INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z o.o., przedstawione we wniosku z dnia 08 lipca 2009 r. (data wpływu 13.07.2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie konieczności posiadania certyfikatu rezydencji - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 lipca 2009 r. został złożony ww. wniosek – uzupełniony pismem z dnia 03 września 2009 r. (data wpływu 07.09.2009 r.) - o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zwolnienia z opodatkowania wypłacanej dywidendy oraz konieczności posiadania certyfikatu rezydencji.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący opis zdarzenia przyszłego.

Spółka została założona w 2003 r. przez niemieckiego udziałowca z siedzibą w B. Na dzień dzisiejszy nadal 100% udziałowcem Spółki jest spółka niemiecka. Obie spółki należą do międzynarodowej grupy kapitałowej, w której spółką dominującą jest spółka niemiecka.

Z racji pozycji w grupie - spółka niemiecka jest podmiotem uprawnionym do otrzymania dywidend ze spółek podległych.

Zgodnie z powołanymi w niniejszym wniosku przepisami prawnymi, w przypadku wypłaty dywidendy przez polski podmiot na rzecz podmiotu zagranicznego – mogą zaistnieć trzy zdarzenia:

1. wypłacona dywidenda będzie opodatkowana na zasadach ogólnych – 19% podatkiem;
2. wypłacona dywidenda będzie zwolniona z opodatkowania;
3. wypłacona dywidenda będzie opodatkowana niższym 5% podatkiem dochodowym.

W przypadku Spółki, pierwszy przypadek nie jest właściwy, ponieważ spółka niemiecka jest Jej jedynym udziałowcem od 2003 r. i podlega w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu oraz uzyskuje korzyść od spółki polskiej podlegającej nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w swoim kraju. Powyższe obliguje podmiot wypłacający, czyli Spółkę, do zwolnienia dywidendy z opodatkowania pod warunkiem, że jako płatnik posiada certyfikat rezydencji oraz, że odbiorcą dochodów z dywidend jest udziałowiec lub jego zagraniczny zakład.

Podstawą wypłaty dywidendy jest Uchwała Walnego Zgromadzenia.

W dniu wypłaty dywidendy mogą jednak wystąpić następujące sytuacje:

1. Udziałowiec, przed dniem dywidendy prześle do spółki, z której mają otrzymać pisemne polecenie przelania środków pieniężnych nie bezpośrednio na własne konto bankowe, ale innej polskiej spółki z grupy kapitałowej, mającej siedzibę w Polsce (w której spółka niemiecka jest głównym udziałowcem) w celu na przykład podniesienia jej kapitału zapasowego. Płatnik dywidendy posiada aktualny certyfikat rezydencji od udziałowca.
2. Płatnik dywidendy nie posiada na dzień jej wypłaty aktualnego certyfikatu rezydencji udziałowca zagranicznego, który przysyła powyższe zaświadczenie w późniejszym terminie. Z zaświadczenia jednak wynika, że spółka zagraniczna była rezydentem Niemiec w dniu wypłaty dywidendy.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy w związku z przekazaniem przez płatnika (zgodnie z dyspozycją udziałowca) wartości dywidendy na konto bankowe innej polskiej spółki kapitałowej – zamiast bezpośrednio na konto bankowe udziałowca, powstaje po stronie płatnika obowiązek pobrania podatku dochodowego zgodnie z art. 22 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania...
2. Czy brak certyfikatu rezydencji na dzień wypłaty dywidendy – obliguje polskiego płatnika dywidendy na rzecz spółki zagranicznej – do pobrania podatku dochodowego zgodnie z powołanymi powyżej przepisami.

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest odpowiedź na pytanie drugie. Wniosek Spółki w zakresie pytania pierwszego został rozpatrzony odrębną interpretacją wydaną w dniu 08 października 2009 r. nr ILPB3/423-522/09-4/ŁM.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2.

Spółka płatnik – nie pobiera żadnego podatku dochodowego, uznaje bowiem, że pomimo, iż certyfikat dostarczono w późniejszym okresie, właściwie potwierdził siedzibę udziałowca na dzień wypłaty dywidendy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego w pytaniu 2 opisu zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 4a pkt 12 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) certyfikatem rezydencji jest zaświadczenie o miejscu siedziby podatnika dla celów podatkowych wydane przez właściwy organ administracji podatkowej państwa miejsca siedziby podatnika.

Stosownie do art. 26 ust. 1 ww. ustawy osoby prawne i jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz będące przedsiębiorcami osoby fizyczne, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz w art. 22 ust. 1, są obowiązane, jako płatnicy, pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, w dniu dokonania wypłaty, zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji.

Jednocześnie, w myśl art. 26 ust. 1c tej ustawy, osoby prawne i jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 1 oraz art. 22 ust. 1, w związku ze zwolnieniem od podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 3 oraz art. 22 ust. 4, stosują zwolnienia wynikające z tych przepisów wyłącznie pod warunkiem udokumentowania przez spółkę, o której mowa w art. 21 ust. 3 pkt 2, bądź spółkę, o której mowa w art. 22 ust. 4 pkt 2:

1. jej miejsca siedziby dla celów podatkowych, uzyskanym od niej certyfikatem rezydencji,

lub
2. istnienia zagranicznego zakładu – zaświadczeniem wydanym przez właściwy organ administracji podatkowej państwa, w którym znajduje się jej siedziba lub zarząd, albo przez właściwy organ podatkowy państwa, w którym ten zagraniczny zakład jest położony.

Przepisy nie regulują kwestii jak długo certyfikat rezydencji, wydany przez właściwy organ administracji podatkowej, zachowuje swoją aktualność, a tym samym ważność, dlatego można uznać, iż certyfikat zachowuje ważność tak długo, jak długo nie ulega zmianie potwierdzony w nim stan faktyczny.

Certyfikat rezydencji ma służyć przede wszystkim płatnikowi w ustaleniu czy powinien pobrać podatek według stawki wynikającej z umowy, czy też według stawki krajowej. Płatnik będzie musiał, w razie konieczności, udowodnić, że miał prawo zastosować korzystniejsze regulacje wynikające z umowy. W przeciwnym razie będzie odpowiadał za nieprawidłowo potrącony podatek. Mając zaufanie do swoich kontrahentów, z którymi utrzymuje bieżące kontakty, płatnik może uważać certyfikat za ważny do czasu zmiany potwierdzonego w nim stanu faktycznego. W odniesieniu do innych kontrahentów, dla własnego bezpieczeństwa, płatnik powinien przed dokonaniem wypłaty uzyskać od nich aktualne zaświadczenie o rezydencji podatkowej.

Certyfikat jest bowiem zaświadczeniem, a więc dokumentem potwierdzającym określony stan faktyczny na dzień jego wydania, a także – o ile wynika to z jego treści – również w przeszłości. Zaświadczenie to, nie może dotyczyć stanów przyszłych, które dopiero mogą (albo i nie) wystąpić. Oznacza to, że realizacja jakichkolwiek uprawnień przewidzianych odpowiednią umową o unikaniu podwójnego opodatkowania może nastąpić jedynie w oparciu o certyfikat rezydencji osoby zagranicznej obejmujący sobą dzień dokonania wypłaty.

Należy jednocześnie zaznaczyć, iż w myśl art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem. Natomiast na mocy art. 194 § 1 tej ustawy, dokumenty urzędowe sporządzone w formie określonej przepisami prawa przez powołane do tego organy władzy publicznej stanowią dowód tego, co zostało w nich urzędowo stwierdzone.

Reasumując, należy stwierdzić, iż Spółka nie będąc na moment wypłaty dywidendy w posiadaniu certyfikatu rezydencji udziałowca, jeśli uzyska od tego udziałowca certyfikat w terminie późniejszym, z którego będzie wynikać, iż spółka zagraniczna była rezydentem w dniu wypłaty dywidendy, może stosować art. 26 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Interpretacja dotyczy opisu zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.