INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 23 listopada 2009 r. (data wpływu do tut. BKIP 30 listopada 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zakwalifikowania do kosztów uzyskania przychodów opłat za użytkowanie wieczyste gruntów - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 listopada 2009 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zakwalifikowania do kosztów uzyskania przychodów opłat za użytkowanie wieczyste gruntów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W dniu 20 maja 2008 r. Gmina oddała na rzecz Spółki w użytkowanie wieczyste, na okres 99 lat grunt i sprzedała tej spółce prawo własności znajdujących się na tym gruncie budynków, budowli. Cena osiągnięta w wyniku przetargu wyniosła 1.412.000 PLN w tym: za budynki i budowle 534.300,80 PLN, za grunt przypada kwota 877.699,20 PLN.

Pierwsza opłata roczna za użytkowanie wieczyste gruntu wynosi 25% ceny tego gruntu i stanowi kwotę 219.424,80 PLN netto + VAT. Dalsze opłaty roczne w wysokości 2% aktualnej wartości gruntu, co obecnie stanowi kwotę 17.553,98 PLN netto winny być uiszczane do 31-go marca każdego roku z góry.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy pierwsza opłata roczna w wysokości 25% wartości gruntu oraz roczne opłaty w wysokości 2% wartości gruntu można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów, czy też powinny one zwiększać wartość realizowanej inwestycji...

Spółka zamierza na nabytym gruncie wybudować budynek. Zdaniem Spółki, na wartość początkową tego budynku złożą się wydatki poniesione na jego wytworzenie. Za koszt wytworzenia, uważa się wartość, w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za prace wraz z pochodnymi i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Do kosztów wytworzenia nie zalicza się kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji, z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania.

Wydatki na opłaty roczne za wieczyste użytkowanie gruntu nie są ponoszone w celu wytworzenia budynku, ale w związku z użytkowaniem gruntu. Nie powinny więc zwiększyć wartości realizowanej inwestycji.

Aby dany wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodów, powinien być poniesiony w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów i nie powinien być wymieniony w art. 16 ust. 1 updop, jako niestanowiący takiego kosztu.

W myśl art. 16 ust. 1 updop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów. Jak wynika z powołanego przepisu, ustawodawca nie wyłączył z kosztów podatkowych opłat za wieczyste użytkowanie gruntu. Mogą być one zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Na potwierdzenie swojego stanowiska Spółka powołuje interpretację indywidualną wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach w dniu 20 sierpnia 2008 r., nr IBPB1/415-414/08/ZK.

Poniesione przez podatnika wydatki z tytułu opłat za wieczyste użytkowanie gruntu, tj. zarówno pierwsza opłata jak i roczne opłaty, stanowią koszt uzyskania przychodu w dacie ich poniesienia. Za dzień poniesienia kosztu uważa się dzień wystawienia faktury (rachunku) lub innego dowodu stanowiącego podstawę do zaksięgowania (ujęcia) kosztu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Spółka przyjęła od Gminy w odpłatne użytkowanie wieczyste grunty oraz kupiła znajdujące się na tym gruncie budynki i budowle. Od przejętych w wieczyste użytkowanie gruntów Spółka uiściła roczną opłatę w wysokości 25% ceny tego gruntu, a co roku do 31 marca będzie uiszczać dalsze opłaty w wysokości 2% aktualnej wartości gruntu.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Powyższy przepis stanowi, że związane z działalnością gospodarczą wydatki, oprócz wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy, są kosztami uzyskania przychodu o ile zachodzi związek przyczynowo – skutkowy z osiąganymi przychodami. Jeśli zatem poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu albo zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodu w chwili obecnej lub w przyszłości stanowi koszt uzyskania przychodu.

Podsumowując, wydatek zaliczony do kosztów uzyskania przychodów musi spełniać warunki:

• został poniesiony w związku z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością,
• został poniesiony w celu osiągnięcia przychodów, zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• został właściwie udokumentowany,
• nie znajduje się w katalogu kosztów zawartym w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.
  
  

Zgodnie z art. 15 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c.

W myśl przepisu art. 15 ust. 4d powyższej ustawy, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Natomiast stosownie do art. 15 ust. 6 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a – 16m, z uwzględnieniem art. 16.

Z kolei art. 16g ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowi, iż za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2 – 14, w razie wytworzenia we własnym zakresie uważa się koszt wytworzenia.

W przypadku wytworzonych środków trwałych, za koszt wytworzenia uważa się wartość, w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za prace wraz z pochodnymi, i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Do kosztu wytworzenia nie zalicza się: kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji, z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania (art. 16g ust. 4 ustawy).

W oparciu o ww. regulację, należy stwierdzić, iż wartość początkową wytworzonych we własnym zakresie środków trwałych (tj. w efekcie zakończonego i rozliczonego procesu budowy prowadzonego w ramach działalności gospodarczej) wyznacza koszt wytworzenia, na który składają się następujące wydatki poniesione do dnia przyjęcia środka trwałego do używania:

• wartość w cenie nabycia zużytych do wytworzenia rzeczowych składników majątkowych, wykorzystanych usług obcych,
• koszty wynagrodzeń za pracę wraz z pochodnymi, związane z wytworzeniem składnika majątkowego,
• odsetki, prowizje i różnice kursowe od wszelkich zobowiązań finansujących wytworzenie środka trwałego, naliczone wyłącznie za okres do dnia przekazania do używania środka trwałego,
• inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonego środka trwałego.
  
  

Odnosząc powyższe do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego stwierdzić należy, iż wydatki ponoszone na zapłatę opłat za wieczyste użytkowanie gruntu nie zostały wymienione w negatywnym katalogu kosztów zawartym w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Wydatki te mają charakter kosztów ogólnych, związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą. Wydatki te nie są ponoszone w celu wytworzenia środka trwałego, ale w związku z posiadaniem gruntu. Wydatki ponoszone na zapłatę opłat ze użytkowanie wieczyste jako koszty ogólne Spółki, czyli - inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, stanowią koszty pośrednie, które zgodnie z art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, są potrącalne w dacie ich poniesienia.

Za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, stosownie do art. 15 ust. 4e ww. ustawy, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Stanowisko Spółki jest zatem prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Do wniosku Spółka dołączyła plik dokumentów. Należy jednak zauważyć, że wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów nie przeprowadza postępowania dowodowego (np. dokonania szczegółowej analizy zapisów zawartych w dokumentach) w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do ich oceny; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez wnioskodawcę i jego stanowiskiem podanym we wniosku.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.