2013.01.25 - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP2/443-1165/12-2/KOM
z 25 stycznia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 14.11.2012 r. (data wpływu 19.11.2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku wystawienia faktury klientowi nie posiadającemu oryginału paragonu oraz konieczności ponownej zapłaty podatku VAT - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19.11.2012 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku wystawienia faktury klientowi nie posiadającemu oryginału paragonu oraz konieczności ponownej zapłaty podatku VAT.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Sp. z o.o. (dalej „Spółka”) jest właścicielem sieci sklepów z artykułami do majsterkowania, budowy, remontu, urządzania domu, pielęgnowania ogrodu, etc. Spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży detalicznej towarów. Klientami Spółki są zarówno osoby fizyczne, które nie prowadzą działalności gospodarczej, jak i podmioty gospodarcze. Sprzedaż towarów jest przez Spółkę ewidencjonowana przy użyciu kas rejestrujących. Spółka każdorazowo wydaje klientom paragony fiskalne potwierdzające fakt zakupu towaru.

Oryginał paragonu potwierdzający dokonanie zakupu towaru stanowi podstawę do wystawienia przez Spółkę faktury. Informacja o zasadach wystawiania przez Spółkę faktur jest zamieszczana w placówkach handlowych prowadzonych przez Spółkę. Spółka informuje klientów między innymi o tym, że podstawą wystawienia faktury jest przedłożenie przez klienta oryginału paragonu.

W związku z powyższym zasadą jest, że klienci Spółki, którzy chcą otrzymać fakturę przedstawiają oryginał paragonu. Na tej podstawie Spółka wystawia fakturę. Do kopii faktury Spółka dołącza paragon dokumentujący dokonanie transakcji, który otrzymała od klienta. Z uwagi na skalę prowadzonej przez Spółkę działalności zdarzają się jednak sytuacje, w której klienci proszą Spółkę o wystawienie faktury, mimo że nie są w stanie przedstawić oryginału paragonu dokumentującego zakup towaru. Najczęstszą przyczyną takiego stanu rzeczy jest zgubienie paragonu przez klienta.

Jeśli klient chce otrzymać fakturę, nie okazując oryginału paragonu, pracownik Spółki dokładnie sprawdza, czy transakcja na jaką powołuje się klient faktycznie miała miejsce. Spółka pragnie wyjaśnić, że - dysponując między innymi danymi z systemów oraz kopiami paragonów fiskalnych z rolek znajdujących się w urządzeniach dystrybucyjnych - pracownik Spółki jest w stanie dokonać jednoznacznej weryfikacji i identyfikacji zgłaszanej przez klienta transakcji. Niezależnie od takiej weryfikacji, klient jest zobowiązany do złożenia specjalnego, pisemnego oświadczenia, że faktycznie dokonał zakupu towaru w placówce należącej do Spółki, a niemożność przedłożenia dowodu zakupu (paragonu) wynika z jego zagubienia (ewentualnie innej przyczyny). W oświadczeniu tym wskazywane są dane osobowe klienta - imię, nazwisko, seria i nr dowodu osobistego, nr PESEL. Oświadczenie jest podpisywane własnoręcznie przez klienta w obecności pracownika Spółki.

Pracownik Spółki może też poprosić klienta o przedstawienie innych niż oryginał paragonu dowodów potwierdzających fakt dokonania zakupu towaru w placówce handlowej należącej do Spółki. Do dowodów takich należy między innymi potwierdzenia bankowe dokonania płatności kartą płatniczą/kredytową za zakupiony towar (jeśli klient płaci za kupiony towar przy użyciu karty).

Spółka pragnie też wyjaśnić, że jeśli dojdzie do wystawienia faktury do transakcji potwierdzonej paragonem o konkretnym numerze identyfikacyjnym ponowne wystawienie faktury dotyczącej tego samego paragonu nie jest możliwe. Można jedynie wystawić duplikat faktury.

Spółka jest zarejestrowanym i czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy Spółka powinna wystawić fakturę w sytuacji, gdy klient nie jest w stanie przedstawić oryginału paragonu, jeśli Spółka może zidentyfikować dokonaną transakcję zarejestrowaną uprzednio przy użyciu kasy rejestrującej za pomocą innych niż paragon dowodów?

W przypadku pozytywnej odpowiedzi na pytanie pierwsze Spółka prosi o odpowiedź:

Czy wystawienie faktury na żądanie klienta, który nie przedstawia Spółce oryginału paragonu, w przypadku gdy transakcja została zaewidencjonowana uprzednio przy użyciu kasy rejestrującej i została ujęta na podstawie raportów fiskalnych w deklaracji VAT Spółki, powoduje konieczność ponownej zapłaty podatku VAT od tej samej transakcji?

Stanowisko podatnika:

Ad.1. Spółka powinna wystawić fakturę również w sytuacji, gdy klient nie jest w stanie przedstawić oryginału paragonu, jeśli może zidentyfikować dokonanie transakcji zarejestrowanej przy użyciu kasy rejestrującej za pomocą innych niż paragon dowodów.

Zgodnie z art. 111 ust. 1 oraz ust. 3a pkt 1 Ustawy podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących oraz dokonywać wydruku paragonu fiskalnego lub faktury z każdej sprzedaży oraz wydawać oryginał wydrukowanego dokumentu nabywcy.

Z art. 111 ust. 6a Ustawy wynika, że kasa rejestrująca służąca do prowadzenia ewidencji musi zapewniać prawidłowe zaewidencjonowanie podstawowych danych dotyczących zawieranych transakcji, w tym wysokości uzyskiwanego przez podatnika obrotu i kwot podatku należnego, oraz musi przechowywać te dane lub też zapewniać bezpieczny ich przekaz na zewnętrzne nośniki danych. Pamięć fiskalna kasy rejestrującej powinna posiadać numer unikatowy, nadawany w ramach czynności materialno-technicznych przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych.

Dokonując sprzedaży na rzecz osób fizycznych, które nie prowadzą działalności, Spółka - co do zasady - nie ma obowiązku wystawiania faktur. Zgodnie z art. 106 ust. 4 Ustawy obowiązek wystawienia faktury powstaje dopiero w momencie zgłoszenia takiego wniosku przez klienta. Innymi słowy, jeśli klient Spółki będący osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej zażąda wystawienia faktury również i w tym wypadku Spółka ma obowiązek taką fakturę wystawić.

Spółka ma też obowiązek wystawienia faktur dokumentujących dokonanie sprzedaży na rzecz podmiotów gospodarczych. W wypadku klientów prowadzących działalność gospodarczą faktura powinna zostać wystawiona najpóźniej w terminie 7 dni od dnia wydania towaru. Ponieważ dzień wydania towaru jest, co do zasady, dniem zarejestrowania sprzedaży towaru przy użyciu kasy rejestrującej faktura powinna zostać wystawiona w terminie do 7 dni od dnia zaewidencjonowania transakcji przy użyciu kasy.

Zasady według jakich podatnicy są zobowiązani wystawiać faktury VAT zostały zawarte w przepisach Rozporządzenia. W § 7 ust. 3 Rozporządzenia wskazano, że w przypadku, gdy faktura dotyczy sprzedaży zarejestrowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej, do kopii faktury podatnik obowiązany jest dołączyć paragon dokumentujący tę sprzedaż.

Co istotne, zacytowany przepis nie uchyla - ani wprost, ani w sposób dorozumiany - obowiązku wystawienia faktury i co równie ważne - nie może tego zrobić. Każde rozporządzenie, zgodnie z Konstytucją RP, wydawane jest na podstawie tzw. normy kompetencji prawodawczej, czyli upoważnienia zawartego w danej ustawie. Rozporządzenie jest bowiem aktem niższego rzędu w stosunku do ustawy i ma jedynie zawierać przepisy wykonawcze. Innymi słowy, przepisy rozporządzenia nigdy nie mogą modyfikować treści przepisów rangi ustawowej.

Trafnie ujmuje to P. Radziejewicz w glosie do postanowienia TK z dnia 24 marca 2009 r., U 6/07 (Przegląd Sejmowy 6/2011, s. 160) pisząc, że „treść rozporządzenia [...] nie może być przecież sprzeczna z prawem wyższego rzędu”. W ocenie Spółki należy więc jasno podkreślić, że „rozporządzenia do ustaw podatkowych mnogą zawierać jedynie takie uregulowania, które stanowią dopełnienie regulacji zastrzeżonej dla materii ustawowej” - tak I. Nowak oraz A. Nowak, Podstawa konstytucyjna do nakładania podatków, Kwartalnik Prawa Publicznego nr 1-2/2008, s. 207.

W związku z powyższym Spółka uważa, że jeśli klient zgłasza się z prośbą o wystawienie faktury - w terminie przewidzianym na jej wystawienie - nie posiadając oryginału paragonu, Spółka powinna taką fakturę wystawić, o ile posiada możliwość weryfikacji i identyfikacji zgłaszanej przez klienta transakcji. Zdaniem Spółki, pozbawienie klienta możliwości otrzymania faktury byłoby niezasadne, skoro Spółka ma możliwość sprawdzenia, czy transakcja na jaką powołuje się klient faktycznie miała miejsce i czy została zaewidencjonowana przy użyciu kasy rejestrującej.

Pogląd ten potwierdza interpretacja tut. organu - Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie - z dnia 11 maja 2011 r. o znaku IPPP2/443-430/11-2/KAN, w której organ stwierdza:

„dysponując danymi ze swoich systemów oraz kopiami paragonów fiskalnych z rolek znajdujących się w urządzeniach dystrybucyjnych jest możliwość dokonania jednoznacznej weryfikacji i identyfikacji zgłaszanej przez Klienta transakcji, zatem w sytuacjach, w których Klient zgłasza żądanie wystawienia faktury bez przedstawienia oryginału paragonu fiskalnego wykazując jednak zawarcie transakcji za pomocą innych niż paragon dowodów, Spółka ma obowiązek wystawienia takiemu podmiotowi fakturę VAT”.

Analogiczne stanowisko zostało wyrażone przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z dnia 23 czerwca 2010 r., znak IPPP2-443-175/10-4/JB/KG. Organ podatkowy odpowiadając na pytanie, czy można wystawić fakturę w sytuacji, gdy klient nie przedstawia oryginału paragonu fiskalnego wyraził następujący pogląd:

„w zaistniałej sprawie należy stwierdzić, iż przepisy podatkowe nie regulują takiej sytuacji. Jednakże w myśl art. 106 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług jest zobowiązany wystawić fakturę VAT na rzecz nabywcy prowadzącego działalność gospodarczą w sytuacji, gdy będzie w posiadaniu dokumentów, z których jednoznacznie wynika, iż sprzedaż taka miała miejsce”.

Warto też zwrócić uwagę na interpretację Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 29 stycznia 2010 r., znak ITPP1/443-1067/09/BK. Organ podatkowy dopuścił możliwość wystawienia dwóch faktur do transakcji udokumentowanej jednym paragonem, o ile na fakturach zostanie zamieszczona adnotacja pozwalająca na zidentyfikowanie paragonu pozwalającego zidentyfikować transakcję zarejestrowaną przy użyciu kasy rejestrującej. Tym samym, organ podatkowy dopuścił możliwość wystawienia faktur, mimo że do jednej z nich nie zostanie dołączony oryginał paragonu fiskalnego. Zdaniem Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy:

„nie ma przeszkód prawnych do wystawienia dwóch faktur dokumentujących (...) transakcję, bowiem obrót i podatek należny został na kasie zaewidencjonowany w prawidłowej wysokości, przy czym dla celów dowodowych na wystawionych fakturach VAT należałoby umieszczać adnotację zawierającą numer paragonu”.

Ad.2 Wystawienie faktury na żądanie klienta, który nie przedstawia Spółce oryginału paragonu, w przypadku gdy transakcja została zaewidencjonowana uprzednio przy użyciu kasy rejestrującej i została ujęta na podstawie raportów fiskalnych w deklaracji VAT Spółki nie powoduje konieczności ponownej zapłaty podatku VAT przez Spółkę.

Zgodnie z art. 108 Ustawy, w przypadku gdy osoba prawna, jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej lub osoba fizyczna wystawi fakturę, w której wykaże kwotę podatku, jest obowiązana do jego zapłaty.

Spółka uważa, że w przedmiotowej sprawie przepis ten nie znajdzie jednak zastosowania. Ważne jest bowiem uwzględnienie ratio legis art. 108 Ustawy. „Powinność zapłaty podatku na podstawie art. 108 ust. 1 [u.p.t.u.] opiera się na przyjętym a priori przez ustawodawcę założeniu, że każda faktura […] niesie ze sobą realną możliwość dokonania przez jej odbiorcę zaniżenia zobowiązania podatkowego lub zawyżenia kwoty zwrotu różnicy podatku, kwoty zwrotu podatku naliczonego lub kwoty nadwyżki podatku naliczonego nad należnym do przeniesienia na następny okres rozliczeniowy.” (M. Słoma, Wystawienie faktury potwierdzającej czynność, której nie dokonano, Prokuratura i Prawo nr 3/2012 s. 132).

Art. 108 Ustawy ma zatem przede wszystkim zabezpieczać interesy fiskalne Skarbu Państwa. Potwierdza to również WSA w Bydgoszczy w wyroku z dnia 21 marca 2012 r. sygn. I SA/Bd 91/12: „ [...] podstawowym elementem, który decyduje o zapłacie VAT wykazanego na fakturze jest istnienie ryzyka jakichkolwiek strat wpływów dla budżetu państwa, wynikającego z faktu, że podatek, który został wykazany na fakturze wprowadzonej do obrotu gospodarczego może być następnie odliczony przez jej odbiorcę. Ponadto przepis ten ma również na celu zapobieganie oszustwom podatkowym i nakłada konieczność zapłaty podatku na podmioty, które wystawiły fikcyjną fakturę i działały w złej wierze”.

Zdaniem Spółki, w przedmiotowej sprawie nie dojdzie do ryzyka naruszenia interesu fiskalnego Skarbu Państwa. Jak była o tym mowa, Spółka ewidencjonuje bowiem transakcje przy użyciu kas rejestrujących. W konsekwencji, Spółka płaci VAT należny w rozliczeniu za miesiąc, w którym sprzedaż towaru na rzecz klienta została dokonana (zaewidencjonowana).

Nie bez znaczenia jest też to, że Spółka decydując się na wystawienie faktury na rzecz klienta, który nie przedstawia oryginału paragonu dokładnie sprawdza, czy transakcja została zarejestrowana przy użyciu kasy rejestrującej. Tylko po przeprowadzeniu takiej pozytywnej weryfikacji Spółka wystawia fakturę na rzecz klienta. Nie istnieje zatem ryzyko, że Spółka wystawi fakturę dotyczącą transakcji, która nie została zarejestrowana (a w konsekwencji opodatkowana VAT) przy użyciu systemu kas rejestrujących.

Kontynuując, należy też zauważyć, że zgodnie z art. 29 ust. 1 Ustawy obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku, obejmująca całość świadczenia należnego od nabywcy. Podstawą opodatkowania jest więc kwota należna, jaką klient płaci za zakupiony towar (cena płacona przez klienta). Klient za kupowany towar płaci tylko raz, w momencie gdy dokonuje transakcji, która jest ewidencjonowana przy użyciu kasy rejestrującej.

Spółka pragnie też zauważyć, że w razie uznania, że - w przypadku wydania faktury bez paragonu fiskalnego należy zapłacić ponownie podatek VAT - doszłoby do sytuacji, w której ta sama transakcja byłaby opodatkowana VAT dwukrotnie (jak była o tym mowa, podatek VAT został przez Spółkę uprzednio zapłacony w oparciu o dane zawarte w raportach fiskalnych). W ocenie Spółki, taka sytuacja nie powinna mieć miejsca. Innymi słowy, w sytuacji opisanej w niniejszym wniosku o interpretację, art. 108 Ustawy nie powinien być stosowany.

Taki pogląd potwierdza Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z dnia 11 maja 2011 r., znak IPPP2/443-430/l l-2/KAN. Zdaniem organu podatkowego:

„W przypadku, gdy na żądanie klienta zostanie wystawiona faktura, bez przedstawienia oryginału paragonu, transakcja zostanie zaewidencjonowana w pamięci fiskalnej urządzeń (...) nie ma konieczności ponownej zapłaty podatku VAT od tej samej transakcji, gdyż podatek VAT został już przez Spółkę zapłacony (...)”.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju .

Art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…). W myśl postanowień art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Przez sprzedaż natomiast rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów (art. 2 pkt 22 ustawy).

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy (…).

Zatem z powyższych uregulowań wynika, iż faktura VAT jest dokumentem potwierdzającym zaistnienie określonej transakcji sprzedaży, a ustawodawca określił w jakich okolicznościach należy ją wystawić. Przede wszystkim wystawiane przez podatników podatku od towarów i usług faktury VAT muszą dokumentować wykonanie przez nich czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, tj. dostawy towarów lub świadczenia usług.

Stosownie do art. 106 ust. 4 ustawy, podatnicy, o których mowa w ust. 1-3, nie mają obowiązku wystawiania faktur, o których mowa w ust. 1 i 2, osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej. Jednakże na żądanie tych osób podatnicy są obowiązani do wystawienia faktury.

Szczegółowe zasady wystawiania faktur zawiera rozporządzenie z dnia 28.03.2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360 ze zm. ), wydane na podstawie upoważnienia przewidzianego w art. 106 ust. 8 ustawy i obowiązujące od dnia 1.01.2013 r.

I tak, jak stanowi § 4 ust. 1 pkt 1 ww. rozporządzenia (w brzmieniu nadanym rozporządzeniem Ministra Finansów z 11 grudnia 2012 r. zmieniającym powyższe rozporządzenie - Dz.U. poz. 1428), faktury wystawia zarejestrowany podatnik VAT czynny.

Powyższy przepis wskazuje zatem, że prawo do wystawiania faktur VAT ma czynny podatnik podatku VAT, a dokument ten potwierdza zaistnienie zdarzenia podlegającego opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, tj. m. in. dostawy towarów lub świadczenia usług.

Zgodnie z § 5 ust. 1 ww. rozporządzenia, faktura powinna zawierać:

datę jej wystawienia;
kolejny numer, nadany w ramach jednej lub więcej serii, który w sposób jednoznaczny identyfikuje fakturę;
imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy;
numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany dla podatku, z zastrzeżeniem ust. 2 pkt 11 lit. a;
numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany dla podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi, z zastrzeżeniem ust. 2 pkt 11 lit. b;
datę dokonania lub zakończenia dostawy towarów lub wykonania usługi, o ile taka data jest określona i różni się od daty wystawienia faktury; w przypadku sprzedaży o charakterze ciągłym podatnik może podać na fakturze miesiąc i rok dokonania sprzedaży;
nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;
miarę i ilość (liczbę) dostarczonych towarów lub zakres wykonanych usług;
cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
kwoty wszelkich rabatów, w tym za wcześniejsze otrzymanie należności, o ile nie zostały one uwzględnione w cenie jednostkowej netto;
wartość dostarczonych towarów lub wykonanych usług, objętych transakcją, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
stawkę podatku;
sumę wartości sprzedaży netto z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku;
kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
kwotę należności ogółem.

W myśl natomiast § 7 ust. 1 rozporządzenia (w brzmieniu obowiązującym od 1.01.2013 r.), w przypadku gdy faktura dotyczy sprzedaży zarejestrowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej, do egzemplarza faktury pozostającego u podatnika dołącza się paragon dokumentujący tę sprzedaż.

Zgodnie z art. 111 ust.1 ustawy, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Zasady prowadzenia ewidencji przy pomocy kas rejestrujących określono w § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące oraz warunków ich stosowania (Dz. U. Nr 212, poz. 1338 ze zm.).

W myśl § 7 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia podatnicy, z zastrzeżeniem ust. 2, są obowiązani dokonywać ewidencji każdej sprzedaży oraz wydruku paragonu fiskalnego lub faktury VAT z każdej sprzedaży, jak również wydawać oryginał wydrukowanego dokumentu nabywcy.

Zatem w sytuacji, kiedy sprzedawca jest obowiązany do ewidencjonowania obrotu przy zastosowaniu kas rejestrujących, dokumentem potwierdzającym fakt sprzedaży jest paragon fiskalny.

Zgodnie z przepisem § 2 pkt 11 rozporządzenia paragon fiskalny jest to wydrukowany dla nabywcy przez kasę rejestrującą w momencie sprzedaży dokument fiskalny z dokonanej sprzedaży.

Paragon jest specyficznym dokumentem sprzedaży emitowanym przez kasę rejestrującą. Do jego otrzymania uprawnione są wyłącznie osoby fizyczne, nieprowadzące działalności gospodarczej oraz rolnicy ryczałtowi.

Podkreślić należy, iż stosownie do treści § 4 ust. 1 pkt 2 ww. rozporządzenia kasa fiskalna musi zawierać pamięć fiskalną. Pamięć fiskalna to urządzenie umieszczone w twardej nieprzezroczystej masie, umożliwiające trwały jednokrotny zapis danych pod kontrolą programu pracy kasy bez możliwości ich likwidacji oraz wielokrotny odczyt tych danych, które są nieusuwalne bez zniszczenia samego urządzenia (§ 2 pkt 10 rozporządzenia).

Należy zauważyć, że paragon fiskalny stanowi dla nabywcy dowód dokonania zakupu (z którym wiążą się m.in. uprawnienia rękojmi i gwarancji), natomiast dla sprzedawcy bezsporne potwierdzenie tożsamości towaru w przypadku np. jego zwrotu. Jednocześnie podkreślić należy, iż paragon nie jest jedynym dokumentem przesądzającym o stanie faktycznym, który znajduje odzwierciedlenie w rzeczywistości. Dowodzenie zakupu danego towaru na podstawie innych dokumentów aniżeli paragon fiskalny (w przypadku np. jego zagubienia) nie stoi w sprzeczności z obowiązującymi w tym zakresie przepisami prawa podatkowego.

Z przedstawionego we wniosku opisu wynika, iż Wnioskodawca, który jest zarejestrowanym i czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, prowadzi sprzedaż poprzez sieci sklepów artykułów do majsterkowania, budowy, remontu, urządzania domu, pielęgnowania ogrodu, etc. Spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży detalicznej towarów. Klientami Spółki są zarówno osoby fizyczne, które nie prowadzą działalności gospodarczej, jak i podmioty gospodarcze. Sprzedaż towarów jest przez Spółkę ewidencjonowana przy użyciu kas rejestrujących. Spółka każdorazowo wydaje klientom paragony fiskalne potwierdzające fakt zakupu towaru. W związku z powyższym zasadą jest, że klienci Spółki, którzy chcą otrzymać fakturę przedstawiają oryginał paragonu. Na tej podstawie Spółka wystawia fakturę. Do kopii faktury Spółka dołącza paragon dokumentujący dokonanie transakcji, który otrzymała od klienta. Z uwagi na skalę prowadzonej przez Spółkę działalności zdarzają się jednak sytuacje, w której klienci proszą Spółkę o wystawienie faktury, mimo że nie są w stanie przedstawić oryginału paragonu dokumentującego zakup towaru. Najczęstszą przyczyną takiego stanu rzeczy jest zgubienie paragonu przez klienta.

Z powyższego wynika zatem, że Wnioskodawca dysponując danymi ze swoich systemów oraz kopiami paragonów fiskalnych z rolek znajdujących się w urządzeniach dystrybucyjnych ma możliwość dokonania jednoznacznej weryfikacji i identyfikacji zgłaszanej przez Klienta transakcji sprzedaży danego towaru, zatem w sytuacjach, w których Klient zgłasza żądanie wystawienia faktury bez przedstawienia oryginału paragonu fiskalnego wykazując jednak zawarcie transakcji za pomocą innych niż paragon dowodów np. okazując potwierdzenie bankowe dokonania płatności kartą płatniczą/kredytową, czy składając odpowiednie oświadczenie, Spółka ma obowiązek wystawienia takiemu podmiotowi fakturę VAT.

Z wyżej cytowanych przepisów bezspornie wynika, iż transakcja sprzedaży na rzecz osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej wymaga udokumentowania paragonem fiskalnym. Niezależnie od zarejestrowania tej sprzedaży za pomocą kasy rejestrującej klient może wystąpić o wystawienie faktury VAT. Spełnienie żądania wystawienia faktury VAT nie zwalnia jednak sprzedawcy z obowiązku ewidencji sprzedaży w kasie fiskalnej. Sprzedaż udokumentowaną jednocześnie paragonem fiskalnym i wystawioną fakturą VAT należy ująć w ewidencji sprzedaży tylko raz. Jeżeli podatnik wystawił fakturę VAT, która dokumentuje sprzedaż zaewidencjonowaną wcześniej w kasie fiskalnej, to wystawionej faktury nie ujmuje ponownie w ewidencji sprzedaży VAT. Kwoty, które wynikają z faktury, znajdą się bowiem odpowiednio w dobowym oraz miesięcznym raporcie fiskalnym, które stanowią podstawę ujęcia dokonanej transakcji w ewidencji sprzedaży VAT.

W przypadku dokonania przez klienta Wnioskodawcy zakupu określonego asortymentu w jednym ze sklepów należących do sieci, zakup taki jest poprzedzony płatnością. Wydanie towaru następuje zawsze po uiszczeniu całej należności. Podstawą opodatkowania jest zatem kwota należna, jaką klient płaci za towar. W przypadku, gdy na żądanie klienta zostanie wystawiona faktura, bez przedstawienia oryginału paragonu, który uległ np. zagubieniu, transakcja zostanie zaewidencjonowana w pamięci fiskalnej urządzeń znajdujących się w sklepach, nie ma konieczności ponownej zapłaty podatku VAT od tej samej transakcji, gdyż podatek VAT został już przez Spółkę zapłacony w oparciu o dane zawarte w raportach fiskalnych, które można potwierdzić przez potwierdzenie bankowe dokonania w sklepie o określonej godzinie płatności kartą płatniczą/kredytową czy pisemnym oświadczeniem Klienta z podaniem czasu i innych parametrów identyfikujących daną transakcję.

Biorąc zatem pod uwagę przytoczone powyżej przepisy prawa podatkowego oraz przedstawiony opis sprawy, tut. Organ stwierdza, że w sytuacji, gdy zgłosi się do Niego klient po fakturę bez przedstawienia paragonu fiskalnego, który uległ np. zagubieniu, Wnioskodawca ma obowiązek wystawienia takiemu klientowi fakturę VAT i nie powoduje to obowiązku ponownej zapłaty podatku VAT od tej samej transakcji.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 i 2 należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin