INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 23 lipca 2009 r. (data wpływu 27 lipca 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 lipca 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka zakupiła przedsiębiorstwo państwowe w dniu 20.12.2007 r. zgodnie z art. 41 ust. 5 w związku z art. 39 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 30.08.1996 r. o komercjalizacji i prywatyzacji przedsiębiorstw oraz art. 94 w związku z art. 93 § 1 Ordynacji podatkowej i wstąpiła we wszystkie prawa i obowiązki przedsiębiorstwa państwowego X.

Kupujący został pracodawcą w rozumieniu art. 3 Kodeksu pracy i na zasadach art. 23¹ § 1 Kodeksu pracy, stał się stroną w stosunkach pracy ze wszystkimi pracownikami prywatyzowanego przedsiębiorstwa X według stanu na dzień zawarcia umowy.

Spółka przejęła zobowiązania wobec pracowników z tytułu zaległych wynagrodzeń za rok 2007 w wysokości 259.964,07 złotych oraz składek ZUS za grudzień 2007 w wysokości 21.115,01 złotych. Wynagrodzenia i składki ZUS wypłacono w roku 2008 i zakwalifikowano do kosztów uzyskania przychodów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Spółka mogła zakwalifikować w koszty uzyskania przychodu wypłacone wynagrodzenia w wysokości 259.964,07 złotych oraz zapłacone składki ZUS w wysokości 21.115,01 złotych...

Zdaniem Wnioskodawcy, kupujący stał się pracodawcą w rozumieniu art. 3 Kodeksu pracy i na zasadach art. 23¹ § 1 Kodeksu pracy w dniu zawarcia umowy, tj. 20.12.2007 r. stał się stroną w stosunkach pracy ze wszystkimi pracownikami prywatyzowanego przedsiębiorstwa.

Spółka nie zawierała nowych umów o pracę z pracownikami.

Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca wypłatę zaległych wynagrodzeń oraz składek ZUS za rok 2007, a wypłaconych w 2008 roku, zakwalifikował jako koszt uzyskania przychodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 23¹ § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (t. j. Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 ze zm.), w razie przejścia zakładu pracy lub jego części na innego pracodawcę staje się on z mocy prawa stroną w dotychczasowych stosunkach pracy, z zastrzeżeniem przepisów § 5. W myśl § 2 tego artykułu, za zobowiązania wynikające ze stosunku pracy, powstałe przed przejściem części zakładu pracy na innego pracodawcę, dotychczasowy i nowy pracodawca odpowiadają solidarnie.

Zasady odpowiedzialności solidarnej regulują natomiast przepisy ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.). Zgodnie z art. 366 § 1 Kodeksu cywilnego, kilku dłużników może być zobowiązanych w ten sposób, że wierzyciel może żądać całości lub części świadczenia od wszystkich dłużników łącznie, od kilku z nich lub od każdego z osobna, a zaspokojenie wierzyciela przez któregokolwiek z dłużników zwalnia pozostałych.

Generalne zasady sukcesji praw i obowiązków podatkowych następców prawnych regulują przepisy Działu III, Rozdziału 14 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.). Na podstawie art. 93 § 1 tejże ustawy, osoba prawna zawiązana (powstała) w wyniku łączenia się:

1. osób prawnych,
2. osobowych spółek handlowych,
3. osobowych i kapitałowych spółek handlowych

- wstępuje we wszelkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki każdej z łączących się osób lub spółek.

W myśl art. 93e cyt. ustawy, przepisy m.in. art. 93 stosuje się w zakresie, w jakim odrębne ustawy, umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz inne ratyfikowane umowy międzynarodowe, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, nie stanowią inaczej.

Zgodnie natomiast z art. 94 ustawy Ordynacja podatkowa, ww. przepisy art. 93 § 1 stosuje się również do nabywców przedsiębiorstw państwowych oraz do spółek, które na podstawie przepisów o komercjalizacji i prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych nabyły lub przejęły te przedsiębiorstwa.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca nabył przedsiębiorstwo państwowe w oparciu o przepisy art. 41 ust. 5 w związku z art. 39 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 1996 r. o komercjalizacji i prywatyzacji (t. j. Dz. U. z 2002 r. Nr 171 poz. 1397 ze zm.).

W ustawie tej określone zostały m.in. zasady następstwa prawnego podmiotów, które nabywają przedsiębiorstwo poprzez jego sprzedaż, tj. w drodze prywatyzacji bezpośredniej. Powyższe oznacza, iż w przedstawionej sytuacji zastosowanie znajdzie ustawa o komercjalizacji i prywatyzacji jako odrębna ustawa, o której mowa w przepisie art. 93e Ordynacji podatkowej. Stosownie do art. 40 ust. 1 ustawy o komercjalizacji i prywatyzacji, o ile ustawa nie stanowi inaczej, kupujący lub przejmujący przedsiębiorstwo wstępuje we wszelkie prawa i obowiązki przedsiębiorstwa państwowego, bez względu na charakter stosunku prawnego, z którego te prawa i obowiązki wynikają.

Mając na uwadze powyższe, Spółka, nabywając na podstawie ww. ustawy o komercjalizacji i prywatyzacji przedsiębiorstwo państwowe, wstąpiła w prawa i obowiązki tegoż przedsiębiorstwa, przejmując również zobowiązania wynikające z należnych i niewypłaconych pracownikom w ramach stosunku pracy z tym przedsiębiorstwem wynagrodzeń i składek na rzecz Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, co potwierdza przedstawiony przez Wnioskodawcę stan faktyczny, w którym wskazano, iż Spółka przejęła zobowiązania wobec pracowników z tytułu zaległych wynagrodzeń za rok 2007 oraz składek ZUS za grudzień 2007 r.

Wobec powyższego, skutkiem przejęcia, o którym mowa we wskazanym przepisie art. 23¹ § 1 ustawy Kodeks pracy, było wejście przejmującej Spółki w prawa i obowiązki pracodawcy w stosunku do pracowników przedsiębiorstwa państwowego, które zostało zakupione przez Wnioskodawcę, co skutkowało przejęciem zatrudnionych w niej pracowników.

W konsekwencji, poprzez zakup przedsiębiorstwa Spółka stała się pracodawcą i to na niej ciąży obowiązek wypłaty należnych i niewypłaconych pracownikom w ramach stosunku pracy z tym przedsiębiorstwem wynagrodzeń i składek na rzecz Zakładu Ubezpieczeń Społecznych.

Zgodnie z art. 15. ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Konstrukcja przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (nie wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych), pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Tak więc kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy. Kosztami podatkowymi są również między innymi tzw. koszty pracownicze. Koszty te obejmują przede wszystkim wynagrodzenie zasadnicze, wszelkiego rodzaju nagrody, premie i diety.

W myśl art. 16 ust 1 pkt 57 ww. ustawy, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2008 r., nie uważa się za koszty uzyskania przychodów niewypłaconych, niedokonanych lub niepostawionych do dyspozycji wypłat, świadczeń oraz innych należności z tytułów określonych w art. 12 ust. 1 i 6, art. 13 pkt 2 i 4 – 9 oraz art. 18 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176, z późn. zm.), a także zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego wypłacanych przez zakład pracy. Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 57a ww. ustawy nie uważa się również za koszty uzyskania przychodów nieopłaconych do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych składek, z zastrzeżeniem pkt 40, określonych w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w części finansowanej przez płatnika składek.

W świetle powyższego, wyłącznie zapłacone wynagrodzenia i składki do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów pracodawcy, co oznacza, iż takie prawo będzie przysługiwało także Wnioskodawcy przejmującemu pracowników w sytuacji, gdy ureguluje należności z tego tytułu.

Reasumując, poniesione przez Wnioskodawcę w 2008 r. wydatki w postaci wypłaconych wynagrodzeń i opłaconych składek do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, dotyczących pracy świadczonej przez pracowników przedsiębiorstwa państwowego nabytego przez Niego w oparciu o przepisy ustawy o komercjalizacji i prywatyzacji, za okres poprzedzający nabycie przedmiotowego przedsiębiorstwa, stanowią koszty uzyskania przychodów.

Ponadto nadmienić należy, iż od dnia 01 stycznia 2009 r. na mocy art. 2 pkt 5 lit. b ustawy z dnia 06 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych ustaw (Dz. U. Nr 209, poz. 1316) w art. 15 ww. ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowego od osób prawnych dodano ust. 4g i 4h w brzmieniu:

4g. Należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 i 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176, z późn. zm.), oraz zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakład pracy stanowią koszty uzyskania przychodów w miesiącu, za który są należne, pod warunkiem że zostały wypłacone lub postawione do dyspozycji w terminie wynikającym z przepisów prawa pracy, umowy lub innego stosunku prawnego łączącego strony. W przypadku uchybienia temu terminowi do należności tych stosuje się art. 16 ust. 1 pkt 57.

4h. Składki z tytułu należności, o których mowa w ust. 4g, określone w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2007 r. Nr 11, poz. 74, z późn. zm.), w części finansowanej przez płatnika składek, składki na Fundusz Pracy oraz Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, z zastrzeżeniem art. 16 ust. 1 pkt 40, stanowią koszty uzyskania przychodów w miesiącu, za który należności te są należne, pod warunkiem że składki zostaną opłacone:

1. z tytułu należności wypłacanych lub postawionych do dyspozycji w miesiącu, za który są należne - w terminie wynikającym z odrębnych przepisów,
2. z tytułu należności wypłacanych lub postawionych do dyspozycji w miesiącu następnym, w terminie wynikającym z przepisów prawa pracy, umowy lub innego stosunku prawnego łączącego strony – nie później niż do 15 dnia tego miesiąca.

W przypadku uchybienia tym terminom do składek tych stosuje się art. 16 ust. 1 pkt 57a i ust. 7d.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.