INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 11 sierpnia 2009 r. (data wpływu 26 sierpnia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 sierpnia 2009 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wraz z mężem prowadzi Pani gospodarstwo rolne. Część ziemi stanowi Pani majątek odrębny, część jest własnością męża a część jest własnością wspólną, jednakże wszystkie te grunty tworzą jedno gospodarstwo rolne. Posiadacie Państwo wspólność majątkową. Pani małżonek jest rolnikiem rozliczającym się z podatku od towarów i usług na zasadach ogólnych. Na terenie gospodarstwa rolnego prowadzą Państwo również agroturystykę. Nie jest ona zgłoszona do rejestru działalności gospodarczej gdyż zgodnie z art. 3 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (t. j. Dz. U. z 2007, nr 155, poz. 1095) przepisów ustawy nie stosuje się do działalności wytwórczej w rolnictwie w zakresie upraw rolnych oraz chowu i hodowli zwierząt, ogrodnictwa, warzywnictwa, leśnictwa i rybactwa śródlądowego, a także wynajmowania przez rolników pokoi, sprzedaży posiłków domowych i świadczenia w gospodarstwach rolnych innych usług związanych z pobytem turystów. Prowadząc agroturystykę spełnione są warunki określone w powyższej ustawie. Faktury VAT za produkty i usługi rolnicze są wystawiane przez Pani męża, natomiast Pani zajmuje się prowadzeniem działalności agroturystycznej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy jest Pani zobowiązana, w związku z prowadzeniem agroturystyki, do wystawiania faktury VAT. Czy dlatego, że mąż rozlicza VAT na zasadach ogólnych, w związku prowadzoną w gospodarstwie rolnym działalnością agroturystyczną musi Pani odprowadzać podatek od towarów i usług od tej działalności i wystawiać faktury VAT...

Zdaniem Wnioskodawcy, nie ma takiego obowiązku gdyż art. 2 pkt 15 ustawy o podatku od towarów i usług wyraźnie definiuje co należy rozumieć przez działalność rolniczą i działalność agroturystyczna się tam nie znajduje. Podobnie w definicji usług rolniczych, jak stanowi art. 2 pkt 21, mieszczą się usługi wymienione w załączniku nr 2 do ustawy, czyli m.in.: usługi związane z rolnictwem oraz chowem i hodowlą zwierząt, bądź usługi dzierżawy lub najmu maszyn i urządzeń rolniczych bez obsługi. Zgodnie z przytoczonymi definicjami, usługi agroturystyczne nie mieszczą się wśród katalogu usług rolniczych w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Zdaniem Wnioskodawcy, pomimo, iż agroturystyka jest prowadzona w gospodarstwie rolnym, nie ma obowiązku odprowadzać podatku od towarów i usług od działalności agroturystycznej dokąd wartość sprzedaży w poprzednim roku podatkowym nie przekroczy 50.000 zł.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Stosownie do zapisów art. 2 pkt 15 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), przez działalność rolniczą rozumie się produkcję roślinną i zwierzęcą, w tym również produkcję materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcję warzywniczą, gruntową, szklarniową i pod folią, produkcję roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadowniczą, chów, hodowlę i produkcję materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcję zwierzęcą typu przemysłowego lub fermowego oraz chów i hodowlę ryb i innych organizmów żyjących w wodzie, a także uprawy w szklarniach i ogrzewanych tunelach foliowych, uprawy grzybów i ich grzybni, uprawy roślin "in vitro", fermową hodowlę i chów drobiu rzeźnego i nieśnego, wylęgarnie drobiu, hodowlę i chów zwierząt futerkowych i laboratoryjnych, chów i hodowlę dżdżownic, entomofagów i jedwabników, prowadzenie pasiek oraz chów i hodowlę innych zwierząt poza gospodarstwem rolnym oraz sprzedaż produktów gospodarki leśnej i łowieckiej, z wyjątkiem drewna okrągłego z drzew tropikalnych (PKWiU 02.01.13) oraz bambusa (PKWiU 02.01.42-00.11), a także świadczenie usług rolniczych. Przez usługi rolnicze, zgodnie z punktem 21 tego artykułu, rozumie się usługi wymienione w załączniku nr 2 do ustawy.

Z powyższego przepisu wynika, iż działalność polegająca na świadczeniu usług agroturystycznych nie mieści się w definicji działalności rolniczej.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 powołanej, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak wynika z zapisu art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Zgodnie z ust. 2 tego artykułu, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W przypadku osób fizycznych prowadzących wyłącznie gospodarstwo rolne, leśne lub rybackie za podatnika uważa się osobę, która złoży zgłoszenie rejestracyjne, o którym mowa w art. 96 ust. 1 (art. 15 ust. 4).

Z treści art. 96 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług wynika, iż podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3.

Stosownie do zapisu art. 96 ust. 2 ustawy, w przypadku osób fizycznych, o których mowa w art. 15 ust. 4 i 5, zgłoszenie rejestracyjne może być dokonane wyłącznie przez jedną z osób, na które będą wystawiane faktury przy zakupie towarów i usług i które będą wystawiały faktury przy sprzedaży produktów rolnych.

Natomiast z art. 96 ust. 3 wynika, iż podmioty wymienione w art. 15, zwolnione od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 lub wykonujące wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 i art. 82 ust. 3, mogą złożyć zgłoszenie rejestracyjne.

W myśl przepisu art. 106 ust. 1, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Natomiast stosownie do zapisu art. 113 ust. 1 powołanej ustawy, zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 50.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Zgodnie z art. 113 ust. 5, jeżeli wartość sprzedaży u podatników zwolnionych od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc w momencie przekroczenia tej kwoty. Obowiązek podatkowy powstaje z momentem przekroczenia tej kwoty, a opodatkowaniu podlega nadwyżka sprzedaży ponad tę kwotę.

Jak wynika z treści art. 113 ust. 9, podatnik rozpoczynający w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5 jest zwolniony od podatku, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1.

Zaś zgodnie z art. 113 ust. 10, jeżeli faktyczna wartość sprzedaży, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę określoną w ust. 1, zwolnienie określone w ust. 9 traci moc z momentem przekroczenia tej kwoty. Opodatkowaniu podlega nadwyżka sprzedaży ponad wartość określoną w zdaniu pierwszym, a obowiązek podatkowy powstaje z momentem przekroczenia tej wartości. Przepis ust. 5 zdanie trzecie stosuje się odpowiednio.

Z powołanych norm prawnych wynika, iż podatnik może korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży w roku rozpoczęcia działalności gospodarczej nie przekroczy w proporcji do okresu prowadzonej działalności kwoty 50.000 zł, a w kolejnych latach – jeżeli osiągnięta przez niego wartość sprzedaży w poprzednim roku podatkowym nie przekroczyła kwoty 50.000 zł, przy czym, jeżeli wartość sprzedaży u podatników zwolnionych przekroczy powyższą kwotę w trakcie roku podatkowego, zwolnienie traci moc w momencie jej przekroczenia. Opodatkowaniu podlegać będzie nadwyżka sprzedaży ponad wartość 50.000 zł, a obowiązek podatkowy powstanie z momentem przekroczenia tej wartości. Do tego momentu, podatnik zwolniony podmiotowo od podatku od towarów i usług nie ma obowiązku dokumentowania wykonywanych świadczeń fakturami VAT.

Odnosząc przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa podatkowego należy zatem stwierdzić, iż w niniejszej sprawie, wbrew stwierdzeniu Wnioskodawcy zawartemu w złożonym wniosku, odnośnie utraty prawa do zwolnienia nie ma znaczenia wyłącznie „obrót osiągnięty w poprzednim roku podatkowym”, ale również obrót z tytułu prowadzonej działalności osiągany na bieżąco w trakcie roku podatkowego. Tym samym, w przypadku działalności agroturystycznej prowadzonej przez Wnioskodawcę, prawo do zwolnienia od podatku obowiązywać będzie do momentu przekroczenia kwoty 50.000 zł, uwzględniając powołane wyżej przepisy art. 113 ust. 10 ustawy.

Dlatego też, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać jako nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.