Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB1/415-825/09-2/AG
z 7 października 2009 r.
Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Rodzaj dokumentu
interpretacja indywidualna
Sygnatura
ILPB1/415-825/09-2/AG
Data
2009.10.07
Autor
Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu
Temat
Podatek dochodowy od osób fizycznych --> Koszty uzyskania przychodów
Słowa kluczowe
stawka amortyzacyjna
środek trwały
Istota interpretacji
Czy po zakończeniu inwestycji, z datą 1 lutego 2009 r., można wprowadzić do ewidencji środków trwałych poddasze użytkowe przeznaczone do prowadzenia działalności gospodarczej, stosując symbol klasyfikacji 110 i stawkę amortyzacyjną 10% w skali roku (czas trwania amortyzacji 10 lat)?
Wniosek ORD-IN 454 kB
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą w mieszkaniu. Mieszkanie to, o powierzchni 65,20 m2 zostało zakupione w październiku 2004 roku. W styczniu 2005 roku zostało dokupione poddasze użytkowe o powierzchni 47 m2, które znajduje się nad mieszkaniem. Przy obydwu zakupach: mieszkania i poddasza, został zapłacony podatek VAT (stawka 7%). Sporządzony jest wspólny akt notarialny na dzień xx stycznia 2005 r. Poddasze zostało zakupione w stanie surowym, bez wyodrębnienia ścian wewnętrznych i tynków wewnętrznych. Poddasze nie miało także przyłącza elektrycznego, sanitarnego ani wodociągowego. Brakowało także elewacji wewnętrznej lokalu, czyli ocieplenia. Mimo posiadania odrębnych ścian i stropów, poddasze to jest częścią przynależną do mieszkania, posiada wraz z mieszkaniem wspólną księgę wieczystą. W okresie od xx października 2007 r. do xx stycznia 2009 r. trwały prace budowlane na poddaszu w celu jego ulepszenia i przystosowania do prowadzenia działalności gospodarczej. Do tego czasu działalność gospodarcza, która została rozpoczęta xx lutego 2006 r. była prowadzona w jednym z pokojów mieszkania. W wyniku prac budowlanych w korytarzu mieszkania została przebita część sufitowa w celu poprowadzenia schodów bezpośrednio na poddasze. Oprócz tego przejścia, istnieje możliwość wejścia na poddasze tradycyjnie schodami znajdującymi się wewnątrz budynku wielomieszkalnego. Pomimo posiadania odrębnych drzwi zewnętrznych na poddasze, adres do mieszkania pozostał ten sam. Wartość zakupu brutto mieszkania i poddasza łącznie wyniosła zgodnie z aktem notarialnym: 133.933,28 zł i stanowi łącznie powierzchnię użytkową 118,90 m2, z czego 47 m2 wyodrębnione są jako miejsce prowadzenia działalności gospodarczej. Wartość inwestycji, czyli nakładów poniesionych na adaptację poddasza wyniosły 32.585,57 zł netto.
Czy po zakończeniu inwestycji, z datą xx lutego 2009 r., można wprowadzić do ewidencji środków trwałych poddasze użytkowe przeznaczone do prowadzenia działalności gospodarczej, stosując symbol klasyfikacji 110 i stawkę amortyzacyjną 10% w skali roku (czas trwania amortyzacji 10 lat)... Zdaniem Wnioskodawczyni, zgodnie z art. 22j ust. 3 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, według stanu prawnego na dzień 1 stycznia 2009 r. można ustalić indywidualną stawkę amortyzacyjną dla ulepszonego środka trwałego po raz pierwszy wprowadzonego do ewidencji, który nie może być krótszy niż 10 lat (10% w skali roku).
Wartość początkowa środka trwałego została ustalona zgodnie z art. 22f pkt 4 cyt. ustawy. Odpisy amortyzacyjne zostały dokonane w wysokości ustalonej od wartości początkowej nieruchomości, która odpowiada stosunkowi powierzchni użytkowej wykorzystywanej do prowadzenia działalności gospodarczej do ogólnej powierzchni użytkowej tej nieruchomości.
Stosownie do treści art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14 poz. 176 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Z powyższego przepisu wynika, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie koszty, a więc bezpośrednio i pośrednio związane z uzyskiwaniem przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 powołanej ustawy. Jednakże, aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, podatnik musi wykazać jego związek z prowadzoną działalnością oraz to, że poniesienie tego wydatku miało lub mogło mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu, ewentualnie na zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodu.
W myśl art. 22g ust. 17 cyt. ustawy, jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1, 3-9 i 11-15, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 3500 zł. Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 3500 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji. Odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 22j – 22ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1 (art. 22i ust. 1 ww. ustawy). Z uwagi na to, że składniki majątku wykorzystywane są przez podatników w dłuższym okresie czasu, a nie tylko w roku ich nabycia, ustawodawca przyjął zasadę, że wydatki te zalicza się do kosztów sukcesywnie, w miarę ich zużycia. Podatnicy mogą – stosownie do treści art. 22 ust. 8 ww. ustawy - uznać za koszty uzyskania przychodów jedynie odpisy amortyzacyjne dokonane zgodnie z przepisami art. 22a - 22o ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z uwzględnieniem art. 23. Z treści przepisu art. 22a ust. 1 pkt 1 ww. ustawy wynika, że amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:
o ile będą spełniały następujące warunki:
W myśl art. 22j ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatnicy, z zastrzeżeniem art. 22l mogą indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla używanych lub ulepszonych środków trwałych po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji danego podatnika, z tym że okres amortyzacji nie może być krótszy niż 10 lat dla budynków (lokali) i budowli, innych niż wymienione w pkt 4 - z wyjątkiem:
Zgodnie z art. 22j ust. 3 pkt 2 cytowanej ustawy, środki trwałe, o których mowa w ust. 1 pkt 3 uznaje się za ulepszone, jeżeli przed wprowadzeniem do ewidencji wydatki poniesione przez podatnika na ulepszenie stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej. Analizując przepisy dotyczące możliwości zastosowania indywidualnych stawek amortyzacyjnych dla ulepszonych środków trwałych, należy stwierdzić, iż nie mają one zastosowania do każdego ulepszonego składnika majątkowego, ale wyłącznie do składników majątku, które przed wprowadzeniem do ewidencji i przed dokonaniem ulepszenia spełniały ustawowe kryteria uznania je za środki trwałe. Z przedłożonych informacji wynika, że Wnioskodawczyni jeszcze przed rozpoczęciem działalności gospodarczej nabyła mieszkanie, a następnie poddasze. Zainteresowana podała, że ogółem 47 m2 powierzchni użytkowej mieszkania i poddasza łącznie jest wykorzystywane na działalność gospodarczą. Poddasze zostało nabyte w stanie surowym, Wnioskodawczyni przeprowadziła więc na poddaszu prace budowlane, poddasze nie posiadało wyodrębnionych ścian wewnętrznych, przyłącza elektrycznego, sanitarnego, ani wodociągowego, brakowało także elewacji wewnętrznej lokalu – ocieplenia. W związku z powyższym, poddasze przed wprowadzeniem do ewidencji środków trwałych i przed zakończeniem inwestycji nie spełniało definicji środka trwałego. Inwestycję ukończono w 2009 roku. Aby można było mówić o tym, iż dany środek trwały jest ulepszony, budynek musi spełniać definicję środka trwałego, o której mowa w cyt. powyżej art. 22a ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - tj. musi być kompletny i zdatny do użytku w dniu przyjęcia do używania. Reasumując, Wnioskodawczyni nie może zastosować indywidualnej 10% stawki amortyzacyjnej dla poddasza jako ulepszonego środka trwałego. Poniesione nakłady inwestycyjne na poddaszu użytkowym, zakupionym w stanie surowym nie miały bowiem charakteru ulepszeniowego a wykończeniowy i jako takie powodują podwyższenie wartości początkowej środka trwałego.
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno. |
doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.