INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani , przedstawione we wniosku z dnia 28 lipca 2009 r. (data wpływu 3 sierpnia 2009 r.), uzupełnionym w dniu 13 października 2009 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 sierpnia 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Firma Wnioskodawczyni wzięła auto w leasing operacyjny, wszystkie raty leasingu Zainteresowana księguje w koszty działalności firmy na podstawie faktury VAT, którą wystawia xx Jak wskazuje Wnioskodawczyni na umowie ubezpieczeniowej widnieje: ubezpieczający xx właściciel xx, użytkownik xx

Wnioskodawczyni zaznacza, iż zdaniem księgowej - nie można księgować w koszty uzyskania przychodów wydatków związanych z ubezpieczeniem auta OC, AC, NW - gdyż właścicielem ubezpieczenia jest xx, a nie xx” oraz to, że xx musi wystawić refakturę na xx z podatkiem VAT zwolniony.

Zainteresowana podaje, iż na umowie rzeczywiście w punkcie ubezpieczenie widnieje zakreślony kwadrat refaktura.

Leasingodawca z xx oraz ubezpieczyciel nie chce wystawić Wnioskodawczyni faktury.

Czy powołując się na art. 15 ust. 1, oraz art. 16 ust. 1 pkt 49 jest to wyraźnie koszt uzyskania przychodów w firmie, z racji tego, że jest to ubezpieczenie obowiązkowe OC, AC, NW, które Wnioskodawczyni musi płacić kwartalnie lub jednorazowo, oraz wszystkie koszty związane z zakupem opon, paliwa i inne związane z autem firmowym.

Jak podaje Zainteresowana, ubezpieczenie należy zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów.

Wartość auta wynosi obecnie 36.000 zł netto + VAT, rok produkcji 2005.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy koszty związane z ubezpieczeniem auta OC, AC, NW które są obowiązkowe można księgować w koszty na podstawie potwierdzeń przelewów bankowych, zawartej polisy ubezpieczeniowej oraz certyfikatu ubezpieczeniowego...

Zdaniem Wnioskodawczyni, na podstawie ważnej polisy ubezpieczeniowej, certyfikatu oraz dowodów wpłat z rachunku bankowego można ww. wydatki księgować jako koszt uzyskania przychodów związanych z używaniem auta, które jest w leasingu i podlega obowiązkowemu ubezpieczeniu OC, AC, NW na czas trwania umowy leasingowej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Na wstępie tut. Organ wskazuje, że przedstawiając własne stanowisko, Wnioskodawczyni podała art. 15 ust. 1 oraz 16 ust. 1 pkt 49 jako przepisy regulujące zaliczenie wydatków związanych z ubezpieczeniem samochodu wykorzystywanego w prowadzonej działalności Mając jednak na uwadze merytoryczną treść przedmiotowego wniosku, tut. Organ zrozumiał, iż Wnioskodawczyni miała na uwadze treść art. 22 ust. 1 oraz art. 23 ust. 1 pkt 47 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), na który powołuje się przedstawiając własne stanowisko w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Kwestie dotyczące zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z umowami leasingu zostały przez ustawodawcę uregulowane w art. 23a-23l ww. ustawy.

Zgodnie z treścią art. 23a pkt 1 ilekroć w rozdziale jest mowa o umowie leasingu – rozumie się przez to umowę nazwaną w Kodeksie cywilnym, a także każdą inną umowę, na mocy której jedna ze stron, zwana dalej „finansującym”, oddaje do odpłatnego używania albo używania i pobierania pożytków na warunkach określonych w ustawie drugiej stronie, zwanej dalej „korzystającym”, podlegające amortyzacji środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne, a także grunty.

Stosownie do postanowień art. 23b ust. 1 ww. ustawy, opłaty ustalone w umowie leasingu, ponoszone przez korzystającego w podstawowym okresie umowy z tytułu używania środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, stanowią przychód finansującego i odpowiednio koszt uzyskania przychodów korzystającego, z zastrzeżeniem ust. 2, jeżeli umowa ta spełnia następujące warunki:

• została zawarta na czas oznaczony, stanowiący co najmniej 40% normatywnego okresu amortyzacji, jeżeli jej przedmiotem są podlegające odpisom amortyzacyjnym rzeczy ruchome, lub wartości niematerialne i prawne , albo została zawarta na okres co najmniej 10 lat, jeżeli jej przedmiotem są podlegające odpisom amortyzacyjnym nieruchomości, oraz
• suma ustalonych w niej opłat, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług, odpowiada co najmniej wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych.
  
  

W myśl natomiast art. 23b ust. 2 ww. ustawy – jeżeli finansujący w dniu zawarcia umowy leasingu korzysta ze zwolnień w podatku dochodowym przysługujących na podstawie:

• art. 6 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.),
• przepisów o specjalnych strefach ekonomicznych,
• art. 23 i 37 ustawy z dnia 14 czerwca 1991 r. o spółkach z udziałem zagranicznym (Dz. U. z 1997 r. Nr 26, poz. 143 ze zm.)

do umowy tej stosuje się zasady opodatkowania określone w art. 23f-23h.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 47 cytowanej ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów składek na ubezpieczenie samochodu osobowego w wysokości przekraczającej ich część ustaloną w takiej proporcji, w jakiej pozostaje równowartość 20.000 euro, przeliczona na złote według kursu sprzedaży walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia zawarcia umowy ubezpieczenia w wartości samochodu przyjętej dla celów ubezpieczenia.

Przewidziane w powyższym artykule ograniczenie wysokości składek na ubezpieczenie samochodu osobowego, które mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów dotyczy wyłącznie składek, których wysokość jest uzależniona od wartości samochodu (AC).

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawczyni posiada auto w leasingu operacyjnym wszystkie raty leasingu księguje w koszty działalności firmy na podstawie faktury VAT. Jako użytkownik samochodu ponosi wydatki związane z ubezpieczeniem obowiązkowym OC, AC, NW, które płaci kwartalnie.

Jak podaje Zainteresowana z umowy ubezpieczenia wynika, iż właścicielem samochodu i ubezpieczającym jest xx, a użytkownikiem jest xx – Wnioskodawczyni, z umowy wynika również obowiązek wystawienia refaktury przez właściciela samochodu na użytkownika. Zatem skoro Wnioskodawczyni nie posiada refaktury, nieprawidłowym byłoby aby wydatki ponoszone na ubezpieczenie samochodu osobowego zostały przez Nią zaliczone kosztów uzyskania przychodów.

Reasumując stwierdzić należy, że koszty związane z ubezpieczeniem auta OC, AC, NW nie mogą być księgowane na podstawie potwierdzeń przelewów bankowych, polisy ubezpieczeniowej oraz certyfikatu ubezpieczeniowego w koszty uzyskania przychodów w działalności prowadzonej przez Wnioskodawczynię bowiem, jak podaje Zainteresowana, z umowy ubezpieczeniowej wynika obowiązek ich płacenia przez ubezpieczającego – właściciela pojazdu, który winien refakturować na Zainteresowaną ww. koszty.

Jednocześnie tut. Organ wskazuje, że ocena postępowania stron zawartych umów cywilnoprawnych nie może stanowić przedmiotu interpretacji indywidualnej, wydawanej na mocy przepisów ustawy Ordynacja podatkowa.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.