Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB2/436-190/12-2/MK
z 4 października 2012 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki reprezentowanej przez pełnomocnika, przedstawione we wniosku (data wpływu 13 lipca 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie konsekwencji podatkowych wniesienia przez wspólnika wkładu niepieniężnego w formie świadczenia pracy na rzecz spółki – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 lipca 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie konsekwencji podatkowych wniesienia przez wspólnika wkładu niepieniężnego w formie świadczenia pracy na rzecz spółki.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka X (zwana dalej Spółką lub Wnioskodawczynią) została zawiązana w wyniku umowy spółki z dnia 14 lutego 2012 r. zawartej w formie aktu notarialnego. W spółce tej występuje trzech wspólników: dwie osoby fizyczne jako komandytariusze oraz osoba prawna jako komplementariusz. Wszyscy wspólnicy wnieśli wkłady pieniężne, natomiast jeden z komandytariuszy wniósł także wkład niepieniężny w formie świadczenia pracy na rzecz spółki. Wartość tego świadczenia została wyceniona i ustalono, że wynosi ona około 10 000 zł miesięcznie.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny podatek od czynności cywilnoprawnych powinien zostać zapłacony od wartości wkładów niepieniężnych?

Zdaniem Wnioskodawczyni, zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. k) ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (t.j. Dz. U. z 2010 r. Nr 101, poz. 649 ze zm.) podatkowi temu podlegają umowy spółki.

Stosownie do art. 1a pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych użyte w tej ustawie określenie spółka osobowa oznacza spółkę cywilną, jawną, partnerską, komandytową lub komandytowo-akcyjną.

Z treści art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych wynika, że obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania czynności cywilnoprawnej, czyli z chwilą zawarcia umowy spółki lub zmiany tej umowy.

Stosownie do art. 4 pkt 9 ww. ustawy, przy umowie spółki komandytowej, obowiązek podatkowy ciąży na spółce. W myśl art. 6 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych podstawę opodatkowania przy zawarciu umowy spółki stanowi wartość wkładów do spółki osobowej albo wartość kapitału zakładowego. Stawka podatku od umowy spółki wynosi 0,5 % (art. 7 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych).

Instytucję spółki komandytowej regulują przepisy Kodeksu Spółek Handlowych. Zgodnie z art. 102 tego Kodeksu spółką komandytową jest spółka osobowa mająca na celu prowadzenie przedsiębiorstwa pod własną firmą, w której wobec wierzycieli za zobowiązania spółki co najmniej jeden wspólnik odpowiada bez ograniczenia (komplementariusz), a odpowiedzialność co najmniej jednego wspólnika (komandytariusza) jest ograniczona. Wobec brzmienia art. 105 i 106 tego Kodeksu umowa spółki komandytowej powinna być zawarta w formie aktu notarialnego i zawierać:

1. firmę i siedzibę spółki,
2. przedmiot działalności spółki,
3. czas trwania spółki, jeżeli jest oznaczony,
4. oznaczenie wkładów wnoszonych przez każdego wspólnika i ich wartość,
5. oznaczony kwotowo zakres odpowiedzialności każdego komandytariusza wobec wierzycieli (sumę komandytową).
   
   

Istotne znaczenie ma przepis art. 107 KSH, zgodnie z którym jeżeli wkładem komandytariusza do spółki jest w całości lub w części świadczenie niepieniężne, umowa spółki określa przedmiot tego świadczenia (aport), jego wartość, jak również osobę wspólnika wnoszącego takie świadczenie niepieniężne. W paragrafie 2 tego artykułu ustawodawca wskazał, że zobowiązanie do wykonywania pracy lub świadczenia usług na rzecz spółki oraz wynagrodzenie za usługi świadczone przy powstaniu spółki nie mogą stanowić wkładu komandytariusza do spółki, chyba że wartość innych jego wkładów do spółki nie jest niższa od wysokości sumy komandytowej.

Na podstawie art. 111 KSH komandytariusz odpowiada za zobowiązania spółki wobec jej wierzycieli tylko do wysokości sumy komandytowej.

Idąc dalej, z kolei w myśl zasady zawartej w art. 351 ¹ Kodeksu Cywilnego strony zawierające umowę mogą swobodnie kształtować treść stosunku prawnego, wobec czego umowa spółki komandytowej, w wyniku której powstała Spółka nie narusza żadnych norm prawa handlowego ani cywilnego.

W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawczyni należy stwierdzić, iż na gruncie przepisów ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych w przypadku wniesienia do spółki osobowej (tu: komandytowej) wkładu pieniężnego  stanowiącego składnik sumy komandytowej, a także wkładu polegającego na świadczeniu własnej pracy na rzecz tej spółki przez komandytariusza  nie zaistnieje okoliczność powodująca podwyższenie podstawy opodatkowania w podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie wkładu w formie świadczenia własnej pracy.

Wkład w postaci świadczenia pracy nie powoduje podwyższenia kapitału zakładowego spółki osobowej (a więc także komandytowej), a ponadto jest wtórne do jej majątku, wobec czego od tego wkładu nie nalicza się PCC.

Zgodnie bowiem z art. 1 ust. 3 pkt 1 ustawy o PCC czynnością podlegającą opodatkowaniu tym podatkiem jest tylko wniesienie lub podwyższenie takiego wkładu, który powoduje zwiększenie majątku spółki. Nie trzeba zatem opłacać PCC od wkładu będącego zobowiązaniem się do świadczenia na rzecz spółki pracy lub usług. Analogicznie należy rozumieć powyższe w przypadku zawarcia umowy spółki.

Wnioskodawczyni wskazuje, iż mimo że świadczenie pracy oznacza dla Spółki pewną korzyść ekonomiczną, to nie można takiego wkładu uznać za składnik majątku spółki. Także w świetle prawa bilansowego  wykonanie przez wspólnika przyszłych świadczeń na rzecz spółki z całą pewnością nie zalicza się do kategorii aktywów (A. Helin, A. Bernaziuk, R. Kowalski, Kapitały własne w świetle prawa handlowego, bilansowego i podatkowego w różnych formach działalności gospodarczej, Warszawa 2006, s. 90).

Ze względu na powyższy przepis ustawy o PCC nie ma więc podstaw do opodatkowania takiego wkładu podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Podobne zdanie prezentują również organy podatkowe, które podkreślają, że wkład do spółki polegający na świadczeniu pracy lub usług nie powoduje podwyższenia podstawy opodatkowania w podatku od czynności cywilnoprawnych (np. interpretacja IS w Warszawie z dnia 4 lipca 2008 r. sygn. PL/LM/830/8/CHI/08/PK-411 czy interpretacja IS w Katowicach z dnia 3 marca 2010 r. sygn. IBPBII/1/436-318/09/MZ).

Należy także zauważyć, iż czynność wniesienia wkładu niepieniężnego w formie świadczenia pracy jest czynnością wtórną do faktu zawiązania majątku spółki (zwłaszcza komandytowej, kiedy to komandytariusz nie może wnieść wkładu pracy, jeśli równocześnie nie pokryje sumy komandytowej  tu pieniężnie) i jest ona dopiero konsekwencją zawarcia umowy spółki. Wobec powyższego, zdaniem Wnioskodawczyni podatek ten (PCC) nie powinien zostać naliczony od wkładu niepieniężnego w postaci wkładu pracy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

W odniesieniu do przywołanych przez Wnioskodawczynię rozstrzygnięć organów podatkowych, tut. Organ informuje, że wydane one zostały w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania, ani konsekwencji wiążących, w przedmiotowej sprawie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.