Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBI/2/423-885/12/BG
z 2 listopada 2012 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 09 lipca 2012 r. (data wpływu do Organu w dniu 17 lipca 2012 r.), uzupełnionym w dniu 25 lipca 2012 r. i 25 października 2012 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

• odliczenia podatku zapłaconego w Indiach – jest prawidłowe,
• ustalenia czy kwota podatku u źródła zapłacona przez kontrahenta w Indiach jest dla Spółki przychodem podatkowym – jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 17 lipca 2012 r. wpłynął do Organu wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

• odliczenia podatku zapłaconego w Indiach,
• ustalenia czy kwota podatku u źródła zapłacona przez kontrahenta w Indiach jest dla Spółki przychodem podatkowym.
  
  

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 09 października 2012 r. Znak IBPBI/2/423-885/12/BG wezwano do ich uzupełnienia. Uzupełnienia dokonano w dniu 25 lipca 2012 r. i 25 października 2012 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka prowadzi działalność polegającą między innymi na naprawie i konserwacji maszyn i metalowych wyrobów gotowych oraz instalowaniu maszyn przemysłowych, sprzętu i wyposażenia. W związku z prowadzoną działalnością, Spółka świadczy usługi między innymi na terenie Indii. Usługi te polegają na wysyłaniu pracowników lub innych osób uprawnionych do działania na rzecz Spółki do Indii, w celu działalności polegającej na wsparciu technicznym klienta Spółki w związku z bieżącym funkcjonowaniem linii produkcyjnej, serwisowaniu linii oraz wykonywaniu prac montażowych. Wykonywanie poszczególnych usług odbywa się w ramach umowy ramowej zawartej na czas oznaczony, a wykonanie poszczególnych, każdorazowo zamówionych przez klienta Spółki usług trwa od kilku dni do 1 miesiąca, w zależności od potrzeb kontrahenta oraz stopnia skomplikowania prac.

Spółka nie posiada na terenie Indii stałej placówki, miejsca zarządu, filii, biura, zakładu fabrycznego, warsztatu, lokalu wykorzystywanego jako punkt sprzedaży, używanego do otrzymywania lub uzyskiwania zamówień, placu budowy lub budowy, urządzenia lub przedsięwzięcia montażowego, ani działalności nadzorczej z nimi związanej, przekraczającej 6 miesięcy. Pracownicy wysyłani przez Spółkę wykonują usługi w zakładzie produkcyjnym należącym do kontrahenta. Spółka w umowie ze swoim kontrahentem ustaliła, że ustalone wynagrodzenie będzie traktowane jako wynagrodzenie netto i zostanie zwiększone o kwoty podatku VAT oraz podatku u źródła, jeżeli jest wymagany przez prawo obowiązujące na terenie Indii. Kontrahent jest zobowiązany do przedstawienia Spółce oficjalnego potwierdzenia kwoty zapłaconego podatku u źródła. Oznacza to, że w przypadku powstania obowiązku zapłaty podatku u źródła, kontrahent Spółki nie potrąca przedmiotowego podatku z wynagrodzenia należnego Spółce zgodnie z umową i poszczególnymi zamówieniami, a odprowadza go za Spółkę dodatkowo.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Na jakich zasadach Spółka powinna odliczyć kwotę podatku zapłaconego w Indiach od kwoty podatku zapłaconego w Polsce, mając na względzie przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397, dalej „updop”) oraz Umowy między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Republiki Indii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu z dnia 21 czerwca 1989 r. (Dz. U. z 1990 r. Nr 8, poz. 46)?
2. Czy kwoty podatku u źródła zapłacone przez kontrahenta w Indiach są dla Spółki przychodem podlegającym opodatkowaniu na podstawie art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych?
   
   

Zgodnie z art. 20 ust. 1 updop, jeżeli podatnicy, o których mowa w art. 3 ust. 1 updop, osiągają również dochody (przychody) poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i dochody te podlegają w obcym państwie opodatkowaniu, a nie zachodzą okoliczności wymienione w art. 17 ust. 1 pkt 3 updop, w rozliczeniu za rok podatkowy dochody (przychody) te łączy się z dochodami (przychodami) osiąganymi na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W tym wypadku od podatku obliczonego od łącznej sumy dochodów odlicza się kwotę równą podatkowi zapłaconemu w obcym państwie. Kwota odliczenia nie może jednak przekroczyć tej części podatku obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która proporcjonalnie przypada na dochód uzyskany w obcym państwie.

Zgodnie z art. 13 ust. 1 umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, należności licencyjne i opłaty za usługi techniczne, powstające w Umawiającym się Państwie, wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie z zastrzeżeniem ust. 2, który stanowi, iż należności i opłaty za usługi techniczne mogą być także opodatkowane w tym Umawiającym się Państwie, w którym powstają, i zgodnie z prawem tego Państwa, lecz gdy odbiorca tych należności lub opłat jest ich właścicielem, podatek ustalony w ten sposób nie może przekroczyć 22,5 procent kwoty brutto tych należności i opłat. Według ust. 3 określenie „należności licencyjne", użyte w niniejszym artykule, oznacza także należności uzyskiwane z tytułu użytkowania lub prawa do użytkowania tajemnicy technologii lub procesu produkcyjnego, jak również za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego lub za informacje związane z doświadczeniem zdobytym w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej.

Zgodnie z art. 24 ust. 1 pkt b) umowy w obu Umawiających się państwach będzie się unikać podwójnego opodatkowania w taki sposób, że każde z Umawiających się Państw przy nakładaniu podatków na osoby mające w nich miejsce zamieszkania lub siedzibę może włączyć do podstawy, od której te podatki są wymierzane, te części dochodu, które zgodnie z postanowieniami art. 11, 12 i 13 niniejszej umowy mogą być także opodatkowane w drugim Państwie, lecz zezwoli na potrącenie z kwoty podatku obliczonej na tej podstawie kwoty równej podatkowi zapłaconemu w drugim Umawiającym się Państwie. Takie potrącenie nie może jednak przekroczyć tej części podatku należnego w pierwszym wymienionym Państwie, wyliczonego przed dokonaniem potrącenia, która odnosi się do dochodu, który zgodnie z postanowieniami art. 11, 12 i 13 niniejszej umowy może być opodatkowany w tym drugim Państwie.

Reasumując, ponieważ Spółka nie prowadzi zakładu na terenie Indii, jej przychód w całości opodatkowany jest w Polsce. Jednak jeżeli należności za opłaty licencyjne będą także opodatkowane w Indiach i tam zostanie zapłacony należny podatek, to Spółka na podstawie art. 24 ust. l pkt b) umowy może dokonać odliczenia kwoty równej kwocie podatku od przychodu uzyskanego na terenie Indii i tam zapłaconego, do wysokości nie większej niż wynosiłby podatek w Polsce obliczony na podstawie wysokości tej części przychodu, która podlegała opodatkowaniu w Indiach.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 updop przychodami są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe. Według Spółki, kwota podatku zapłaconego przez kontrahenta w Indiach nie może zostać zaliczona jako przychód, ponieważ nie została otrzymana przez Spółkę a bezpośrednio przekazana do odpowiedniego organu podatkowego właściwego dla miejsca wykonywania usług na terenie Indii.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Na wstępie należy zauważyć, iż wydając niniejszą interpretację tut. Organ przyjął opis stanu faktycznego, pytanie i własne stanowisko zawarte w odpowiedzi na wezwanie ujętej w piśmie z dnia 23 października 2012 r.

Ponadto przedmiotem niniejszej interpretacji nie jest ocena poprawności zakwalifikowania przez indyjskiego kontrahenta wynagrodzenia za świadczoną przez Spółkę na terenie Indii usługę polegającą na wsparciu technicznym klienta Spółki w związku z bieżącym funkcjonowaniem linii produkcyjnej, serwisowaniu linii oraz wykonywaniu prac montażowych do należności i opłat o jakich mowa w art. 13 Umowy zawartej między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Republiki Indii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu z dnia 21 czerwca 1989 r. (Dz. U. z 1990 r. Nr 8, poz. 46, dalej „umowa polsko-indyjska”) i w związku z tym potrąceniem zryczałtowanego podatku u źródła. Okoliczność powyższa została uznana za element stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm., dalej „updop”), podatnicy, jeżeli mają siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania.

Należy wskazać, że zgodnie z art. 7 ust. 1 updop, przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód bez względu na rodzaj źródeł przychodów, z jakich dochód ten został osiągnięty; w wypadkach, o których mowa w art. 21 i 22, przedmiotem opodatkowania jest przychód. Natomiast na podstawie art. 7 ust. 2 updop dochodem jest, z zastrzeżeniem art. 10 i 11, nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym; jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych, w swej konstrukcji nie zawiera definicji przychodów, a jedynie otwarty katalog przychodów podatkowych. Zgodnie z art. 12 ust. 1 updop, przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe. Należy zaznaczyć, iż przychodem są wszelkie przysporzenia majątkowe o charakterze trwałym, bezzwrotnym, definitywnym, których rzeczywiste otrzymanie powoduje obowiązek zapłaty podatku dochodowego.

Stosownie do postanowień art. 12 ust. 3 updop, za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

W myśl art. 15 ust. 1 updop, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 updop.

Zasadniczą kwestią w niniejszej sprawie jest to, że stosownie do art. 20 ust. 1 updop, jeżeli podatnicy, o których mowa w art. 3 ust. 1, osiągają również dochody (przychody) poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i dochody te podlegają w obcym państwie opodatkowaniu, a nie zachodzą okoliczności wymienione w art. 17 ust. 1 pkt 3 updop, w rozliczeniu za rok podatkowy, dochody (przychody) te łączy się z dochodami (przychodami) osiąganymi na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W tym wypadku od podatku obliczonego od łącznej sumy dochodów odlicza się kwotę równą podatkowi zapłaconemu w obcym państwie. Kwota odliczenia nie może jednak przekroczyć tej części podatku obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która proporcjonalnie przypada na dochód uzyskany w obcym państwie. Wskazać przy tym należy, iż przepis art. 17 ust. 1 pkt 3 updop stanowi, o tym że wolne od podatku są dochody osiągane poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników określonych w art. 3 ust. 1, jeżeli umowa międzynarodowa, której Rzeczpospolita Polska jest stroną, tak stanowi.

Powołany przepis art. 20 ust. 1 updop ustanawia następujące przesłanki materialne dokonania przedmiotowego odliczenia:

• podmiot podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce,
• podatnik ten osiąga dochody (przychody) zarówno na terytorium Polski, jak i za granicą,
• dochody (przychody) osiągane na terytorium państw obcych podlegają opodatkowaniu w tych państwach,
• dochody te nie są wolne od podatku na mocy postanowień umowy międzynarodowej, której stroną jest Rzeczpospolita Polska, czyli nie ma zastosowania art. 17 ust. 1 pkt 3 updop,
• podatek od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium państw obcych został faktycznie zapłacony w tych państwach.
  
  

Na podstawie art. 20 ust. 6 updop, łączna kwota odliczeń, o których mowa w ust. 1 i 2, nie może przekroczyć tej części podatku, która została obliczona przed dokonaniem odliczenia i która proporcjonalnie przypada na dochód uzyskany z tego źródła dochodu.

Co istotne, w myśl art. 22a updop, przepisy art. 20-22 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Natomiast zgodnie z art. 22b updop zwolnienia i odliczenia wynikające z przepisów art. 20-22 stosuje się pod warunkiem istnienia podstawy prawnej wynikającej z umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania lub innej ratyfikowanej umowy międzynarodowej, której stroną jest Rzeczpospolita Polska, do uzyskania przez organ podatkowy informacji podatkowych od organu podatkowego innego niż Rzeczpospolita Polska państwa, w którym podatnik ma swoją siedzibę lub w którym dochód został uzyskany.

W przedmiotowej sprawie zastosowanie znajdzie ww. umowa polsko-indyjska. Zgodnie z art. 7 ust. 1 umowy polsko-indyjskiej, zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa będą podlegać opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność w drugim Umawiającym się Państwie przez położony tam zakład. (…) Z kolei w myśl art. 7 ust. 6 tej umowy, jeżeli w zyskach mieszczą się dochody, do których stosuje się odrębne uregulowania w innych artykułach niniejszej umowy, postanowienia tych artykułów nie będą naruszane przez postanowienia niniejszego artykułu. Odrębne uregulowania, które będą miały zastosowanie w niniejszej sprawie, wynikają z art. 13 ust. 1 umowy polsko-indyjskiej, zgodnie z którym należności licencyjne i opłaty za usługi techniczne, powstające w Umawiającym się Państwie, wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie. Jednakże należności i opłaty za usługi techniczne mogą być także opodatkowane w tym Umawiającym się Państwie, w którym powstają, i zgodnie z prawem tego Państwa, lecz gdy odbiorca tych należności lub opłat jest ich właścicielem, podatek ustalony w ten sposób nie może przekroczyć 22,5 procent kwoty brutto tych należności i opłat (art. 13 ust. 2 umowy polsko-indyjskiej).

Ponadto, w myśl art. 24 ust. 2 lit. b) umowy polsko - indyjskiej, w obu Umawiających się Państwach będzie się unikać podwójnego opodatkowania w następujący sposób, iż każde z Umawiających się Państw przy nakładaniu podatków na osoby mające w nich miejsce zamieszkania lub siedzibę może włączyć do podstawy, od której te podatki są wymierzane, te części dochodu, które zgodnie z postanowieniami art. 11, 12 i 13 niniejszej umowy mogą być także opodatkowane w drugim Państwie, lecz zezwoli na potrącenie z kwoty podatku obliczonej na tej podstawie kwoty równej podatkowi zapłaconemu w drugim Umawiającym się Państwie. Takie potrącenie nie może jednak przekroczyć tej części podatku należnego w pierwszym wymienionym Państwie, wyliczonego przed dokonaniem potrącenia, która odnosi się do dochodu, który zgodnie z postanowieniami art. 11, 12 i 13 niniejszej umowy może być opodatkowany w tym drugim Państwie.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, iż Spółka świadczy usługi na terenie Indii. Usługi te polegają na wysyłaniu pracowników lub innych osób uprawnionych do działania na rzecz Spółki do Indii, w celu prowadzenia działalności polegającej na wsparciu technicznym klienta Spółki w związku z bieżącym funkcjonowaniem linii produkcyjnej, serwisowaniu linii oraz wykonywaniu prac montażowych. Spółka nie posiada na terenie Indii stałej placówki, miejsca zarządu, filii, biura, zakładu fabrycznego, warsztatu, lokalu wykorzystywanego jako punkt sprzedaży, używanego do otrzymywania lub uzyskiwania zamówień, placu budowy lub budowy, urządzenia lub przedsięwzięcia montażowego, ani działalności nadzorczej z nimi związanej, przekraczającej 6 miesięcy. Pracownicy wysyłani przez Spółkę wykonują usługi w zakładzie produkcyjnym należącym do kontrahenta. Spółka w umowie z kontrahentem ustaliła, że wynagrodzenie będzie traktowane jako wynagrodzenie netto i zostanie zwiększone o kwoty podatku VAT oraz podatek u źródła, jeżeli jest wymagany przez prawo obowiązujące na terenie Indii. Kontrahent jest zobowiązany do potwierdzenia kwoty zapłaconego podatku u źródła. W przypadku powstania obowiązku zapłaty podatku u źródła, kontrahent Spółki nie potrąca przedmiotowego podatku z wynagrodzenia należnego Spółce zgodnie z umową i poszczególnymi zamówieniami, a odprowadza go dodatkowo za Spółkę.

Mając na uwadze powyższe, należy wskazać, iż Spółka jako podmiot mający siedzibę na terytorium Polski posiada nieograniczony obowiązek podatkowy. W związku z tym, obowiązana jest wykazywać wszelkie swoje przychody, zarówno uzyskane na terytorium Polski, jak i zagranicą. Jako „przychody uzyskane poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej” należy wskazać te przychody, które zgodnie z przepisami innych krajów i z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania mogą podlegać opodatkowaniu w innym państwie (m.in. należności i opłaty wynikające z art. 13 umowy polsko-indyjskiej). Zatem w przedstawionej sytuacji znajdują zastosowanie przepisy art. 20 ust. 1 updop w związku z art. 24 ust. 2 lit. b) umowy polsko – indyjskiej.

Podstawę naliczenia podatku u źródła stanowi kwota brutto od należności i opłat (art. 13 ww. umowy). Kwoty brutto nie można utożsamiać z kwotą faktycznie uzyskanego przez Wnioskodawcę wynagrodzenia, bowiem ta ostatnia kwota jest różnicą pomiędzy przychodem brutto a potrąconym i zapłaconym podatkiem od kwoty brutto należności i opłat. Nie można kwoty faktycznie otrzymanej, po potrąceniu indyjskiego podatku, traktować jako przychód brutto. Kwotę brutto na którą składa się m.in. podatek u źródła zapłacony przez kontrahenta w Indiach, Spółka powinna zaliczyć do przychodów o których mowa w art. 12 ust. 1 updop i wykazać w rozliczeniu rocznym. Nie zmienia tego również fakt, iż część należnego Spółce wynagrodzenia została bezpośrednio przekazana do odpowiedniego organu podatkowego właściwego dla miejsca wykonywania usług na terenie Indii. Spółka będzie mogła skorzystać z prawa do odliczenia zapłaconego w Indiach podatku od kwoty brutto należności (art. 13 ww. umowy) na podstawie art. 24 ust. 2 lit. b) umowy polsko - indyjskiej, w związku z art. 20 ust. 1 updop. Od podatku obliczonego od łącznej sumy dochodów, Spółka może odliczyć kwotę równą podatkowi zapłaconemu w Indiach. Przy czym należy mieć na uwadze, iż kwota odliczenia nie może jednak przekroczyć tej części podatku obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która proporcjonalnie przypada na dochód uzyskany w obcym państwie (Indiach).

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy podatkowe i przedstawiony we wniosku stan faktyczny należy stwierdzić, iż stanowisko Spółki w zakresie :

• odliczenia podatku zapłaconego w Indiach – jest prawidłowe,
• ustalenia czy kwota podatku u źródła zapłacona przez kontrahenta w Indiach jest dla Spółki przychodem podatkowym – jest nieprawidłowe.
  
  

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-512 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 14 marca 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.