INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani , przedstawione we wniosku z dnia 12 sierpnia 2009 r. (data wpływu 17 sierpnia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie podstawy opodatkowania – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 sierpnia 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie podstawy opodatkowania.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Indywidualną działalność gospodarczą Wnioskodawczyni rozpoczęła dnia 5 grudnia 2007 r. W grudniu 2007 r. Zainteresowana nie uzyskała żadnych przychodów (działalność projektowa, którą wykonuje wymaga nierzadko dłuższego czasu wykonywania czynności niż miesiąc). Wnioskodawczyni poniosła jednak następujące koszty:

• 170 zł – opłata rejestracyjna do VAT,
• 17 zł – upoważnienia dla biura rachunkowego do reprezentowania Jej przed urzędem skarbowym,
• 99,60 zł – zakup podstawowych niezbędnych artykułów biurowych,
• 29,00 zł – opłata za prowadzenie firmowego rachunku bankowego.

Łącznie koszty poniesione w grudniu 2007 r. (a tym samym całego roku 2007) wyniosły więc 315,60 zł.

Zainteresowana wykazała je w zeznaniu rocznym PIT-36 za rok 2007, co dało stratę 315,60 zł.

W roku 2008 Wnioskodawczyni rozliczyła w zeznaniu rocznym połowę z tej straty (zgodnie z art. 9 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), czyli kwotę 157,80 zł, zmniejszając tym samym dochód do opodatkowania w roku 2008.

Wnioskodawczyni nadmienia, że w roku 2008 uzyskała przychód w wysokości 47.950 zł, co przy kosztach 23.429,22 zł, daje dochód 24.520,78 zł. Wydatki poniesione w 2007 roku były więc niezbędne do osiągnięcia takiego wyniku w roku następnym.

Zainteresowana zaznacza również, że nie zmieniła zakresu prowadzonej działalności gospodarczej od momentu jej założenia.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy pomimo nieuzyskania w 2007 roku żadnego przychodu z indywidualnej działalności gospodarczej podatnik ma prawo rozliczyć stratę z roku 2007, pomniejszając sobie dochód do opodatkowania w kolejnych latach – zgodnie z art. 9 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych...

Zdaniem Wnioskodawczyni, zgodnie z art. 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych kosztami uzyskania przychodu są koszty zabezpieczenia źródła przychodów. Tak więc koszty poniesione w pierwszym miesiącu działalności (będące równocześnie kosztami całego roku podatkowego – ponieważ działalność prowadzona była od grudnia 2007 r.) są niezbędne do rozpoczęcia działalności i uzyskiwania przyszłych dochodów. Brak uzyskania jakichkolwiek przychodów w roku 2007 nie wyklucza możliwości odliczenia od dochodów uzyskanych w roku 2008 i kolejnych (przy niezmienionym zakresie działalności) poniesionych w 2007 roku kosztów na zasadzie rozliczenia ich jako straty (zgodnie z art. 9 ust. 3 ww. ustawy).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do treści art. 9 ust. 2 ww. ustawy dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 24-25 nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Przepis art. 9 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, iż o wysokość straty ze źródła przychodów, poniesionej w roku podatkowym, można obniżyć dochód uzyskany z tego źródła w najbliższych kolejno po sobie następujących pięciu latach podatkowych, z tym że wysokość obniżenia w którymkolwiek z tych lat nie może przekroczyć 50% kwoty tej straty.

Jak wynika z powyższego strata nie jest podatkowo obojętna, bowiem ustawodawca zawarł uregulowania, zgodnie z którymi strata może być rozliczana przez podatnika w następnych latach podatkowych. Przy odliczaniu straty ważne są dwie kwestie, a mianowicie: podmiot dokonujący obniżenia dochodów oraz źródło przychodu, które przyniosło stratę i z którego dochód służy jej pokryciu.

Powyższe jednoznacznie prowadzi do wniosku, że strata z danego źródła przychodu może być pokryta jedynie z dochodów z tego samego źródła, a ponadto, że stratę może rozliczyć wyłącznie ten podatnik, który ją poniósł i wykazał w zeznaniu podatkowym.

Z przedstawionego przez Wnioskodawczynię stanu faktycznego wynika, że w 2007 roku poniosła stratę ze źródła pozarolnicza działalność gospodarcza. W roku 2008 o 50% tej straty obniżyła dochód z tego samego źródła.

Mając na uwadze zaistniały stan faktyczny oraz przytoczone przepisy prawa należy stwierdzić, iż Wnioskodawczyni postąpiła prawidłowo. Należy nadmienić, że prawo do obniżenia dochodu uzyskanego z tego samego źródła w najbliższych kolejno po sobie następujących pięciu latach podatkowych nie jest uzależnione od uzyskania przychodów w roku podatkowym, którego dotyczy strata, ani od zmian zakresu wykonywanej działalności gospodarczej.

Zatem pomimo nieuzyskania w 2007 roku przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej Wnioskodawczyni miała prawo rozliczyć stratę z roku 2007, poprzez pomniejszenie dochodu do opodatkowania w kolejnych latach – zgodnie z art. 9 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.