INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zmianami) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zmianami) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 10 lipca 2009 r. (data wpływu 13 lipca 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kwalifikacji prawnej kosztów związanych z emisją akcji - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 lipca 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kwalifikacji prawnej kosztów związanych z emisją akcji.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka zwraca się z wnioskiem o możliwość uznania kosztów pozyskania kapitału z emisji akcji, jako koszty uzyskania przychodu w rozliczeniu podatku dochodowego od osób prawnych za rok 2007 i 2008.

W 2007 roku Spółka rozpoczęła starania o wejście na New Connect. Debiut odbył się w miesiącu lutym 2008 roku – zakończona I emisja. W miesiącu sierpniu 2009 roku zakończono II emisję, w miesiącu lutym 2009 roku zakończono III emisję.

Kapitał pozyskany z emisji akcji był skierowany na inwestycje, szczegółowe informacje przeznaczenia kapitału na poszczególne inwestycje zawiera memorandum sporządzone przy każdej emisji (załącznik nr 1.2).

Koszty pozyskania kapitału są kosztami pośrednimi, a więc stanowią, koszt w dniu ich poniesienia.

Kwoty wydatków poniesionych na pozyskanie kapitału wynosiły w 2007 roku 149 896 zł 43 gr (dotyczy tylko I emisji), w 2008 roku 689 145 zł 59 gr (I emisja – 159 904 zł 50 gr, II emisja – 242 182 zł 71 gr, III emisja – 287 058 zł 38 gr), w 2009 roku 45 364 zł 80 gr (dotyczą III emisji).

Środki pieniężne pozyskane z emisji zostały przeznaczone na cele inwestycyjne zapisane w memorandum i jego aktualizacjach (załącznik):

• rozbudowa oraz modernizacja linii do uzdatniania i sortowania szkła opakowaniowego w W. (koszt całkowity 9,6 mln zł),

• uruchomienie nowej linii technologicznej do uzdatniania szkła samochodowego w W. (koszt całkowity 2,6 mln zł)

• linia do uzdatniania stłuczki białej i kolorowej w M. (koszt całkowity 1,65 mln zł),

• infrastruktura pod rozbudowę linii do sortowania szkła, w tym modernizacja hali, budowa boksów do składowania stłuczki oraz placu składowego (koszt całkowity 1,3 mln zł),

• budowa i zakup stacji transformatorowej (koszt całkowity 0,26 mln zł),

• nabycie środków transportu do transportu szkła oraz kontenerów do przetworzenia szkła (koszt finansowany z emisji 1,13 mln zł),

• rozbudowa działu handlowego – nowi pracownicy i środki transportu (koszt całkowity 0,3 mln zł),

• działania akwizycyjne – nabycie podmiotów konkurencyjnych (koszt całkowity – 2,05 mln zł),

• linia uzdatniania stłuczki na Litwie (koszt całkowity 1,6 mln zł).

Podstawowy zakres działalności Spółki to pozyskanie, uzdatnianie oraz sortowanie na poszczególne kolory stłuczki szkła pochodzącej z opakowań szklanych. Spółka odbiera zanieczyszczoną stłuczkę od dostawców, która następnie jest uzdatniana, czyli oczyszczana oraz sortowana na poszczególne kolory na jednej z sześciu linii należących do Spółki. Dzięki nabyciu ww. maszyn i urządzeń Spółka zwiększyła moce produkcyjne o ok. 72%. Wydajność maszyn zależy od czynności, do których jest używana, np. przy sortowaniu stłuczki jednobarwnej wydajność może wzrosnąć dwukrotnie. Dzięki nowym urządzeniom Spółka obniżyła również poziom granulacji odzyskiwanego szkła do 3 mm, co wpłynęło na zmniejszenie generowanych odpadów w procesie oczyszczania.

Na podstawie powyższego opisu Jednostka wnosi, iż środki z emisji przeznaczone na cele inwestycyjne docelowo zwiększyły moc produkcyjną i wydajność Spółki. Inwestycje te w dłuższym okresie czasu pozwalają na ekspansję Spółki na polskim rynku, zwiększenie przychodów ze sprzedaży i optymalizację kosztów prowadzonej działalności. A zatem, istotnym zamiarem Spółki w związku z emisją jest zwiększenie uzyskiwanych przychodów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Spółka może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów koszty poniesione na pozyskanie kapitału z emisji akcji, przeznaczonego na inwestycje (zakup środków trwałych niezbędnych do osiągnięcia przychodu)...

Prezentując własne stanowisko w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego Wnioskodawca wskazuje, iż z ekonomicznego punktu widzenia emisja jest sposobem pozyskania kapitału umożliwiającym rozwój przedsiębiorstwa chociażby przez podjęcie określonych działań inwestycyjnych. Emisja jest bardzo częstym alternatywnym sposobem pozyskania kapitału w stosunku do kredytów i pożyczek. W praktyce przeznaczenie środków pochodzących z emisji na działalność inwestycyjną powinno w zasadzie skutkować w przyszłości zwiększeniem potencjału przedsiębiorstwa, a tym samym uzyskaniem lub zwiększeniem przychodów.

Posługując się kategoriami prawa podatkowego Spółka podkreśla, iż zaliczenie wydatku do kosztów uzyskania przychodów jest generalnie uzależnione od łącznego spełnienia następujących warunków:

• koszty poniesione zostały w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,

• koszty te nie zostały przez ustawodawcę wyłączone z kategorii kosztów podatkowych na podstawie art. 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych,

• koszty te zostały w sposób należyty udokumentowane.

Wydatki ponoszone przez Spółkę, które nie znajdują się w katalogu wynikającym z art. 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i Spółka w prawidłowy sposób je udokumentowała (fakturami VAT, umowami, itd.) stanowią kwotę w 2007 roku – 144 497 zł 44 gr, w 2008 roku – 271 819 zł 56 gr, w 2009 roku – 10 500 zł.

Wątpliwości powstają w zakresie wykazania, iż koszty emisji zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Na podstawie art. 12 ust. 4 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych do przychodów nie zalicza się przychodów otrzymanych na utworzenie lub powiększenie kapitału zakładowego, funduszu udziałowego albo funduszu założycielskiego, albo funduszu statutowego w banku państwowym albo funduszu organizacyjnego ubezpieczyciela. Ponadto zgodnie z art. 7 ust. 3 pkt 1 i pkt 3 tej ustawy, przy ustalaniu dochodu stanowiącego podstawę opodatkowania nie uwzględnia się przychodów położonych na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej lub za granicą, jeżeli dochody z tych źródeł nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym albo są wolne od podatku, a także kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w pkt 1. Powstająca w praktyce wątpliwość interpretacyjna dotyczy tego, czy koszty poniesione na przeprowadzenie emisji należy powiązać bezpośrednio z przychodami otrzymanymi na powiększenie kapitału zakładowego (i czy w tym przypadku powiększenie kapitału może być w ogóle uznane za przychód nieopodatkowany).

Szeroko przywoływana argumentacja organów skarbowych sprowadza się do tego, że w odniesieniu do wydatków bezpośrednio związanych z przychodami nieopodatkowanymi (otrzymanymi na podwyższenie kapitału zakładowego) stwierdzić należy, iż nie można z uwagi na treść art. 7 ust. 3 pkt 3 zaliczyć ich do kosztów uzyskania przychodów powołując się na pośredni związek z przychodami innego rodzaju z bieżącej działalności gospodarczej (interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 19 stycznia 2009 r. IPPB5/423-136/08-2/PS. Podobne niekorzystne stanowisko można znaleźć w innych interpretacjach, np. interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 8 stycznia 2009 r. Nr ILPB3/423-672/08-2/KS).

Zdaniem Spółki na uwzględnienie zasługuje wykładnia, zgodnie z którą art. 7 ust. 3 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie obejmuje swoim zakresem zwiększeń w majątku podatnika wymienionych w art. 12 ust. 4 pkt 4 tej ustawy, dlatego też koszty emisji z nimi związane nie są objęte dyspozycją art. 7 ust. 3 pkt 3 ustawy, gdyż treść tego przepisu wprost wskazuje, że dotyczy on kosztów uzyskania przychodów wymienionych w art. 7 ust. 3 pkt 1 ustawy podatkowej. Z tych też przyczyn nie ma przeszkód, aby wydatki na emisję mogły stanowić koszty podatkowe po spełnieniu warunków wynikających z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. W tej mierze istnieje jednak pewna rozbieżność orzecznictwa sądów administracyjnych. Zgodnie z jedną linią, orzecznictwa czynności związane z emisją nowych akcji lub jej organizacją, a także wydatki ponoszone na te czynności, nie są związane z przychodami otrzymanymi na podwyższenie lub utworzenie kapitału zakładowego. Należy bowiem podkreślić, że są to wydatki zmierzające do powiększenia kapitału, a nie wydatki związane z przychodem otrzymanym na powiększenie kapitału, a skoro tak, wydatki te spełniają ogólną normę kosztu uzyskania przychodu wynikającą z treści art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, gdyż nie są wymienione jako wydatki nie stanowiące kosztów uzyskania przychodów, określonych w art. 15 ust. 1 ustawy (wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia 21 stycznia 2009 r. sygn. akt I SA/Bk 514/08; wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 18 grudnia 2007 r. sygn. akt I SA/Gl 638/07; wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 12 lutego 2009 r. - sygn. akt III SA/Wa 1684/08). Ponadto z takiej linii interpretacji wynika fakt, że to, iż z możliwością otrzymania takich przychodów, związane są wymagane prawem czynności skutkujące m.in. wyemitowaniem nowych akcji, nie oznacza, iż wydatki na te czynności są bezpośrednio związane z otrzymaniem (uzyskaniem) omawianego przychodu. Tylko wydatki bezpośrednio związane z otrzymaniem przychodów na podwyższenie kapitału nie stanowią kosztów uzyskania takich przychodów. Tym samym wydatki związane z emisją nowych akcji, nie będące bezpośrednimi kosztami otrzymania przychodów, o których mowa w art. 12 ust. 4 pkt 4 ustawy podatkowej, powinny być ocenione z uwzględnieniem art. 15 ust. 1 tej ustawy definiującym koszty uzyskania przychodów oraz przy zastosowaniu zasady zgodnie, z którą koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami są potrącalne w dacie ich poniesienia. Ponadto argumentacją uzasadniającą takie podejście jest porównanie do sytuacji związanej z uzyskaniem kredytu. Sam otrzymany kredyt u kredytobiorcy nie jest przychodem, o czym stanowi art. 12 ust. 4 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jednakże koszty związane z uzyskaniem kredytu, na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy, należy uznać za koszty uzyskania przychodów, gdyż kredyt mimo tego, że sam w wartości nominalnej nie stanowi przychodu to jest kategorią, która służy rozwijaniu działalności podatnika i jeżeli w wyniku tej działalności podatnik osiąga przychody podlegające opodatkowaniu, to koszty uzyskania kredytu pośrednio służą uzyskaniu tych przychodów. Przykład ten jest – w ocenie Spółki – o tyle trafny, gdyż zarówno w przypadku kredytu, jak i w przypadku emisji akcji, podatnik w efekcie tych działań uzyskuje zwiększenie środków finansowych, które zgodnie z treścią powołanych przepisów nie jest przychodem podatkowym. Ogólne skutki ekonomiczne tych działań w skali podatnika, jako podmiotu wykonującego działalność opodatkowaną są także zbliżone.

Zgodnie z poglądem części sądów administracyjnych do kosztów o charakterze pośrednim zaliczyć należy zatem wydatki spółek z tytułu wprowadzenia ich akcji do obrotu publicznego, w szczególności takie jak przygotowanie prospektu emisyjnego, doradztwo prawne i finansowe, koszty administracyjne (druk, publikacja i dystrybucja prospektu emisyjnego), koszty obsługi prawnej (opłaty notarialne, sądowe, skarbowe), koszty ogłoszeń wymaganych przepisami prawa, koszty tłumaczeń dokumentacji na potrzeby oferty publicznej, koszty promocji oferty publicznej (wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 17 lutego 2009 r. sygn. akt I SA/Po 1370/08).

Na podstawie art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potracalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą, okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią, koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Zdaniem Spółki koszty przez nią poniesione w związku z emisją akcji są pośrednio związane z uzyskiwanymi przychodami, a więc powinny być potrącane w dacie ich poniesienia. Co prawda Wnioskodawca zakłada określony poziom wzrostu sprzedaży (a tym samym przychodów) w przyszłych okresach sprawozdawczych, jednakże próby przypisania określonej części kosztów emisji przychodom uzyskiwanym w tych przyszłych okresach może okazać się bardzo trudne – nie wiadomo w jak długim czasie i w jakiej wysokości należałoby te koszty aktywować.

Jednostka wykazując pośredni związek kosztów emisji z uzyskiwanymi przychodami ma – jej zdaniem – prawo do potracenia tych kosztów w dacie ich poniesienia, niezależnie od daty zatwierdzenia tej emisji przez sąd (wątpliwości mogłyby wystąpić w przypadku, gdyby sama emisja nie doszła do skutku). Dlatego też – zdaniem Jednostki – najbezpieczniejszym rozwiązaniem jest potracenie kosztów emisji w okresach, w których te koszty zostały poniesione. Oznacza to, iż w stosunku do kosztów poniesionych w 2007, 2008 roku należałoby dokonać odpowiedniej korekty rozliczeń podatku dochodowego za te lata. Zgodnie z art. 15 ust. 4e za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji, gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Druga linia orzecznictwa – jak wskazuje Spółka – bazuje na orzeczeniu Naczelnego Sądu Administracyjnego o. z. we Wrocławiu z dnia 1 marca 2000 r. (sygn. akt I SA/Wr 2285/98): "Skoro zatem, jak wynika z przepisu art. 12 ust. 4 pkt 4 ustawy przychód otrzymany na utworzenie lub powiększenie kapitału zakładowego nie zalicza się do przychodów, bowiem jego celem jest zapewnienie zgromadzenia środków niezbędnych dla funkcjonowania podatnika, nie można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu wydatków związanych z powiększeniem kapitału zakładowego, a stanowiących koszty zawarcia umów notarialnych z tym związanych. Wobec tego jeżeli wydatki związane z podwyższeniem kapitału zakładowego Spółki nie wpłynęły na zwiększenie przychodu strony skarżącej, nie można zaliczać ich do kosztów uzyskania przychodu. Kontynuując, jeżeli przychód na powiększenie kapitału zakładowego nie stanowi przychodu dla celów podatkowych, przy ustalaniu dochodu stanowiącego podstawę opodatkowania, z mocy art. 7 ust. 3 pkt 3 ustawy, nie uwzględnia się kosztów uzyskania przychodów ze źródeł przychodów, jeżeli dochody z tych źródeł nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym." W ocenie Spółki powyższe orzeczenie jest zbyt kategoryczne i nie zawiera prawidłowej interpretacji ww. przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Na potwierdzenie swojego stanowiska Spółka podaje przykłady rozstrzygnięć korzystnych wraz z tezami:

• Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 22 lutego 2006 r. sygn. akt FSK 191/05 – „również wydatki radcy prawnego związane z podwyższeniem kapitału zakładowego spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, z uwagi na potrzebną w tej kwestii wiedzę fachową, wiedzę prawniczą, uzasadniają ten wydatek jako koszt uzyskania przychodu w rozumieniu art. 15 ust. 1 cyt. ustawy”.

• Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 31 lipca 2008 r. sygn. akt III SA/Wa 782/08 – „poprzez emisję nowych akcji Spółka otrzymuje przychody na podwyższenie kapitału zakładowego. Otrzymuje z tej czynności przychód do swojego majątku na podwyższenie kapitału. Kosztem uzyskania takiego przychodu będą wyłącznie koszty związane ze zbyciem wyemitowanych akcji. Inne wydatki wynikające z czynności związanych z emisją nowych akcji lub inne wydatki wynikające z czynności związanych z emisją nowych akcji lub organizacją wprowadzania ich na giełdę nie są związane z przychodami otrzymanymi na podwyższenie lub utworzenie kapitału zakładowego”.

• Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 15 lipca 2007 r. sygn. akt I SA/Gd 753/07 – „do kosztów o charakterze pośrednim, zdaniem Sądu zaliczyć należy wydatki wymienione przez skarżącą we wniosku o udzielenie pisemnej interpretacji, tj. koszty związane z doradztwem prawnym i finansowym, przygotowania prospektu emisyjnego, koszty oferowania papierów wartościowych, kampanii medialnej oraz opłaty notarialne, sądowe i giełdowe”.

• Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 25 września 2007 r. sygn. akt I SA/Po 891/07 – „(...) poniosła niezbędne koszty doradztwa prawnego, finansowego, przygotowania i druku prospektu emisyjnego, koszty oferowania papierów wartościowych, a także stosowne opłaty m.in. notarialne, sądowe, giełdowe oraz inne koszty ściśle związane ze sprzedażą akcji Spółki w ramach oferty publicznej. (...) także wydatki związane z podwyższeniem kapitału zakładowego spółki z ograniczoną odpowiedzialnością stanowią koszt uzyskania przychodu w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, bowiem pośrednio poniesiono je w celu osiągnięcia przychodu. Taka wykładnia analizowanego przepisu zgodna jest z uwzględnieniem adekwatnego związku przyczynowego między kosztem a przychodem”.

W ocenie Spółki z brzmienia ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie wynika brak możliwości zakwalifikowania wydatków na emisję akcji do kosztów uzyskania przychodów.

Warunkiem jest, aby te wydatki spełniały określone przesłanki zawarte w art. 15 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Z posiadanych dokumentów dotyczących emisji wynika, iż środki z niej uzyskane zostały przeznaczone na działalność inwestycyjną prowadzoną między innymi w celu zwiększenia sprzedaży (przychodów). Na tej podstawie można – zdaniem Jednostki – wnosić, iż wydatki na emisję stanowią dla Spółki koszty pośrednie (inne niż bezpośrednie), które są potrącane w dacie ich poniesienia.

Wnioskodawca twierdzi, iż odmienny sposób interpretacji wynikający z niektórych orzeczeń dotyczących kosztów emisji nie jest właściwy. Obecnie przeważająca linia orzecznictwa sądów administracyjnych pozwala na uznanie wydatków z tytułu emisji akcji za koszty uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ustawy podatkowej (w szczególności po uprawomocnieniu się niektórych z podanych przez Spółkę orzeczeń).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Z treści cytowanej definicji wynika, że dla kwalifikacji prawnej danego wydatku zasadnicze znaczenie ma cel, w jakim został on poniesiony. Podstawową przesłanką uznania go za koszt uzyskania przychodów, jest bowiem istnienie związku przyczynowego pomiędzy jego poniesieniem, a powstaniem lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania. Należy ponadto podkreślić, że w oparciu o kryterium stopnia powiązania, ustawodawca wyróżnia koszty podatkowe bezpośrednio związane z przychodami i inne niż bezpośrednio z nimi związane (tzw. koszty pośrednie). Oba rodzaje odnoszą się jednak do konkretnych przychodów w roku podatkowym.

Wyłączeniu z kategorii kosztów uzyskania przychodów podlegają zatem koszty wymienione w art. 16 ust. 1 oraz koszty niespełniające warunku celowości, wynikającego z treści art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Omawiana ustawa nie definiuje przy tym pojęcia przychodu, a jedynie ogranicza się do kazuistycznego wypunktowania w art. 12 ust. 1 wartości majątkowych „w szczególności” zaliczanych do tej kategorii. W ustępie 4 powołanego artykułu zawarto natomiast zamknięty katalog przysporzeń majątkowych nieuznawanych za przychody podatkowe. Wśród nich ujęto przychody otrzymane na utworzenie lub powiększenie kapitału zakładowego, funduszu udziałowego albo funduszu założycielskiego, albo funduszu statutowego w banku państwowym, albo funduszu organizacyjnego ubezpieczyciela (art. 12 ust. 4 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych). Ustawodawca wyraźnie wskazał zatem, że wartości majątkowe wniesione na pokrycie kapitału zakładowego spółki kapitałowej nie stanowią jej przychodu podatkowego. Mają one odrębny charakter z uwagi na cel, któremu służą - zapewnienie zgromadzenia środków niezbędnych dla jej funkcjonowania.

Z okoliczności przedstawionych przez Wnioskodawcę wynika, że ponosi on koszty związane z emisją akcji, czyli z przeprowadzeniem jednego ze sposobów podwyższenia kapitału zakładowego. Celem emisji akcji jest zgromadzenie środków niezbędnych dla funkcjonowania Spółki. Wobec tego, wydatków związanych z podwyższeniem kapitału zakładowego nie można traktować jako kosztów uzyskania przychodów. Nie odnoszą się one bowiem do przychodu podatkowego. Istnieje zatem bezpośredni związek przyczynowy pomiędzy tymi wydatkami Spółki, a jej przychodem na podwyższenie kapitału zakładowego. Zgodnie z cytowanym powyżej art. 12 ust. 4 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przychód otrzymany na to podwyższenie nie stanowi jednak przychodu podatkowego. Oznacza to, że wydatki związane z emisją akcji nie spełniają zasadniczego warunku uznania ich za koszty uzyskania przychodów z art. 15 ust. 1 – poniesienia w celu osiągnięcia przychodu podatkowego. Stanowi to element przesądzający o ich kwalifikacji prawnej.

Wprawdzie dalszym następstwem poniesienia tych wydatków mogą być inwestycje, które spowodują wzrost poziomu osiąganych przychodów, jednakże jest to zbyt odległy związek przyczynowy, by mówić o spełnieniu przesłanki celowości ustanowionej w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, tym bardziej, że wydatki te są w sposób wyraźny i bezpośredni związane z przychodem otrzymanym na podwyższenie kapitału zakładowego.

Nie można przy tym uznać zasadności przedstawianego przez Wnioskodawcę argumentu o podobieństwie kosztów podwyższenia kapitału zakładowego i kosztów zapłaty odsetek od zaciągniętego kredytu (pożyczki). Faktem jest, że uzyskanie kredytu (pożyczki) nie powoduje powstania przychodu podatkowego, a wydatków na jego spłatę - na mocy art. 16 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - nie uważa się za koszt uzyskania przychodów. Możliwość zaliczenia odsetek, stanowiących wydatki bezpośrednio związane z tym rodzajem zobowiązań, do kosztów uzyskania przychodów wynika jednak wyraźnie z przepisów art. 16 ust. 1 pkt 10 i 11 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Także w tym przypadku muszą być jednak spełnione ogólne warunki określone w art. 15 ust. 1 cytowanej ustawy.

Podsumowując, wydatki ponoszone przez Spółkę na pozyskanie kapitału z emisji akcji wiążą się w sposób bezpośredni z podwyższeniem kapitału zakładowego. Ich ponoszenie ma na celu dokonanie tej neutralnej podatkowo operacji, a nie uzyskanie innych, konkretnych, bliżej określonych przychodów podatkowych. Nie można ich wobec tego uznać za koszty uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Jednocześnie w odniesieniu do wskazanych przez Wnioskodawcę interpretacji Dyrektorów Izb Skarbowych należy stwierdzić, iż zapadły one w indywidualnych sprawach osób, które się o nie ubiegały i nie są wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację. Powołane przez Spółkę wyroki są także rozstrzygnięciami w konkretnych sprawach, osadzonych w określonym stanie faktycznym i tylko do nich się odnoszą, w związku z tym nie mają mocy powszechnie obowiązującego prawa.

Powyższej interpretacji indywidualnej udzielono na podstawie stanu faktycznego przedstawionego w złożonym w dniu 13 lipca 2009 r. wniosku o na druku ORD-IN. Dokumenty dołączone do wniosku nie podlegały analizie i weryfikacji celem wydania interpretacji indywidualnej.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10 – 562 Olsztyn, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.