INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 21 marca 2011r. (data wpływu 4 kwietnia 2011r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wystawiania faktury VAT oraz konieczności ponownej zapłaty podatku VAT – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 kwietnia 2011r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wystawiania faktury VAT oraz konieczności ponownej zapłaty podatku VAT.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Głównym przedmiotem działalności gospodarczej Spółki, która jest zarejestrowanym i czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, jest sprzedaż benzyny i oleju napędowego na własnych bezzałogowych stacjach paliw. Spółka dokonuje sprzedaży paliwa zarówno na rzecz podmiotów prowadzących działalność gospodarczą, jak też na rzecz konsumentów. Sprzedaż paliw jest automatyczne rejestrowana przy zastosowaniu kas rejestrujących/drukarek fiskalnych, zintegrowanych ze znajdującymi się na stacjach urządzeniami dystrybucyjnymi.

Klienci dokonują zapłaty za nabywane paliwo za pomocą elektronicznego terminala stanowiącego część urządzenia dystrybującego paliwo: gotówką, bankowymi kartami płatniczymi/kredytowymi elektronicznymi, kartami przedpłaconymi lub kredytowymi wydawanymi przez Spółkę po dokonaniu przez Klienta przedpłaty na wskazany rachunek.

Każdy z Klientów o ile postępował będzie zgodnie ze wskazówkami przekazywanymi przez urządzenie dystrybucyjne lub na nim zamieszczonymi, uzyskać może paragon fiskalny potwierdzający zawarcie transakcji. Oryginał takiego paragonu przedstawiony Spółce stanowi podstawę do wystawienia przez Spółkę faktury. Każdy z Klientów może również otrzymać elektroniczną kartę identyfikacyjną, która po wprowadzeniu do terminala urządzenia dystrybucyjnego automatycznie identyfikuje Klienta i powoduje zapisanie na jego koncie w systemie elektronicznym Spółki informacji o dokonanej transakcji. Na podstawie takich informacji wystawiane są następnie automatycznie faktury VAT za ustalone okresy czasu. Funkcję karty identyfikacyjnej pełnią też wydawane przez Spółkę dla Klientów prowadzących działalność gospodarczą karty przedpłacone i kredytowe. W przypadku identyfikowania Klienta za pomocą jednej z wyżej opisanych kart elektronicznych ( wyłącznie klientów prowadzących działalność gospodarczą ) podczas tankowania paragon nie jest drukowany przez terminal jako że transakcja zostanie objęta wystawioną dla Klienta fakturą, natomiast jest ona rejestrowana w pamięci fiskalnej urządzenia. Klient o ile wyrazi taką wolę może otrzymać po zakończeniu tankowania inny dokument drukowany przez terminal potwierdzający transakcję zakupu paliwa.

Dość często zdarzają się sytuacje gdy klienci prowadzący działalność gospodarczą dokonują zakupu paliwa bez użycia kart identyfikacyjnych ( np. zapominają użyć karty identyfikacyjnej, bądź tej karty jeszcze nie posiadają ). W takiej sytuacji podstawę do wystawienia faktury stanowi oryginał paragonu, niemniej zdarzają się sytuacje, w których klienci nie dysponują takim oryginałem. Do najczęstszych przyczyn takiego stanu rzeczy należą:

1. awaria urządzeń na stacji,
2. przerwa w dostawie prądu podczas tankowania powodująca anulację procesu drukowania paragonu,
3. przeoczenie przez Klienta czynności niezbędnych do wydrukowania paragonu,
4. pomyłka przy wyborze przez Klienta polecenia na ekranie urządzenia dystrybucyjnego,
5. pozostawienie wydrukowanego paragonu w dystrybutorze ( paragon taki jest wyrzucany przez kolejnego Klienta ),
6. zagubienie pobranego paragonu.
   
   

Klienci tacy zgłaszają się następnie często do Spółki z żądaniem wystawienia faktury, przedstawiając inne niż oryginał paragonu dowody zawarcia transakcji dostatecznie ją identyfikujące. Do dowodów takich nalezą:

1. potwierdzenia bankowe dokonania na stacji o określonej godzinie płatności kartą płatniczą/kredytową,
2. powołanie się na opłacenie transakcji za pomocą karty przedpłaconej, wydawanej przez Spółkę z podaniem czasu dokonania transakcji ( istnieje możliwość zweryfikowania tego w systemie Spółki ),
3. pisemnym oświadczeniem Klienta z podaniem czasu i innych parametrów Identyfikujących transakcję.
   
   

Spółka dysponując danymi ze swoich systemów oraz kopiami paragonów fiskalnych z rolek znajdujących się w urządzeniach dystrybucyjnych, jest w stanie w takich przypadkach dokonać jednoznacznej weryfikacji i identyfikacji zgłaszanej przez Klienta transakcji.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

1. Czy w opisanych w niniejszym wniosku sytuacjach, w których Klient zgłasza żądanie wystawienia faktury bez przedstawienia oryginału paragonu fiskalnego wykazując jednak zawarcie transakcji za pomocą innych niż paragon dowodów Spółka ma obowiązek zgodnie z art. 106 ust 4 zdanie drugie ustawy o podatku od towarow i usług, wystawienia takiemu podmiotowi faktury VAT...
2. W przypadku pozytywnej odpowiedzi na pytanie pierwsze, czy wystawienie faktury na żądanie Klienta nie przedstawiającego oryginału paragonu w przypadku gdy transakcja została już zaewidencjonowana uprzednio w pamięci fiskalnej urządzeń znajdujących się na stacjach i Spółka ujęła ją na podstawie raportów fiskalnych w deklaracji VAT, powoduje konieczność ponownej zapłaty podatku VAT od tej samej transakcji...
   
   

Stanowisko Wnioskodawcy

Ad. 1

Spółka stoi na stanowisku, zgodnie z którym w przypadku, gdy Klient zgłasza żądanie wystawienia faktury bez przedstawienia oryginału paragonu fiskalnego, wykazując jednak zawarcie transakcji za pomocą innych niż paragon dowodów, Spółka ma obowiązek wystawienia takiemu podmiotowi faktury VAT.

Powyższe wynika zdaniem Spółki z:

1. art. 106 ust.1 ustawy, zgodnie z którym podatnicy są zobowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika,
2. art. 106 ust. 4 ustawy, zgodnie z którym podatnicy nie mają obowiązku wystawiania faktur osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej. Jednakże na żądanie tych osób podatnicy są obowiązani do wystawienia faktury.
   
   

Powyższy obowiązek jest nałożony na Spółkę przepisami ustawy. Zawarta w 7 ust. 3 rozporządzenia regulacja, zgodnie z którą w przypadku, gdy faktura dotyczy sprzedaży zarejestrowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej, do kopii faktury podatnik obowiązany jest dołączyć paragon dokumentujący tę sprzedaż – nie uchyla ani wprost, ani w sposób dorozumiany tego obowiązku.

Ad. 2

Spółka stoi na stanowisku, zgodnie z którym wystawienie faktury na żądanie Klienta nie przedstawiającego oryginału paragonu w przypadku, gdy transakcja została już zaewidencjonowana uprzednio w pamięci fiskalnej urządzeń znajdujących się na stacjach i Spółka ujęła ją na podstawie raportów fiskalnych w deklaracji VAT, nie powoduje konieczności ponownej zapłaty podatku VAT od tej samej transakcji, Powyższe wynika z art. 29 ust. 1 ustawy, zgodnie z którym podstawą opodatkowania podatkiem od towarów i usług jest obrót, obrotem zaś jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku, obejmująca całość świadczenia należnego od nabywcy.

Należy zauważyć, że w przypadku dokonywania przez Klienta zakupu paliwa na stacji zakup taki zawsze poprzedzony jest płatnością, urządzenie dystrybucyjne nie rozpocznie tankowania bez dokonania uprzedniej wpłaty w terminalu. Stąd wydanie towaru, jakim jest paliwo, następuje zawsze po uiszczeniu całej należności za ten towar. Podstawą opodatkowania (obrotem) jest więc kwota należna, jaką Klient płaci zgodnie z cennikiem za pobierane litry paliwa. W przypadku uznania, że na skutek wystawienia faktury występuje konieczność ponownego opodatkowania tej samej transakcji, nastąpiłoby naruszenie:

1. w/w przepisu art. 29 ust. 1 ustawy, poprzez podwójne opodatkowanie kwoty należnej,
2. zasady neutralności podatku, którego ciężar powinien być ponoszony przez ostatecznego konsumenta towaru lub usługi, a nie przez podmiot sprzedający towar w ramach prowadzonej działalności gospodarczej ( przy ponownym opodatkowaniu tej samej transakcji kwota podatku musiałaby zostać uiszczona ze środków własnych Spółki ).
3. zasady proporcjonalności, uznanie bowiem, że z uwagi na brak oryginału paragonu istnieje konieczność podwójnego opodatkowania tej samej transakcji, pomimo możliwości jednoznacznego wykazania uprzedniego opodatkowania tej transakcji przez podatnika, byłoby niezgodne z celami zharmonizowanego systemu VAT, a co za tym idzie stanowiłoby środek niewspółmiernie dotkliwy dla podatnika w porównaniu do celu, jaki za pomocą takiego środka miałby być realizowany.
   
   

Zastosowania nie będzie miał w tym przypadku również przepis art. 108 ust. 1 ustawy, zgodnie z którym w przypadku gdy osoba prawna wystawi fakturę, w której wykaże kwotę podatku, jest obowiązana do jego zapłaty - jako że podatek został już przez Spółkę uprzednio zapłacony w oparciu o dane zawarte w raportach fiskalnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług ( Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl postanowień art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

W świetle art. 29 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót (…). Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku, (…).

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy (…).

Zatem z powyższych uregulowań wynika, iż faktura VAT jest dokumentem potwierdzającym zaistnienie określonej transakcji sprzedaży, a ustawodawca określił w jakich okolicznościach należy ją wystawić. Przede wszystkim wystawiane przez podatników podatku od towarów i usług faktury VAT muszą dokumentować wykonanie przez nich czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, tj. dostawy towarów lub świadczenia usług.

Stosownie do art. 106 ust. 4 ustawy, podatnicy, o których mowa w ust. 1-3, nie mają obowiązku wystawiania faktur, o których mowa w ust. 1 i 2, osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej. Jednakże na żądanie tych osób podatnicy są obowiązani do wystawienia faktury.

Zgodnie z art. 106 ust. 8 cyt. ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych, w drodze rozporządzenia:

1. określi szczegółowe zasady wystawiania faktur, dane, które powinny zawierać, oraz sposób i okres ich przechowywania;
2. może określić wzory faktur dla wszystkich lub niektórych rodzajów czynności;
3. może określić przypadki, w których faktury mogą być wystawiane przez inne podmioty niż wymienione w ust. 1 i 2, oraz szczegółowe zasady i warunki wystawiania faktur w takich przypadkach.
   
   

Szczegółowe zasady wystawiania faktur zawiera rozporządzenie z dnia 28.03.2011r. r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie maja zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. u. Nr 68, poz. 360. ), wydane na podstawie upoważnienia przewidzianego w art. 106 ust. 8 ustawy i obowiązujące od dnia 1.04.2011r.

I tak, jak stanowi § 4 ust 1 ww. rozporządzenia, zarejestrowani podatnicy jako podatnicy VAT czynni, posiadający numer identyfikacji podatkowej, wystawiają faktury oznaczone wyrazami „faktura VAT”.

Powyższe przepisy wskazują, że prawo do wystawiania faktur VAT mają czynni podatnicy podatku, a dokument ten potwierdza zaistnienie zdarzenia podlegającego opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, tj. m. in. dostawy towarów lub świadczenia usług.

Zgodnie z § 5 ust. 1 ww. rozporządzenia, faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać co najmniej:

1. imiona i nazwiska lub nazwy bądź nazwy skrócone sprzedawcy i nabywcy oraz ich adresy;
2. numery identyfikacji podatkowej sprzedawcy i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 10 i 11,
3. numer kolejny faktury oznaczonej jako „faktura VAT”,
4. dzień, miesiąc i rok wystawienia faktury, a w przypadku, gdy data ta różni się od daty sprzedaży, również datę sprzedaży; w przypadku sprzedaży o charakterze ciągłym podatnik może podać na fakturze miesiąc i rok dokonania sprzedaży, pod warunkiem podania daty wystawienia faktury;
5. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;
6. miarę i ilość sprzedanych towarów lub zakres wykonanych usług;
7. cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku ( cenę jednostkową netto );
8. wartość towarów lub wykonanych usług, których dotyczy sprzedaż, bez kwoty podatku ( wartość sprzedaży netto );
9. stawki podatku;
10. sumę wartości sprzedaży netto towarów lub wykonanych usług z podziałem na poszczególne stawki podatku i zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu;
11. kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto towarów ( usług ), z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
12. kwotę należności ogółem wraz z należnym podatkiem.
    
    

W przepisie art. 19 ust. 1 ustawy, wprowadzona została ogólna zasada, zgodnie z którą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Jak stanowi art. 19 ust. 4 ustawy, jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi.

Z przedstawionego we wniosku zaistniałego stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca, który jest zarejestrowanym i czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, prowadzi sprzedaż benzyny i oleju napędowego na własnych bezzałogowych stacjach paliw. Spółka dokonuje sprzedaży paliwa na rzecz podmiotów prowadzących działalność gospodarczą, jak też na rzecz konsumentów indywidualnych. Sprzedaż paliw jest automatyczne rejestrowana przy zastosowaniu kas rejestrujących lub drukarek fiskalnych, zintegrowanych ze znajdującymi się na stacjach urządzeniami dystrybucyjnymi.

Klienci dokonują zapłaty za nabywane paliwo za pomocą elektronicznego terminala stanowiącego część urządzenia dystrybującego paliwo. Mogą dokonać zapłaty gotówką, bankowymi kartami płatniczymi, kredytowymi elektronicznymi, kartami przedpłaconymi lub kredytowymi wydawanymi przez Spółkę po dokonaniu przez Klienta przedpłaty na wskazany rachunek.

Każdy z Klientów, o ile postępował będzie zgodnie ze wskazówkami przekazywanymi przez urządzenie dystrybucyjne lub na nim zamieszczonymi, uzyskać może paragon fiskalny potwierdzający zawarcie transakcji. Oryginał takiego paragonu przedstawiony Spółce stanowi podstawę do wystawienia przez Spółkę faktury. Każdy z Klientów może również otrzymać elektroniczną kartę identyfikacyjną, która po wprowadzeniu do terminala urządzenia dystrybucyjnego automatycznie identyfikuje Klienta i powoduje zapisanie na jego koncie w systemie elektronicznym Spółki informacji o dokonanej transakcji. Na podstawie takich informacji wystawiane są następnie automatycznie faktury VAT za ustalone okresy czasu.

W przypadku identyfikowania Klienta za pomocą jednej z wyżej opisanych kart elektronicznych ( wyłącznie klientów prowadzących działalność gospodarczą ) podczas tankowania paragon nie jest drukowany przez terminal, jako że transakcja zostanie objęta wystawioną dla Klienta fakturą, natomiast jest ona rejestrowana w pamięci fiskalnej urządzenia. Klient, o ile wyrazi taką wolę, może otrzymać po zakończeniu tankowania inny dokument. Często zdarzają się sytuacje gdy klienci prowadzący działalność gospodarczą dokonują zakupu paliwa bez użycia kart identyfikacyjnych ( np. zapominają użyć karty identyfikacyjnej, bądź tej karty jeszcze nie posiadają ). W takiej sytuacji podstawę do wystawienia faktury stanowi oryginał paragonu, niemniej zdarzają się sytuacje, w których klienci nie dysponują takim oryginałem.

Spółka dysponując danymi ze swoich systemów oraz kopiami paragonów fiskalnych z rolek znajdujących się w urządzeniach dystrybucyjnych, jest wstanie w takich przypadkach dokonać jednoznacznej weryfikacji i identyfikacji zgłaszanej przez Klienta transakcji.

Z opisanego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca dysponując danymi ze swoich systemów oraz kopiami paragonów fiskalnych z rolek znajdujących się w urządzeniach dystrybucyjnych ma możliwość dokonania jednoznacznej weryfikacji i identyfikacji zgłaszanej przez Klienta transakcji, zatem w sytuacjach, w których Klient zgłasza żądanie wystawienia faktury bez przedstawienia oryginału paragonu fiskalnego wykazując jednak zawarcie transakcji za pomocą innych niż paragon dowodów Spółka ma obowiązek wystawienia takiemu podmiotowi fakturę VAT.

Zgodnie z art. 29 ust.1 ustawy z dnia 16.12.2010 r. podstawą opodatkowania jest obrót. Obrotem jest kwota, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. W przypadku dokonania przez klienta zakupu paliwa na stacji, zakup taki jest poprzedzony płatnością. Wydanie towaru następuje zawsze po uiszczeniu całej należności. Podstawą opodatkowania jest kwota należna, jaką klient płaci za towar. W przypadku, gdy na żądanie klienta zostanie wystawiona faktura, bez przedstawienia oryginału paragonu transakcja zostanie zaewidencjonowana w pamięci fiskalnej urządzeń znajdujących się na stacjach, nie ma konieczności ponownej zapłaty podatku VAT od tej samej transakcji, gdyż podatek VAT został już przez Spółkę zapłacony w oparciu o dane zawarte w raportach fiskalnych, które można potwierdzić przez:

1. potwierdzenia bankowe dokonania na stacji o określonej godzinie płatności kartą płatniczą/kredytową,
2. powołanie się na opłacenie transakcji za pomocą karty przedpłaconej, wydawanej przez Spółkę z podaniem czasu dokonania transakcji,
3. pisemnym oświadczeniem Klienta z podaniem czasu i innych parametrów Identyfikujących transakcję.
   
   

Biorąc pod uwagę przytoczone przepisy prawa podatkowego oraz przedstawiony opis sprawy, tut. Organ stwierdził, że Wnioskodawca ma obowiązek wystawienia faktury VAT, bez przedstawienia paragonu fiskalnego i nie powoduje to ponownej zapłaty podatku VAT od tej samej transakcji.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w przedmiotowej sprawie należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia faktycznego i odpowiednio w dniu wydania interpretacji.

W związku z tym, że wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej podlega opłacie w wysokości 40 zł, a Wnioskodawca wniósł opłatę w wysokości 280 zł, kwota 200 zł stanowi nadpłatę i podlega zwrotowi zgodnie z art. 14f ustawy Ordynacja podatkowa dnia 29 sierpnia 1997 r. ( Dz. U. z 2005 r. Nr 8 poz. 60 ze zm.) oraz z § 18 ust.1 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 7 grudnia 2010 r. w sprawie sposobu prowadzenia gospodarki finansowej jednostek budżetowych i samorządowych zakładów budżetowych ( Dz. U. z 2010 r. Nr 241 poz. 1616).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1 Maja 10 09-402 Płock.