INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 26 stycznia 2009 r. (data wpływu 29 stycznia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 stycznia 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą, opodatkowaną podatkiem dochodowym od osób fizycznych na zasadach ogólnych. W sierpniu 2008 roku na podstawie umowy sprzedaży, od męża nabyła rzeczowe składniki majątku, które stanowiły w Jego firmie środki trwałe. Przedmioty te, spełniały wymogi do uznania ich jako środki trwałe w firmie Zainteresowanej. W związku z powyższym w miesiącu oddania ich do użytku wprowadzono je do ewidencji środków trwałych z wartością początkową wynikającą z faktur VAT dokumentujących transakcje pomiędzy firmą męża a firmą Wnioskodawczyni i od tak ustalonej wartości początkowej ww. środki trwałe są amortyzowane. Z protokołu kontroli przeprowadzonej w firmie męża Wnioskodawczyni, zakończonej w grudniu 2008 roku wynika, że kontrolujący kwestionują wartość transakcji, które w ocenie kontrolujących odbiegają od cen rynkowych.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy w sytuacji, gdy organ podatkowy określi mężowi Wnioskodawczyni wartość przychodu z przedmiotowych transakcji na poziomie innym niż wynikająca z faktycznego przebiegu transakcji (z faktur), to wartością początkową nabytych środków trwałych, będzie wartość ustalona w oparciu o regulację art. 22g ust. 1 pkt 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a więc wartość odpowiadająca de facto przyjętemu przez organ podatkowy przychodowi małżonka Zainteresowanej z tych transakcji...
2. Czy konsekwencją powyższego winna być korekta przez Wnioskodawczynię kosztów uzyskania przychodów in plus od miesiąca następującego po miesiącu oddania tych środków trwałych do użytku o wartość stanowiącą różnicę pomiędzy wartością amortyzacji obliczonej od wartości początkowej ustalonej na podstawie art. 22g ust. 1 pkt 1a, a wartością amortyzacji obliczonej od wartości początkowej ustalonej zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych...
   
   

Zdaniem Wnioskodawczyni, w sytuacji opisanej we wniosku, a więc w sytuacji gdyby w firmie męża uznano, że dla potrzeb obliczenia osiągniętego dochodu wartość przychodu uzyskanego z transakcji pomiędzy małżonkami dotyczących zbycia przedmiotowych składników majątku jest wyższa niż wynika, to z treści umowy sprzedaży (w konsekwencji z faktur VAT), to z punktu widzenia Wnioskodawczyni należy uznać, że transakcje dokonane pomiędzy małżonkami były częściowo odpłatne, a wartość początkowa środków trwałych będących własnością Zainteresowanej powinna być ustalona w oparciu o art. 22g ust. 1 pkt 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, co w praktyce, w związku z art. 11 ust. 2a pkt 4 i art. 11 ust. 2b ww. ustawy, oznacza ustalenie wartości początkowych tych środków na poziomie cen rynkowych przyjętych dla ustalenia dochodu w firmie męża.

Z uwagi na okoliczność, że środki te objęte są prowadzoną przez Wnioskodawczynię ewidencją środków trwałych, w przypadku przyjęcia w firmie męża, że wartość rynkowa sprzedanych Jej środków trwałych była inna niż wynikająca z faktur, wartość początkowa ustalona w oparciu o art. 22g ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych powinna być skorygowana do wartości ustalonej w oparciu o art. 22g ust. 1 pkt 1a ustawy i będzie stanowić podstawę do korekty kosztów uzyskania przychodów o odpisy amortyzacyjne do wartości odpowiadającej iloczynowi skorygowanej wartości początkowej stawki amortyzacji i okresu amortyzacji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W myśl art. 22a ust. 1 ww. ustawy amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Podstawą dokonywania odpisów amortyzacyjnych jest wartość początkowa środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych.

Stosownie do art. 22g ust. 1 pkt 1 ww. ustawy za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych z uwzględnieniem ust. 2-18 uważa się w razie nabycia w drodze kupna – cenę nabycia.

Stosownie do treści art. 22g ust. 3 ww. ustawy za cenę nabycia, uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

Natomiast w myśl art. 22g ust. 1 pkt 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się w razie częściowo odpłatnego nabycia - cenę ich nabycia powiększoną o wartość przychodu, określonego w art. 11 ust. 2b.

Jak wynika z treści złożonego wniosku, Wnioskodawczyni nabyła od męża środki trwałe i wprowadziła je do ewidencji środków trwałych na podstawie faktur VAT, dokumentujących transakcje ich nabycia, wg wartości wynikającej z zawartej umowy między stronami czynności kupna-sprzedaży.

Zatem w przedmiotowej sprawie nie znajdzie zastosowania art. 22g ust. 1 pkt 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, bowiem kwestia ustaleń organu podatkowego u sprzedawcy co do kwoty przychodu uzyskanego z transakcji sprzedaży, nie ma wpływu na ustalenie wartości początkowej środka trwałego u nabywcy.

Tak więc w sytuacji, gdy organ podatkowy określi mężowi Wnioskodawczyni wartość przychodu z przedmiotowych transakcji na poziomie innym niż wynikająca z faktycznego przebiegu transakcji (faktur), to wartością początkową nabytych środków trwałych będzie wartość ustalona w oparciu o regulację art. 22g ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego nie ma podstaw do korygowania dokonanych odpisów amortyzacyjnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.