INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 25 maja 2009 r. (data wpływu 28 maja 2009 r.), uzupełnionym pismem z dnia 9 lipca 2009 r. (data wpływu 13 lipca 2009 r.) oraz pismem z dnia 5 sierpnia 2009 r. (data wpływu 6 sierpnia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia przychodu na rzecz pracowników i kontrahentów z tytułu zorganizowanego przez Spółkę szkolenia - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 maja 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia przychodu na rzecz pracowników i kontrahentów z tytułu zorganizowanego przez Spółkę szkolenia.

Z uwagi na stwierdzone we wniosku braki formalne, wezwano Wnioskodawcę pismem z dnia 30 czerwca 2009 r. do ich uzupełnienia. Wniosek uzupełniony został pismem z dnia 9 lipca 2009 r. (data wpływu 13 lipca 2009 r.) oraz pismem z dnia 5 sierpnia 2009 r. (data wpływu 6 sierpnia 2009 r.).

W przedmiotowym wniosku oraz jego uzupełnieniu zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka w związku z prowadzoną działalnością w zakresie sprzedaży hurtowej sprzętu RTV i AGD ma zamiar zorganizować nieodpłatne szkolenie dotyczące dystrybuowanych przez nią towarów. Uczestnikami szkolenia mieliby być główni kontrahenci Spółki prowadzący pozarolniczą działalność gospodarczą jak również ich pracownicy. Miejscem szkolenia byłaby Kreta (wyjazd zorganizowany przez biuro podróży).Koszty obejmowałyby zakwaterowanie, wyżywienie oraz wynajęcie sali na ww. szkolenie. Szkolenie i konferencje mieliby prowadzić wykwalifikowani pracownicy Firmy „P”, tj. Prezes Zarządu Spółki i główny konsultant ds. sprzedaży. Pracownicy Spółki oddelegowani byliby w ramach stosunku pracy. Wypłacone zostałyby im diety i inne należności z tytułu wyjazdu. Plan szkolenia kształtowałby się następująco:

I Dzień

• zbiórka uczestników na lotnisku.
• wylot na Kretę.
• transfer do hotelu.
• zakwaterowanie.
• czas wolny, kolacja.

II-VI Dzień

Śniadanie

• ok. 10#186;#186; - rozpoczęcie szkolenia.
• ok. 13#186;#186; - przerwa na obiad.
• ok. 14#186;#186; - szkolenie cd.
• ok. 18#186;#186; - zakończenie szkolenia.
• kolacja, nocleg.

VII Dzień

• śniadanie.
• wykwaterowanie z hotelu.
• transfer na lotnisko.
• wylot do Polski.
• pożegnanie grupy.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy ww. koszty można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów Spółki...
2. Czy po stronie kontrahentów bądź pracowników powstanie przychód podlegający opodatkowaniu...

Przedmiot niniejszej interpretacji indywidualnej stanowi odpowiedź na pytanie drugie. Odpowiedź na pytanie pierwsze zostanie udzielona odrębną interpretacją indywidualną.

Zdaniem Wnioskodawcy, po stronie kontrahentów i pracowników nie powstanie przychód podlegający opodatkowaniu, gdyż pracownicy Spółki prowadzić będą wszystkie szkolenia. Spółka podkreśla, iż przeprowadzone szkolenie ma na celu podniesienie wiedzy na temat produktów i marek oferowanych przez Spółkę, co przełoży się na zwiększenie sprzedaży na rzecz kontrahentów. Natomiast diety pracowników Spółki powinny być zwolnione z opodatkowania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52 i 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy źródłami przychodów są: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14- 15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W myśl art. 12 ust. 1 ww. ustawy za przychody ze stosunku pracy, stosunku służbowego, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Co do zasady, każde świadczenie otrzymane przez pracownika w związku z pozostawaniem w stosunku pracy, bez względu na źródło finansowania, zaliczane jest do jego przychodu ze stosunku pracy, chyba, że jest to świadczenie zwolnione z opodatkowania.

Z analizy wniosku wynika, iż wykwalifikowani pracownicy Spółki w ramach delegacji mieliby prowadzić szkolenie i konferencje na rzecz głównych kontrahentów Firmy. Miejscem szkolenia byłaby Kreta (wyjazd zorganizowany przez biuro podróży).

Stosownie do treści art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) ww. ustawy wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas podróży służbowej pracownika - do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 13.

Powyższe zwolnienie od podatku obejmuje zatem diety i inne świadczenia otrzymane przez pracownika za czas podróży służbowej, do wysokości określonej w odrębnych przepisach.

Odrębnymi przepisami, o których mowa powyżej są m.in. przepisy rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1991 ze zm.)

Zgodnie z przepisem § 2 rozporządzenia mającego zastosowanie do podróży służbowych zagranicznych, z tytułu podróży, odbywanej w terminie i państwie określonym przez pracodawcę pracownikowi przysługują:

1. diety;
2. zwrot kosztów:



1. przejazdów i dojazdów,
2. noclegów;
3. innych wydatków, określonych przez pracodawcę odpowiednio do uzasadnionych potrzeb.

Jednakże podstawowym warunkiem otrzymania należności przewidzianych wyżej wymienionym rozporządzeniem jest odbycie przez pracownika podróży służbowej.

Definicja podróży służbowej została zawarta w art. 775 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (tj. Dz .U. z 1998 r. Nr 21 poz. 94 ze zm.), który stanowi, iż pracownikowi wykonującemu na polecenie pracodawcy zadanie służbowe poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy lub poza stałym miejscem pracy przysługują należności na pokrycie kosztów związanych z podróżą służbową. Podróżą służbową jest zatem taki wyjazd, który odbywa się na polecenie pracodawcy i jest związany ze świadczeniem pracy poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy lub poza stałym miejscem pracy.

Zasady ustalania należności z tytułu podróży służbowych dla pracowników sfery budżetowej regulują przepisy wykonawcze Ministra Pracy i Polityki Społecznej. Natomiast przepis art. 775 § 3 Kodeksu pracy daje pozostałym pracodawcom działającym w sferze pozabudżetowej możliwość dowolnego ustalania wysokości należności z tytułu podróży służbowych pracowników (w układzie zbiorowym pracy lub w regulaminie wynagradzania albo w umowie o pracę, jeżeli pracodawca nie jest objęty układem zbiorowym pracy lub nie jest obowiązany do ustalenia regulaminu wynagradzania).

W myśl art. 775 § 4 Kodeksu pracy ustalona przez pracodawcę wysokość diety za dobę podróży służbowej na obszarze kraju lub poza jego granicami nie może być jednak niższa od wysokości diety ustalonej dla pracowników zatrudnionych w sferze budżetowej. W przypadku braku uregulowania przez pracodawcę kwestii zwrotu należności z tytułu podróży służbowej pracowników w układzie zbiorowym pracy, regulaminie wynagradzania, umowie o pracę w myśl art. 775 § 5 Kodeksu pracy pracownikowi przysługują należności na pokrycie kosztów podróży w wysokości przewidzianej dla pracowników sfery budżetowej.

Powołane powyżej zwolnienie podatkowe odnosi się do świadczeń otrzymywanych w związku z odbywaniem przez pracownika podróży służbowej. Oznacza to, iż zwolnienie przysługuje wyłącznie pod warunkiem, że pracownik odbywa podróż służbową w rozumieniu cytowanych przepisów Kodeksu pracy. Pojęcie „podróż służbowa pracownika” jak wskazano powyżej należy do zakresu prawa pracy – art. 775 § 1 Kodeksu pracy, co w konsekwencji skutkuje tym, iż ocenie przez tutejszy organ nie podlega kwestia dotycząca obowiązku, czy zasadności wypłacania przez Spółkę diet i innych należności za czas podróży ww. pracowników.

Biorąc zatem pod uwagę przytoczone przepisy jak i przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe, diety i inne należności za czas podróży wypłacane pracownikom Spółki będą stanowiły przychód w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przychód ten jednak w oparciu o art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) ww. ustawy będzie wolny od podatku dochodowego do wysokości określonej w ww. rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej. Przy czym należy wyraźnie zaznaczyć, iż jeżeli należności wypłacone przez Spółkę będą wyższe od limitów określonych we właściwych przepisach, to nadwyżki ponad te limity podlegać będą opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Natomiast w kwestii kosztów zakwaterowania, wyżywienia oraz wynajęcia sali, które miałaby ponieść Spółka w ramach wyjazdu zorganizowanego przez biuro podróży, wskazać należy, iż koszty te poniesione byłyby przez pracodawcę w związku z oddelegowaniem pracowników w ramach stosunku pracy do wykonywania zleconych im czynności, zatem stanowią one wyłącznie wydatek pracodawcy. Powyższe wydatki nie mieszczą się również w kategorii należności, o których mowa w ww. rozporządzeniach Ministra Pracy i Polityki Społecznej, a które to przysługują pracownikom w związku z odbywaniem przez nich podróży służbowej. Tym samym ww. koszty w odniesieniu do oddelegowanych pracowników nie stanowią przychodu, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. przychodu ze stosunku pracy.

Z treści wniosku wynika również, iż koszt uczestnictwa w szkoleniu głównych kontrahentów Spółki prowadzących pozarolniczą działalność gospodarczą i ich pracowników ponosić będzie Spółka jako główny organizator szkolenia.

W myśl art. 14 ust. 2 pkt 8 ww. ustawy, przychodem z działalności gospodarczej jest m.in. wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, obliczonych zgodnie z art. 11 ust. 2-2b, z zastrzeżeniem art. 21 ust. 1 pkt 125.

Natomiast stosownie do art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Sformułowanie "w szczególności” dowodzi, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy. O przychodzie podatkowym z innych źródeł należy mówić w każdym przypadku, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe.

Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy podkreślić należy, iż uczestnicy szkoleń, w tym przypadku kontrahenci prowadzący działalność gospodarczą i ich pracownicy osiągają korzyść finansową, ponieważ Spółka z własnej inicjatywy pokrywa koszty związane z uczestnictwem tych osób w przedmiotowych szkoleniach. Dzięki takiemu działaniu Spółki, u kontrahentów i ich pracowników dochodzi do przysporzenia majątku, gdyż inny podmiot (Spółka), ponosi za nich koszt finansowy, a tym samym osoby te nie muszą uszczuplać własnego majątku. Skoro zatem kontrahent i jego pracownik osiągnął określoną korzyść majątkową, to powstał po ich stronie przychód podatkowy.

Przychód ten stanowi świadczenie, którego nie zawiera katalog zwolnień przedmiotowych, tj. art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c powołanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Mając na uwadze powyższe uznać należy, iż koszty szkolenia ponoszone przez Spółkę na rzecz kontrahentów i ich pracowników stanowić będą:

• dla pracowników przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
• dla kontrahentów prowadzących pozarolniczą działalność gospodarczą przychody, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

Oznacza to, że na Spółce będzie spoczywał obowiązek sporządzenia informacji PIT-8C jedynie dla pracowników jego kontrahentów. Zgodnie bowiem z art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52 i art. 52a oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego przekazać podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu datowania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.