Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP2/443-899/12/WN
z 30 listopada 2012 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 29 sierpnia 2012r. (data wpływu 31 sierpnia 2012r.), uzupełnionym pismem z dnia 14 listopada 2012r. (data wpływu) oraz pismem z dnia 27 listopada 2012r. (data wpływu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy dzieł artystycznych - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 sierpnia 2012r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek, uzupełniony pismem z dnia 14 listopada 2012r. (data wpływu) oraz pismem z dnia 27 listopada 2012r. (data wpływu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy dzieł artystycznych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą jako osoba fizyczna - agencja artystyczna, jest podatniczką podatku VAT, natomiast podatek dochodowy rozlicza wg skali podatkowej prowadząc podatkową Księgę przychodów i rozchodów. Przedmiotem wykonywanej przez Wnioskodawczynię działalności jest m.in.: artystyczna i literacka działalność twórcza 90.03.Z; pozostała działalność wydawnicza 58.19. Z; działalność agencji reklamowych 73.11. Z; pozaszkolne formy edukacji artystycznej 85.52. Z; pozostałe pozaszkolne formy edukacji artystycznej, gdzie indziej nie sklasyfikowane 85.59. B; działalność w zakresie specjalistycznego projektowania 74.10.Z.

Działalność gospodarcza Wnioskodawczyni została podjęta na podstawie posiadanego przez nią wykształcenia. Uzyskała dyplom, który uprawnia ją do wykonywania oprócz prac projektowych, opracowań graficznych, itp., związanych z reklamą i innymi rodzajami działalności wyszczególnionymi powyżej w opisie - również prac artystycznych. Są to: obrazy, rysunki, grafiki wykonywane ręcznie, będące oryginalnymi wytworami artystycznymi mającymi charakter dzieł sztuki.

Sprzedając od stycznia 2011 roku prace artystyczne (tj. obrazy w technice olejnej na płótnie lub papierze, w technice pasteli, itp.) Wnioskodawczyni stosuje stawkę "zw" z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy o podatku od towarów i usług. Wcześniej, to jest do końca 2010 roku, Wnioskodawczyni robiła to na podstawie PKWiU 92.31.10, który uprawniał ją do zwolnienia sprzedaży swoich prac artystycznych z podatku VAT.

Dodatkowo w piśmie z dnia 14 listopada 2012r. Wnioskodawczyni poinformowała, że przedmiotem wniosku i pytania są:

1. Dzieła artystyczne (obrazy, rysunki, pastele, gwasze, grafiki, itp.) tworzone na zlecenie konkretnego klienta, dla którego Wnioskodawczyni świadczy usługę kulturalną jako indywidualny twórca, za którą otrzymuje honorarium.
2. Dzieła artystyczne (obrazy, rysunki, pastele, gwasze, grafiki, itp.) tworzone przez Wnioskodawczynię bez przeznaczenia dla konkretnego odbiorcy, które po namalowaniu wycenia i wystawia na sprzedaż jako towar.
   
   

Ponadto w piśmie z dnia 27 listopada 2012r. Wnioskodawczyni poinformowała, iż obrazy będące przedmiotem dostawy są sklasyfikowane wg PKWiU z 2008 roku – ex 90.03.13.0.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawczyni postępuje prawidłowo stosując "zwolnienie" z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b sprzedając własne prace artystyczne tj. między innymi: obrazy w technice olejnej na płótnie lub papierze, w technice pasteli, rysunki, grafiki wykonywane ręcznie, będące oryginalnymi wytworami artystycznymi mającymi charakter dzieł sztuki?

Zdaniem Wnioskodawczyni, postępuje ona prawidłowo stosując "zwolnienie" z podatku VAT na sprzedawane przez nią prace artystyczne, wykonywanie ręcznie, które są wytworami artystycznymi i mają charakter dzieł sztuki. W nowej klasyfikacji PKWiU odpowiednia jest grupa 90 - usługi kulturalne i rozrywkowe zawierająca m.in.; 90.01 - usługi artystów wykonawców oraz 90.03 - usługi w zakresie artystycznej i literackiej działalności twórczej (w tym 90.03.0 - oryginały prac malarzy, grafików i rzeźbiarzy).

W odczuciu Wnioskodawczyni odpowiednim będzie odniesienie się do art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b do stosowania zwolnienia z podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 tej ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Jak stanowi art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przez świadczenie usług – w myśl art. 8 ust. 1 powołanej ustawy – rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Należy również zauważyć, że treść art. 5a ustawy o VAT stanowi, iż towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Od dnia 1 stycznia 2011r. podczas wyznaczania zakresu stosowania stawek obniżonych, wykorzystywana jest Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług, wprowadzona w życie rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293 ze zm.).

Stosownie do zapisów § 1 ww. rozporządzenia obowiązującego od 1 stycznia 2009r. wprowadza się do stosowania w statystyce, ewidencji i dokumentacji oraz rachunkowości, a także w urzędowych rejestrach i systemach informacyjnych administracji publicznej Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług (PKWiU) stanowiącą załącznik do rozporządzenia. Natomiast w myśl § 3 ww. rozporządzenia do celów m.in. opodatkowania podatkiem od towarów i usług do dnia 31 grudnia 2010r. stosowało się Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 18 marca 1997r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) – (Dz. U. Nr 42, poz. 264 ze zm.). Zatem z dniem 1 stycznia 2011r. dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług stosuje się Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług z roku 2008.

Na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług czynności, które podlegają opodatkowaniu, tj. dostawa towarów oraz świadczenie usług powinny mieć charakter odpłatny, z tym, że pomiędzy otrzymaną zapłatą a wykonanym świadczeniem powinien istnieć bezpośredni związek o charakterze przyczynowym. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonanego świadczenia, a zatem wynagrodzenie musi być należne za wykonanie tego świadczenia.

Stawka podatku, na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 i 2 ww. ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011r. do dnia 31 grudnia 2013r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%, natomiast stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

Szczególne procedury w zakresie dostawy towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich i antyków zawiera rozdział 4 ustawy o VAT.

W art. 120 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT określono, iż przez dzieła sztuki rozumie się:

1. obrazy, kolaże i podobne płyty dekoracyjne, rysunki i pastele, wykonane w całości przez artystę, z wyłączeniem planów i rysunków do celów architektonicznych, inżynieryjnych, przemysłowych, komercyjnych, topograficznych lub podobnych, ręcznie zdobionych produktów rzemiosła artystycznego, tkanin malowanych dla scenografii teatralnej, do wystroju pracowni artystycznych lub im podobnych zastosowań (CN 9701), (PKWiU ex 90.03.13.0),
2. oryginalne sztychy, druki i litografie sporządzone, sporządzone w ograniczonej liczbie egzemplarzy, czarno-białe lub kolorowe, złożone z jednego lub kilku arkuszy, w całości wykonane przez artystę, niezależnie od zastosowanego przez niego procesu lub materiału, z wyłączeniem wszelkich procesów mechanicznych lub fotomechanicznych (CN 9702 00 00), (PKWiU ex 90.03.13.0),
3. oryginalne rzeźby oraz posągi z dowolnego materiału, pod warunkiem że zostały one wykonane w całości przez artystę; odlewy rzeźby, których liczba jest ograniczona do 8 egzemplarzy, a wykonanie było nadzorowane przez artystę lub jego spadkobierców (CN 9703 00 00), (PKWiU ex 90.03.13.0),
4. gobeliny (CN 5805 00 00), (PKWiU ex 13.92.16.0) oraz tkaniny ścienne (CN 6304), (PKWiU ex 13.92.16.0) wykonane ręcznie na podstawie oryginalnych wzorów dostarczonych przez artystę, pod warunkiem że ich liczba jest ograniczona do 8 egzemplarzy,
5. fotografie wykonane przez artystę, opublikowane przez niego lub pod jego nadzorem, podpisane i ponumerowane, ograniczone do 30 egzemplarzy we wszystkich rozmiarach oraz oprawach.
   
   

Stosownie do art. 120 ust. 3 pkt 1 lit. a ustawy o VAT, stawkę podatku 7% stosuje się również do dostawy dzieł sztuki dokonywanej przez ich twórcę lub spadkobiercę twórcy. Zgodnie z wyżej powołanym art. 146a pkt 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011r. do dnia 31 grudnia 2013 r. ww. stawka wynosi 8%.

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, iż Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą jako osoba fizyczna - agencja artystyczna, jest podatniczką podatku VAT.

Przedmiotem sprzedaży są:

• dzieła artystyczne (obrazy, rysunki, pastele, gwasze, grafiki, itp.) tworzone na zlecenie konkretnego klienta, dla którego Wnioskodawczyni świadczy usługę kulturalną jako indywidualny twórca, za którą otrzymuje honorarium.
• dzieła artystyczne (obrazy, rysunki, pastele, gwasze, grafiki, itp.) tworzone przez Wnioskodawczynię bez przeznaczenia dla konkretnego odbiorcy, które po namalowaniu wycenia i wystawia na sprzedaż jako towar.
  
  

Obrazy będące przedmiotem dostawy są sklasyfikowane wg PKWiU z 2008 roku – ex 90.03.13.0.

W tak przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawca ma wątpliwość czy sprzedaż dzieł artystycznych korzysta ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy o VAT.

Na mocy obowiązującego od dnia 1 stycznia 2011r. art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ww. ustawy, zwalnia się od podatku usługi kulturalne świadczone przez indywidualnych twórców i artystów wykonawców, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzane w formie honorariów, w tym za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów.

Zwolnienie określone w powyższym przepisie ma charakter przedmiotowo-podmiotowy, co oznacza, że zwolnieniu od podatku podlega określony rodzaj usług wykonywanych przez ściśle zdefiniowany krąg podmiotów, wykonujących te usługi.

Należy również zwrócić uwagę na cel zwolnienia przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy. Brzmienie tego przepisu wskazuje, że ze zwolnienia od podatku korzystać mogą przede wszystkim usługi w zakresie kultury oraz dostawa towarów ściśle z tymi usługami związana. Usługi te – aby mogły korzystać ze zwolnienia – świadczone muszą być przez specyficzne podmioty, tj. indywidualnych twórców i artystów wykonawców, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzane w formie honorariów, w tym za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów.

Ustawa o VAT nie zawiera definicji twórcy, ustawodawca w powyższym zakresie odsyła do przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Jak stanowi art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t.j. Dz. U. z 2006r. Nr 90 poz. 631 ze zm.), zwana dalej ustawą o prawie autorskim, przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).

Zgodnie z art. 1 ust. 2 pkt 2 ww. ustawy o prawie autorskim, w szczególności przedmiotem prawa autorskiego są utwory plastyczne.

W prawie autorskim mamy do czynienia z dwoma rodzajami praw: autorskimi prawami osobistymi oraz autorskimi prawami majątkowymi. Zasadą jest, iż z utworu może korzystać lub nim rozporządzać tylko osoba uprawniona. Najczęściej będzie to sam twórca lub – jeżeli z mocy ww. ustawy autorskie prawa majątkowe przysługują innej osobie niż twórca, albo osoba, która je nabyła lub na rzecz której została ustanowiona licencja.

W myśl art. 8 ust. 1 – ust. 3 ustawy o prawie autorskim, prawo autorskie przysługuje twórcy, o ile ustawa nie stanowi inaczej. Domniemywa się, że twórcą jest osoba, której nazwisko w tym charakterze uwidoczniono na egzemplarzach utworu lub której autorstwo podano do publicznej wiadomości w jakikolwiek inny sposób w związku z rozpowszechnianiem utworu. Dopóki twórca nie ujawnił swojego autorstwa, w wykonywaniu prawa autorskiego zastępuje go producent lub wydawca, a w razie ich braku – właściwa organizacja zbiorowego zarządzania prawami autorskimi.

Zatem, aby określone dzieło mogło być przedmiotem prawa autorskiego musi posiadać następujące cechy:

• mieć źródło w pracy człowieka (twórcy),
• stanowić przejaw działalności twórczej,
• posiadać indywidualny charakter.
  
  

Zaznaczyć należy, iż twórcą w rozumieniu ustawy jest każda osoba prowadząca faktycznie działalność twórczą, czyli działalność, której efektem jest powstanie utworu w myśl ww. art. 1 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Natomiast użyte w art. 1 analizowanej ustawy określenie: przejaw działalności twórczej oznacza jakikolwiek uzewnętrzniony rezultat działalności człowieka o charakterze kreacyjnym. Przesłanka ta jest spełniona, gdy mamy do czynienia z subiektywnym nowym wytworem intelektu.

Twórcy, zgodnie z przepisem art. 16 ustawy o prawie autorskim przysługują autorskie prawa osobiste obejmujące przede wszystkim prawo autora do wiązania z dziełem jego nazwiska. Prawo to nigdy nie wygasa i jest, z natury rzeczy, niezbywalne, nie można się go zrzec ani przenieść na inną osobę. W ramach ochrony dóbr osobistych autor ma prawo do przedstawienia utworu pod pseudonimem lub anonimowo. Można więc powiedzieć, że autorskie prawa osobiste chronią pewien „intelektualny” związek twórcy z dziełem.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, iż Wnioskodawczynię w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych można uznać za twórcę. Wnioskodawczyni niewątpliwie jest osobą fizyczną, twórcą, w rozumieniu ustawy o prawie autorskich, który namalował obraz mający być przedmiotem dostawy. Ze zwolnienia mogą jednak korzystać twórcy w rozumieniu przepisów o prawach autorskich, ale tylko w sytuacji, gdy świadczą oni usługi kulturalne.

W opisanej sytuacji Wnioskodawczyni spełnia przesłankę podmiotową, jednakże nie jest spełniona przesłanka przedmiotowa, bowiem Wnioskodawczyni nie świadczy usługi kulturalnej lecz dokonuje dostawy towarów jakimi są dzieła artystyczne w postaci obrazów, rysunków, grafiki, pasteli, gwaszy. Wobec niespełnienia przesłanki przedmiotowej zwolnienie nie znajduje zastosowania.

W związku z powyższym należy przeanalizować czy dostawa dzieł artystycznych (obrazy, rysunki, pastele, gwasze, grafiki, itp.) może korzystać z obniżonej stawki 8%. W opisie stanu faktycznego Wnioskodawczyni wskazała, że obrazy będące przedmiotem dostawy są sklasyfikowane wg PKWiU z 2008r. – ex 90.03.13.0. Stosownie do art. 120 ust. 3 pkt 1 lit. a ustawy o VAT, stawkę 8% stosuje się do dostawy dzieł sztuki przez ich twórcę. Jak wcześniej wykazano Wnioskodawczyni jest twórcą w rozumieniu przepisów o prawach autorskich, natomiast obrazy sprzedawane przez nią, jak wynika z wniosku, sklasyfikowane są, jak sama wskazała, pod symbolem PKWiU ex 90.03.13.0, a zatem ich dostawa podlega opodatkowaniu stawką 8% na podstawie art. 120 ust. 3 pkt 1 lit. a w związku z art. 146a pkt 2 ustawy o VAT.

Mając na uwadze przywołane przepisy i przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego oraz dokonując analizy możliwości zastosowania zwolnienia z podatku VAT na gruncie przepisów art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy o VAT, należy zauważyć, iż w przedmiotowej sprawie nie dochodzi do świadczenia usług, bowiem przedmiotem świadczenia nie są usługi lecz towary w postaci dzieł artystycznych takich jak obrazy, rysunki, pastele, gwasze, grafiki, itp. Bez znaczenia pozostaje zatem fakt, czy przedmiotowe dzieła artystyczne (obrazy, rysunki, pastele, gwasze, grafiki, itp.) tworzone są na zlecenie konkretnego klienta, czy po namalowaniu wystawiane na sprzedaż jako towar, bowiem w każdym przypadku przedmiotem świadczenia jest towar i jego dostawa.

Zatem dostawa dzieł artystycznych opisanych we wniosku wykonywanych ręcznie, sklasyfikowana pod symbolem PKWiU ex 90.03.13.0, przez osobę będącą ich twórcą, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wypełnia przesłanki zawarte w art. 120 ust. 3 pkt 1 lit. a ustawy o VAT, i tym samym podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług przy zastosowaniu stawki w wysokości 8%.

Zatem stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zaznaczyć należy przy tym, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany, któregokolwiek z elementów przedstawionego we wniosku stanu faktycznego (w szczególności w przypadku błędnej klasyfikacji PKWiU) lub zmiany stanu prawnego.

Ponadto w sprawach klasyfikacji wyrobów i usług, zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby i usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane wg zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, bowiem organy podatkowe nie mają kompetencji w zakresie dokonywania tych czynności. Oznacza to, że udzielona odpowiedź jest poprawna tylko pod warunkiem prawidłowego zaklasyfikowania statystycznego czynności będących przedmiotem wniosku. Odpowiedzialność za błędnie wskazany symbol PKWiU ponosi wyłącznie Wnioskodawca. W przypadku jakichkolwiek trudności w ustaleniu prawidłowego grupowania podatnik może zwrócić się z wnioskiem do Urzędu Statystycznego w Łodzi, który udziela informacji w zakresie stosowania standardów klasyfikacyjnych.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.