Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP1/443-812/12/BM
z 20 listopada 2012 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012r. poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 31 lipca 2012r. (data wpływu 1 sierpnia 2012r.), uzupełnionym pismem z dnia 2 listopada 2012r. (data wpływu 5 listopada 2012r.), oraz pismem z dnia 12 listopada 2012r. (data wpływu 14 listopada 2012r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy nieruchomości – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 sierpnia 2012r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy nieruchomości.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 2 listopada 2012r. (data wpływu 5 listopada 2012r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 23 października 2012r. znak: IBPP1/443-812/12/BM oraz pismem z dnia 12 listopada 2012r. (data wpływu 14 listopada 2012r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 6 listopada 2012r. znak: IBPP1/443-812/12/BM.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi przedsiębiorstwo handlowo-usługowe, jako jednoosobową działalność gospodarczą. W ramach przedsiębiorstwa w 2009r. Wnioskodawca zakupił inne przedsiębiorstwo, którego zakup nie podlegał ustawie o podatku od towarów i usług na podstawie art. 6 ustawy o VAT. W przyszłości Wnioskodawca chce dokonać sprzedaży budynku wraz z gruntem, który wchodził w skład zakupionego przedsiębiorstwa. W trakcie użytkowania Wnioskodawca nie ponosił wydatków na ich ulepszenie.

Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT od 2003r. w związku z prowadzeniem działalności w zakresie handlu detalicznego artykułami spożywczymi i przemysłowymi.

Budowę budynku zakończono w 2003r. (pozwolenie na użytkowanie Decyzja Nr 8/2003 Starosty Powiatowego z dnia 24 stycznia 2003r.). Zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy o podatku od towarów i usług nie nastąpiło pierwsze zasiedlenie.

Wnioskodawca od 2009r. wykorzystywał budynek tylko na użytek własny do prowadzonej działalności gospodarczej, wyłącznie do sprzedaży opodatkowanej w zakresie sprzedaży detalicznej artykułami spożywczymi i przemysłowymi. Budynek wraz z gruntem został wpisany do ewidencji środków trwałych z dniem 1 września 2009r. Nieruchomość nie była przedmiotem najmu, dzierżawy na rzecz innych podmiotów gospodarczych.

Podmiot, od którego Wnioskodawca nabył w 2009r. przedsiębiorstwo, skorzystał z przysługującego prawa do odliczenia podatku VAT przy budowie przedmiotowego budynku, który został oddany do użytkowania w 2003 roku.

Sprzedawca przedsiębiorstwa wykorzystywał budynek tylko na użytek własnej działalności gospodarczej do momentu jego sprzedaży w 2009r. Budynek będący przedmiotem sprzedaży był wykorzystywany wyłącznie do czynności opodatkowanych w zakresie handlu artykułami spożywczymi i przemysłowymi.

Budynek handlowo-usługowy PKOB 1230 jest trwale związany z gruntem.

Budynek położony jest na częściach dwóch wyodrębnionych geodezyjnie działek.

Na nieruchomość będącą przedmiotem sprzedaży składają się trzy działki, na dwóch z nich w częściach posadowiony jest budynek, natomiast jedna z nich stanowi działkę niezabudowaną, będącą drogą dojazdową do nieruchomości. Działka ta jest gruntem niezabudowanym przeznaczonym pod drogę, która nie stanowi budowli w rozumieniu Prawa budowlanego.

Wszystkie działki zgodnie z obowiązującym planem zagospodarowania przestrzennego leżą na terenach zabudowy mieszkaniowej oraz terenach dróg zbiorczych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Jaką należy zastosować stawkę podatku VAT przy sprzedaży budynku wraz z gruntem?

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż budynku wraz z gruntem podlegać będzie zwolnieniu na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a, bowiem zgodnie z tym artykułem zwalnia się z podatku dostawę budynków, budowli lub ich części w stosunku do których nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Sprzedaż gruntu zgodnie z art. 29 ust. 5 podlega opodatkowaniu stawką zastosowaną do sprzedaży budynku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez sprzedaż w myśl art. 2 pkt 22 ustawy o VAT, rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z tym przepisem, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Nieruchomość mająca być przedmiotem planowanej sprzedaży była wykorzystywana przez Wnioskodawcę do prowadzonej działalności gospodarczej (Wnioskodawca działa w przedmiotowej sprawie w charakterze podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o VAT) dlatego jej dostawa będzie co do zasady podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z brzmieniem art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem art. 41 ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1 ustawy.

W myśl art. 146a pkt 1 ww. ustawy o VAT w okresie od dnia 1 stycznia 2011r. do dnia 31 grudnia 2013r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnieniem od podatku.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ww. ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
   
   

Ponadto stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.
   
   

Według art. 43 ust. 7a ustawy, warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Przez pierwsze zasiedlenie – zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy – rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

Zatem, przez pierwsze zasiedlenie należy rozumieć objęcie we władanie budynku, budowli lub ich części przez pierwszego nabywcę lub pierwszego użytkownika. Przedmiotowa nieruchomość nie musi być faktycznie zamieszkała, lecz winna być przejęta przez nabywcę do użytkowania. Wydanie przedmiotowego obiektu nabywcy winno nastąpić w ramach wykonania przez sprzedającego czynności podlegających opodatkowaniu.

Ponadto, zgodnie z art. 29 ust. 5 ustawy o VAT, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Powyższego przepisu nie stosuje się do czynności oddania w użytkowanie wieczyste gruntu, dokonywanego z równoczesną dostawą budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli (art. 29 ust. 5a ustawy).

Z powyższego jednoznacznie wynika, że co do zasady grunt będący przedmiotem sprzedaży podlega opodatkowaniu według takiej stawki podatku od towarów i usług, jaką opodatkowane są budynki lub budowle na nim posadowione. Oznacza to, że w sytuacji, gdy budynki, budowle lub ich części korzystają ze zwolnienia od podatku VAT, również sprzedaż gruntu będzie korzystała ze zwolnienia od podatku.

Należy zaznaczyć, iż zgodnie z Polską Klasyfikacją Obiektów Budowlanych (PKOB) wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999r. (Dz. U. Nr 112 poz. 1316 ze zm.) przez obiekt budowlany rozumie się konstrukcję połączoną z gruntem w sposób trwały, wykonaną z materiałów budowlanych i elementów składowych będącą wynikiem prac budowlanych. Budynki natomiast to zadaszone obiekty budowlane wraz z wbudowanymi instalacjami i urządzeniami technicznymi, wykorzystywane dla potrzeb stałych, przystosowane do przebywania ludzi, zwierząt lub ochrony przedmiotów.

W myśl art. 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994r. Prawo budowlane (t. j. Dz. U. z 2010r. Nr 243, poz. 1623 ze zm.) ilekroć w ustawie jest mowa o:

1. obiekcie budowlanym - należy przez to rozumieć:
   1. budynek wraz z instalacjami i urządzeniami technicznymi,
   2. budowlę stanowiącą całość techniczno-użytkową wraz z instalacjami i urządzeniami,
   3. obiekt małej architektury;
2. budynku - należy przez to rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach,
   
3. budowli - należy przez to rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni wiatrowych, elektrowni jądrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową;
   3a)obiekcie liniowym - należy przez to rozumieć obiekt budowlany, którego charakterystycznym parametrem jest długość, w szczególności droga wraz ze zjazdami, linia kolejowa, wodociąg, kanał, gazociąg, ciepłociąg, rurociąg, linia i trakcja elektroenergetyczna, linia kablowa nadziemna i umieszczona bezpośrednio w ziemi, podziemna, wał przeciwpowodziowy oraz kanalizacja kablowa, przy czym kable w niej zainstalowane nie stanowią obiektu budowlanego lub jego części ani urządzenia budowlanego.
   
   

Zatem jeśli dana budowla w rozumieniu Prawa budowlanego nie została sklasyfikowana w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych jako budynek, mieści się w sekcji „Obiekty inżynierii lądowej i wodnej”.

W PKOB obiekty budowlane grupowane są w dwóch sekcjach: „Budynki” i „Obiekty inżynierii lądowej i wodnej”. Zgodnie z objaśnieniami zawartymi w PKOB obiektami inżynierii lądowej i wodnej są wszystkie obiekty budowlane nie klasyfikowane jako budynki.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca jest podatnikiem podatku od towarów i usług. W 2009r. Wnioskodawca nabył przedsiębiorstwo, którego zakup nie podlegał ustawie o podatku VAT zgodnie z art. 6 ustawy o VAT. W skład przedsiębiorstwa wchodził budynek handlowo-usługowy. Przy budowie budynku handlowo-usługowego sprzedawca przedsiębiorstwa skorzystał z przysługującego mu prawa do odliczenia podatku przy jego budowie. Budynek został oddany do użytku w 2003r. Budynek handlowo-usługowy - PKOB 1230 - jest trwale związany z gruntem i położony jest na częściach dwóch wyodrębnionych geodezyjnie działek.

Koniecznym dla rozstrzygnięcia, czy planowana dostawa przedmiotowego budynku handlowo-usługowego, będzie stanowiła czynność opodatkowaną podatkiem VAT, czy też korzystała będzie ze zwolnienia przedmiotowego wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, jest w pierwszej kolejności zbadanie, czy przedmiotowa dostawa zostanie dokonana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim, oraz czy pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku upłynie okres krótszy niż 2 lata.

Opierając się na przytoczonej wyżej definicji wynikającej z przepisu art. 2 pkt 14 ustawy o VAT należy przyjąć, iż z punktu widzenia pierwszego zasiedlenia oddanie do użytkowania powinno nastąpić w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu, a za taką należy uznać umowę sprzedaży, najmu czy dzierżawy, pod warunkiem, że jest to czynność objęta zakresem ustawy o podatku od towarów i usług.

W analizowanej sprawie, kluczowym elementem jest ustalenie, czy w odniesieniu do przedmiotowego budynku nastąpiło pierwsze zasiedlenie, a jeżeli tak to w którym momencie.

W świetle tego przepisu planowana dostawa budynku handlowo-usługowego dokonana będzie w ramach pierwszego zasiedlenia gdyż w odniesieniu do ww. budynku, wybudowanego (oddanego do użytku w 2003r.) i użytkowanego przez sprzedawcę przedsiębiorstwa wyłącznie do prowadzenia własnej działalności, a następnie po nabyciu przez Wnioskodawcę na podstawie art. 6 ustawy o VAT (tj. czynności niepodlegającej ustawie o VAT) użytkowanego przez Wnioskodawcę do celów prowadzonej działalności gospodarczej, w stosunku do którego Wnioskodawca nie ponosił wydatków, które zwiększały wartość początkową budynku o 30%, stwierdzić należy iż z wniosku nie wynika, aby nastąpiło pierwsze zasiedlenie ww. budynku w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy o VAT.

Zatem pierwszą czynnością podlegającą opodatkowaniu będzie dostawa ww. budynku handlowo-usługowego, co nie pozwala na zastosowanie zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie cytowanego wyżej art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, gdyż dostawa ta będzie dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia.

W takim jednak przypadku należy wziąć pod uwagę treść przywołanego przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT, zgodnie z którym zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

1. w stosunku do ww. budynku/części budynku nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych budynków.
   
   

W celu określenia, czy planowana przez Wnioskodawcę sprzedaż przedmiotowego budynku handlowo-usługowego będzie podlegała zwolnieniu od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT, koniecznym jest ustalenie, czy Wnioskodawca miał prawo do odliczenia podatku naliczonego od wydatków poniesionych przy budowie budynku mającego być przedmiotem sprzedaży.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca nabył przedsiębiorstwo, w skład którego wchodził m.in. budynek handlowo-usługowy. Sprzedaż przedsiębiorstwa pozostawała poza zakresem opodatkowania VAT.

Budynek handlowo-usługowy został wybudowany przez zbywcę przedsiębiorstwa, któremu przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu budowy tego budynku.

Zauważyć należy, iż ustawodawca w przepisie art. 6 ustawy o VAT wyłączył z zakresu stosowania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług określone czynności. Stosownie bowiem do art. 6 pkt 1 ustawy o VAT, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Jednocześnie ustawodawca poprzez regulacje zawarte w przepisie art. 91 ust. 9 ustawy o VAT wprowadził obowiązek skorygowania podatku naliczonego od nabytych towarów lub środków trwałych wykorzystywanych przez podatnika do wykonywania czynności opodatkowanych, które są następnie przedmiotem zbycia przedsiębiorstwa. Zgodnie z tym przepisem, w przypadku transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa korekta określona w ust. 1-8 jest dokonywana przez nabywcę przedsiębiorstwa lub nabywcę zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Z powyższego wynika, że korekta ta jest dokonywana przez nabywcę przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa, będącego w tym zakresie następcą prawnym (beneficjentem praw i obowiązków zbywcy), który w tym zakresie przejmuje, wynikające z art. 91 ust. 1-8 ustawy, obowiązki swojego poprzednika.

Regulacje zawarte w art. 6 pkt 1 i art. 91 ust. 9 ustawy o VAT mają na celu zachowanie zasady neutralności VAT, tj. w każdym przypadku odbiorca będzie traktowany jako prawny następca przekazującego, w szczególności co do prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur uzyskanych przez poprzednika. Oznacza to, że w przypadku zbycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części, nabywca powinien być traktowany jako następca prawny.

Powyżej wyrażona zasada sukcesji w podatku od towarów i usług zakłada zatem, że nabywcy przedsiębiorstwa przysługują takie same uprawnienia w zakresie tego podatku, jakie przysługiwały zbywcy ww. przedsiębiorstwa. Istota tak rozumianej sukcesji sprowadza się do tego, że nabywca przedsiębiorstwa jest traktowany jak jego zbywca - tak jakby do zbycia przedsiębiorstwa nie doszło.

W szczególności art. 91 ustawy o VAT stanowiący w ust. 9 ustawy o kontynuacji korekty podatku naliczonego przez nabywcę przedsiębiorstwa, wprowadza zasadę sukcesji nabywcy przedsiębiorstwa w zakresie podatku VAT po podmiocie, który wcześniej zbył przedsiębiorstwo.

W konsekwencji, biorąc powyższe przepisy pod uwagę należy stwierdzić, że Wnioskodawcę - jako następcę prawnego podmiotu dokonującego sprzedaży przedsiębiorstwa, na gruncie przepisów o podatku od towarów i usług należy traktować jako podmiot, któremu przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu budowy budynku handlowo-usługowego będącego obecnie własnością Wnioskodawcy.

W przedmiotowej sprawie nie został zatem spełniony warunek wymieniony w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT, gdyż w stosunku do tego budynku przysługiwało nabywcy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego (Wnioskodawcę - jako następcę prawnego podmiotu dokonującego sprzedaży przedsiębiorstwa, na gruncie przepisów o podatku od towarów i usług należy traktować jako podmiot, któremu przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu budowy budynku handlowo-usługowego), co wskazuje na brak prawa do zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT do dostawy ww. budynku.

Tym samym planowana dostawa budynku handlowo-usługowego również nie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie ww. przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT, w konsekwencji czego, jako dostawa budynku handlowo-usługowego (budynku niemieszkalnego) będzie podlegała opodatkowaniu stawką 23% podatku VAT na podstawie art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy o VAT.

W związku z powyższym na podstawie art. 29 ust. 5 ustawy o VAT, dostawa gruntu na którym posadowiony jest budynek handlowo-usługowy, również będzie podlegać opodatkowaniu 23% stawką podatku VAT stosownie do przepisów art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług

Przedmiotem planowanej dostawy będzie również działka niezabudowana przeznaczona pod drogę dojazdową do nieruchomości. Działka ta jest gruntem niezabudowanym przeznaczonym pod drogę, która nie stanowi budowli w rozumieniu prawa budowlanego.

Wnioskodawca wskazał we wniosku, że wszystkie działki zgodnie z obowiązującym planem zagospodarowania przestrzennego leżą na terenach zabudowy mieszkaniowej oraz terenach dróg zbiorczych.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Opodatkowaniu podlegają zatem dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe, zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku dostawy gruntów niezabudowanych opodatkowane są tylko te, których przedmiotem są tereny budowlane lub przeznaczone pod zabudowę. Natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących np. gruntami rolnymi, czy leśnymi, które nie są przeznaczone pod zabudowę, są zwolnione od podatku od towarów i usług.

Należy zauważyć, iż ustawodawca w ustawie o VAT nie wskazał na podstawie jakich kryteriów należy daną nieruchomość gruntową uznać jako przeznaczoną pod zabudowę czy też nie. Należy zatem uznać, iż ustawodawca dopuszcza w tej materii możliwość korzystania z innych aktów prawnych czy też aktów administracyjnych regulujących te kwestie.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym z dnia 27 marca 2003r. (t. j. Dz. U. z 2012r. poz. 647), zwanej dalej ustawą o planowaniu, kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalanie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

Natomiast art. 4 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym stanowi, iż ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

Zatem w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego określa się obowiązkowo przeznaczenie terenów oraz linie rozgraniczające tereny o różnym przeznaczeniu lub różnych zasadach zagospodarowania.

Tak więc charakter danego terenu wyznacza plan miejscowy. Tam należy szukać wyjaśnienia, czy przedmiotem transakcji jest teren budowlany, czy też szerzej - przeznaczony pod zabudowę.

Z wniosku wynika, że przedmiotowa niezabudowana działka przeznaczona jest pod drogę dojazdową do nieruchomości i zgodnie z obowiązującym planem zagospodarowania przestrzennego leży na terenach zabudowy mieszkaniowej oraz terenach dróg zbiorczych.

Zatem planowana dostawa ww. działki niezabudowanej przeznaczonej pod zabudowę nie korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług, lecz podlega opodatkowaniu podatkiem VAT według stawki w wysokości 23%, stosownie do przepisów art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, iż sprzedaż budynku wraz z gruntem podlegać będzie zwolnieniu na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT, należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Należy jednak zaznaczyć, że niniejsza interpretacja traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.