INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 21 kwietnia 2009r. (data wpływu do tut. Biura – 28 kwietnia 2009r.), uzupełnionym w dniu 18 czerwca 2009r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia do przychodu radnego kosztów z tytułu uczestnictwa w szkoleniu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 kwietnia 2009r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia do przychodu radnego kosztów z tytułu uczestnictwa w szkoleniu.

W związku z brakami formalnymi, pismem z dnia 08 czerwca 2009r. Znak IBPB II/2/415-381/09/BD wezwano wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku. Uzupełnienia dokonano w dniu 18 czerwca 2009r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Radni województwa uczestniczą w szkoleniach o tematyce samorządowej. Szkolenia te są finansowane ze środków bieżących urzędu.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy koszt szkolenia radnych województwa z racji pełnienia obowiązków społecznych stanowi dla nich przychód...

Jeśli tak, to czy przychód ten jest opodatkowany, czy też jest zwolniony od opodatkowania...

Czy do przychodu należy stosować koszty uzyskania przychodu...

Zdaniem wnioskodawcy art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2000r. nr 14, poz. 176 ze zm.) wśród źródeł przychodów wymienia działalność wykonywaną osobiście. Stosownie zaś do postanowień przepisu art. 13 pkt 5 ww. ustawy za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody otrzymane przez osoby wykonujące czynności związane z pełnieniem obowiązków społecznych lub obywatelskich, bez względu na sposób powoływania tych osób. Z powyższych uregulowań wynika, że przychody radnego województwa zaliczane są do przychodów z samodzielnej działalności. Pojęcie przychodu zostało zdefiniowane w art. 11 ust. 1 ww. ustawy, zgodnie z którym „przychodami są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń”. Sfinansowanie przez urząd kosztów szkolenia radnego województwa jest świadczeniem nieodpłatnym i stanowi jego przychód. Zgodnie zaś z art. 9 ust. 1 ww. ustawy opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku”. W art. 21 ww. ustawy zawierającym katalog czynności podlegających zwolnieniu z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych ustawodawca nie przewidział zwolnienia z opodatkowania opłaty poniesionej na szkolenie osób osiągających dochody z działalności wykonywanej osobiście. Zwolnienie tego rodzaju przysługuje jedynie osobom będących pracownikami (art. 21 ust. 1 pkt 90 ww. ustawy), a osobom pełniącym obowiązki społeczne i obywatelskie przysługuje jedynie na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 17 zwolnienie z podatku dochodowego diet oraz kwot stanowiących zwrot kosztów do wysokości nie przekraczającej miesięcznie 2280 zł. A zatem sfinansowanie przez urząd kosztów szkolenia radnego województwa nie podlega zwolnieniu od podatku dochodowego od osób fizycznych. Zgodnie z zapisami art. 22 ust. 9 pkt 5 o podatku dochodowym od osób fizycznych, w związku z osiągnięciem takich dochodów należy zastosować koszty uzyskania przychodów w określonych dla tego rodzaju przypadków wysokościach.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Z przepisu art. 13 pkt 5 ww. ustawy wynika, iż za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody otrzymywane przez osoby wykonujące czynności związane z pełnieniem obowiązków społecznych lub obywatelskich, bez względu na sposób powoływania tych osób, nie wyłączając odszkodowania za utracony zarobek, z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 7.

Z obowiązkami społecznymi i obywatelskimi mamy do czynienia w przypadku czynności i zadań związanych z pełnieniem funkcji publicznych i państwowych jakimi są obowiązki wynikające z funkcji np. radnego, posła czy senatora. Będą to przede wszystkim obowiązki związane z uczestniczeniem obywateli w sprawowaniu władzy publicznej (zarówno wykonawczej, sądowniczej, jak i ustawodawczej). Dotyczy to również określonych funkcji w ramach organizacji o charakterze społecznym (organizacje pozarządowe), w tym również w ramach wolontariatu. Powyższe oznacza, że pojęcie obowiązków społecznych i obywatelskich jest spełnione w przypadku czynności i zadań, związanych z pełnieniem funkcji publicznych i państwowych, a takimi niewątpliwie są obowiązki radnego.

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, iż radni województwa uczestniczą w szkoleniach o tematyce samorządowej, które finansowane są ze środków bieżących urzędu.

Finansowane przez urząd szkolenia dla radnych stanowią nieodpłatne świadczenia, które należy zakwalifikować do przychodów, o których mowa w art. 13 pkt 5 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ww. ustawy kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Z przepisu art. 22 ust. 9 pkt 5 cyt. ustawy wynika, iż koszty uzyskania przychodów z tytułów określonych w art. 13 pkt 5, 7 i 9 określa się w wysokości określonej w ust. 2 pkt 1, a jeżeli podatnik tego samego rodzaju przychody uzyskuje od więcej niż jednego podmiotu albo od tego samego podmiotu, ale z tytułu kilku stosunków prawnych, w wysokości określonej w ust. 2 pkt 2. Zatem koszty uzyskania przychodów wynoszą 111 zł 25 gr miesięcznie, a za rok podatkowy nie więcej niż 1.335 zł. Przy czym, w sytuacji gdy dany podatnik tego samego rodzaju przychodu określone w art. 13 pkt 5, 7 i 9 uzyskuje od więcej niż jednego podmiotu, albo od tego samego podmiotu, ale z tytułu kilku stosunków prawnych – to koszty te nie mogą przekroczyć łącznie 2.002 zł 05 gr za rok podatkowy.

Zatem do przychodów, o których mowa w art. 13 pkt 5 ww. ustawy zastosowanie mają koszty uzyskania, o których mowa w art. 22 ust. 9 pkt 5 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle powyższego stanowisko wnioskodawcy uznaje się za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku – Białej ul. Traugutta 2a, 43-330 Bielsko – Biała.