INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 1 kwietnia 2009r. (data wpływu 20 kwietnia 2009r.) o udzielenie pisemnej interpretacji w sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie powstania obowiązku podatkowego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia środka transportu w przypadku zmiany jego przeznaczenia z towaru handlowego na towar przeznaczony do rejestracji na terenie kraju - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 kwietnia 2009r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie powstania obowiązku podatkowego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia środka transportu w przypadku zmiany jego przeznaczenia z towaru handlowego na towar przeznaczony do rejestracji na terenie kraju.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawczyni dokonuje m.in. wewnątrzwspólnotowego nabycia używanych samochodów z innego państwa członkowskiego w celu dalszej odprzedaży. Nabywane samochody są towarem handlowym. Towary te nabywane są od podatników podatku od wartości dodanej, zarejestrowanych dla potrzeb handlu wewnątrzwspólnotowego, posiadającymi NIP-UE. Nabycie dokumentowane jest fakturą VAT wystawioną przez podatnika "unijnego" i spełnia wymogi wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów. Jako podatnik podatku od towarów i usług posiadający status czynnego podatnika VAT UE, nabywający w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia środki transportu jako towar handlowy przeznaczony do dalszej odprzedaży, nie mający na celu zarejestrowania środków transportu na terytorium kraju, w ocenie Wnioskodawczyni, nie ma ona obowiązku zapłaty podatku w trybie art. 103 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. nie ma obowiązku zapłaty podatku w terminie 14 dni od dnia powstania obowiązku podatkowego. Natomiast jest obowiązana do rozliczenia podatku od towarów i usług od wewnątrzwspólnotowego nabycia środków transportu na zasadach ogólnych w deklaracji dla podatku od towarów i usług (art. 99 ust. 1 ustawy) co też czyni. Zdarza się jednak, że w niektórych przypadkach, nabywcy samochodów Wnioskodawczyni mają problemy zarejestrowania ich w wydziałach komunikacji. W takich sytuacjach, Wnioskodawczyni jest zmuszona do rejestracji pojazdu przed jego sprzedażą i w myśl art. 103 ust. 5 ustawy obowiązana do przedłożenia naczelnikowi urzędu skarbowego informacji o nabywanych środkach transportu oraz do obliczania i wpłacania podatku VAT na rachunek urzędu skarbowego. Wnioskodawczyni nadmieniła, że są sytuacje gdy nabycie pojazdu nastąpiło kilka miesięcy wcześniej i zostało wykazane w deklaracji VAT-7 i deklaracji UE jako nabycie wewnątrzwspólnotowe. Natomiast rejestracja pojazdu z powodu trudności zarejestrowania pojazdu przez nowego nabywcę nastąpiła po kilku miesiącach od jego nabycia. I wtedy dopiero został obliczony i wpłacony podatek do Urzędu.

Np. pojazd zakupiony w kraju UE w styczniu 2008r. - wykazany w deklaracji VAT-7K jako nabycie wewnątrzwspólnotowe w I kwartale 2008r. (Wnioskodawczyni rozlicza się kwartalnie). Rejestracja pojazdu nastąpiła w pierwszych dniach września 2008r. i we wrześniu został złożony w Urzędzie VAT-23 i w tym też miesiącu Wnioskodawczyni otrzymała VAT-25. Natomiast podatek od nabycia środka transportu rozliczyła w deklaracji IV kwartału 2008r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy składając VAT-23 w przypadku wpłaty podatku i otrzymując VAT-25 z Urzędu, można dokonać rozliczenia podatku zapłaconego od środków transportu w miesiącu innym niż miesiąc jego zapłaty i otrzymania z Urzędu zaświadczenia VAT-25, czyli według Wnioskodawczyni, miesiąc następny niż zapłata podatku np. pojazd zakupiony w kraju UE w styczniu 2008r. - wykazany w deklaracji VAT-7K i VAT UE jako nabycie wewnątrzwspólnotowe w I kwartale 2008r. (Wnioskodawczyni rozlicza się kwartalnie).

Rejestracja pojazdu nastąpiła w pierwszych dniach września 2008r. i zapłata podatku także – Wnioskodawczyni złożyła w Urzędzie VAT-23 i otrzymała VAT-25 we wrześniu. Natomiast podatek od nabycia środka transportu rozliczyła w deklaracji IV kwartału 2008r. (w rejestrze ujęto go w październiku)...

Zdaniem Wnioskodawczyni, jej postępowanie jest prawidłowe. Jeśli nie dokonuje ona rejestracji pojazdu przed ich sprzedażą, nie ma, w jej ocenie, obowiązku zapłaty podatku. Jeżeli natomiast Wnioskodawczyni dokonuje rejestracji, a następnie pojazdy są sprzedawane, jest ona zobowiązana do zapłaty podatku. Nabycie pojazdów wykazuje w rejestrach zakupów jako nabycie wewnątrzwspólnotowe w miesiącach ich nabycia a w deklaracji podatkowej VAT-7K i VAT UE w kwartale ich nabycia, gdyż rozlicza się kwartalnie. Zapłacony podatek od nabytych pojazdów (z VAT-25), które zostały zarejestrowane rozlicza w deklaracji VAT-7K wykazując kwotę podatku należnego od wewnątrzwspólnotowego nabycia środka transportu w miesiącu jego zapłaty lub w miesiącu następnym. W deklaracjach VAT-7K może to być różnica w kwartale rozliczenia (przykład opisany wyżej) Nie wykazuje natomiast wewnątrzwspólnotowego nabycia, gdyż ono już było rozliczone we wcześniejszych deklaracjach, gdy nastąpił zakup pojazdu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów iusług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju.

W myśl art. 9 ust. 1 ww. ustawy przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w ww. art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Zgodnie z art. 9 ust. 2 pkt 1 lit. a i pkt 2 ustawy o VAT, przepis ust. 1 ww. artykułu stosuje się pod warunkiem, że nabywcą towarów jest podatnik, o którym mowa w art. 15, lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć czynnościom wykonywanym przez niego jako podatnika, natomiast dokonujący dostawy jest podatnikiem, o którym mowa w pkt 1 lit. a (tj. czynny podatnik podatku od towarów i usług lub podatnik podatku od wartości dodanej).

Przypadki, w których pomimo spełnienia ww. warunków nie dochodzi do wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju, wymienione są enumeratywnie w treści art. 10 ww. ustawy. Ponieważ pytanie Wnioskodawczyni dotyczy wyłącznie sytuacji, w których Wnioskodawca dokonuje WNT, przepis art. 10 ww. ustawy nie będzie miał w niniejszej sprawie zastosowania.

Ponadto art. 20 ust. 5 ww. ustawy stanowi, że w wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów obowiązek podatkowy powstaje 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia, z zastrzeżeniem ust. 6-9.

W przypadku gdy przed terminem, o którym mowa w ust. 5, podatnik podatku od wartości dodanej wystawił fakturę, obowiązek powstaje z chwilą wystawienia faktury (art. 20 ust. 6 ww. ustawy).

Tak więc czynność wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej według stawki podatku właściwej dla dostawy tego towaru w kraju. Celem udokumentowania przedmiotowej czynności podatnik obowiązany jest do wystawienia faktury wewnętrznej - stosownie do treści przepisu art. 106 ust. 7 ww. ustawy.

Zgodnie z art. 99 ust. 2 ustawy o podatku VAT, mali podatnicy, którzy wybrali metodę kasową, składają w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy kwartalne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym kwartale.

W myśl art. 99 ust. 3 ustawy o VAT mali podatnicy, którzy nie wybrali metody kasowej, oraz podatnicy, o których mowa w art. 43 ust. 3 wykonujący wyłącznie czynności wymienione w tym przepisie, mogą również składać deklaracje podatkowe, o których mowa w ust. 2, po uprzednim pisemnym zawiadomieniu naczelnika urzędu skarbowego, w terminie do końca kwartału poprzedzającego kwartał, za który będzie po raz pierwszy składana kwartalna deklaracja podatkowa.

Podatnicy, o których mowa w art. 99 ust. 2 i 3, zgodnie z art. 103 ust. 2 ustawy o VAT, są obowiązani, bez wezwania naczelnika urzędu skarbowego, do obliczania i wpłacania podatku za okresy kwartalne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po kwartale, w którym powstał obowiązek podatkowy, na rachunek urzędu skarbowego.

W przypadku gdy podatnicy wymienieni w art. 17 ust. 1 pkt 4 i 5 nie mają obowiązku składania deklaracji podatkowej, o którym mowa w ust. 1-3 lub w ust. 8, deklarację podatkową składa się w terminie 14 dni od dnia powstania obowiązku podatkowego (art. 99 ust. 9 ustawy o VAT).

Natomiast w przypadku gdy podatnicy, o których mowa w art. 15, oraz podmioty niebędące podatnikami wymienionymi w art. 15, niemające obowiązku składania deklaracji podatkowej, o którym mowa w ust. 1-3 lub w ust. 8, dokonują jedynie wewnątrzwspólnotowego nabycia nowych środków transportu, deklarację podatkową w zakresie nabywanych nowych środków transportu składa się w terminie 14 dni od dnia powstania obowiązku podatkowego z tego tytułu. art. 99 ust. 10 ustawy o VAT.

W myśl art. 103 ust. 3 ustawy o VAT, w przypadku, o którym mowa w art. 99 ust. 9 i 10, podatnicy są obowiązani, bez wezwania naczelnika urzędu skarbowego, do obliczania i wpłacania podatku w terminie 14 dni od dnia powstania obowiązku podatkowego na rachunek urzędu skarbowego.

Przepis ten stosuje się również w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia nowych środków transportu lub innych środków transportu, od których podatek jest rozliczany zgodnie z art. 99 ust. 1-3 lub 8, jeżeli środek transportu ma być przez nabywcę zarejestrowany na terytorium kraju lub jeżeli nie podlega rejestracji, a jest użytkowany na terytorium kraju (art. 103 ust. 4 ww. ustawy).

Zgodnie z ust. 5 i 6 tegoż art. 103, podatnicy w przypadkach, o których mowa w ust. 3 i 4, są obowiązani przedłożyć naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodnie z ustalonym wzorem, informację o nabywanych środkach transportu. Do tej informacji dołącza się kopię faktury potwierdzającej nabycie środka transportu przez podatnika. Powyższa informacja wraz z kopią faktury i dowodem zapłaty stanowią podstawę do wydania zaświadczenia, o którym mowa w art. 105 ust. 1 pkt 1. Zgodnie z tym przepisem, tj. art. 105 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, naczelnicy urzędów skarbowych dla celów związanych z rejestracją środków transportu są obowiązani do wydawania zaświadczeń potwierdzających uiszczenie przez podatnika podatku w przypadkach, o których mowa w art. 103 ust. 3 i 4.

Informację o nabywanych środkach transportu (VAT-23) podatnik składa jeżeli w wyniku wewnątrzwspólnotowego nabycia środek transportu ma być zarejestrowany przez podatnika na terytorium kraju bądź, jeżeli będzie przez niego użytkowany. W pozostałych przypadkach rozliczany jest w deklaracji VAT-7K za dany okres rozliczeniowy - nie ma zatem wówczas obowiązku składania informacji o wewnątrzwspólnotowym nabyciu środków transportu VAT-23.

W przedstawionym stanie faktycznym wskazano, iż w ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawczyni dokonuje m.in. wewnątrzwspólnotowego nabycia używanych samochodów z innego państwa członkowskiego w celu dalszej odprzedaży. Nabywane samochody są towarem handlowym. Towary te nabywane są od podatników podatku od wartości dodanej, zarejestrowanych dla potrzeb handlu wewnątrzwspólnotowego, posiadającymi NIP-UE. Nabycie dokumentowane jest fakturą VAT wystawioną przez podatnika "unijnego" i spełnia wymogi wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów. Jako podatnik podatku od towarów i usług posiadający status czynnego podatnika VAT UE, nabywający w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia środki transportu jako towar handlowy przeznaczony do dalszej odprzedaży, nie mający na celu zarejestrowania środków transportu na terytorium kraju, w ocenie Wnioskodawczyni, nie ma ona obowiązku zapłaty podatku w trybie art. 103 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. nie ma obowiązku zapłaty podatku w terminie 14 dni od dnia powstania obowiązku podatkowego.

Natomiast jest obowiązana do rozliczenia podatku od towarów i usług od wewnątrzwspólnotowego nabycia środków transportu na zasadach ogólnych w deklaracji dla podatku od towarów i usług (art. 99 ust. 1 ustawy) co też czyni. Zdarza się jednak, że w niektórych przypadkach, nabywcy samochodów Wnioskodawczyni mają problemy zarejestrowania ich w wydziałach komunikacji. W takich sytuacjach, Wnioskodawczyni jest zmuszona do rejestracji pojazdu przed jego sprzedażą i w myśl art. 103 ust. 5 ustawy obowiązana do przedłożenia naczelnikowi urzędu skarbowego informacji o nabywanych środkach transportu oraz do obliczania i wpłacania podatku VAT na rachunek urzędu skarbowego. Wnioskodawczyni nadmieniła, że są sytuacje gdy nabycie pojazdu nastąpiło kilka miesięcy wcześniej i zostało wykazane w deklaracji VAT-7 i deklaracji UE jako nabycie wewnątrzwspólnotowe. Natomiast rejestracja pojazdu z powodu trudności zarejestrowania pojazdu przez nowego nabywcę nastąpiła po kilku miesiącach od jego nabycia. I wtedy dopiero został obliczony i wpłacony podatek do Urzędu.

Np. pojazd zakupiony w kraju UE w styczniu 2008r. - wykazany w deklaracji VAT-7K jako nabycie wewnątrzwspólnotowe w I kwartale 2008r. (Wnioskodawczyni rozlicza się kwartalnie). Rejestracja pojazdu nastąpiła w pierwszych dniach września 2008r. i we wrześniu został złożony w Urzędzie VAT-23 i w tym też miesiącu Wnioskodawczyni otrzymała VAT-25. Natomiast podatek od nabycia środka transportu rozliczyła w deklaracji IV kwartału 2008r.

Należy zauważyć, iż z wniosku wynika, że przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia były środki transportu nabywane przez Wnioskodawczynię w celach handlowych i bez zamiaru ich rejestracji na terytorium kraju, nie zachodziły więc wówczas, tj. na dzień nabycia, przesłanki określone w przepisach art. 103 ust. 3, 4, 5, 6 oraz art. 105 ust. 1 ustawy o VAT, aby Wnioskodawczyni mogła się ubiegać o wydanie przez naczelnika właściwego miejscowo urzędu skarbowego zaświadczenia potwierdzającego uiszczenie podatku od towarów i usług lub brak obowiązku uiszczenia podatku od towarów i usług z tytułu nabycia środka transportu (VAT-25). W konsekwencji, na Wnioskodawczyni nie ciążył obowiązek obliczenia i wpłacenia podatku od towarów i usług z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia środka transportu w terminie 14 dni od dnia powstania obowiązku podatkowego na rachunek urzędu skarbowego - zgodnie z art. 103 ust. 3 i 4 ww. ustawy, jak również obowiązek ubiegania się o wydanie przez właściwego miejscowo naczelnika urzędu skarbowego zaświadczenia potwierdzającego uiszczenie przez podatnika podatku VAT-25.

Jednakże w sytuacji gdy Wnioskodawczyni podjęła decyzję o zmianie przeznaczenia środka transportu nabytego jako towar handlowy na środek transportu przeznaczony do rejestracji na terytorium kraju, wówczas do tak przedstawionego stanu faktycznego będą mieć zastosowanie ww. przepisy art. 103 ust. 3, 4, 5, 6 oraz art. 105 ust. 1 ustawy o VAT.

Należy przy tym zauważyć, że powyższa okoliczność, tj. podjęcie decyzji o zmianie stanu statusu nabytego uprzednio środka transportu jako towaru handlowego na środek transportu przeznaczony do rejestracji na terytorium kraju, nie może mieć wpływu na zmianę momentu powstania obowiązku podatkowego, który w tej sytuacji powstaje zgodnie z art. 20 ust. 5 ustawy o VAT, a należny podatek winien być obliczony i wpłacony w terminie, o którym mowa w art. 103 ust. 3 w związku z ust. 4 tej ustawy.

Zgodnie z art. 81 § 1 ww. ustawy Ordynacja podatkowa jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację. Skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji wraz z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty.

Zatem w sytuacji przedstawionej we wniosku, powyższe zdarzenie rodzić będzie obowiązek złożenia korygującej deklaracji VAT-7K za I kwartał 2008r. oraz deklaracji VAT-23 i zgodnie z przepisem art. 103 ust. 3 i 4 ustawy o VAT dokonania obliczenia i wpłacenia podatku VAT należnego.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.