INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 29 września 2009 r. (data wpływu do tut. BKIP 05 października 2009 r.), uzupełnionym w dniu 29 grudnia 2009 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy nabycie praw do znaków towarowych oraz listy klientów podlega opodatkowaniu podatkiem u źródła (pytanie oznaczone we wniosku Nr 4) - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 05 października 2009 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy nabycie praw do znaków towarowych oraz listy klientów podlega opodatkowaniu podatkiem u źródła.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 10 grudnia 2009 r. znak: IBPBI/2/423-1193/09/SD wezwano do ich uzupełnienia. Uzupełnienia wniosku dokonano w dniu 29 grudnia 2009 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Przedmiotem zawartych umów miedzy Spółkami: niemiecką i polską była sprzedaż i przekazanie przez spółkę niemiecką – spółce polskiej: listy klientów i znaków towarowych zarejestrowanych w Polsce przez poprzedniego właściciela.

Spółki funkcjonują w ramach grupy, ale nie są bezpośrednio powiązane kapitałowo.

Spółka niemiecka jest producentem materiałów budowlanych – dachówek ceramicznych, spółka polska przejęła dystrybucję tych dachówek na terenie Polski.

Polska spółka jest w trakcie przygotowywania inwestycji, związanej z uruchomieniem produkcji tych dachówek w Polsce.

Transakcje nabycia udokumentowane zostały umowami i notami obciążeniowymi.

Ogólna wartość transakcji brutto wynosi 3.352.160,00 EURO – 14.051.043,33 PLN.

Zobowiązania wynikające z ww. transakcji zostały uregulowane przez polską spółkę.

Na ww. kwotę składają się pozycje:

1. nabycie znaków towarowych – 2.919.000,00 EURO – 12.105.808,40 PLN oraz
2. nabycie listy klientów – 364.000,00 + 69.160,00 VAT = 433.160,00 EURO-1.945.234,93 PLN.
   
   

Przy zapłacie w/w zobowiązań Spółka nie pobrała podatku dochodowego, o którym mowa w art. 21 ust. 1 ustawy podatku dochodowym od osób prawnych - w związku z faktem, że miało miejsce nabycie praw do znaku towarowego a nie nabycie praw do korzystania.

Przy zapłacie w/w not Spółka nie pobrała podatku dochodowego, o którym mowa w art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych .

Spółka potraktowała nabycie listy klientów jako rozpowszechnione w Unii Europejskiej wynagrodzenie za przekazanie rynku/klientów czyli usługę przekazania informacji.

Tego typu usługi nie mieszczą się w katalogu usług wymienionych w w/w art. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 21 grudnia 2009 r. Spółka wyjaśniła, iż posiada certyfikat rezydencji spółki niemieckiej, od której nabyła prawo do znaków towarowych oraz listy klientów.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy nabycie praw do znaków towarowych oraz listy klientów jako usługi przekazania informacji o rynku i klientach - podlega opodatkowaniu podatkiem u źródła... (pytanie oznaczone we wniosku Nr 4)

Zdaniem Spółki, nabycie prawa do znaków towarowych jak i listy klientów jako usługi nie będącej know-how nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym - podatkiem u źródła.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Stosownie do art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm., dalej ustawa o pdop), podatnicy jeżeli nie mają na terytorium Polski siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Polski.

W przepisie tym, wyrażona jest zasada ograniczonego obowiązku podatkowego, w myśl której państwo, na terytorium którego znajduje się źródło uzyskiwania przychodów, ma suwerenne prawo do opodatkowania podmiotów niebędących jej rezydentami podatkowym w zakresie dochodów uzyskiwanych z takiego źródła.

W stosunku do niektórych przychodów uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podmioty zagraniczne, obowiązek potrącenia podatku spoczywa na podmiocie polskim dokonującym wypłaty należności będącej źródłem tego przychodu. Takie rodzaje przychodów zostały określone w art. 21 ust. 1 i art. 22 ust. 1 ustawy o pdop.

Art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o pdop stanowi, iż z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów:

1. z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how),
2. z opłat za świadczone usługi w zakresie działalności widowiskowej, rozrywkowej lub sportowej, wykonywanej przez osoby prawne mające siedzibę za granicą, organizowanej za pośrednictwem osób fizycznych lub osób prawnych prowadzących działalność w zakresie imprez artystycznych, rozrywkowych lub sportowych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
   2a. z tytułu świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze

-ustala się w wysokości 20% przychodów.

W art. 21 ustawy o pdop wymienione zostały określone rodzaje należności wypłacane przez podmioty polskie podmiotom zagranicznym, w przypadku uzyskania których, podmiot zagraniczny podlega opodatkowaniu w Polsce podatkiem dochodowym, a obowiązanym do jego naliczenia, potracenia i odprowadzenia do urzędu skarbowego jest podmiot polski. Podatek ten nazywany jest podatkiem „u źródła” ze względu na szczególny sposób jego poboru, który dokonywany jest przez polski podmiot wypłacający określone należności na rzecz nierezydenta, w trybie i na zasadach wymienionych w art. 26 ustawy o pdop.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika iż, przedmiotem zawartych umów miedzy Spółkami: niemiecką i polską była sprzedaż i przekazanie przez spółkę niemiecką – spółce polskiej: listy klientów i znaków towarowych zarejestrowanych w Polsce przez poprzedniego właściciela.

Przedmiotem zawartych umów nie jest więc przyznanie Spółce użytkowania lub ustanowienie na jej rzecz prawa do użytkowania praw na dobrach niematerialnych, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o pdop.

W świetle powyższych przepisów należy uznać, iż nabycie praw do znaków towarowych oraz listy klientów nie mieści się w zakresie zastosowania art. 21 ust. 1 ustawy o pdop, nie podlega więc opodatkowaniu podatkiem u źródła.

Reasumując, stanowisko Spółki należy uznać zatem za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienia się, iż w sprawie będącej przedmiotem pytania oznaczonego we wniosku Nr 1, Nr 2 i Nr 4 wydano odrębne interpretacje indywidualne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.