – co zawarte jest również w harmonogramie płatności, który poza określeniem wysokości rat określa terminy ich płatności.

Termin płatności I raty leasingowej – wyższej od pozostałych zgodnie z harmonogramem przypadł na 30.11.2009 r. i jej wypłata nie warunkowała możliwości korzystania z przedmiotu leasingu, gdyż termin wydania korzystającemu samochodu umowa określała na dzień zawarcia umowy tj. 6.11.2009 r.

Ponieważ na dzień zawarcia umowy Spółka posiadała na rachunku bankowym środki finansowe pozwalające na zapłatę I raty leasingowej to nie czekając terminu jej płatności dokonano po podpisaniu umowy jej przedpłaty chcąc uniknąć ewentualnych trudności w zgromadzeniu środków w terminie płatności określonym harmonogramem.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy pierwsza rata leasingowa mimo znacznej wartości (43% wartości przedmiotu leasingu) będzie stanowiła koszt uzyskania przychodu w momencie jego poniesienia (pod datą faktury) czy też powinna być rozliczana w koszty proporcjonalnie do okresu trwania umowy tj. 36 miesięcy...

Zdaniem Spółki zawarta umowa spełnia wymogi art. 17b ust. 1 ustawy CIT. Zgodnie z art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych koszty inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami są potracalne w dacie ich poniesienia. Za dzień poniesienia kosztu zgodnie z art. 15 ust. 4e ww. ustawy uważa się dzień na który ujęto koszt w księgach rachunkowych na podstawie otrzymanej faktury. Raty leasingowe opłacone w okresie trwania umowy będą stanowiły koszty pośrednio związane z przychodami i dotyczyć będą ściśle określonego okresu nie przekraczającego roku podatkowego. Pierwsza rata nie warunkowała rozpoczęcia umowy a jej termin płatności określono w harmonogramie już po uruchomieniu umowy. tj w podstawowym okresie umowy. Rata ta mimo że jest znacznie wyższa niż pozostałe – nie ma cech opłaty wstępnej której zapłata jest warunkiem zawarcia umowy oraz nie warunkuje możliwości korzystania z samochodu. W związku z tym Spółka stoi na stanowisku, że I rata będzie stanowiła koszt uzyskania przychodu w momencie jego poniesienia tj. pod datą wystawienia faktury przez leasingodawcę.

W odniesieniu do przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z dyspozycją art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Z przepisu tego wynika, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z przychodami, w tym służą zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów.

W myśl art. 15 ust. 4d koszty uzyskania przychodów, inne niż bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu którego dotyczą.

Art. 15 ust 4e UPDOP stanowi, iż za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów

Zasady opodatkowania stron umowy leasingu podatkiem dochodowym od osób prawnych reguluje rozdział 4a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zgodnie z przepisem art. 17a pkt 1 ww. ustawy przez umowę leasingu rozumie się umowę nazwaną w kodeksie cywilnym, a także każdą inną umowę, na mocy której jedna ze stron, zwana "finansującym", oddaje do odpłatnego używania albo używania i pobierania pożytków na warunkach określonych w ustawie drugiej stronie, zwanej "korzystającym", podlegające amortyzacji środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne, a także grunty.

W przypadku, gdy umowa ta spełnia warunki określone w art. 17b ust. 1 wskazanej ustawy, czyli:

  1. została zawarta na czas oznaczony, stanowiący co najmniej 40% normatywnego okresu amortyzacji, jeżeli jej przedmiotem są podlegające odpisom amortyzacyjnym rzeczy ruchome lub wartości niematerialne i prawne, albo została zawarta na okres co najmniej 10 lat, jeżeli jej przedmiotem są podlegające odpisom amortyzacyjnym nieruchomości, oraz
  2. suma ustalonych w niej opłat, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług, odpowiada co najmniej wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych,
  • opłaty ustalone w umowie leasingu, ponoszone przez korzystającego w podstawowym okresie umowy z tytułu używania środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych stanowią przychód finansującego i odpowiednio koszt uzyskania przychodów korzystającego, z zastrzeżeniem ust. 2.

Jeżeli jednak zgodnie z art. 17b ust. 2 wskazanej ustawy, finansujący w dniu zawarcia umowy leasingu korzysta ze zwolnień w podatku dochodowym przysługujących na podstawie:

  1. art. 6,
  2. przepisów o specjalnych strefach ekonomicznych,
  3. art. 23 i 37 ustawy z dnia 14 czerwca 1991 r. o spółkach z udziałem zagranicznym (Dz. U. z 1997 r. Nr 26, poz. 143, z 1998 r. Nr 160, poz. 1063 oraz z 1999 r. Nr 49, poz. 484 i Nr 101, poz. 1178) - do umowy tej stosuje się zasady opodatkowania określone w art. 17f-17h.

Aby dana umowa mogła zostać uznana za tzw. podatkową umowę leasingu muszą zostać spełnione łącznie następujące przesłanki:

  1. przedmiotem umowy mogą być wyłącznie rzeczy i prawa stanowiące środki trwałe i wartości niematerialne i prawne podlegające amortyzacji, a także grunty,
  2. jedna ze stron umowy oddaje drugiej przedmiot umowy do używania albo pobierania pożytków, za co druga ze stron obowiązana jest zapłacić.

Z przedstawionego opisu Stanu faktycznego wynika, iż Spółka zawarła umowę leasingu operacyjnego. Umowa nie przewiduje opłaty wstępnej. Umowa określa wysokość pierwszej raty stanowiącej 43% wartości przedmiotu leasingu oraz wysokość pozostałych równych 35 rat. Pierwsza rata nie warunkowała rozpoczęcia umowy a jej termin płatności określono w harmonogramie już po uruchomieniu umowy. Spółka wskazała również, iż rata ta mimo że jest znacznie wyższa niż pozostałe – nie ma cech opłaty wstępnej której zapłata jest warunkiem zawarcia umowy oraz nie warunkuje możliwości korzystania z przedmiotu leasingu.

Należy jednak podkreślić, że bez względu na nazewnictwo w przypadku, gdy pierwsza rata (czynsz inicjalny, opłata wstępna) warunkuje zawarcie umowy leasingu, ma charakter opłaty bez której nie dojdzie do podpisania umowy, winna być rozliczana proporcjonalnie do czasu trwania umowy. Gdy zaś pierwsza rata nawet , jeśli w sposób istotny różni się od pozostałych tzn. jest od nich dużo wyższa, poniesiona już po zawarciu umowy i dostarczeniu przedmiotu leasingu do używania, ma status raty, zaliczanej do kosztów uzyskania przychodów jednorazowo w dacie jej poniesienia.

Odnosząc powyższe do przedmiotowej sprawy, Organ uznaje, że pierwsza rata leasingowa poniesiona według oświadczenia Spółki po odbiorze przedmiotu leasingu i nie będąca warunkiem podpisania umowy leasingu operacyjnego spełniającego warunki określone w art. 17b ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych może zostać zaliczona do kosztów w dacie jej poniesienia, zdefiniowanej w art. 15 ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.



doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj