INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 28.09.2009r. (data wpływu 08.10.2009r.) oraz piśmie z dnia 28.12.2009r. (data nadania 28.12.2009r., data wpływu 30.12.2009r.), uzupełniającym braki formalne na wezwanie z dnia 16.12.2009r. Nr IPPB5/423-630/09-2/DG (data nadania 16.12.2009r., data doręczenia 18.12.2009r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie kwalifikacji do kosztów uzyskania przychodów wydatków na nabycie upgrade’u oprogramowania komputerowego - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 października 2009r. wpłynął wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zakwalifikowania do kosztów uzyskania przychodów wydatków na nabycie upgrade’u oprogramowania komputerowego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

W związku z prowadzoną działalnością gospodarczą Spółka zakupiła licencję na oprogramowanie. Zgodnie z art. 16b Ustawy CIT, Spółka nabytą licencję uznała za wartość niematerialną i prawną (zwanej dalej: WNP), wprowadziła do ewidencji majątkowej, oraz naliczała odpisy amortyzacyjne zaliczane do kosztów uzyskania przychodów. Po przyjęciu oprogramowania do używania, w razie wystąpienia takiej konieczności, Spółka nabywa odpłatnie tzw. upgrade oprogramowania, tj. uaktualnioną i udoskonaloną pod względem użytkowym oraz funkcjonalnym wersję tegoż oprogramowania. Upgrade nie wiąże się z utworzeniem nowego programu, a także z udzieleniem Spółce nowej licencji lub zmianą poprzednio udzielonej licencji. Z upgrade oprogramowania Spółka korzysta na podstawie pierwotnie nabytej licencji.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wydatek na nabycie upgrade’u oprogramowania (tj. uaktualnionej i udoskonalonej pod względem użytkowym oraz funkcjonalnym wersji oprogramowania), którego nabycie nie wiąże się z utworzeniem nowego programu, a także z udzieleniem Spółce nowej licencji lub zmianą poprzednio udzielonej licencji można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów, jako tzw. „koszt pośredni”...

Zdaniem Spółki, skoro nabycia upgrade’u oprogramowania nie wiąże się z udzieleniem Spółce nowej licencji (ani nawet zmianą poprzednio udzielonej licencji), a także Spółka nie nabyła w związku z tym autorskiego prawa majątkowego, to nie zostały spełnione przesłanki wynikające z art. 16b Ustawy CIT, upoważniające do zaliczenia upgrade’u jako odrębnej pozycji w ewidencji wartości niematerialnych i prawnych. Zgodnie z art. 16g ust. 13 Ustawy CIT, ulepszeniu mogą podlegać tylko środki trwałe. Ustawa CIT nie przewiduje możliwości „ulepszenia” WNiP, zatem wydatki poniesione na nabycie upgrade’u nie mogą być traktowane jako ulepszenie pierwotnie nabytej licencji na oprogramowanie (tj. zwiększać WNiP).

W związku z powyższym, skoro nabycie upgrade’u oprogramowania ma związek z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą (jest ponoszone w celu osiągnięcia, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów), a jednocześnie brak jest możliwości zakwalifikowania tego wydatku jako WNiP, a także uznania go za ulepszenie już istniejącej WNiP, to wydatek ten poniesiony przez Spółkę należy zgodnie z art. 15 ust 1 Ustawy CIT kwalifikować jako koszt uzyskania przychodów.

Ponieważ, nie można wskazać konkretnego przychodu (lub nawet rodzaju przychodu) z którym związany jest wydatek na nabycie upgrade’u oprogramowania, należy uznać, że jest to tzw. „koszt pośredni”, o którym mowa w art. 15 ust. 4d Ustawy CIT, tzn. jest potrącany w dacie jego poniesienia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.