INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki X reprezentowanej przez Pełnomocnika Doradcę Podatkowego Pana Y, przedstawione we wniosku z dnia 30 maja 2012 r. (data wpływu 4 czerwca 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług jest:

• prawidłowe – w zakresie wystawienia zbiorczych faktur korygujących oraz okresu rozliczenia faktur korygujących zmniejszających wartość faktury pierwotnej,
• nieprawidłowe – w zakresie okresu rozliczenia faktur korygujących zwiększających wartość faktur pierwotnych oraz przeliczenia kursu waluty obcej na potrzeby określenia podstawy opodatkowania.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 4 czerwca 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wystawiania zbiorczych faktur korygujących, okresu ich rozliczenia oraz przeliczania kursu walut na potrzeby określenia podstawy opodatkowania.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Spółka zajmuje się produkcją mebli tapicerowanych. Spółka zawarła ramowe umowy o współpracy (zwane dalej: Umowami) z dwoma podmiotami prawa niemieckiego (zwane dalej: Firmą A, Firmą B lub Firmami A i B). Na podstawie tych umów, Spółka jest zobowiązana do produkowania mebli na zlecenie Firm A i B i ich sprzedaży na rzecz tych Firm oraz do stworzenia i zapewnienia zdolności produkcyjnej (maszyn, urządzeń technicznych, a także pracowników) na poziomie uzgodnionym z tymi Firmami, umożliwiającym realizację zaplanowanej ilości mebli. Firmy A i B przyjęły na siebie wszelkie ryzyka i odpowiedzialność wobec podmiotów, które nabędą od nich meble. Firmy A i B zobowiązały się zapłacić za dostarczone meble cenę wynikającą z cennika obowiązującego w dniu złożenia zamówienia. Cennik ustalany jest przez Strony przynajmniej raz w roku. Ceny mebli zostały określone na podstawie kalkulacji prognozowanych kosztów wytworzenia, kosztów sprzedaży i kosztów ogólnych zarządu, powiększonych o ustaloną marżę zysku oraz przy prognozowanej ilości zleceń otrzymanych przez Spółkę od Firm A i B. Ceny na fakturach są wyrażane w euro.

Strony w Umowach zobowiązały się do systematycznej analizy rentowności. Postanowiono, że jeżeli w trakcie analizy rentowności produkcji wykazane zostanie znaczące odchylenie faktycznego wyniku od planowanego (tzn. wystąpienie zbyt dużej straty lub zbyt wysokiego zysku), wówczas będzie to stanowiło przesłankę do przeprowadzenia nowej kalkulacji cen mebli. W przypadku, gdy dotychczasowe ceny nie będą odpowiadały aktualnym kalkulacjom; zostaną one wówczas odpowiednio dostosowane do istniejących warunków.

W zamian za zabezpieczenie gotowości produkcyjnej przez Spółkę, Firmy A i B zagwarantowały jej osiągnięcie na współpracy z nimi ustalonego z góry przez Strony Umowy zysku; w pierwszym roku dokonywania rozliczeń w ten sposób w wysokości 5%, w drugim roku 2,5%. Obowiązujące jest w tym względzie sprawozdanie finansowe sporządzone według polskiego prawa bilansowego, każdorazowo na dzień 30 czerwca danego roku (dla Spółki rokiem podatkowym jest okres 12 miesięcy od dnia 1 lipca do dnia 30 czerwca następnego roku).

Strony zobowiązały się do wyrównania między sobą wyższych lub niższych zysków. Wyrównanie rentowności powinno nastąpić najpóźniej 3 miesiące po zamknięciu roku obrotowego. W przypadku współpracy zarówno z Firmą A, jak i Firmą B, wyrównanie rentowności powinno nastąpić przy uwzględnieniu:

• obrotów zafakturowanych przez Spółkę na rzecz Firmy A i Firmy B w danym roku obrotowym,
• różnicy między planowanym zyskiem a faktycznie zrealizowanym poziomem zysku/straty.
  
  

Wyrównanie rentowności jest zdarzeniem, które następuje niezależnie od aktualizacji cen i wynika z niemożności przewidzenia faktycznej liczby zamówień na moment dokonania kalkulacji. Aktualizacja cen umożliwia zmniejszenie różnic.

Strony przypuszczają, iż na koniec każdego roku powstaną rozbieżności między rentownością zaplanowaną oraz rentownością faktycznie zrealizowaną. Powstałe rozbieżności będą wynikiem złożenia przez Firmę A i/lub Firmę B:

• mniejszej liczby zamówień w stosunku do wielkości przyjętych w kalkulacji cen wówczas faktyczna rentowność Spółki będzie niższa od marży zaplanowanej i w konsekwencji Firma A i/lub Firma B będą zobowiązane do wyrównania rentowności i dopłaty różnicy;
• większej liczby zamówień w stosunku do wielkości przyjętych w kalkulacji cen wówczas faktyczna rentowność Spółki będzie wyższa od marży zaplanowanej i w konsekwencji będzie ona zobowiązana do wyrównania rentowności i zwrotu Firmie A i/lub Firmie B powstałej różnicy.
  
  

Każda dostawa mebli jest fakturowana i rozliczana odrębnie. Faktura jest wystawiana oraz doręczana w ciągu 7 dni od dnia wydania towaru. Dotychczas dostawy mebli na rzecz Firm A i B są dokonywane w ramach wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów. Spółka nie wyklucza, iż w przyszłości wyrównanie rentowności będzie dotyczyło dostaw towarów na terytorium kraju.

Wyrównanie rentowności następuje raz w roku na koniec roku obrotowego, począwszy od lat 2009/2010. Wyrównanie rentowności za okres od dnia 1 lipca 2009 r. do dnia 30 czerwca 2010 r. wyniosło niespełna 51 tys. złotych, przy obrotach na poziomie ok. 42 mln. złotych; w okresie od dnia 1 lipca 2010 r. do dnia 30 czerwca 2011 r. wyrównanie rentowności wyniosło około 94 tys. złotych. Niewielka różnica w stosunku do wielkości sprzedaży świadczy o trafnym przewidywaniu ilości zleceń produkcyjnych oraz dołożeniu szczególnej staranności przy kalkulacji cen sprzedaży.

Spółka złożyła wniosek z dnia 10 grudnia 2010 r. do Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu o wydanie interpretacji, w którym zadała dwa pytania:

1. Czy opisane wyrównanie rentowności stanowi czynność opodatkowaną podatkiem od towarów i usług...
2. Czy analizowaną czynność należy udokumentować notą księgową...
   
   

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z dnia 10 marca 2011 r. znak ILPP4/443-11/11-3/EWW zaprezentował następujące stanowiska:

• w zakresie odpowiedzi na pytanie nr 1 - wyrównanie rentowności należy traktować jako zmianę ceny, zatem Spółka zobowiązana jest z tytułu zmiany ceny towarów do wystawienia faktur korygujących;
• w zakresie odpowiedzi na pytanie nr 2 - w przedstawionym stanie faktycznym czynności nie można udokumentować notami księgowymi, tylko fakturami VAT.
  
  

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w wyroku z dnia 27 października 2011 r. uznał stanowisko Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu wyrażone w interpretacji za prawidłowe, stwierdzając, że „wyrównanie rentowności (w zależności od wyniku na plus lub na minus) należy uznać za zmianę ceny sprzedanych towarów, ponieważ jest ono ściśle związane z faktycznie zrealizowaną sprzedażą towarów spółki dokonaną w konkretnie określonym przedziale czasowym. Sąd nie podziela stanowiska strony skarżącej, iż samo wyrównanie rentowności nie ma związku z ustalonym poziomem cen, lecz z ilością faktycznie złożonych zamówień i ma na celu zabezpieczenie stron przed ewentualnymi zmianami w wielkościach składanych zamówień, ponieważ wszystkie czynniki mają wpływ na kalkulację ceny, tak aby zagwarantować skarżącej spółce marżę w wysokości 5%”. Od niniejszego wyroku Spółka nie wniosła skargi kasacyjnej.

Należy zauważyć, że w ciągu roku podatkowego Spółka wystawia na rzecz Firm A i B około 1800 faktur. Na każdej z tych faktur jest przeważnie udokumentowana dostawa kilku mebli. Poszczególne meble są zamawiane dla konkretnego klienta, który ma możliwość dokonania wyboru rodzaju mebla, rodzaju tkaniny i koloru, typu zagłówka, podłokietników, rodzaju i kolorów nóżek itp.; w związku z tym każdy mebel ma inną cenę. Ponadto część surowców jest kupowana w euro, część w złotówkach. Spółka zamierza wystawić tzw. zbiorcze faktury korygujące - zgodnie z § 13 ust. 3 rozporządzenia z dnia 28 marca 2011 r. Składa ona deklaracje dla podatku od towarów i usług za okresy miesięczne.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Cz Spółka może rozliczyć korekty w podatku od towarów i usług w miesiącu ich wystawienia, czy w miesiącu powstania obowiązku podatkowego z tytułu faktur pierwotnych...
2. Według jakiego kursu Spółka powinna dokonać przeliczenia wartości korekt...
3. Czy Spółka może wystawić dla Firmy A oraz Firmy B po jednej fakturze korygującej wartość dostaw towarów w trakcie całego roku podatkowego, czy powinna wystawić po jednej fakturze za każdy miesiąc...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1

Na podstawie art. 20 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r., w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów obowiązek podatkowy powstaje 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towarów, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 20a i 20b.

Zgodnie z art. 20 ust. 2 tej ustawy, w przypadku gdy przed upływem terminu, o którym mowa w ust. 1, podatnik wystawił fakturę, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury.

Stosownie do art. 20 ust. 3, jeżeli przed dokonaniem dostawy, o której mowa w ust. 1, otrzymano całość lub część ceny, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury potwierdzającej otrzymanie całości lub części ceny.

Podstawą opodatkowania, stosownie do art. 29 ust. 1 cyt. ustawy, jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32. art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5 Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

W myśl art. 29 ust. 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r., podstawę opodatkowania zmniejsza się o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów (bonifikat, opustów, uznanych reklamacji i skont) i o wartość zwróconych towarów, zwróconych kwot nienależnych w rozumieniu przepisów o cenach oraz zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4b.

Na podstawie art. 29 ust. 4a ustawy z dnia 11 marca 2004 r., w przypadku gdy podstawa opodatkowania ulega zmniejszeniu w stosunku do podstawy określonej w wystawionej fakturze, obniżenia podstawy opodatkowania podatnik dokonuje pod warunkiem posiadania, przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, w którym nabywca towaru lub usługi otrzymał korektę faktury, potwierdzenia otrzymania korekty faktury przez nabywcę towaru lub usługi, dla którego wystawiono fakturę. Uzyskanie potwierdzenia otrzymania przez nabywcę towaru lub usługi korekty faktury po terminie złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy uprawnia podatnika do uwzględnienia korekty faktury za okres rozliczeniowy, w którym potwierdzenie to uzyskano.

Jednak zgodnie z art. 29 ust. 4b pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r., warunku posiadania przez podatnika potwierdzenia odbioru korekty faktury przez nabywcę towaru lub usługi nie stosuje się w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów.

Na podstawie § 13 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360, zwane dalej rozporządzeniem z dnia 28 marca 2011 r.), w przypadku gdy po wystawieniu faktury udzielono rabatów określonych w art. 29 ust. 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r., podatnik udzielający rabatu wystawia fakturę korygującą.

W myśl § 13 ust. 3 rozporządzenia z dnia 28 marca 2011 r., w przypadku gdy podatnik udziela rabatu w odniesieniu do wszystkich dostaw towarów lub usług dokonanych dla jednego odbiorcy w danym okresie, faktura korygująca powinna zawierać co najmniej:

1. numer kolejny oraz datę jej wystawienia;
2. dane określone w § 5 ust. 1 pkt 1 i 2, tj.:
• imiona i nazwiska lub nazwy bądź nazwy skrócone sprzedawcy i nabywcy oraz ich adresy,
• numery identyfikacji podatkowej sprzedawcy i nabywcy, przy czym w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów powinny co do zasady być to numery dla transakcji wewnątrzwspólnotowych;
3. okres, do którego odnosi się udzielany rabat;
4. kwotę udzielonego rabatu oraz kwotę zmniejszenia podatku należnego.
   
   

W przedmiotowej sprawie przyczyną wystawienia faktur korygujących jest zaistnienie dodatkowych, nieznanych w dniu wystawienia faktur pierwotnych okoliczności, które wpływają na obniżenie lub podwyższenie ceny sprzedaży. Należy podkreślić, iż w Umowach Spółka ustaliła, że cena uregulowana przez Firmę A lub Firmę B będzie podlegała waloryzacji w zależności od osiągniętej przez nią wartości rentowności. Faktem jest, że Spółka liczy się z koniecznością dokonania w kolejnym roku podatkowym korekt zmniejszających lub zwiększających obroty osiągnięte w poprzednim roku podatkowym, jednak w dniu wystawienia faktury pierwotnej Spółka nie jest w stanie ustalić wielkości zmiany ceny sprzedaży. W momencie wystawienia faktury pierwotnej Spółka nie jest w stanie przewidzieć nawet czy korekta będzie zmniejszająca czy zwiększająca wartość obrotu. Zatem skoro zdarzenie zobowiązujące do korekty - wyliczenie wskaźnika rentowności - występuje dopiero w kolejnym okresie rozliczeniowym, to nie można na tej podstawie korygować obrotów uzyskanych przez Spółkę w poprzednich miesiącach rozliczeniowych, w których powstał obowiązek podatkowy z tytułu wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów. Spółka w tym momencie nie mogła żądać innej kwoty należnej od Firmy A i Firmy B niż ustalonej zgodnie z umową i wynikającej z wystawionej faktury, a także również po wystawieniu faktury korygującej nie może żądać odsetek.

Reasumując, Spółka powinna rozliczyć korekty w podatku od towarów i usług w miesiącu, w którym zostaną wystawione faktury korygujące. Zatem Spółka powinna skorygować deklarację VAT-7 i informację VAT-UE za okres rozliczeniowy, w którym wystawi zbiorcze faktury korygujące.

Ad. 2

Na mocy art. 31a ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r., w przypadku gdy kwoty stosowane do określenia podstawy opodatkowania są określone w walucie obcej, przeliczenia na złote dokonuje się według kursu średniego danej waluty obcej ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego, z zastrzeżeniem ust. 2-4.

W konsekwencji, Spółka powinna dokonać przeliczenia korekt na złotówki według kursu średniego euro ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień wystawienia zbiorczych faktur korygujących.

Ad. 3

Spółka może wystawić po jednej zbiorczej fakturze korygującej dla Firm A i B za cały rok podatkowy, ponieważ będzie to wystarczające dla prawidłowego skorygowania rozliczeń podatku od towarów i usług oraz podatku dochodowego od osób prawnych. W przedstawionym stanie faktycznym nie ma konieczności wystawienia faktur za okresy miesięczne.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe - w zakresie wystawienia zbiorczych faktur korygujących i okresu rozliczenia faktur korygujących zmniejszających wartość faktury pierwotnej oraz nieprawidłowe w zakresie okresu rozliczenia faktur korygujących zwiększających wartość faktur pierwotnych oraz przeliczenia kursu waluty obcej na potrzeby określenia podstawy opodatkowania.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm., natomiast od dnia 26 sierpnia 2011 r. (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054)), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Art. 13 ust. 1 ustawy wskazuje, iż przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Art. 2 pkt 22 ustawy wskazuje, iż przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Na mocy art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy (...).

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca dokonuje wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów (produkowanych przez niego mebli) na rzecz dwóch firm prawa niemieckiego, Firmy A i Firmy B. Każda dostawa fakturowana jest i rozliczana odrębnie. Faktura jest wystawiana oraz doręczana w ciągu 7 dni od dnia wydania towaru. Ceny na fakturach są wyrażane w euro. Firma A i Firma B zobowiązały się zapłacić za dostarczone meble cenę wynikającą z cennika obowiązującego w dniu złożenia zamówienia. Cennik ustalany jest przez strony przynajmniej raz w roku. Ceny mebli zostały ustalone na podstawie kalkulacji prognozowanych kosztów wytworzenia, kosztów sprzedaży i kosztów ogólnych zarządu, powiększonych o marżę zysku w wysokości 5% - w pierwszym roku oraz 2,5% - w drugim roku dokonywania rozliczeń. Ceny zostały skalkulowane w oparciu o prognozowaną ilość zleceń na produkcję określonej ilości mebli.

Zainteresowany poinformował, iż strony zobowiązały się do systematycznej analizy rentowności asortymentu mebli. Jeżeli w trakcie analizy rentowności asortymentu wykazane zostanie znaczące odchylenie faktycznego wyniku od planowanego (tzn. zbyt duża strata lub zbyt wysoki zysk), wówczas będzie to stanowiło przesłankę do przeprowadzenia nowej kalkulacji cen mebli. W przypadku, gdy dotychczasowe ceny nie będą odpowiadały aktualnym kalkulacjom, zostaną one odpowiednio dostosowane do istniejących warunków.

Zainteresowany wskazał, że wyrównanie rentowności powinno nastąpić najpóźniej 3 miesiące po zamknięciu roku obrotowego, przy uwzględnieniu obrotów zafakturowanych przez niego na poszczególne spółki w danym roku obrotowym oraz różnicy między planowanym zyskiem a faktycznie zrealizowanym poziomem zysku/straty. Wyrównanie to powstaje z powodu mniejszej lub większej liczby zamówień złożonych przez kontrahentów w stosunku do wielkości przyjętych w kalkulacji cen towarów.

Biorąc pod uwagę opis sprawy stwierdzić należy, że opisane powyżej wyrównanie rentowności związane jest ściśle z faktycznie zrealizowaną sprzedażą towarów Spółki, dokonaną w konkretnie określonym przedziale czasowym, a co za tym idzie wyrównanie rentowności (w zależności od wyniku na plus lub na minus) należy uznać za zmianę ceny sprzedanych towarów.

Ceną - zgodnie z definicją zawartą w art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 5 lipca 2001 r. o cenach (Dz. U. z 2001 r. Nr 97, poz. 1050 ze zm.) - jest wartość wyrażona w jednostkach pieniężnych, którą kupujący jest obowiązany zapłacić przedsiębiorcy za towar lub usługę (…).

Skoro cena towarów ulega zmniejszeniu/zwiększeniu, nabywca za tę samą kwotę nabywa większą/mniejszą ilość towaru. W rezultacie, zapłacona kwota dla nabywcy stanowi rzeczywistą cenę zakupu towarów.

Należy zauważyć, że zmiana ceny następuje zawsze zgodnie z umową wiążącą strony danej transakcji - zgodnie z zasadą swobody umów to strony ustalają wysokość zapłaty oraz warunki danej transakcji. Zatem, jeżeli strony transakcji ustalą w umowie, iż cena towaru będzie zależna od czynników zewnętrznych lub zaistnienia jakiegoś zdarzenia, to chociaż spełnienie się powyższych warunków może być niezależne od stron transakcji, sama zmiana ceny pośrednio od stron transakcji zależy - bowiem to strony transakcji ustaliły warunki danej umowy.

W takim przypadku z tytułu zmiany ceny powinna zostać wystawiona faktura korygująca.

Zgodnie z brzmieniem art. 29 ust. 1 ustawy obowiązującym do dnia 31 grudnia 2010 r., podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Art. 29 ust. 1 ustawy w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 marca 2011 r. wskazywał, iż podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Stosownie do treści obowiązującego obecnie art. 29 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Zgodnie z brzmieniem art. 29 ust. 4 ustawy obowiązującym do dnia 31 grudnia 2010 r., podstawę opodatkowania zmniejsza się o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów (bonifikat, opustów, uznanych reklamacji i skont) i o wartość zwróconych towarów, zwróconych kwot nienależnych w rozumieniu przepisów o cenach oraz zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, a także kwot wynikających z dokonanych korekt faktur z zastrzeżeniem ust. 4a i 4b.

Art. 29 ust. 4 ustawy w obecnie obowiązującym brzmieniu wskazuje, że podstawę opodatkowania zmniejsza się o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów (bonifikat, opustów, uznanych reklamacji i skont) i o wartość zwróconych towarów, zwróconych kwot nienależnych w rozumieniu przepisów o cenach oraz zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4b.

W świetle art. 29 ust. 4a ustawy, w przypadku gdy podstawa opodatkowania ulega zmniejszeniu w stosunku do podstawy określonej w wystawionej fakturze, obniżenia podstawy opodatkowania podatnik dokonuje pod warunkiem posiadania, przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, w którym nabywca towaru lub usługi otrzymał korektę faktury, potwierdzenia otrzymania korekty faktury przez nabywcę towaru lub usługi, dla którego wystawiono fakturę. Uzyskanie potwierdzenia otrzymania przez nabywcę towaru lub usługi korekty faktury po terminie złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy uprawnia podatnika do uwzględnienia korekty faktury za okres rozliczeniowy, w którym potwierdzenie to uzyskano.

Stosownie z brzmieniem art. 29 ust. 4b pkt 1 ustawy obowiązującym do dnia 31 grudnia 2010 r., warunku posiadania przez podatnika potwierdzenia odbioru korekty faktury przez nabywcę towaru lub usługi nie stosuje się w przypadku eksportu towarów, wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz dostawy towarów, dla której miejsce opodatkowania znajduje się poza terytorium kraju.

Na podstawie obowiązującego obecnie art. 29 ust. 4b pkt 1 ustawy, warunku posiadania przez podatnika potwierdzenia odbioru korekty faktury przez nabywcę towaru lub usługi nie stosuje się w eksporcie towarów i wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

Wskazać należy, iż faktury korygujące można generalnie podzielić na te, które powodują zmniejszenie obrotu i kwoty podatku należnego oraz te, które wywołują skutki odwrotne, tj. w wyniku ich wystawienia wartość obrotu ulega podwyższeniu. W ramach powyższego rozróżnienia można również dokonać podziału tychże faktur ze względu na powód ich wystawienia.

Sposób rozliczenia wystawionych przez sprzedawcę faktur korygujących, w sytuacji gdy korekta powoduje podwyższenie podstawy opodatkowania, uzależniony jest od przyczyn, które spowodowały konieczność wystawienia danej faktury. I tak, faktura korygująca podwyższająca podstawę opodatkowania w stosunku do faktury pierwotnej może być wystawiona:

• w celu naprawienia błędu, który spowodował zaniżenie wartości obrotu wykazanego w pierwotnej fakturze (np.: błąd rachunkowy, zaniżenie wartości sprzedaży), lub
• z powodu innych przyczyn, np.: podwyższenia ceny sprzedaży, stwierdzenia pomyłki w cenie, stawce lub kwocie podatku lub jakiejkolwiek innej pozycji faktury.
  
  

W pierwszym przypadku, który powoduje zaniżenie obrotu za dany okres rozliczeniowy, sprzedawca poprawiając swój błąd poprzez wystawienie faktury korygującej, winien rozliczyć tą fakturę korygującą tak jak fakturę pierwotną.

W drugim zaś przypadku, gdy faktura korygująca wystawiana jest zasadniczo z powodu okoliczności, które zaistniały po dokonaniu pierwotnej sprzedaży, rozlicza się ją na bieżąco i ujmuje w rejestrze sprzedaży w dacie jej wystawienia oraz w deklaracji VAT-7 za bieżący okres rozliczeniowy.

Natomiast faktury korygujące obniżające podstawę opodatkowania, winno się rozliczać zgodnie z przepisem art. 29 ust. 4a ustawy, czyli za okres rozliczeniowy, w którym podatnik wystawiający taką korektę uzyskał potwierdzenie otrzymania korekty faktury przez nabywcę towaru lub usługi, dla którego wystawiono fakturę. Jednak warunku posiadania przez podatnika potwierdzenia odbioru korekty faktury przez nabywcę towaru nie stosuje się, zgodnie z art. 29 ust. 4b pkt 1 ustawy, m.in. w przypadku wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

Kluczową rolę w rozwiązaniu wskazanego we wniosku problemu pełni przeanalizowanie sytuacji, czy podwyższenie lub obniżenie wartości sprzedawanych towarów stanowi nową okoliczność, niemożliwą do przewidzenia w chwili wystawienia faktury pierwotnej.

W tym miejscu zaznaczyć należy, że w momencie dokonywania sprzedaży mebli na rzecz niemieckich Firm A i B, Wnioskodawca posiada wiedzę o konieczności dokonania w przyszłości ewentualnej korekty ceny. W dacie powstania obowiązku podatkowego, objętego fakturą, znana mu jest i akceptowana ekonomicznie ewentualna zmiana cen towarów po dokonaniu okresowej analizy rentowności asortymentu mebli. Z góry więc Spółka zakłada tymczasowość wartości wykazywanych na fakturach, zakładając że mogą one ulec zmianie. Z samych umów zawartych pomiędzy stronami wynika, iż w momencie dokonania sprzedaży mają one wiedzę o konieczności dokonania w przyszłości stosownych korekt cen towarów (umowy określają warunki dotyczące rozliczeń między stronami). Planują one systematyczne analizy rentowności produkcji i w zależności od jej wyniku (ma plus czy na minus) przewidują przeprowadzenie nowej kalkulacji cen mebli.

Zatem w przedmiotowej sprawie dochodzi do podwyższenia bądź obniżenia wartości sprzedawanych towarów, a Zainteresowany w momencie dokonywania sprzedaży ma wiedzę o konieczności dokonania w przyszłości stosownej korekty wystawionych faktur pierwotnych. Na fakt ten nie ma wpływu to, czy zmiana ceny zostanie dokonana na plus (zwiększenie obrotu) czy na minus (zmniejszenie obrotu). Istotne w tej sprawie jest bowiem to, że w momencie sprzedaży mebli po ustalonej cenie Wnioskodawca wie, że po dokonaniu okresowej analizy rentowności produkcji, ich cena ulegnie zmianie.

Wskazać należy, że podatnik podatku VAT w zakresie realizowanych przez siebie działań gospodarczych działa głównie w ramach systemu wytyczonego przez przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych do tejże ustawy. Planując działania w obszarze swojej działalności gospodarczej, podatnik VAT musi zatem uwzględnić przepisy, które będą odnosić się do wykonywanych czynności i przewidzieć skutki swoich decyzji na gruncie przepisów o VAT, bowiem o zakresie stosowania prawa podatkowego w odniesieniu do danych czynności przesądza rzeczywisty charakter tych czynności.

Reasumując, opisana sytuacja wskazuje, iż Wnioskodawca w momencie dokonywania sprzedaży ma wiedzę o konieczności dokonania w przyszłości ewentualnej korekty wystawionych faktur pierwotnych. W tym przypadku nie można zatem mówić, iż przyczyną wystawienia faktur korygujących jest zaistnienie dodatkowych, nieznanych w dniu wystawienia faktury pierwotnej okoliczności, które wpłyną na zmianę ceny sprzedaży.

Przedmiotem pytania Wnioskodawcy jest m.in. moment rozliczenia faktur korygujących.

W myśl ogólnej reguły wyrażonej w art. 19 ust. 1 ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Natomiast w myśl art. 20 ust. 1 ustawy, w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów obowiązek podatkowy powstaje 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towarów, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 20a i 20b.

Na podstawie art. 20 ust. 2 ustawy, w przypadku gdy przed upływem terminu, o którym mowa w ust. 1, podatnik wystawił fakturę, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury.

Zgodnie z art. 99 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10 i art. 133.

Art. 81 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) określa, że jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację. Skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji wraz z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty (art. 81 § 2 cyt. ustawy).

Stosownie do art. 3 pkt 5 Ordynacji podatkowej, ilekroć w ustawie jest mowa o deklaracjach rozumie się przez to również zeznania, wykazy oraz informacje, do których składania obowiązani są, na podstawie przepisów prawa podatkowego, podatnicy, płatnicy i inkasenci.

Korekta deklaracji ma na celu poprawienie błędu, który został popełniony przy poprzednim jej sporządzeniu. Może ona dotyczyć każdej pozycji deklaracji, np.: określenia wysokości zobowiązania podatkowego, wysokości kwoty zwrotu podatku oraz innych danych zawartych w treści deklaracji (np.: adresu, nr NIP) – o ile odrębne przepisy nie stanowią inaczej. Skorygowanie deklaracji polega na ponownym – poprawnym – wypełnieniu jej formularza, z zaznaczeniem, iż w tym przypadku mamy do czynienia z korektą uprzednio złożonej już deklaracji. Skorzystanie przez podatnika z wprowadzonej przez ustawodawcę instytucji korekty deklaracji powoduje, że złożona przez niego deklaracja korygująca zastępuje pierwotną (korygowaną) deklarację i pociąga za sobą skutki prawne, pozbawiające jednocześnie pierwotną deklarację mocy prawnej.

Zgodnie z brzmieniem art. 100 ust. 1 pkt 2 ustawy obowiązującym do dnia 31 grudnia 2009 r., podatnicy, o których mowa w art. 15, dokonujący wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów w rozumieniu art. 9-12 lub wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów w rozumieniu art. 13, zarejestrowani jako podatnicy VAT UE, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym informacje podsumowujące o dokonanych wewnątrzwspólnotowych nabyciach towarów i wewnątrzwspólnotowych dostawach towarów, zwane dalej „informacjami podsumowującymi”, za okresy kwartalne w terminie do dnia 25. dnia miesiąca następującego po kwartale, w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów - w przypadku informacji podsumowujących dotyczących wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów.

Stosownie do treści art. 100 ust. 1 pkt 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, zarejestrowani jako podatnicy VAT UE, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym zbiorcze informacje o dokonanych wewnątrzwspólnotowych dostawach towarów w rozumieniu art. 13 ust. 1 i 3, do których ma zastosowanie art. 42 ust. 1, na rzecz podatników podatku od wartości dodanej lub osób prawnych niebędących takimi podatnikami, zidentyfikowanymi na potrzeby podatku od wartości dodanej - zwane dalej „informacjami podsumowującymi”.

W przypadku stwierdzenia jakichkolwiek błędów w złożonym informacjach podsumowujących podmiot, który złożył informację podsumowującą, jest obowiązany złożyć niezwłocznie korektę błędnej informacji podsumowującej (art. 101 ustawy).

W przedmiotowej sprawie dochodzi do podwyższenia bądź obniżenia wartości sprzedawanych towarów. Podkreślenia wymaga fakt, iż Spółka w momencie dokonywania sprzedaży ma wiedzę o ewentualnej konieczności dokonania w przyszłości stosownej korekty wystawionych faktur pierwotnych.

Mając na uwadze opis sprawy oraz powołane przepisy stwierdzić należy, że w przypadku, gdy Zainteresowany wystawia faktury korygujące podwyższające podstawę opodatkowania z powodu zmiany ceny towaru, powinien je uwzględnić w okresach rozliczeniowych, w których powstał obowiązek podatkowy z tytułu dokonania danej wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów poprzez dokonanie korekt deklaracji VAT-7 za wcześniejsze miesiące. Bowiem wystawienie faktur korygujących ma na celu doprowadzenie do dokonania rozliczenia w prawidłowej postaci, a skoro w momencie rozliczenia faktury pierwotnej wartość obrotu była zaniżona w stosunku do stanu rzeczywistego - faktura korygująca winna zostać rozliczona w miesiącu rozliczenia faktury pierwotnej.

W zakresie korekt informacji podsumowujących, w przypadku korekt faktur podwyższających podstawę opodatkowania, Spółka powinna je złożyć za okresy rozliczeniowe, w których powstał obowiązek podatkowy z tytułu dokonania danej wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

W powyższych zakresach stanowisko Wnioskodawcy należy uznać zatem za nieprawidłowe.

Natomiast w sytuacji, gdy Zainteresowany wystawia faktury korygujące obniżające podstawę opodatkowania sprzedanych towarów, winien rozliczyć je w deklaracji VAT-7 w miesiącu ich wystawienia. Ponieważ zgodnie z art. 29 ust. 4b pkt 1 ustawy, w przypadku wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów nie stosuje się przepisu art. 29 ust. 4a ustawy.

Tym samym, faktury korygujące zmniejszające podstawę opodatkowania wystawiane z powodu zmiany ceny towaru powinny zostać wykazane w informacji podsumowującej w miesiącu, w którym zostają wystawione.

W tym zakresie stanowisko Spółki jest prawidłowe.

Wskazać należy, iż przepisy dotyczące wystawiania faktur korygujących uregulowane zostały w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360), zwanym dalej rozporządzeniem.

W praktyce, przy dokumentowaniu obrotu gospodarczego przez podatników podatku od towarów i usług ustawodawca przewidział dwie procedury korygowania faktur VAT. Przypadki, w których sprzedawca zobowiązany jest do wystawienia faktury korygującej, określają regulacje zawarte w § 13 i § 14 rozporządzenia.

Zgodnie z § 13 ust. 1 rozporządzenia, w przypadku gdy po wystawieniu faktury udzielono rabatów określonych w art. 29 ust. 4 ustawy, podatnik udzielający rabatu wystawia fakturę korygującą.

W myśl § 13 ust. 2 rozporządzenia, w przypadku gdy podatnik udziela rabatu w odniesieniu do jednej lub więcej dostaw towarów lub usług, faktura korygująca powinna zawierać co najmniej:

1. numer kolejny oraz datę jej wystawienia;
2. dane zawarte w fakturze, której dotyczy faktura korygująca:
1. określone w § 5 ust. 1 pkt 1-4,
2. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi objętych rabatem;
3. kwotę i rodzaj udzielonego rabatu;
4. kwotę zmniejszenia podatku należnego.
   
   

Na mocy § 13 ust. 3 rozporządzenia, w przypadku gdy podatnik udziela rabatu w odniesieniu do wszystkich dostaw towarów lub usług dokonanych dla jednego odbiorcy w danym okresie, faktura korygująca powinna zawierać co najmniej:

1. numer kolejny oraz datę jej wystawienia;
2. dane określone w § 5 ust. 1 pkt 1 i 2;
3. okres, do którego odnosi się udzielany rabat;
4. kwotę udzielonego rabatu oraz kwotę zmniejszenia podatku należnego.
   
   

Stosownie do § 13 ust. 4 rozporządzenia, jeżeli rabat dotyczy sprzedaży opodatkowanej różnymi stawkami, kwotę rabatu oraz kwotę zmniejszenia podatku należnego, o których mowa w ust. 2 i 3, podaje się w podziale na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku.

Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio w przypadku:

1. zwrotu sprzedawcy towarów oraz zwrotu nabywcy kwot nienależnych, o których mowa w art. 29 ust. 4 ustawy;
2. zwrotu nabywcy zaliczek, przedpłat, zadatków lub rat, podlegających opodatkowaniu (§ 13 ust. 5 rozporządzenia).
   
   

Ponadto należy nadmienić, iż zgodnie z § 13 ust. 8 rozporządzenia, faktury korygujące powinny zawierać wyraz „KOREKTA” albo wyrazy „FAKTURA KORYGUJĄCA”.

Natomiast w myśl § 14 ust. 1 rozporządzenia, fakturę korygującą wystawia się również, gdy podwyższono cenę po wystawieniu faktury lub w razie stwierdzenia pomyłki w cenie, stawce lub kwocie podatku bądź w jakiejkolwiek innej pozycji faktury.

Według § 14 ust. 2 rozporządzenia, faktura korygująca dotycząca podwyższenia ceny powinna zawierać co najmniej:

1. numer kolejny oraz datę jej wystawienia;
2. dane zawarte w fakturze, której dotyczy faktura korygująca:
1. określone w § 5 ust. 1 pkt 1-4,
2. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi objętych podwyżką ceny;
3. kwotę podwyższenia ceny bez podatku;
4. kwotę podwyższenia podatku należnego.
   
   

Na podstawie § 5 ust. 1 rozporządzenia, faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać co najmniej:

1. imiona i nazwiska lub nazwy bądź nazwy skrócone sprzedawcy i nabywcy oraz ich adresy;
2. numery identyfikacji podatkowej sprzedawcy i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 10 i 11;
3. numer kolejny faktury oznaczonej jako "FAKTURA VAT";
4. dzień, miesiąc i rok wystawienia faktury, a w przypadku, gdy data ta różni się od daty sprzedaży, również datę sprzedaży; w przypadku sprzedaży o charakterze ciągłym podatnik może podać na fakturze miesiąc i rok dokonania sprzedaży, pod warunkiem podania daty wystawienia faktury;
5. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;
6. miarę i ilość sprzedanych towarów lub zakres wykonanych usług;
7. cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
8. wartość towarów lub wykonanych usług, których dotyczy sprzedaż, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
9. stawki podatku;
10. sumę wartości sprzedaży netto towarów lub wykonanych usług z podziałem na poszczególne stawki podatku i zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu;
11. kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto towarów (usług), z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
12. kwotę należności ogółem wraz z należnym podatkiem.
    
    

Z brzmienia przedstawionych regulacji prawnych wynika, że kwoty, o które zmienia się podstawę opodatkowania oraz podatku należnego muszą zostać udokumentowane fakturą korygującą. Faktury korygujące są specyficznym rodzajem faktur. Celem ich wystawienia jest doprowadzenie faktury pierwotnej do stanu odpowiadającego rzeczywistości. Powyższe przepisy umożliwiają wystawienie faktury korygującej - w zależności od przypadku - zarówno dla jednej lub więcej transakcji bądź też do wszystkich transakcji dla jednego odbiorcy. Przepisy te określają dane, jakie powinna zawierać faktura. Należy zauważyć, iż regulacje zawarte w rozporządzeniu, przewidują możliwość wystawienia faktury korygującej, wskazując jednocześnie minimalny zakres danych jakie taka faktura powinna zawierać. A zatem, podatnicy mogą wystawić fakturę korygującą do jednej bądź wielu faktur sprzedaży lub też do wszystkich faktur wystawionych na rzecz jednego odbiorcy (kontrahenta).

Zatem, w zależności od wyniku przeprowadzonej analizy (osiągniętego zysku lub poniesionej starty) Zainteresowany może wystawić zbiorcze (za cały rok podatkowy) faktury korygujące podwyższające wartości wykazane na fakturach dokumentujących sprzedaż towarów lub je zmniejszające, zgodnie z ww. przepisami.

Zatem w tym zakresie stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Przedmiotem niniejszej sprawy jest także określenie kursu waluty obcej (euro) jaki Spółka stosuje do przeliczenia wartości faktur korygujących.

Tryb postępowania w przypadku, gdy kwoty na fakturze wykazane zostały w walucie obcej uregulowany został w art. 31a ustawy.

Stosownie do art. 31a ust. 1 ustawy, w przypadku gdy kwoty stosowane do określenia podstawy opodatkowania są określone w walucie obcej, przeliczenia na złote dokonuje się według kursu średniego danej waluty obcej ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego, z zastrzeżeniem ust. 2-4.

W świetle powołanej powyżej regulacji prawnej oraz odnosząc się do przedstawionego opisu sprawy należy stwierdzić, iż kwota wykazana na fakturach korygujących w walucie obcej powinna zostać przeliczona według kursu średniego danej waluty obcej ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego z tytułu dokonanej danej wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

Z opisu sprawy wynika, iż z tytułu każdej dostawy dokonanej na rzecz Firmy A i B wystawiana jest faktura, która doręczana jest w ciągu 7 dni od dnia wydania towaru. Zatem obowiązek podatkowy powstaje w niniejszej sprawie z chwilą wystawienia faktury, zgodnie art. 20 ust. 2 ustawy.

Tym samym Wnioskodawca powinien dokonać przeliczenia korekt na złotówki według kursu średniego euro ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień wystawienia danej faktury pierwotnej. Obowiązek podatkowy w każdym takim przypadku powstaje bowiem w momencie wystawienia przez Spółkę faktury dokumentującej dokonaną sprzedaż mebli.

Zatem, gdy Zainteresowany wystawia zbiorcze faktury korygujące do faktur z danego okresu rozliczeniowego, nie może przyjąć jednego kursu walut (euro) dla wszystkich korygowanych pozycji, lecz odrębnie do każdej pozycji odnoszącej się odpowiednio do korygowanej faktury pierwotnej.

Tym samym stanowisko Spółki w powyższym zakresie należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Ponadto tut. Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytań) Zainteresowanego. Inne kwestie wynikające z opisu sprawy i stanowiska własnego, które nie zostały objęte pytaniami nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej rozpatrzone.

W przedmiotowej interpretacji rozpatrzono wniosek w podatku od towarów i usług dotyczący stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego w zakresie wystawiania zbiorczych faktur korygujących, okresu ich rozliczenia oraz przeliczania kursu walut na potrzeby określenia podstawy opodatkowania. Natomiast w podatku dochodowym od osób prawnych wydane zostało odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.