INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 3 października 2012 r. (data wpływu 5 października 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku świadczonej przez Wnioskodawcę na rzecz Dostawcy usługi finansowania dostawy sprzętu medycznego/usług czy też robót budowlanych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 października 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku świadczonej przez Wnioskodawcę na rzecz Dostawcy usługi finansowania dostawy sprzętu medycznego/usług czy też robót budowlanych oraz momentu powstania obowiązku podatkowego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

S.A. (dalej: Spółka, Wnioskodawca) będąca czynnym podatnikiem VAT, jest przedsiębiorcą wyspecjalizowanym w oferowaniu produktów i usług o charakterze finansowym dla podmiotów działających na rynku medycznym. W ramach prowadzonej działalności finansowej Spółka oferuje swoim kontrahentom, którymi są dostawcy sprzętu medycznego/ usługodawcy/wykonawcy robót budowlanych (dalej: Dostawcy), biorący udział w przetargach organizowanych w trybie ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. t.j. Dz. U. 2010 r. Nr 113 poz. 759 Prawo Zamówień Publicznych, usługę finansowania odpowiednio dostawy sprzętu medycznego/wykonania usług bądź robót budowlanych nabywanych przez Szpitale. Wspomniani Dostawcy często nie posiadają wystarczających możliwości finansowych, które pozwalałyby na odroczenie płatności (innymi słowy na rozłożenie Szpitalowi płatności na raty) za zakupiony sprzęt medyczny/wykonaną usługę czy robotę budowlaną, co jest jednym z podstawowych warunków stawianych przez Szpitale w organizowanych przetargach. Celem usług świadczonych przez Spółkę na rzecz Dostawców jest zapewnienie im uzyskania jednorazowo całości kwoty należnej z tytułu dostarczonego Szpitalowi sprzętu/wykonanej usługi czy roboty budowlanej w znacząco krótszym czasie, co pozwala na zachowanie przez Dostawcę płynności finansowej. Spółka oferuje swoje świadczenia w szczególności zgodnie z jedną z następujących opcji:

Opcja I

W ramach Opcji I, Spółka wraz Dostawcą na podstawie zawartej umowy konsorcjum uczestniczy w organizowanych przez Szpitale przetargach na dostawę sprzętu medycznego/wykonanie określonych usług czy robót budowlanych, oferując Szpitalom (jako konsorcjum) głównie dostawę sprzętu medycznego/wykonanie określonej usługi czy robót budowlanych wraz z finansowaniem, w ramach którego płatność rozkładana jest Szpitalowi na raty.

Dodatkowo, oprócz zawartej z Dostawcą umowy konsorcjum, Wnioskodawca zawiera z Dostawcą umowę rozliczeniową celem prawidłowej realizacji zobowiązań konsorcjum. Spółka występuje w ramach konsorcjum w charakterze podmiotu finansującego dostawę sprzętu medycznego. Na podstawie wspomnianej umowy rozliczeniowej Wnioskodawca udziela Dostawcy finansowania. W związku z takim finansowaniem, konsorcjum wskazuje w ofercie przetargowej finansującego (tj. Wnioskodawcę) jako beneficjenta płatności faktury wystawionej Szpitalowi za dostarczony sprzęt medyczny/wykonaną usługę czy robotę budowlaną.

Dodatkowo konsorcjum przekazuje Wnioskodawcy zgodnie z art. 921¹ i następne Kodeksu Cywilnego (dalej: K.C.) całe świadczenie należne od Szpitala, upoważniając tym samym Wnioskodawcę do przyjęcia całego wynagrodzenia przysługującego konsorcjum a Szpital do spełnienia tego świadczenia tj. zapłaty wynagrodzenia na rachunek Wnioskodawcy. Z chwilą wyboru oferty konsorcjum następuje przyjęcie przekazu przez Szpital. Innymi słowy na mocy definicji przekazu zawartej we wspomnianym art. 921¹ K.C. Wnioskodawca staje się wyłącznym wierzycielem Szpitala.

W sytuacji, gdyby Szpital nie wywiązał się ze wspomnianego świadczenia (tj. nie dokonał płatności na rzecz Spółki), Wnioskodawca ma prawo dochodzić zwrotu środków pieniężnych od Dostawcy (na mocy art. 921⁵ K.C.).

Opcja II

W ramach Opcji II, na mocy umowy zawartej pomiędzy Spółką a Dostawcą, Spółka udziela Dostawcy finansowania dostawy sprzętu medycznego/usług/robót budowlanych wykonywanych przez Dostawcę na rzecz Szpitala. Na mocy zawartej umowy Spółka zobowiązuje się do sfinansowania należności Szpitala względem Dostawcy, a następnie na mocy wspomnianej już instytucji przekazu staje się wierzycielem Szpitala. Podkreślenia wymaga fakt, iż również w tym przypadku zastosowanie znajduje art. 921⁵ K.C. W opcji tej Wnioskodawca i Dostawca nie współpracują w ramach konsorcjum.

Wynagrodzenie należne Spółce od Dostawców z tytułu udzielonego finansowania, zarówno w Opcji I jak i w Opcji II przyjmuje formę prowizji (określonej zazwyczaj bądź jako stała kwota bądź jako określony procent kwoty finansowania), która jest należna Wnioskodawcy w momencie udzielenie finansowania (i zazwyczaj potrącana z kwotą finansowania).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Mając na uwadze wyżej przedstawiony stan faktyczny, w celu wyeliminowania wątpliwości w zakresie traktowania na gruncie przepisów o VAT omawianej transakcji, Spółka pragnie potwierdzić rozumienie odpowiednich przepisów ustawy o VAT. W związku z powyższym Spółka wnosi o udzielenie odpowiedzi na poniższe pytanie:

Czy w przedstawionej sytuacji (zarówno w Opcji I jak i w Opcji II) realizowana za wynagrodzeniem transakcja, w ramach której Spółka świadczy na rzecz Dostawcy usługę finansowania dostawy sprzętu medycznego/ usług czy też robót budowlanych stanowi usługę zwolnioną z VAT...

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zdaniem Spółki świadczona przez nią za wynagrodzeniem usługa, w ramach której Spółka zapewnia Dostawcy finansowanie dostawy sprzętu medycznego/świadczenia usług/robót budowlanych na rzecz Szpitali stanowi usługę zwolnioną z VAT na podstawie art. 43 ust 1 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT podatnikami tego podatku są w szczególności osoby prawne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą bez względu na cel i rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza, zgodnie z ust. 2 powołanego przepisu obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne i rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywani czynności w sposób częstotliwy.

Mając na uwadze powyższe oraz fakt, iż czynność polegająca na zapewnieniu finansowania Dostawcy dostawy sprzętu medycznego/usług czy robót budowlanych przez Spółkę, w związku, z którą otrzymuje ona wynagrodzenie, a także biorąc pod uwagę fakt, iż omawiana usługa wykonywana jest przez Spółkę (jako podatnika VAT w rozumieniu art. 15 ustawy o VAT) w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, w ocenie Spółki czynność taka będzie podlegała przepisom ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT opodatkowaniu VAT podlega w szczególności odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Jak stanowi natomiast art. 8 ust. 1 powoływanej ustawy przez świadczenia usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów.

W opinii Spółki, omawianą czynność finansowania dostawy towarów/ świadczenia usług/ robót budowlanych (zarówno w przypadku Opcji I jak i Opcji II), w związku, z którą Spółka otrzymuje wynagrodzenie, należy traktować jako odpłatne świadczenie usług dokonywane przez Spółkę.

Biorąc pod uwagę specyfikę rynku, na którym zarówno Dostawcy jak i Spółka prowadzą działalność gospodarczą, dla Dostawcy istotny jest fakt iż rezultatem świadczonych przez Spółkę usług jest uzyskanie przez Dostawcę środków finansowych wcześniej niż otrzymałby je od Szpitala (z tytułu dostawy sprzętu medycznego/ świadczenie usług/ robót budowlanych).

Mając na uwadze powyższe transakcja zawierana pomiędzy Spółką a Dostawcą polegająca na zapewnieniu finansowania Dostawcy dostawy sprzętu medycznego/świadczenia usług/robót budowlanych (zarówno w przypadku Opcji I i II) na rzecz Szpitali jest odpłatnym świadczeniem usługi w rozumieniu przepisów o VAT. Wynagrodzeniem za świadczoną przez Spółkę usługę jest prowizja, której wysokość określona została w zawartej pomiędzy stronami umowie.

Zgodnie z art. 43 ust 1 pkt 38 ustawy o VAT zwalnia się od podatku usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych (...).

Spółka pragnie podkreślić, iż wspomniane powyżej przepisy dotyczące zwolnień transakcji finansowych z VAT wprowadzone od 1 stycznia 2011 r. odpowiadają co do zasady przepisom Dyrektywy 112/2006 (dalej: Dyrektywa). Podkreślenia wymaga również fakt, iż według utrwalonej linii orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: TSUE), „te zwolnienia stanowią niezależne koncepcje prawa wspólnotowego, których celem jest unikanie rozbieżności w stosowaniu systemu VAT w różnych Państwach Członkowskich” (por. Jerzy Martini, Łukasz Karpiesiuk „VAT w orzecznictwie Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości” str. 342). Dodatkowo z orzecznictwa TSUE wyraźnie wynika, że mając na uwadze cel realizowany przez wspólny system VAT, jakim jest zapewnienie pewności obrotu prawnego oraz prawidłowego i bezpośredniego zastosowania zwolnień przewidzianych w Dyrektywie konieczne jest uwzględnienie, poza przypadkami wyjątkowymi, obiektywnego charakteru danej transakcji. Przy tym obiektywnie rzecz biorąc analizowana usługa świadczona przez Spółkę (w zamian za którą Spółka otrzymuje wynagrodzenie postaci prowizji) zbliżona jest swym charakterem do udzielenia swoistego rodzaju pożyczki. Spółka bowiem finansując dostawę sprzętu medycznego/ usługi/ roboty budowlane udziela Dostawcy potrzebnych mu środków pieniężnych. Zwrot tych środków następuje od Szpitala lub od Dostawcy na podstawie art. 921⁵ K.C., zgodnie z którym omawiana wcześniej instytucja przekazu ma charakter zwrotny.

Ponadto należy wskazać, iż usługi finansowe mogą korzystać ze zwolnienia z VAT pod warunkiem, że wpływają na sytuację prawną i finansową strony transakcji. Zgodnie z wyrokiem TSUE z dnia 28 października 2010 r. w sprawie C-175/09 Trybunał orzekł w odniesieniu do różnych zwolnień ustanowionych w Dyrektywie, iż aby móc zaklasyfikować daną transakcję jako czynność zwolnioną z VAT, transakcja taka powinna wypełniać szczególne i istotne funkcje usługi opisanej w przepisach Dyrektywy. Spółka pragnie przy tym podkreślić, iż wskutek świadczonej przez nią usługi sytuacja finansowa Dostawcy ulega polepszeniu, tj. w związku z uiszczanym przez niego wynagrodzeniem i otrzymanym finansowaniem jego płynność finansowa nie zostaje zachwiana ze względu na fakt odroczenia w czasie płatności za dostarczony sprzęt. Tym samym funkcja spełniana przez świadczoną przez Spółkę usługę jest tożsama z każdą inną formą zapewnienia finansowania (udostępnienia kapitału), w konsekwencji czego powinna ona korzystać ze zwolnienia z VAT o ile nie jest z tego zwolnienia specyficznie wyłączona (ten aspekt został poruszony w dalszej części wniosku).

Wnioskodawca pragnie zaznaczyć, iż istotą omawianej usługi jest zagwarantowanie Dostawcy finansowania będącego odpowiednikiem ceny, którą ma otrzymać tenże Dostawca w późniejszym terminie bądź w ratach z tytułu zrealizowanej sprzedaży.

Odroczenie terminu płatności za dostarczony sprzęt medyczny/ usługę czy roboty budowlane, choć korzystne dla nabywcy (Szpitala) jest niepożądane dla Dostawcy, w którego interesie leży otrzymanie w jak najkrótszym terminie zapłaty za dostarczony towar. Wobec czego finansowanie uzyskane przez Dostawcę od Spółki spełnia funkcje tożsame z innymi formami zapewnienia finansowania (udostępnienia kapitału) - przykładowo można porównać je do pożyczki otrzymanej na poczet ceny za dostarczony sprzęt medyczny/ usługę czy roboty budowlane do Szpitala, której spłata następuje w ratach odpowiadających ratom spłat Szpitala za dostarczone urządzenia medyczne (zwrot kwoty udzielonego finansowania następuje bezpośrednio do Spółki na podstawie przekazu stanowiącego element będącej przedmiotem niniejszego wniosku umowy rozliczeniowej. Zatem, zdaniem Spółki usługa taka powinna korzystać ze zwolnienia z VAT (podobną opinię wyraził Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacji indywidualnej nr IPTPP2/443-66/11-3/BM wydanej w imieniu Ministra Finansów w dniu 22 lipca 2011 r.).

Zgodnie z art. 43 ust. 15 pkt 1 ustawy o VAT zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 7, 12 i 37-41 oraz w ust. 13, nie mają zastosowania do czynności ściągania długów, w tym faktoringu. Spółka pragnie podkreślić, iż wspomniany przepis jednoznacznie wyłącza ze zwolnienia z VAT określone czynności, które nie są wprost wymienione we wcześniejszych ustępach art. 43 – tym samym zakłada istnienie pewnych kategorii czynności odpowiadających tym wskazanym w art. 43 (we właściwych ustępach/punktach), które podlegają zwolnieniu z VAT mając charakter ściśle finansowy.

Powyższe wynika wprost z racjonalności ustawodawcy. Mając na uwadze powyższe oraz różnorodność i specyfikę usług finansowych występujących obecnie na rynku należy stwierdzić, iż ze zwolnienia z VAT korzystają te usługi, które wypełniają znamiona/ istotę usług wymienionych w art. 43 ust 1 pkt 38-40 (nawet jeśli ich nazewnictwo odbiega od tego zastosowanego w treści przepisu). Zatem zdaniem Spółki świadczona przez nią usługa zapewnienia finansowania polegająca w szczególności na dostarczeniu Dostawcy środków pieniężnych swoją istotą i celem odpowiada usługom wskazanym w treści art. 43 ust. 1 pkt 38-40 ustawy o VAT i tym samym powinna zostać objęła zwolnieniem z VAT.

Jednocześnie Spółka pragnie podkreślić, iż wspomniana usługa nie może być klasyfikowana jako czynność sciągania długu, w tym faktoring, które wyłączone są ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 15 pkt 1 ustawy o VAT. Pojęcie usług ściągania długów obejmuje bowiem wyłącznie świadczenie usług windykacji wierzytelności na zlecenie. Wykonanie usługi ściągania długów zakłada istnienie dwóch podmiotów, które zawarły transakcję. Usługodawca zobowiązuje się do ściągnięcia długu w zamian za wynagrodzenie działając na rzecz usługobiorcy, a więc de facto ściągają dług dla usługobiorcy (nie zaś dla siebie). W wyżej opisanym stanie faktycznym nie ma takiej relacji pomiędzy Spółką a Dostawcą. Transakcja zawierana pomiędzy Spółką a Dostawcą dotyczy jedynie sfinansowania dostawy sprzętu medycznego/wykonania usług bądź robót budowalnych, w związku z którym dochodzi do pokrycia zobowiązania Szpitala wobec Dostawcy (konsorcjum) przez Spółkę. Z zawartej między stronami umowy nie wynika, aby Spółka zobowiązywała się do jakichkolwiek działań polegających na ściąganiu długu na rzecz innego podmiotu. Należy przy tym zaznaczyć, iż przez usługi ściągania długów należy rozumieć takie czynności faktyczne i prawne, których jedynym celem jest wyegzekwowanie należności na rzecz osoby trzeciej - istotą usługi jest więc windykacja należności, przy czym usługi takie wykonywane są w imieniu wierzyciela pierwotnego. Należy podkreślić, że działalność Spółki opiera się na zapewnieniu Dostawcy środków finansowych poprzez finansowanie dokonanej dostawy towarów/ wykonanej usługi budowlanej (uzyskując w zamian wynagrodzenie od Dostawcy w formie prowizji). Spółka ma na celu finansowanie dostaw, a nie egzekucję należności Szpitala względem Dostawcy.

Podobnie usługi, jaką świadczy Spółka nie można określić faktoringiem. Efektem umów faktoringowych jest bowiem świadczenie szerokiego wachlarza usług - udzielanie swoistych pożyczek, podejmowanie czynności mających na celu odzyskanie wierzytelności, sporządzanie ogólnych statystyk obrotu, monitorowanie dłużników, tworzenie banku danych dłużników faktoranta, itp. Faktoring jest zatem usługą kompleksową, wieloelementową, której jednym z elementów jest nabywanie wierzytelności. Obowiązki faktora są określone szeroko. Odróżnia to faktoring od prowadzonej przez Spółkę działalności polegającej jedynie na finansowaniu dostawy materiałów medycznych/wykonania usług budowlanych.

Mając na uwadze powyższe, Spółka jeszcze raz pragnie podkreślić, iż w jej opinii wykonywane przez nią świadczenie spełnia znamiona pożyczki/ kredytu - Spółka dostarcza bowiem Dostawcy środki pieniężne oraz na podstawie odpowiednich przepisów K.C. dotyczących instytucji przekazu otrzymuje zwrot tych środków od Szpitala bądź od Dostawcy (w przypadku braku zwrotu przez Szpital).

Reasumując, zdaniem Spółki świadczona przez nią za wynagrodzeniem usługa w ramach, której Spółka zapewnia Dostawcy finansowanie dostawy sprzętu medycznego/ usługi czy robót budowlanych na rzecz Szpitali stanowi usługę zwolnioną z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast przez świadczenie usług – na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy – rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Z cytowanych wyżej przepisów jednoznacznie wynika, że każde odpłatne świadczenie polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czy określonym zachowaniu mieści się w tak sformułowanej definicji usługi.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Stawka podatku – na mocy art. 41 ust. 1 ustawy – wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2 12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast stosownie do treści art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy.

Zgodnie z brzmieniem art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy, zwalnia się od podatku usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę.

Stosownie do art. 43 ust. 15 ustawy, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 7, 12 i 37-41 oraz w ust. 13, nie mają zastosowania do:

1. czynności ściągania długów, w tym factoringu;
2. usług doradztwa;
3. usług w zakresie leasingu.
   
   

Należy podkreślić, że pojęcia używane do oznaczenia zwolnień, o których mowa w art. 43 ustawy winny być interpretowane w sposób ścisły, gdyż zwolnienia te stanowią odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatek VAT pobierany jest od każdej usługi świadczonej odpłatnie przez podatnika.

Sprecyzowanie przepisów regulujących zwolnienie od podatku od towarów i usług dla usług finansowych ma na celu zapewnienie jednolitego stosowania tego zwolnienia w odniesieniu do rynku wspólnotowego, jak również zapewnienie spójności przepisów dotyczących podatku od towarów i usług z przepisami krajowymi regulującymi funkcjonowanie rynku finansowego.

Powyższe zwolnienia uregulowane zostały w ustawie o podatku od towarów i usług wskutek implementacji odpowiednich przepisów Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, poz. 1 ze zm.), zwanej dalej Dyrektywą.

W myśl art. 135 ust. 1 lit. b Dyrektywy, państwa członkowskie zwalniają transakcje udzielania kredytów i pośrednictwo kredytowe, oraz zarządzanie kredytami przez kredytodawcę.

Przytoczone przepisy Dyrektywy dotyczą tylko ściśle wymienionych rodzajów czynności, których charakter pozwala na zakwalifikowanie ich do kategorii usług związanych z obrotem bankowym i finansami. W związku z tym należy uznać, że wszelkie inne czynności niewymienione w tym przepisie, nawet jeśli mają charakter czynności bankowych, bądź finansowych lub zakres ich jest zbliżony do tego typu usług, nie mogą korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie tego przepisu. Powyższe zwolnienia obejmują w praktyce większość typowych transakcji dokonywanych na rynkach finansowych, a w szczególności usługi świadczone przez banki, biura maklerskie, fundusze inwestycyjne i powiernicze itp.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca, będący czynnym podatnikiem VAT, w ramach prowadzonej działalności finansowej oferuje swoim kontrahentom, którymi są dostawcy sprzętu medycznego/ usługodawcy/ wykonawcy robót budowlanych (dalej: Dostawcy), biorący udział w przetargach organizowanych w trybie ustawy Prawo Zamówień Publicznych, usługę finansowania odpowiednio dostawy sprzętu medycznego/ wykonania usług bądź robót budowlanych nabywanych przez Szpitale. Wspomniani Dostawcy często nie posiadają wystarczających możliwości finansowych, które pozwalałyby na odroczenie płatności (innymi słowy na rozłożenie Szpitalowi płatności na raty) za zakupiony sprzęt medyczny/ wykonaną usługę czy robotę budowlaną, co jest jednym z podstawowych warunków stawianych przez Szpitale w organizowanych przetargach. Celem usług świadczonych przez Spółkę na rzecz Dostawców jest zapewnienie im uzyskania jednorazowo całości kwoty należnej z tytułu dostarczonego Szpitalowi sprzętu/ wykonanej usługi czy roboty budowlanej w znacząco krótszym czasie, co pozwala na zachowanie przez Dostawcę płynności finansowej.

Spółka oferuje swoje świadczenia w szczególności zgodnie z jedną z następujących opcji:

1. W ramach Opcji I, Wnioskodawca wraz Dostawcą na podstawie zawartej umowy konsorcjum uczestniczy w organizowanych przez Szpitale przetargach na dostawę sprzętu medycznego/ wykonanie określonych usług czy robót budowlanych, oferując Szpitalom (jako konsorcjum) głównie dostawę sprzętu medycznego/ wykonanie określonej usługi czy robót budowlanych wraz z finansowaniem w ramach, którego płatność rozkładana jest Szpitalowi na raty.
   
   

Dodatkowo, oprócz zawartej z Dostawcą umowy konsorcjum, Wnioskodawca zawiera z Dostawcą umowę rozliczeniową celem prawidłowej realizacji zobowiązań konsorcjum. Spółka występuje w ramach konsorcjum w charakterze podmiotu finansującego dostawę sprzętu medycznego. Na podstawie wspomnianej umowy rozliczeniowej Wnioskodawca udziela Dostawcy finansowania. W związku z takim finansowaniem, konsorcjum wskazuje w ofercie przetargowej finansującego (tj. Wnioskodawcę) jako beneficjenta płatności faktury wystawionej Szpitalowi za dostarczony sprzęt medyczny/wykonaną usługę czy robotę budowlaną.

Dodatkowo konsorcjum przekazuje Wnioskodawcy zgodnie z art. 921¹ i następne Kodeksu Cywilnego (dalej: K.C.) całe świadczenie należne od Szpitala, upoważniając tym samym Wnioskodawcę do przyjęcia całego wynagrodzenia przysługującego konsorcjum a Szpital do spełnienia tego świadczenia tj. zapłaty wynagrodzenia na rachunek Wnioskodawcy. Z chwilą wyboru oferty konsorcjum następuje przyjęcie przekazu przez Szpital. Innymi słowy na mocy definicji przekazu zawartej we wspomnianym art. 921¹ K.C. Wnioskodawca staje się wyłącznym wierzycielem Szpitala.

W sytuacji, gdyby Szpital nie wywiązał się ze wspomnianego świadczenia (tj. nie dokonał płatności na rzecz Spółki), Wnioskodawca ma prawo dochodzić zwrotu środków pieniężnych od Dostawcy (na mocy art. 921⁵ K.C.).

1. W ramach Opcji II, na mocy umowy zawartej pomiędzy Spółką a Dostawcą, Spółka udziela Dostawcy finansowania dostawy sprzętu medycznego/ usług/ robót budowlanych wykonywanych przez Dostawcę na rzecz Szpitala. Na mocy zawartej umowy Spółka zobowiązuje się do sfinansowania należności Szpitala względem Dostawcy, a następnie na mocy wspomnianej już instytucji przekazu staje się wierzycielem Szpitala. Podkreślenia wymaga fakt, iż również w tym przypadku zastosowanie znajduje art. 921⁵ K.C.
   
   

Wynagrodzenie należne Spółce od Dostawców z tytułu udzielonego finansowania, zarówno w Opcji I jak i w Opcji II przyjmuje formę prowizji (określonej zazwyczaj bądź jako stała kwota bądź jako określony procent kwoty finansowania), która jest należna Wnioskodawcy w momencie udzielenie finansowania (i zazwyczaj potrącana z kwotą finansowania).

Na wstępie należy zauważyć, iż zawarcie umowy o wspólne przedsięwzięcie gospodarcze - umowy konsorcjum - nie ma na celu powstania nowego swoistego podmiotu gospodarczego, lecz stanowi porozumienie stron w zakresie realizacji wspólnego celu gospodarczego. Odnośnie rozliczenia podatku VAT przez uczestników konsorcjum, stwierdzić należy iż zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Oznacza to, że z punktu widzenia VAT każdy z członków konsorcjum jest odrębnym podatnikiem. Podatnikiem nie jest i nie może być natomiast samo konsorcjum. Dlatego też podmioty działające w ramach konsorcjum powinny do wzajemnych rozliczeń oraz do rozliczeń z podmiotem, na rzecz którego konsorcjum świadczy usługę stosować ogólne zasady w zakresie wystawiania faktur VAT dokumentujących wykonywane przez nich czynności.

Dla ustalenia opodatkowania, bądź też zastosowania zwolnienia od podatku dla czynności opisanych przez Wnioskodawcę, niezbędnym jest dokonanie analizy wykonywanych przez Spółkę czynności, z uwzględnieniem charakteru prawnego usług ściągania długów oraz faktoringu.

Usługi ściągania długów i faktoringu nie zostały zdefiniowane w polskich przepisach prawa i należą do tzw. umów nienazwanych. Co do zasady, przez factoring rozumie się nabywanie przez faktora określonych wierzytelności, przysługujących przedsiębiorcy z tytułu dokonania sprzedaży lub wykonania usług w zamian za określoną kwotę, odpowiadającą wartości nominalnej wierzytelności, pomniejszonej o dyskonto uwzględniające wynagrodzenie faktora. Ponadto, dokonując nabycia wierzytelności faktor zobowiązuje się dodatkowo do świadczenia na rzecz faktoranta (przedsiębiorcy) różnorodnych czynności, które przykładowo mogą obejmować: przejmowanie ryzyka wypłacalności dłużników (przy faktoringu właściwym), inkasowanie wierzytelności, finansowanie przez dyskonto, udzielanie pożyczek, księgowanie wierzytelności itp. Usługa tego typu polega więc na „wyręczeniu” klienta z czynności zmierzających do odzyskania długu.

Na tle przedstawionego powyżej katalogu cech charakterystycznych dla usługi faktoringu należy stwierdzić, iż usługi świadczone przez Wnioskodawcę nie wykazują tych cech. Przede wszystkim w przedmiotowej sytuacji nie dochodzi do nabycia wierzytelności (cesji wierzytelności) na podstawie umowy zawartej pomiędzy faktorantem (przedsiębiorcą będącym wierzycielem) a faktorem. Ponadto, Wnioskodawca nie świadczy żadnych dodatkowych czynności na rzecz zbywcy, które to czynności, jak wskazano powyżej, powinny towarzyszyć umowie faktoringowej.

Jednocześnie, cechy opisanej we wniosku usługi wskazują, iż czynności te nie kwalifikują się również do innej kategorii usług finansowych wyłączonych ze zwolnienia od podatku, a mianowicie do usług ściągania długów. Z wniosku wynika, iż Wnioskodawca nie zobowiązuje się do jakichkolwiek działań polegających na ściąganiu długu. Celem usług świadczonych przez Wnioskodawcę na rzecz Dostawców jest finansowanie dostawy sprzętu medycznego/wykonania usługi bądź robót budowlanych. Rezultatem świadczonych przez Wnioskodawcę usług jest uzyskanie przez Dostawcę środków finansowych wcześniej niż otrzymałby je od Szpitala (z tytułu dostawy sprzętu medycznego/ świadczenie usług/ robót budowlanych).

W świetle powyższych ustaleń należy przychylić się do stanowiska przedstawionego przez Wnioskodawcę, iż analizowana usługa świadczona przez Spółkę (w zamian za którą Spółka otrzymuje wynagrodzenie w postaci prowizji) zbliżona jest swym charakterem do udzielenia swoistego rodzaju pożyczki. Spółka bowiem finansując dostawę sprzętu medycznego/ usługi/ roboty budowlane udziela Dostawcy potrzebnych mu środków pieniężnych. Zwrot tych środków następuje od Szpitala lub od Dostawcy na podstawie art. 921⁵ K.C., zgodnie z którym omawiana wcześniej instytucja przekazu ma charakter zwrotny.

Mając na uwadze obowiązujące przepisy oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, iż świadczona przez Wnioskodawcę - za wynagrodzeniem - usługa finansowania na rzecz Dostawcy/usługodawcy/wykonawcy robót budowlanych, dostawy sprzętu medycznego/wykonania usługi bądź robót budowlanych zarówno w Opcji I jak i Opcji II, stanowi usługę korzystającą ze zwolnienia od podatku, na mocy art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy. Należy zauważyć, że charakter i cel wykonywanych przez Wnioskodawcę czynności powoduje, iż nie mogą być one zaliczane do żadnej z kategorii usług pośrednictwa finansowego, które zostały wyłączone z powyższego zwolnienia, a w szczególności do usług ściągania długów oraz faktoringu.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Niniejszą interpretacją załatwiono wniosek w części dotyczącej stanu faktycznego w zakresie zwolnienia od podatku świadczonej przez Wnioskodawcę na rzecz Dostawcy usługi finansowania dostawy sprzętu medycznego/usług czy też robót budowlanych.

Natomiast wniosek w części dotyczącej:

• zdarzenia przyszłego w zakresie zwolnienia od podatku świadczonej przez Wnioskodawcę na rzecz Dostawcy usługi finansowania dostawy sprzętu medycznego/usług czy też robót budowlanych został rozpatrzony interpretacją Nr IPTPP4/443-692/12-3/BM,

• stanu faktycznego w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego został rozpatrzony interpretacją Nr IPTPP4/443-692/12-4/BM,

• zdarzenia przyszłego w zakresie w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego został rozpatrzony interpretacją Nr IPTPP4/443-692/12-5/BM.
  
  

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.