INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej, przedstawione we wniosku z dnia 30 grudnia 2008r. (data wpływu 8 stycznia 2009r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentowania wzajemnych rozliczeń za pomocą not księgowych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 stycznia 2009r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentowania wzajemnych rozliczeń za pomocą not księgowych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W dn. 27.11.2007r. podpisano umowę pomiędzy Stowarzyszeniem a Spółką Akcyjną o przekazaniu ogółu praw i obowiązków majątkowych i niemajątkowych sekcji piłki nożnej. Na mocy w/w umowy Spółka przejęła przekazany jej ogół praw i zobowiązała się do przystąpienia w miejsce Stowarzyszenia do ligi zawodowej piłki nożnej mężczyzn z dniem 31.12.2006r. Stowarzyszenie, w dniu zawarcia w/w umowy było stroną umów o sponsorowanie i reklamę publiczną, których obowiązywanie wykraczało poza dzień 31.12.2006r. Jedną z umów, które przejęła Spółka była „Umowa o prowadzenie ligi zawodowej” zawarta 22.12.2006r. pomiędzy Stowarzyszeniem a Spółką Akcyjną B (podmiotem zarządzającym rozgrywkami Ligi). Zgodnie z zawartą umową Spółka Akcyjna B nabyła od Stowarzyszenia licencję na wykorzystanie Praw Medialnych. Spółka Akcyjna B nabywała prawa wynikające z licencji na wykorzystanie Praw Medialnych każdorazowo w odpowiedniej części, z chwilą dokonania płatności wynagrodzenia na rzecz Stowarzyszenia. Wynagrodzenie z tytułu sprzedaży praw medialnych ustalono następująco: część podstawowa wynagrodzenia w sezonie 2006/2007 - płatna w dwóch równych ratach: do 15 sierpnia oraz do 15 października, na podstawie faktur VAT wystawionych przez Stowarzyszenie, na 30 dni przed terminem płatności; część uzależniona od osiągniętego miejsca w rozgrywkach na koniec sezonu - płatna w terminie 7 dni od daty zakończenia rozgrywek na podstawie faktury VAT - nie później niż na 5 dni przed terminem płatności; część wynagrodzenia uzależniona od liczby bezpośrednich transmisji telewizyjnych - płatna w III ratach.

Na dzień 01.01.2007r. stan faktyczny wyglądał następująco:

1. Spółka Akcyjna przejął drużynę piłkarską oraz ogół praw,
2. do momentu przejęcia wynagrodzenie podstawowe wynikające ze sprzedaży licencji na wykorzystanie Praw Medialnych otrzymało w całości Stowarzyszenie, które prowadziło drużynę w I rundzie sezonu 2006/2007, a które zgodnie z postanowieniami umowy wystawiło dokumentujące ten fakt faktury VAT,
3. w momencie przejęcia do zapłaty pozostało wynagrodzenie uzależnione od osiągniętego miejsca w rozgrywkach za sezon 2006/2007 (faktura VAT została wystawiona przez Spółkę Akcyjną).
   
   

Pozostała część wynagrodzenia była fakturowana oraz wypłacana na bieżąco i nie stanowiła przedmiotu sporu między stronami.

W dn. 30.09.2008r. podpisano porozumienie pomiędzy Spółką Akcyjną a Stowarzyszeniem, na mocy którego strony dokonały ostatecznego rozliczenia wynagrodzenia z tytułu sprzedaży praw medialnych za sezon 2006/2007. Strony uzgodniły, iż wynagrodzenie podstawowe oraz wynagrodzenie uzależnione od osiągniętego miejsca w rozgrywkach zostanie podzielone pomiędzy podmioty w równych częściach, ponieważ każda ze stron prowadziła drużynę piłki nożnej mężczyzn przez całą rundę sezonu 2006/2007. Wynagrodzenie dotyczyło zaś całego sezonu 2006/2007.

Strony dokonały pomiędzy sobą stosownych rozliczeń dokumentując ten fakt wzajemnym wystawieniem not księgowych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Strony miały prawo w opisanym stanie faktycznym, udokumentować wzajemne rozliczenia notami księgowymi...

Zdaniem Wnioskodawcy, strony miały prawo udokumentować wzajemne rozliczenia z tytułu sprzedaży licencji do Praw Medialnych notami księgowymi.

Strony w sezonie 2006/2007 prowadziły wspólne przedsięwzięcie - drużynę piłkarską mężczyzn w rozgrywkach pierwszoligowych - każda jedną rundę. W tym czasie Strony ponosiły koszty związane z prowadzeniem w/w drużyny. Zatem zasadnym jest, aby wynagrodzenie uzyskane z tyt. sprzedaży licencji na Prawa Medialne za sezon 2006/2007, nierozerwalnie związane z prowadzeniem drużyny piłkarskiej, zostało podzielone pomiędzy Strony w równych częściach (po 50%).

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 19 ust. 13 pkt. 9 Ustawy o VAT, obowiązek podatkowy z tyt. sprzedaży praw i udzielenia licencji powstaje w momencie otrzymania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż z upływem terminu płatności określonego w umowie lub na fakturze. W opisanym stanie faktycznym obowiązek podatkowy z tyt. podstawowej części wynagrodzenia za sprzedaż licencji do Praw Medialnych powstał 15 sierpnia i 15 października, zatem podatnikiem podatku od towarów i usług było Stowarzyszenie. Obowiązek podatkowy z tyt. wynagrodzenia uzależnionego od uzyskanego miejsca w rozgrywkach powstał, kiedy podatnikiem VAT z tego tytułu była Spółka Akcyjna. Spółka wystawiła fakturę VAT i odprowadziła należny podatek. Natomiast samo rozliczenie między stronami z tytułu udziału we wspólnym przedsięwzięciu nie podlega opodatkowaniu VAT, ponieważ nie mieści się w definicji dostawy towarów i świadczenia usług.

W związku z powyższym Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż właściwym rozwiązaniem na udokumentowanie wzajemnych rozliczeń jest wystawienie not księgowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zmianami), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Zakres tych czynności został zdefiniowany w art. 7 i art. 8 cyt. ustawy. Jak stanowi art. 7 ust. 1 cyt. ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Natomiast w myśl art. 8 ust. 1 cyt. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Na podstawie art. 8 ust. 3 cyt. ustawy usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystyki, o których mowa w art. 119.

Należy wyjaśnić, iż pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). W powołanym wyżej przepisie przyjęto generalną zasadę, że usługami są wszelkie odpłatne świadczenia, niebędące dostawą towarów. Stąd też stwierdzić należy, iż definicja „świadczenia usług” ma charakter dopełniający definicję „dostawy towarów” i jest wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług, transakcji wykonywanych przez podatników w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Określeniem „usługi” w przepisach ustawy o VAT objęto obszerny krąg czynności, obejmujący swym zakresem zarówno czynności określone przez stosowne klasyfikacje statystyczne, jak i cały szereg innych świadczeń, które nie są ujęte w tych klasyfikacjach. Świadczenie usług może mieć charakter czynny lub bierny, dlatego też świadczenie usług może polegać na zobowiązaniu do powstrzymania się od dokonania czynności lub na tolerowaniu czynności lub sytuacji. Zauważyć jednak należy, iż usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym. W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie. Odpłatnością jest świadczenie kontrahenta wyrażone w kwocie pieniężnej lub w formie innego świadczenia.

Ze stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę wynika, iż Spółka z dniem 26.12.2006r. przejęła ogół praw i obowiązków majątkowych i niemajątkowych sekcji piłki nożnej i zobowiązała się do przystąpienia do ligi zawodowej piłki nożnej mężczyzn w miejsce Stowarzyszenia, z którym podpisała stosowne porozumienie. Jedną z umów, które przejęła Spółka była „Umowa o prowadzenie ligi zawodowej” zawarta 22.12.2006r. pomiędzy Stowarzyszeniem a Spółką Akcyjną B, zgodnie z którą Spółka Akcyjna B nabyła od Stowarzyszenia licencję na wykorzystanie Praw Medialnych. Z uwagi na fakt, iż część wynagrodzenia z tytułu sprzedaży Praw Medialnych otrzymało Stowarzyszenie, a część Spółka, w dn. 30.09.2008r. podpisano porozumienie pomiędzy Spółką Akcyjną a Stowarzyszeniem, na mocy którego strony dokonały ostatecznego rozliczenia wynagrodzenia z tytułu sprzedaży praw medialnych za sezon 2006/2007. Strony uzgodniły, iż wynagrodzenie podstawowe oraz wynagrodzenie uzależnione od osiągniętego miejsca w rozgrywkach zostanie podzielone pomiędzy podmioty w równych częściach, ponieważ każda ze stron prowadziła drużynę piłki nożnej mężczyzn przez całą rundę sezonu 2006/2007. Wynagrodzenie dotyczyło zaś całego sezonu 2006/2007. Strony dokonały pomiędzy sobą stosownych rozliczeń dokumentując ten fakt wzajemnym wystawieniem not księgowych.

Odwołując się do uregulowań dotyczących świadczenia usług należy ponownie podkreślić, iż czynność należy uznać za świadczenie usługi podlegającej opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie. Ponadto należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7 cyt. ustawy.

Z uwagi na powyższe stwierdzić należy, iż zobowiązanie Stowarzyszenia do przeniesienia na rzecz Spółki części wynagrodzenia związanego z opłatą podstawową wynikającą ze sprzedaży Spółce Akcyjnej B licencji na wykorzystanie Praw Medialnych oraz zobowiązanie Spółki do przeniesienia na rzecz Stowarzyszenia części wynagrodzenia z tytułu sprzedaży Praw medialnych, którego wysokość uzależniona jest od miejsca zajętego w rozgrywkach nie dotyczy świadczenia mającego charakter usługi lecz jest świadczeniem pieniężnym mającym postać podziału wynagrodzenia z tytułu sprzedaży zarówno przez Stowarzyszenie, jak i Wnioskodawcę Praw Medialnych na rzecz Spółki Akcyjnej B. Pomiędzy Stowarzyszeniem a Wnioskodawcą nie istnieją świadczenia wzajemne, gdyż ani Stowarzyszenie, ani Spółka w zamian za wypłaconą kwotę stanowiącą część wynagrodzenia z tytułu sprzedaży Praw Medialnych nie wykonują dla siebie żadnych świadczeń; nie ma więc również bezpośredniego beneficjenta czynności. Natomiast opodatkowaniu podlegają tylko te czynności, które przyczyniają się bezpośrednio do uzyskania korzyści przez wypłacającego. Wnioskodawca nie otrzymuje żadnych korzyści od Stowarzyszenia, a Stowarzyszenie nie otrzymuje żadnych korzyści od Spółki dokonując przeniesienia przedmiotowych części wynagrodzenia.

W stanie faktycznym wskazanym w niniejszym wniosku Spółka i Stowarzyszenia nie świadczą sobie wzajemnie żadnych usług. Strony łączy jedynie porozumienie, dotyczące podziału wynagrodzenia związanego ze sprzedażą licencji na wykorzystanie Praw Medialnych.

Zatem w świetle wskazanych uwarunkowań, w których można mówić o świadczeniu usług, w przedstawionym stanie faktycznym należy stwierdzić, iż wzajemne przeniesienie części wynagrodzenia związanego ze sprzedażą Praw Medialnych nie będzie świadczeniem usługi w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, gdyż Spółka i Stowarzyszenie nie wykonują dla siebie żadnych świadczeń wzajemnych. W związku z tym, iż przedmiotowa czynność nie stanowi czynności podlegającej opodatkowaniu, która byłaby wskazana w art. 5 ust. 1 cyt. ustawy, to nie należy jej dokumentować fakturą VAT. Jak bowiem wynika z art. 106 ust. 1 i art. 2 pkt 22 cyt. ustawy, faktura stwierdza w szczególności m.in. dokonanie sprzedaży, czyli dokumentuje odpłatną dostawę towarów oraz odpłatne świadczenie usług.

W związku z tym, czynność podziału pomiędzy Stronami wynagrodzenia z tytułu sprzedaży Praw Medialnych nie stanowi przedmiotu opodatkowania i może być dokumentowana za pomocą noty księgowej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie, ul. M.C. Skłodowskiej 40, 20-029 Lublin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.