Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP1/443-827/12-4/NS
z 3 grudnia 2012 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 5 września 2012 r. (data wpływu 6 września 2012 r.), uzupełnionym pismem z dnia 16 listopada 2012 r. (data wpływu 23 listopada 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy udziałów w nieruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 września 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy udziałów w nieruchomości. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 16 listopada 2012 r. (data wpływu 23 listopada 2012 r.) o informacje doprecyzowujące opisane zdarzenie przyszłe oraz informację wyjaśniającą omyłkę pisarską we własnym stanowisku Wnioskodawczyni.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni nabyła 30 listopada 2006 r. zgodnie z aktem nr (…) i aktem nr (…) nieruchomość gruntową w udziałach odpowiednio 1/8 i 1/24 gruntu w nieruchomości gruntowej – działka nr X (…). Sprzedaż gruntu planowana jest na miesiąc październik 2012 r. W przypadku sprzedaży w październiku 2012 r. części 1/8 nabytej w roku 2006 warunek zwolnienia z opodatkowania dotyczący okresu 5 lat od końca roku, w którym nastąpiło nabycie będzie spełniony.

Część gruntu 1/24 została nabyta w drodze dziedziczenia w dniu 23 kwietnia 2012 r. Rep. A nr (…) (w drodze dziedziczenia po zmarłym w dniu 7 grudnia 2008 r. Y). Zainteresowana nie jest zarejestrowana jako czynny podatnik podatku VAT, nie prowadzi działalności gospodarczej, nie jest wspólnikiem żadnej spółki. Grunt powyższy w części przypadającej na udział Wnioskodawczyni jest jej majątkiem osobistym, zakupionym na cele prywatne, niezwiązane z ewentualną działalnością gospodarczą. Właścicielami tego gruntu oprócz Zainteresowanej są jeszcze inne osoby fizyczne. Na połowie działki nr X (geodezyjnie niewyodrębnionej) gruntu (…) Spółka Z (KRS (…), REGON (…)) rozpoczęła inwestycję budowlaną i na dzień sprzedaży inwestycja ta nie będzie ukończona (nie zostanie oddana do użytkowania i nie będzie żadnym środkiem trwałym). Inwestycja została rozpoczęta w dniu 26 listopada 2007 r. zgodnie z decyzją Starosty Powiatu A nr (…) z dnia 24 października 2007 r., a dotyczy budowy budynku gastronomiczno-hotelowego – inwestycja realizowana jest na działce gruntu nr X (…). Wnioskodawczyni nie partycypowała w żadnych kosztach tej inwestycji.

Planuje się sprzedaż całego gruntu wraz z niezakończoną inwestycją na rzecz podmiotu trzeciego, który zamierza wykorzystywać całą nieruchomość (grunt + niezakończoną inwestycję) w celach prowadzonej działalności gospodarczej.

Inwestycja była dokonywana wyłącznie przez Spółkę Z i tylko z jej środków. Zainteresowana nie partycypowała w kosztach tej inwestycji. Spółka realizowała tą inwestycję tylko na połowie całego gruntu – działka nr X (…) i tylko za pieniądze pochodzące z działalności gospodarczej Spółki. Sprzedając całość Spółka Z wystawi fakturę VAT ze stawką 23% tylko na sprzedaż niedokończonej inwestycji budowli.

Grunt będzie sprzedawany przez 7 właścicieli – osoby fizyczne aktem notarialnym. Czterech z tych właścicieli jest wspólnikami Spółki Z, z tego 2 jest zarejestrowanymi podatnikami VAT. Pozostałych 3 właścicieli gruntu – osoby fizyczne nie prowadzą działalności i nie są zarejestrowanymi podatnikami VAT, a grunt nabyły do majątku osobistego dla celów prywatnych niezwiązanych z żadną teraźniejszą ani przyszłą ewentualną działalnością gospodarczą.

Z pisma z dnia 16 listopada 2012 r., stanowiącego uzupełnienie do wniosku wynika, iż:

1. Wnioskodawczyni posiada 3 dokumenty:
1. akt notarialny Rep. A nr (…) – z tego dokumentu wynika, iż Zainteresowana nabyła udział w nieruchomości gruntowej w wysokości 1/8,
2. notarialny protokół dziedziczenia Rep. A nr (…),
3. akt poświadczenia dziedziczenia Rep. A nr (…),
      - z dokumentów podpunkt „b)” i „c)” wynika, iż w drodze dziedziczenia Wnioskodawczyni nabyła 1/24 udziału w opisywanej nieruchomości gruntowej.
2. Przed dokonaniem sprzedaży udziału w gruncie pomiędzy Zainteresowaną a Spółką Z nie nastąpi żadne rozliczenie nakładów na inwestycję budowlaną wzniesioną na przedmiotowym gruncie.
3. Posiadany, przedmiotowy udział w gruncie Wnioskodawczyni nie udostępniała i aktualnie także nie udostępnia żadnym osobom trzecim (nie zawierała żadnych umów cywilno-prawnych z osobami trzecimi dot. udostępnienia ww. nieruchomości gruntowej).
4. Z Zainteresowanej (między innymi) inicjatywy dokonano przekształcenia przedmiotowego gruntu – wyłączono go z produkcji rolnej „odrolniono”. Grunt nie był przedmiotem podziału. Nabyty został przez kilka osób fizycznych i stał się ich własnością w odpowiednich proporcjach.
5. Wnioskodawczyni oświadcza, że nie uzyskiwała i aktualnie nie uzyskuje żadnego wynagrodzenia za możliwość budowy budynku gastronomiczno-hotelowego na przedmiotowym gruncie od Spółki Z.
6. W celu sprzedaży inwestycji oraz gruntu zawarła umowę z licencjonowanym profesjonalnym pośrednikiem nieruchomości zlecając mu znalezienie nabywcy.
7. W zdaniu „Sprzedając całość Spółka Z wystawi fakturę VAT ze stawką 23% tylko na sprzedaż niedokończonej inwestycji budowli” słowo „całość” należy rozumieć jako całość dotyczącą Zainteresowanej własności nieruchomości gruntowej:
• 1/8 nabytej w drodze kupna,
• nabytej w drodze dziedziczenia l/24,
• jak również wszystkiego tego co znajduje się na tej nieruchomości gruntowej w dniu sprzedaży w tym niezakończona inwestycja.
Wnioskodawczyni zaznacza, iż po tej sprzedaży nie otrzyma żadnych korzyści finansowych z tytułu sprzedaży inwestycji niezakończonej (tą inwestycję będzie sprzedawać Spółka Z i wystawi fakturę VAT na tą transakcję, pieniądze za tą sprzedaż wpłyną na konto Spółki Z).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Zainteresowana sprzedając grunt w części, w której jest właścicielką (części działki nr X) a grunt ten jest w jej części majątkiem prywatnym niezwiązanym z żadną działalnością gospodarczą pomimo, że część właścicieli tego gruntu na jego połowie (geodezyjnie niewyodrębnionej) prowadzi inwestycję i w tej części grunt jest nieodpłatnie użytkowany przez Spółkę Z i związany z prowadzoną działalnością przez spółkę Z, powinna całą wartość gruntu potraktować jako transakcję nie podlegającą ustawie o podatku od towarów i usług, i nie opodatkowywać tej transakcji VAT 23%?

Zdaniem Wnioskodawczyni, prawidłowe i zgodne z przepisami będzie następujące rozliczenie podatkowe i postępowanie: przy sprzedaży gruntu Zainteresowana jako osoba prywatna nie prowadząca działalności gospodarczej i nie będąca wspólnikiem żadnej spółki uzna transakcję sprzedaży jako obojętną dla celów VAT czyli nie podlegającą przepisom ustawy o podatku od towarów i usług.

Pani B nie prowadzi żadnej działalności gospodarczej, a transakcja tej sprzedaży jest jednorazowa i nie wskazuje na to aby takie czynności Pani C wykonywała z zamiarem dużej powtarzalności i częstotliwości.

Sprzedaż tego gruntu będzie czynnością jednorazową i nie będzie w zamiarze mieć charakteru czynności częstotliwej. Sprzedaż tego gruntu będzie więc następować w ramach zarządu majątkiem prywatnym i nie będzie podlegać ustawie o podatku od towarów i usług, sprzedaży tej nie można więc zakwalifikować jako działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, a osoby dokonującej tej sprzedaży nie można uznać za podatnika VAT – podobne wyjaśnienia znajdziemy w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich (orzeczenie w połączonych sprawach sygn. C-180/10 i C-181/10).

Ponadto, w piśmie z dnia 16 listopada 2012 r., stanowiącym uzupełnienie do wniosku Zainteresowana wyjaśniła, iż we wniosku z dnia 5 września 2012 r. doszło do omyłki pisarskiej. Zamiast wskazanej Pani B i Pani C powinna być wskazana Wnioskodawczyni czyli Pani D. Prawidłowo zdanie powinno mieć brzmienie:

„Pani D nie prowadzi żadnej działalności gospodarczej, a transakcja tej sprzedaży jest jednorazowa i nie wskazuje na to aby takie czynności Pani D wykonywała z zamiarem dużej powtarzalności i częstotliwości”.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz.1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z zapisem zawartym w tym przepisie, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie zatem z ww. przepisami, zarówno grunty, jak i budynki i budowle na nich posadowione spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Towarem jest także udział w prawie własności lub użytkowaniu wieczystym nieruchomości. Jest to zgodne z normami unijnymi, bowiem w myśl art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. UE L Nr 347 str. 1 ze zm.), państwa członkowskie mogą uznać za rzeczy:

1. określone udziały w nieruchomości,
2. prawa rzeczowe dające ich posiadaczowi prawo do korzystania z nieruchomości,
3. udziały i inne równoważne udziałom tytuły prawne dające ich posiadaczowi prawne lub faktyczne prawo własności lub posiadania nieruchomości lub jej części.
   
   

Problematyka współwłasności została uregulowana w art. 195–221 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.). Ze współwłasnością mamy do czynienia wtedy, gdy własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom.

Na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług zarówno sprzedaż udziału we współwłasności gruntu na podstawie art. 198 k.c., jak i sprzedaż wspólnego gruntu za zgodą wszystkich współwłaścicieli na podstawie art. 199 k.c. stanowi odpłatną dostawę towarów.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – mocą ust. 2 powołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Aby zatem dostawę towarów (nawet jednorazową) uznać za działalność gospodarczą, należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik miał zamiar dokonywać takich czynności wielokrotnie, a wykorzystywane przez niego towary, czy usługi zostały nabyte w celu spożytkowania ich do wykonywania tej czynności.

W rozumieniu powyższych twierdzeń pomóc mogą zapisy orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

W kwestii opodatkowania dostawy udziału w gruncie istotne jest czy w świetle zaprezentowanego we wniosku zdarzenia przyszłego, Wnioskodawczyni w celu dokonania sprzedaży udziału w gruncie podjęła aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania jego za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Ponadto, jak wynika z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach C-180 i C-181, dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

W tym miejscu – dla wyjaśnienia zakresu zwykłego wykonywania prawa własności – konieczne jest sięgnięcie do zapisów prawa cywilnego, tj. powołanej wcześniej ustawy Kodeks cywilny.

Zgodnie z art. 140 ww. Kodeksu, w granicach określonych przez ustawy i zasady współżycia społecznego właściciel może, z wyłączeniem innych osób, korzystać z rzeczy zgodnie ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem swego prawa, w szczególności może pobierać pożytki i inne dochody z rzeczy. W tych samych granicach może rozporządzać rzeczą.

Rozporządzanie rzeczą jest drugim spośród wymienionych wyraźnie w art. 140 k.c. uprawnień właściciela do rozporządzania rzeczą (ius disponendi). Podkreślić także należy, iż ustawodawca nie definiuje używanego pojęcia rozporządzenia. Nie klasyfikuje też postaci rozporządzenia. W literaturze zaś podkreśla się zazwyczaj, że chodzi o uprawnienie do wyzbycia się własności i uprawnienie do obciążania prawa własności. Wyzbycie się własności w pierwszym rzędzie obejmuje dokonywaną (inter vivos) czynność przeniesienia własności, dalej zaś czynność rozporządzenia testamentowego (…) (Edward Gniewek „Kodeks cywilny, Księga Druga. Własność i inne prawa rzeczowe. Komentarz, Zakamycze, 2001, Komentarz do art. 140 k.c.).

Z powyższych wyjaśnień wynika zatem, iż dokonanie sprzedaży określonej rzeczy materialnej stanowi naturalny (oczywisty, podstawowy) element wykonywania prawa własności.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, iż Wnioskodawczyni nabyła 30 listopada 2006 r. nieruchomość gruntową w udziałach odpowiednio 1/8 i 1/24 gruntu w nieruchomości gruntowej – działka nr X. Sprzedaż gruntu planowana jest na miesiąc październik 2012 r. Część gruntu 1/24 została nabyta w drodze dziedziczenia w dniu 23 kwietnia 2012 r. Zainteresowana nie jest zarejestrowana jako czynny podatnik podatku VAT, nie prowadzi działalności gospodarczej, nie jest wspólnikiem żadnej spółki. Grunt powyższy w części przypadającej na udział Wnioskodawczyni jest Jej majątkiem osobistym, zakupionym na cele prywatne, niezwiązane z ewentualną działalnością gospodarczą. Właścicielami tego gruntu oprócz Zainteresowanej są jeszcze inne osoby fizyczne. Na połowie działki, geodezyjnie niewyodrębnionej, Spółka Z rozpoczęła inwestycję budowlaną i na dzień sprzedaży inwestycja ta nie będzie ukończona (nie zostanie oddana do użytkowania i nie będzie żadnym środkiem trwałym). Wnioskodawczyni nie partycypowała w żadnych kosztach tej inwestycji, bowiem była ona dokonywana wyłącznie przez Spółkę Z i tylko z jej środków. Przed dokonaniem sprzedaży udziału w gruncie pomiędzy Zainteresowaną a Spółką Z nie nastąpi żadne rozliczenie nakładów na inwestycję budowlaną wzniesioną na przedmiotowym gruncie. Planowana jest sprzedaż całego gruntu wraz z niezakończoną inwestycją na rzecz podmiotu trzeciego.

Ponadto Zainteresowana wskazała, iż posiadany udział w gruncie nie udostępniała i aktualnie także nie udostępnia żadnym osobom trzecim. Z Zainteresowanej (między innymi) inicjatywy dokonano przekształcenia przedmiotowego gruntu – wyłączono go z produkcji rolnej „odrolniono”. Grunt nie był przedmiotem podziału. Nabyty został przez kilka osób fizycznych i stał się ich własnością w odpowiednich proporcjach. Wnioskodawczyni oświadczyła, że nie uzyskiwała i aktualnie nie uzyskuje żadnego wynagrodzenia za możliwość budowy budynku gastronomiczno-hotelowego na przedmiotowym gruncie od Spółki Z. W celu sprzedaży inwestycji oraz gruntu zawarła umowę z licencjonowanym profesjonalnym pośrednikiem nieruchomości zlecając mu znalezienie nabywcy. Zainteresowana zaznaczyła we wniosku, iż po tej sprzedaży nie otrzyma żadnych korzyści finansowych z tytułu sprzedaży inwestycji niezakończonej (tą inwestycję będzie sprzedawać Spółka Z i wystawi fakturę VAT na tą transakcję, pieniądze za tą sprzedaż wpłyną na konto Spółki Z).

Z zawartego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego nie wynika jakiekolwiek aktywne działanie Wnioskodawczyni, tj. uzyskanie zezwolenia na budowę dla tych gruntów, uzbrojenie, ogłoszenie w prasie w poszukiwaniu nabywców itd., które wskazywałoby na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami.

Odnosząc przedstawione okoliczności do obowiązujących przepisów prawa należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie brak jest podstaw do uznania Wnioskodawczyni za podatnika podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy w odniesieniu do transakcji sprzedaży udziałów w nieruchomości wskazanej we wniosku. Przedstawiony opis zdarzenia przyszłego nie wskazuje na to, że dokonując sprzedaży udziałów w nieruchomości (gruncie) Zainteresowana będzie działała w charakterze handlowca. Jeden z przedmiotowych udziałów w nieruchomości został nabyty do majątku osobistego Zainteresowanej, natomiast drugi został przez Wnioskodawczynię odziedziczony. Ponadto, z danych przedstawionych we wniosku wynika, iż Zainteresowana nie jest podatnikiem podatku VAT oraz nie prowadzi żadnej działalności gospodarczej. Nie można zatem uznać, że nieruchomość została zakupiona w celu jej dalszej odsprzedaży.

W rozpatrywanej sprawie Wnioskodawczyni nie działa jako producent, handlowiec lub usługodawca, a czynność sprzedaży udziałów w nieruchomości stanowi jedynie racjonalny sposób zagospodarowania posiadanego przez Nią prywatnego majątku. Zainteresowana sprzedając udziały w nieruchomości będzie korzystała z przysługującego Jej prawa do rozporządzania własnym majątkiem, zatem czynność ta nie oznacza wykonywania działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Sprzedaż towarów z majątku osobistego, które nie były nabyte w celu ich odsprzedaży – nie ma charakteru handlowego, podlegającego opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W związku z powyższym, dokonując sprzedaży udziałów w opisanej nieruchomości, tj. gruncie Wnioskodawczyni będzie korzystała z przysługującego Jej prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania.

Reasumując, Zainteresowana sprzedając udziały w przedmiotowym gruncie wchodzącym w skład majątku osobistego, nie będzie działała w charakterze podatnika, a zatem czynność ta nie będzie nosiła znamion działalności gospodarczej. Tym samym zbycie udziałów w ww. nieruchomości gruntowej nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Tut. Organ informuje, że stosownie do art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, minister właściwy do spraw finansów publicznych na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Podkreślić zatem należy, że w przedmiotowej sprawie powyższa interpretacja nie wywiera skutku prawnego dla pozostałych współwłaścicieli nieruchomości.

Należy również zaznaczyć, że w niniejszej interpretacji tut. Organ nie oceniał prawidłowości postępowania Spółki będącej właścicielem nakładów poczynionych na przedmiotowym gruncie w związku z planowaną transakcją.

Ponadto, w sprawie będącej przedmiotem wniosku należy zwrócić uwagę, iż analiza załączników dołączonych do wniosku nie mieści się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.), zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W związku z powyższym Minister Finansów nie jest uprawniony do oceny prawnej załączników dołączonych przez Wnioskodawczynię.

W niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy udziałów w nieruchomości gruntowej. Natomiast kwestia dotycząca zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych zostanie rozstrzygnięta odrębnym pismem.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.