INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 17 sierpnia 2009 r. (data wpływu 20 sierpnia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 sierpnia 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca wraz z żoną są właścicielami lokalu mieszkalnego objętego małżeńską wspólnością majątkową. Lokal mieszkalny stanowi majątek prywatny i nie jest związany z działalnością gospodarczą prowadzoną przez Wnioskodawcę. Zainteresowany wraz z żoną zamierzają wynająć lokal mieszkalny spółce jawnej, której wspólnikiem jest m.in. podatnik.

Po podpisaniu umowy najmu żona Wnioskodawcy złoży oświadczenie w trybie art. 8 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych o opodatkowaniu przez nią całości dochodu osiągniętego z najmu. Żona podatnika chciałaby skorzystać z opodatkowania przychodów z najmu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych w wysokości 8,5% i 20% na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a) ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy czynsz najmu płacony przez spółkę jawną żonie Wnioskodawcy z tytułu najmu lokalu mieszkalnego będzie stanowił koszt uzyskania przychodów proporcjonalnie do udziału Wnioskodawcy w zyskach spółki...

Zdaniem Wnioskodawcy, czynsz najmu płacony przez spółkę jawną żonie podatnika będzie stanowił dla niego koszt uzyskania przychodów proporcjonalnie do udziału Wnioskodawcy w zyskach spółki. Z uwagi na złożenie przez żonę Wnioskodawcy w trybie art. 8 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oświadczenia o opodatkowaniu przez nią całości dochodu osiągniętego z najmu lokalu mieszkalnego, podatnik nie uzyska przychodu podatkowego z tego źródła przychodów a więc nie dojdzie do świadczenia usług najmu „samemu sobie”.

Zgodnie z interpretacją ogólną Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2002 r. nr PB4/AK-031-23/02, „…jeżeli wspólnik spółki osobowej wykonuje świadczenie na rzecz tej spółki, to z podatkowego punktu widzenia jest to świadczenie „dla siebie samego” w takim zakresie, w jakim „przychody i koszty spółki osobowej” stanowią jego przychody i jego koszty. Jeżeli więc takie świadczenia są odpłatne, to u takiego wspólnika przychody równe są jego kosztom, jeżeli zaś wspomniane świadczenia są nieodpłatne, u tego wspólnika nie wystąpi ani przychód, ani koszt. Jednocześnie w takim przypadku, nie będzie można mówić o uzyskaniu ani przez spółkę osobową, ani przez tego wspólnika przychodu „z tytułu otrzymanych nieodpłatnych świadczeń”, bowiem spółka nie jest podatnikiem podatku dochodowego, a wspólnik – w sensie podatkowym – „świadczył samemu sobie”. Nie wyklucza to faktu, że tego rodzaju świadczenie może stanowić przychód pozostałych wspólników takiej spółki”.

Wnioskodawca nie uzyska przychodu z najmu spółce jawnej lokalu mieszkalnego. Cały przychód uzyskany z tego źródła przychodów zostanie opodatkowany przez żonę podatnika. Nie ma więc przeszkód, aby podatnik zaliczył na podstawie art. 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wydatki z tytułu czynszu najmu płaconego przez spółkę jawną żonie podatnika do swoich kosztów uzyskania przychodów proporcjonalnie do udziału w zyskach spółki.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zatem kosztem uzyskania przychodów są wszystkie wydatki, których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów i nie są wymienione w art. 23 ww. ustawy. Jednakże ciężar wskazania owego związku spoczywa na Wnioskodawcy, który wywodzi z tego określone skutki prawne.

Kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Z oceny związku z prowadzoną działalnością winno wynikać, iż poniesiony wydatek obiektywnie może się przyczynić do osiągnięcia przychodów z danego źródła. Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodów winien, w myśl powołanego przepisu spełniać łącznie następujące warunki:

• pozostawać w związku przyczynowo-skutkowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

• nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

• być właściwie udokumentowany.
  
  

Zgodnie z art. 8 ust. 1 powołanej ustawy przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa w udziale w zysku oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku są równe.

Stosownie do treści art. 8 ust. 2 ww. ustawy zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do:

1. rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat,
2. ulg podatkowych związanych z prowadzoną działalnością w formie spółki nie będącej osobą prawną.

Ze złożonego wniosku wynika, że Wnioskodawca wraz z małżonką jest właścicielem lokalu mieszkalnego, który małżonkowie zamierzają wynająć spółce jawnej, w której wspólnikiem jest m.in. Zainteresowany. Żona Wnioskodawcy nie prowadzi działalności gospodarczej i zamierza złożyć oświadczenie o opodatkowaniu przez nią całości dochodu osiągniętego z najmu.

Wydatki ponoszone przez spółkę jawną na rzecz małżonki Wnioskodawcy - osoby fizycznej - tytułem umowy cywilnoprawnej (umowy najmu lokalu mieszkalnego) w przedmiotowej sprawie stanowią w całości koszty uzyskania przychodów spółki jawnej. Każdy wspólnik winien ujmować te koszty w przypadającej mu części, za koszty uzyskania przychodów w sposób określony przez spółkę, tzn. w wielkości proporcjonalnej do udziału w zyskach spółki, stosując uregulowania przewidziane w ustawie o podatku dochodowym dla każdego wspólnika osobno.

Reasumując, czynsz najmu płacony przez spółkę jawną na rzecz małżonki Wnioskodawcy na podstawie zawartej umowy najmu będzie stanowił koszt uzyskania przychodów dla Wnioskodawcy, proporcjonalnie do jego udziału w zyskach spółki.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.