INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 05 maja 2009 r. (data wpływu 07.05.2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia wartości początkowej wartości niematerialnej i prawnej oraz różnic kursowych powodujących jej korektę – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 07 maja 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia wartości początkowej wartości niematerialnej i prawnej oraz różnic kursowych powodujących jej korektę.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka w lipcu 2008 r. w ramach programu udzielania licencji tzw. „enterprise agrement” zawarła umowę na zakup oprogramowania firmy X (dalej: „umowa”). Na jej podstawie Spółka nabyła licencje na oprogramowanie komputerowe.

Umowa jest podpisana na okres 3 lat. Cena za licencję została określona w euro, natomiast faktury będą wystawiane w złotych polskich, stanowiących równowartość określonej kwoty w euro. Płatność nastąpi na podstawie trzech faktur. Każda z nich zawierać będzie kwotę odpowiadającą 1/3 całkowitego zobowiązania wynikającego z zamówionych licencji. Pierwsza część wynagrodzenia zostanie zafakturowana po podpisaniu umowy, a następne dwie faktury w kolejne rocznice zawarcia umowy.

Zgodnie z umową, Spółka ma prawo do bezterminowego korzystania z licencji zakupionych w ramach umowy pod warunkiem, że dokona w terminie płatności kolejnych rat. Tym samym, w trakcie trwania umowy, pierwsza i druga płatność dokonana przez spółkę powoduje udzielenie jej prawa do korzystania z oprogramowania przez okres kolejnych 12 miesięcy. Dopiero po zapłaceniu ostatniej należności wynikającej z umowy spółka nabędzie prawo do bezterminowego wykorzystania licencji.

Spółka w momencie zapłaty pierwszej faktury (faktura wystawiona w PLN po przeliczeniu kwoty wyrażonej w EUR na PLN wg kursu średniego NBP z dnia wystawienia faktury) ujęła ją w księgach rachunkowych na koncie „Rozliczenie międzyokresowe kosztów”, natomiast podatkowo zamierza obecnie ująć nabytą licencję dla celów podatkowych jako wartość niematerialną i prawną przyjmując założenie, że będzie korzystać z licencji przez okres dłuższy niż rok. Za wartość początkową nabytej licencji spółka zamierza przyjąć kwotę określoną w umowie w wysokości 276.201,83 (obejmuje wszystkie trzy raty), wyrażoną zgodnie z umową w EUR, przeliczyć ją na PLN wg kursu średniego NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień ujęcia w księgach pierwszej faktury.

Spółka bowiem uznaje, że dokonuje zakupu ww. licencji na raty.

Spółka wskazała, że jej rokiem obrotowym jest okres od 1 lipca do 30 czerwca.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy sposób ustalenia wartości początkowej (zastosowany kurs) jest prawidłowy...
2. Czy różnice pomiędzy wartością początkową licencji, ustaloną jak w stanie faktycznym, a wartością wynikającą z wystawionych faktur (kwoty te będą rożne ze względu na przeliczanie rat w EUR na PLN wg kursu z dnia wystawienia faktury) korygują cenę nabycia (wartość początkową) nabytej licencji...

Zdaniem Wnioskodawcy, wartość początkową licencji powinna stanowić kwota 276.201,83 euro przeliczona na PLN wg średniego kursu NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień wystawienia faktury a różnice, które powstaną pomiędzy tak ustaloną wartością początkową a wartością wystawionych faktur w PLN (w których kwoty w EUR będą przeliczone na PLN zgodnie z umową wg kursu średniego NBP z dnia wystawienia faktury) korygować będą wartość początkową nabytej licencji jako korekta ceny nabycia (kwoty należnej za nabycie licencji).

Zgodnie z art. 16b ust. 1, amortyzacji podlegają z zastrzeżeniem art. 16c, nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania:

1. spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego,
2. spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego,
3. prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
4. autorskie lub pokrewne prawa majątkowe,
5. licencje,
6. prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. - prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2003 r. N

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Tym samym, aby licencja mogła stanowić wartość niematerialną i prawną musi być ona:

• nabyta,

• nadająca się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania,

• o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok,

• wykorzystywana przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą.
  
  

W przypadku licencji nabytej przez Spółkę warunki te zostają spełnione.

Tym samym, zakupiona przez Spółkę licencja jako wartość niematerialna i prawna podlega amortyzacji. Zgodnie z dyspozycją zawartą w art. 16f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość obejmującą likwidację majątku nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 16a ust. 1 i ust. 2 pkt 1 - 3 oraz w art. 16b.

Wartość początkową licencji będzie stanowiła cena jej nabycia (art. 16g ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych), za którą zgodnie z ust. 3 art. 16g tej ustawy, uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

Zdaniem Spółki, w dniu przyjęcia licencji do użytkowania za jej wartość początkową należy przyjąć wartość obejmującą wszystkie trzy raty, które Spółka zobowiązana jest uiścić.

W dniu przyjęcia nabytej licencji do ewidencji wartości niematerialnych i prawnych i rozpoczęcia dokonywania odpisów amortyzacyjnych Spółce nie jest znana ostateczna kwota należna zbywcy w PLN (znana jest wyłącznie kwota wyrażona w EUR).

Spółka zamierza na moment ujęcia licencji przyjąć za wartość początkową kwotę wyrażoną w EUR (obejmującą trzy raty) i przeliczyć ją zgodnie z zasadami określonym w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zgodnie z tym przepisem, koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu. W tym przypadku za dzień poniesienia kosztu należy uznać dzień ujęcia w księgach rachunkowych pierwszej faktury (za pierwszą ratę), a więc ustalając wartość początkową należy przeliczyć kwotę 276.201,83 EUR na PLN przy zastosowaniu średniego kursu NBP z dnia poprzedzającego dzień ujęcia pierwszej faktury w księgach rachunkowych Spółki. Co prawda faktura ta wystawiona jest w PLN ale jej wartość, jak też wartość pozostałych rat w EUR odnoszona jest do kursu średniego NBP z dnia wystawienia faktury. Skoro więc w umowie ustalono wartość licencji (trzech rat) w EUR i płatności ustalane w PLN odnoszone są do wartości EUR, to tym samym, dla ustalenia wartości początkowej licencji konieczne jest zastosowanie w tym przypadku cyt. powyżej przepisu, pomimo że zapłaty następować będą w PLN (zobowiązania będą wyrażane w walucie krajowej).

W związku z tym, że faktury za licencję wystawiane będą w różnych okresach, co spowoduje, że kwoty wyrażone w EUR po przeliczeniu na PLN w dniu wystawienia faktury, będą różne od kwoty przeliczonej na moment ujęcia nabytej licencji w ewidencji (różnice wynikające ze zmiany kursu waluty), powstaną różnice pomiędzy wartością początkową licencji a wartością faktur wystawianych w PLN. Ze względu na fakt, że faktury te wystawiane będą w PLN i zobowiązanie będzie wyrażone w PLN powstałych różnic nie będzie można uznać za różnice kursowe w rozumieniu art. 15a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Różnice te, zdaniem Spółki, korygować powinny wartość początkową licencji jako korekta ceny nabycia. Skoro bowiem za wartość początkową nabytej licencji uważa się cenę nabycia, przez którą rozumie się kwotę należną zbywcy, to w analizowanym przypadku kwota ta ostatecznie znana będzie w momencie wystawienia faktury na trzecią ratę.

Reasumując, zdaniem Spółki, nabytą licencję należy pierwotnie ująć w ewidencji przyjmując jako wartość początkową kwotę ustaloną jako wartość trzech rat w EUR przeliczoną na PLN wg zasad opisanych powyżej, a w momencie otrzymania faktur w PLN różnice, które wynikają z rożnych kursów dla ustalania wartości rat i wartości początkowej licencji ujmować jako korektę ceny nabycia. Po dokonaniu korekty odpisy amortyzacyjne dokonywane będą od zmienionej wartości (korekta ceny nabycia nie wpływa na wcześniejsze odpisy). Przyjęcie takiego rozwiązania jest, zdaniem Spółki, zgodne z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Odpowiedź w zakresie pytania nr 1.

Zgodnie z art. 16b ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania:

1. spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego,
2. spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego,
3. prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
4. autorskie lub pokrewne prawa majątkowe,
5. licencje,
6. prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej (Dz.U. z 2003 r

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.

W związku z powyższym, aby dana licencja mogła zostać zaliczona do wartości niematerialnej i prawnej, przewidywany okres jej używania musi przekraczać jeden rok. O tym jak długo będzie używana dana wartość niematerialna i prawna przez podatnika, decyduje on sam.

Drugim warunkiem zaliczenia przez podatnika licencji do wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji jest wykorzystywanie jej na potrzeby związane z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą lub jej oddaniem do używania na podstawie umowy leasingu, najmu lub dzierżawy.

Ponadto, w ww. regulacji przyjęto rozwiązanie, zgodnie z którym licencja może zostać zaliczona do wartości niematerialnych i prawnych jedynie wówczas, gdy została przez podatnika nabyta oraz nadaje się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia jej do używania.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Spółka zawarła umowę na zakup oprogramowania komputerowego, na podstawie której nabyła licencję na to oprogramowanie. Zapłata za licencję nastąpi na podstawie wystawionych trzech faktur. Pierwsza z nich wystawiona zostanie po podpisaniu umowy, dwie następne w kolejne rocznice spisania umowy licencyjnej. Tym samym, Spółka uznała, iż dokonała zakupu ww. licencji na raty. Ponadto Spółka wskazała, iż wszystkie warunki uprawniające nabytą licencję do zaliczenia do wartości niematerialnych i prawnych zostały spełnione.

Wobec powyższego, przedmiotowa licencja dająca Spółce prawo do bezterminowego korzystania z licencji stanowi – stosownie do art. 16b ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – wartość niematerialna i prawną podlegającą amortyzacji.

Stosownie do art. 16g ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2 - 14, uważa się w razie odpłatnego nabycia - cenę ich nabycia. Za cenę nabycia uważa się, zgodnie z art. 16g ust. 3 tej ustawy, kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku.

Natomiast w myśl art. 16g ust. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wartość początkową praw majątkowych, w tym licencji i autorskich praw majątkowych, stanowi cena nabycia tych praw; jeżeli wynagrodzenie (opłaty) wynikające z umowy licencyjnej albo z umowy o przeniesienie innych praw majątkowych jest uzależnione od wysokości przychodów z licencji lub praw uzyskanych przez licencjobiorcę albo nabywcę, przy ustalaniu wartości początkowej praw majątkowych, w tym licencji, nie uwzględnia się tej części wynagrodzenia.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż zgodnie z zawartą przez Spółkę umową, na podstawie której przechodzą na Nią prawa do używania oprogramowania komputerowego, wartość nabytej licencji na to oprogramowanie wynosi 276.201,83 euro.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych zdanie drugie, koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.

Zatem w celu wyliczenia wartości początkowej nabytej przez Spółkę licencji należy przeliczyć jej wartość wynikającą z umowy (276.201,83 EUR) przy zastosowaniu kursu średniego NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu, tj. dzień podpisania przedmiotowej umowy licencyjnej.

Reasumując, kursem właściwym do ustalenia wartości początkowej nabytej wartości niematerialnej i prawnej (tj. licencji na oprogramowanie komputerowe), której cena wyrażona została w walucie obcej (EUR), jest kurs średni ogłaszany przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień podpisania umowy licencyjnej.

Odpowiedź w zakresie pytania nr 2.

Stosownie do art. 16g ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, cenę nabycia, o której mowa w ust. 3, (…), koryguje się o różnice kursowe, naliczone do dnia przekazania do używania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej.

Natomiast zasady ustalania różnic kursowych powstających w związku z zapłatą licencjodawcy zobowiązania wyrażonego w walucie obcej określone zostały w art. 15a ust. 2 pkt 2 i ust. 3 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. I tak, dodatnie różnice kursowe powstają, jeżeli wartość poniesionego kosztu wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest wyższa od wartości tego kosztu w dniu zapłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia. Natomiast ujemne różnice kursowe powstają, jeżeli wartość poniesionego kosztu wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest niższa od wartości tego kosztu w dniu zapłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia.

W świetle powyższych regulacji, różnice kursowe wynikają z różnicy wartości kosztu poniesionego przeliczonego według kurs średniego NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu oraz wartości tego kosztu w dniu jego zapłaty przeliczonego według faktycznie zastosowanego kursu waluty. Są to więc faktycznie zrealizowane różnice kursowe.

Wart podkreślenia jest również fakt, iż w świetle ww. przepisów, aby powstały podatkowe różnice kursowe muszą wystąpić łącznie dwa elementy:

• określenie w fakturze (rachunku) lub w innym dowodzie zobowiązania w walucie obcej oraz

• uregulowanie zobowiązania w walucie obcej.
  
  

Powyższe zasady stosuje się też do rozliczania różnic kursowych przy ustalaniu ceny nabycia np. wartości niematerialnej i prawnej. Jeżeli podatnik zatem wybierze ustalanie różnic kursowych w oparciu o podatkowe reguły, w takim przypadku powinien naliczać wyłącznie zrealizowane różnice kursowe (tj. według powyżej określonych przepisów podatkowych), które korygują cenę nabycia.

Jednakże cenę nabycia powiększa się lub zmniejsza się o zrealizowane różnice kursowe od zobowiązań w walucie obcej, dotyczących inwestycji, zapłaconych w walucie obcej przed oddaniem jej do używania.

Z art. 15 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wynika również, iż kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia m. in. wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonane wyłącznie zgodnie z przepisami zawartymi w art. 16a – 16m tej ustawy. Ponadto stosownie do art. 9 ust. 1 ww. ustawy, podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, a także do uwzględnienia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacji niezbędnych do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 16a - 16m.

W związku z powyższym, podatnicy mają obowiązek ustalania kosztów uzyskania przychodów, w tym amortyzacji składników majątkowych, zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jednocześnie mają prawo do dokonania korekty nieprawidłowo ustalonych kosztów. Zatem, w przypadku stwierdzenia nieprawidłowości w ustaleniu kwoty amortyzacji składników majątkowych (zawyżenia bądź zaniżenia), wynikającej np. z nieprawidłowego ustalenia wartości początkowej tych składników, podatnicy zobowiązani są do stosownej korekty zarówno wartości początkowej, jak i odniesionych w ciężar kosztów podatkowych odpisów amortyzacyjnych.

Z opisanego stanu faktycznego wynika, że Spółka nabyła licencję na oprogramowanie komputerowe. Zgodnie z umową wartość przedmiotowej licencji wynosiła 276.201,83 EUR. Na wartość tę opiewać będą również trzy wystawione faktury. Pierwsza z nich wystawiona zostanie po podpisaniu umowy, kolejne dwie w pierwszą i drugą rocznicę podpisania umowy licencyjnej. Każda faktura wystawiona będzie w polskich złotych i zawierać będzie kwotę odpowiadającą 1/3 całkowitego zobowiązania przeliczonego wg kursu średniego NBP z dnia wystawienia faktury. Na podstawie tak wystawionych faktur Spółka dokonywać będzie zapłaty za nabytą licencję, która następować będzie również w polskiej walucie.

W związku z powyższym, w przedmiotowym przypadku nie mamy do czynienia z nieprawidłowościami w ustaleniu wartości początkowej. Różnice pomiędzy ceną wyrażoną w umowie, a zapłaconą przez Spółkę na podstawie wystawionych faktur wynikają jedynie ze sposobu przeliczenia tegoż zobowiązania wyrażonego w EUR na PLN. Innymi słowy, różnice te wynikają ze zmiany kursu waluty EUR jaka wystąpi w okresie między dniem zawarcia umowy licencyjnej określającej wartość zobowiązania w walucie obcej (EUR), a dniem wystawienia wszystkich faktur będących podstawą realizacji tegoż zobowiązania. Skoro zatem Spółka wybrała metodę ustalania różnic kursowych w oparciu o art. 15a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, cena nabycia przedmiotowej licencji nie może zostać skorygowana o powstałe w przedstawiony przez Spółkę sposób różnice kursowe, bowiem nie została spełniona jedna z przesłanek wynikająca z ww. regulacji, tj. zapłata zobowiązania dotyczącego zakupu wartości niematerialnej i prawnej nie nastąpiła w walucie obcej. Różnice te nie będą również stanowić przychodów lub kosztów podatkowych.

Reasumując, różnice pomiędzy wartością początkową nabytej licencji na oprogramowanie komputerowe ustaloną przy zastosowaniu kursu średniego NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień podpisania umowy licencyjnej, a wartością wynikającą z wystawionych faktur nie korygują wartości początkowej przedmiotowej licencji.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.