INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 3 lipca 2009 r. (data wpływu 9 lipca 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów uzyskiwanych za granicą – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 lipca 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów uzyskiwanych za granicą.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Miejscem zamieszkania (ośrodkiem interesów życiowych) Wnioskodawcy jest terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Zainteresowany w okresie od 5 sierpnia 2006 r. do 6 lutego 2007 r. zatrudniony był na umowę o pracę przez pracodawcę z siedzibą w Wielkiej Brytanii.

Nadmienił, iż pracodawca nie posiada zakładu ani stałej placówki w Finlandii.

W trakcie zatrudnienia Wnioskodawca wykonywał pracę na terytorium Finlandii przez okres krótszy niż 183 dni. Pracodawca wypłacał wynagrodzenie i potrącał podatek przekazując go do urzędu skarbowego w Wielkiej Brytanii.

Po ustaniu zatrudnienia pracodawca przesłał Mu formularz P-60 będący podsumowaniem uzyskanych zarobków i podatku jaki został od nich zapłacony.

Na podstawie otrzymanego dokumentu Zainteresowany ww. dochody wykazał w zeznaniach podatkowych PIT-36 za lata 2006-2007 jako dochody uzyskane w Wielkiej Brytanii.

Za 2006 r. Wnioskodawca rozliczył te dochody metodą proporcjonalnego odliczenia z odliczeniem podatku zapłaconego w Wielkiej Brytanii, natomiast za 2007 r. rozliczył ww. dochody metodą wyłączenia z progresją. Ponadto Zainteresowany poinformował, iż za 2006 r. złożył wniosek abolicyjny PIT-AZ i otrzymał decyzję o zwrocie różnicy podatku między niekorzystną metodą rozliczenia proporcjonalnego, a metodą rozliczenia wyłączenia z progresją.

W kwietniu 2009 r. urząd skarbowy wezwał Wnioskodawcę do złożenia korekty zeznania PIT-36 za 2007 r. - z uwagi na nie wykazanie dochodów osiągniętych za pracę w Finlandii (ujętych w zeznaniach podatkowych j. w.). Ponieważ osiągnięte dochody dotyczyły lat: 2006 i 2007, to w porozumieniu z pracownikiem urzędu skarbowego Wnioskodawca złożył stosowne korekty, łącząc te dochody z dochodami ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, lecz bez prawa do odliczenia podatku zapłaconego w Wielkiej Brytanii.

Podatek należny wynikający z korekt za lata: 2006 i 2007 – Zainteresowany uregulował wraz z odsetkami 30 kwietnia 2009 r.

Ponadto nadmienił, iż wydaną decyzję dotyczącą abolicji podatkowej, urząd zamierza anulować.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy zasadne było wezwanie Wnioskodawcy przez urząd skarbowy do skorygowania zeznania za rok 2007 i wykazania dochodu jako dochodu osiągniętego w Finlandii i bez prawa do odliczenia podatku zapłaconego w Wielkiej Brytanii pomimo, że pracodawca angielski wykazał go w zeznaniu P-60 jako dochód osiągnięty w Wielkiej Brytanii...
2. Czy zgodnie z ustawą z dnia 25 lipca 2008 r. o szczególnych rozwiązaniach dla podatników uzyskujących niektóre przychody poza terytorium Rzeczypospolitej, Zainteresowany ma prawo do zwrotu podatku zapłaconego za rok 2006 (w wyniku złożenia wniosku PIT-AZ)...

Zdaniem Wnioskodawcy, zeznania podatkowe złożone pierwotnie na podstawie posiadanego dokumentu P-60 były prawidłowe.

W ocenie Zainteresowanego ze względu na fakt, że podlegał nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce, tj. podlegał obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów, ma prawo do ulgi abolicyjnej i zwrotu podatku zapłaconego za 2006 r. w wysokości różnicy wynikającej między podatkiem należnym wynikającym ze złożonego zeznania podatkowego, a kwotą obliczoną za ten rok podatkowy metodą wyłączenia z progresją.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

W opisanym stanie faktycznym jako miejsce zamieszkania wskazano miejscowość położoną w Polsce.

Zatem Wnioskodawca podlega w Polsce obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów.

Powołany przepis stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska stosownie do treści art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W przypadku opodatkowania dochodów z pracy kryterium rozstrzygającym, którą umowę należy zastosować w sytuacji, gdy pracodawca ma siedzibę w jednym państwie, a praca wykonywana jest w drugim państwie, jest miejsce wykonywania pracy.

Za miejsce wykonywania pracy należy uznać zawsze to miejsce, w którym praca jest faktycznie wykonywana.

Z zaprezentowanego we wniosku stanu faktycznego wynika jednoznacznie, iż Wnioskodawca w latach 2006-2007 wykonywał pracę w Finlandii, tymczasem Jego pracodawca miał siedzibę w Wielkiej Brytanii.

W związku z powyższym w niniejszej sprawie będzie miała zastosowanie umowa zawarta między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Finlandii w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w zakresie podatków od dochodu i majątku podpisana w Helsinkach dnia 26 października 1977 r. (Dz. U. z 1979 r. Nr 12, poz. 84) i zmieniona protokołem sporządzonym w Helsinkach dnia 28 kwietnia 1994 r. zmieniającym ww. umowę (Dz. U. z 1995 r. Nr 106, poz. 517).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. umowy z uwzględnieniem postanowień artykułów 16, 18 i 19 pensje, płace i inne podobne wynagrodzenia, które osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie osiąga z pracy najemnej, mogą podlegać opodatkowaniu tylko w tym Umawiającym się Państwie, chyba że praca wykonywana jest w drugim Umawiającym się Państwie. Jeżeli praca jest tam wykonywana, osiągane za nią wynagrodzenie może być opodatkowane w drugim Umawiającym się Państwie.

Jednakże, w myśl art. 15 ust. 2 ww. umowy bez względu na postanowienia ustępu 1 wynagrodzenia, jakie osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie osiąga z pracy najemnej wykonywanej w drugim Umawiającym się Państwie, mogą podlegać opodatkowaniu tylko w pierwszym Umawiającym się Państwie, jeżeli:

1. odbiorca przebywa w drugim Umawiającym się Państwie przez okres lub okresy nie przekraczające łącznie 183 dni podczas danego roku kalendarzowego, oraz
2. wynagrodzenia są wypłacane przez pracodawcę lub w imieniu pracodawcy, który nie ma miejsca zamieszkania lub siedziby w drugim Umawiającym się Państwie, oraz
3. wynagrodzenia nie są ponoszone przez zakład lub stałą placówkę, którą pracodawca posiada w drugim Umawiającym się Państwie.

W odniesieniu do przedstawionej sytuacji nie ma zastosowania wyłączenie zawarte w postanowieniach art. 15 ust. 2 przedmiotowej umowy.

Zgodnie z ww. przepisami należy stwierdzić, iż stosownie do art. 15 ust. 1 umowy, wynagrodzenia pracowników mających miejsce zamieszkania w Polsce podlegają opodatkowaniu tylko w Polsce, chyba że praca wykonywana jest na terytorium Finlandii.

W takim przypadku dochód ten może być opodatkowany zarówno w Finlandii, jak i w państwie rezydencji, czyli w Polsce.

Umowa ta przewiduje w treści art. 23 metodę rozliczenia podatku, która ma zapobiec podwójnemu opodatkowaniu (tzw. metodę proporcjonalnego odliczenia). Zgodnie z art. 23 ust. 1 ww. umowy, jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie osiąga dochód lub posiada majątek, który – zgodnie z postanowieniami niniejszej umowy - może być opodatkowany w drugim Umawiającym się Państwie, wówczas - jeśli postanowienia ustępu 2 nie mają zastosowania - pierwsze wymienione Umawiające się Państwo zezwala na:

1. potrącenie od podatku dochodowego tej osoby kwoty równej podatkowi dochodowemu zapłaconemu w drugim Umawiającym się Państwie (w przedmiotowej sprawie w Finlandii),
2. potrącenie od podatku od majątku tej osoby kwoty równej podatkowi od majątku zapłaconemu w drugim Umawiającym się Państwie (w przedmiotowej sprawie w Finlandii).

Jednakże w każdym z obu wypadków potrącenie to nie może przekroczyć tej części podatku dochodowego lub podatku od majątku, jaka została obliczona przed dokonaniem potrącenia i jaka odpowiednio przypada na dochód lub majątek, który w zależności od konkretnego wypadku może być opodatkowany w drugim Umawiającym się Państwie.

Regulacji prawnej określonej w art. 23 umowy odpowiadają postanowienia art. 27 ust. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 27 ust. 9 tej ustawy jeżeli podatnik, mający miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, osiąga również dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania nie stanowi o zastosowaniu metody określonej w ust. 8, lub z państwem, w którym dochody są osiągane, Rzeczpospolita Polska nie zawarła umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, dochody te łączy się z dochodami ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W tym przypadku od podatku obliczonego od łącznej sumy dochodów odlicza się kwotę równą podatkowi dochodowemu zapłaconemu w obcym państwie (w przedmiotowej sprawie w Finlandii). Odliczenie to nie może jednak przekroczyć tej części podatku obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która proporcjonalnie przypada na dochód uzyskany w państwie obcym. Przepisy art. 11 ust. 3 i 4 stosuje się odpowiednio.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że podatek od dochodu uzyskanego z tytułu pracy wykonywanej na terenie Finlandii zapłacony został w Wielkiej Brytanii, wobec tego Wnioskodawca nie może odliczyć go od podatku zapłaconego w Polsce. Zgodnie z powołanymi wyżej przepisami umowy Zainteresowany mógłby odliczyć od podatku tylko podatek zapłacony w Finlandii (co w przedmiotowej sprawie nie miało miejsca).

Mając na uwadze opis stanu faktycznego oraz uregulowania prawne w tym zakresie stwierdzić należy, że Wnioskodawca zobowiązany jest do złożenia korekt za lata 2006-2007 bez prawa do odliczenia podatku zapłaconego w Wielkiej Brytanii.

Z kolei abolicja podatkowa została uregulowana w ustawie z dnia 25 lipca 2008 r. o szczególnych rozwiązaniach dla podatników uzyskujących niektóre przychody poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 143, poz. 894).

W myśl art. 1 ust. 1 ww. ustawy co dotyczy podatnika, który przynajmniej w jednym roku podatkowym, w okresie od 2002 roku do 2007 roku, podlegał obowiązkowi podatkowemu określonemu w art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym i uzyskiwał w tym roku przychody z pracy, do których miał zastosowanie art. 27 ust. 9 albo 9a ustawy o podatku dochodowym.

Abolicja podatkowa ma zastosowanie do podatników, którzy przynajmniej w jednym roku podatkowym w okresie od 2002 do 2007 roku uzyskiwali przychody z pracy za granicą, do których miała zastosowanie metoda proporcjonalnego odliczenia i w roku podatkowym, w którym uzyskali te przychody podlegali nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce, tj. podlegali obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów.

Wobec powyższego, mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny, Wnioskodawca nie ma prawa do zwrotu podatku zapłaconego za rok 2006, w wyniku złożenia wniosku PIT-AZ, ponieważ podatek ten został uiszczony w Wielkiej Brytanii, a nie w Finlandii, tj. miejscu wykonywania pracy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skarg do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.