INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 05 stycznia 2009 r. (data wpływu 07 stycznia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie korekty zeznań podatkowych – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 07 stycznia 2009 r. został złożony ww. wniosek – uzupełniony pismem z dnia 10 marca 2009 r. (data wpływu 10.03.2009 r.) – o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie korekty zeznań podatkowych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

02.10.2007 r.

• umowa o wykonanie prac budowlanych przez Wnioskodawcę,
• rozwiązanie umowy przez Zamawiającego,
• wystawienie faktury nr (…) na kwotę 700.765,13 zł za wykonane (w przekonaniu Spółki) prace.

24.09.2008 r.

• zwrot oryginału i kopii faktury nr (…) na kwotę 700.765,13 zł przez Zamawiającego,
• Wnioskodawca występuje do sądu o zasądzenie kwoty z ww. faktury, sąd oddala powództwo.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych.

Czy w związku z zaksięgowaniem wystawionej faktury przez Wnioskodawcę i rozliczeniem podatkowym tej faktury oraz w związku z jej niezaksięgowaniem i zwrotem przez nabywcę i oddaleniem powództwa o zapłatę z tej faktury, można dokonać korekty zeznań podatkowych w związku z korektą faktury...

Zdaniem Wnioskodawcy, wobec niezaksięgowania faktury przez nabywcę, jej zwrotu w oryginale i kopii oraz oddaleniem powództwa o zapłatę należności ujętych w treści tej faktury należy dokonać korekty faktury nr (…) w następujący sposób:

Przed korektą: kwota netto: 574.397,65 zł
              VAT: 126.367,48 zł
              kwota brutto: 700.765,13 zł
Po korekcie: kwota netto: 0,00 zł
              VAT: 0,00 zł
              kwota brutto: 0,00 zł

oraz dokonać korekty rozliczeń podatkowych za okres w którym ujęta została ta faktura.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Przepisy ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze. zm.) dopuszczają możliwość złożenia korekty zeznania rocznego.

Wynika to z treści art. 81 § 1 ww. ustawy zgodnie, z którym jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację.

Jednocześnie należy nadmienić, że stosownie do brzmienia art. 81 § 2 cyt. ustawy skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji wraz z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty.

W myśl art. 3 pkt 5 ustawy Ordynacja podatkowa, ilekroć w ustawie jest mowa o deklaracjach - rozumie się przez to również zeznania, wykazy oraz informacje, do których składania obowiązani są, na podstawie przepisów prawa podatkowego, podatnicy, płatnicy i inkasenci.

Zgodnie z art. 70 § 1 ww. ustawy, zobowiązanie podatkowe przedawnia się z upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku.

Korekta zeznania jest możliwa tylko wtedy, jeśli zobowiązanie podatkowe nie uległo przedawnieniu (zobowiązanie przedawnia się – co do zasady – z upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku).

Stosownie do zapisu zawartego w art. 81b § 1 pkt 1 ww. ustawy uprawnienie do skorygowania deklaracji ulega zawieszeniu na czas trwania postępowania podatkowego lub kontroli podatkowej – w zakresie objętym tym postępowaniem lub kontrolą.

Natomiast zgodnie z treścią art. 81b § 1 pkt 2 cyt. ustawy uprawnienie do skorygowania deklaracji przysługuje nadal po zakończeniu:

1. kontroli podatkowej,
2. postępowania podatkowego - w zakresie nieobjętym decyzją określającą wysokość zobowiązania podatkowego.

Jak wynika z treści art. 75 § 1 ww. ustawy, jeżeli podatnik kwestionuje zasadność pobrania przez płatnika podatku albo wysokość pobranego podatku, może złożyć wniosek o stwierdzenie nadpłaty podatku.

Stosownie do art. 75 § 2 pkt 1 lit. a ww. ustawy, uprawnienie określone w § 1 przysługuje również podatnikom, których zobowiązanie podatkowe powstaje w sposób przewidziany w art. 21 § 1 pkt 1, jeżeli w zeznaniach (deklaracjach), o których mowa w art. 73 § 2, wykazali zobowiązanie podatkowe nienależne lub w wysokości większej od należnej i wpłacili zadeklarowany podatek albo wykazali nadpłatę w wysokości mniejszej od należnej.

Zgodnie z przepisem art. 75 § 3 cyt. ustawy, między innymi w przypadku, o którym mowa w § 2 pkt 1 lit. a) podatnik, płatnik lub inkasent równocześnie z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty są obowiązani złożyć skorygowane zeznanie (deklarację).

Korekta deklaracji ma na celu poprawienie błędu, który został popełniony przy poprzednim jej sporządzeniu i może dotyczyć każdej jej pozycji – o ile odrębne przepisy nie stanowią inaczej. Skorygowanie deklaracji polega więc na ponownym – poprawnym już – wypełnieniu jej formularza z zaznaczeniem, iż w tym przypadku mamy do czynienia z korektą uprzednio złożonej deklaracji, z wynikającym z przepisu prawa obowiązkiem dołączenia pisemnego uzasadnienia przyczyn korekty. Dodatkowo należy pamiętać, iż w przypadku, gdy w złożonym pierwotnie zeznaniu podatkowym, podatnik wykazał zobowiązanie podatkowe nienależne lub w wysokości większej od należnej i wpłacił zadeklarowany podatek albo wykazał nadpłatę w wysokości mniejszej od należnej, korektę składa się wraz z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty (w którym to wniosku winna być określona kwota nadpłaty).

Z opisanego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca zawarł umowę o wykonanie prac budowlanych. Zamawiający rozwiązał zawartą umowę. Spółka wystawiła fakturę VAT za wykonane, w jego przekonaniu, prace. Zamawiający dokonał zwrotu oryginału i kopii ww. faktury. Tym samym, zarówno oryginał faktury, jak i kopia są w posiadaniu Wnioskodawcy. Spółka wystąpiła do Sądu o zasądzenie kwoty wynikającej z ww. faktury, jednakże Sąd oddalił powództwo.

W interpretacji indywidualnej nr ILPP2/443-15/09-2/MN z dnia 30 marca 2009 r. w zakresie podatku od towarów i usług, tut. Organ stwierdził, iż Wnioskodawca może w drodze wyjątku anulować niesłusznie wystawioną fakturę, pod warunkiem, iż nie doszło do faktycznego wykonania usług będących przedmiotem zawartej umowy oraz że przedmiotowa faktura nie została wprowadzona do obrotu prawnego – dokonano zwrotu oryginału i kopii faktury oraz nie uwzględniono jej w ewidencjach kontrahenta.

Natomiast, jeżeli faktura została wprowadzona do obiegu prawnego, dokumentuje faktycznie dokonane czynności, jednakże po jej wystawieniu miał miejsce jeden z przypadków wskazanych w § 13 i § 14 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wstawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie maja zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337) – należy wystawić fakturę korygującą.

A zatem, o ile wystąpiły okoliczności do anulowania lub korekty faktury wystawionej przez Wnioskodawcę, można uznać, że zgodnie z art. 12 w zw. z art. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) nie powstał przychód podlegający opodatkowaniu.

Biorąc powyższe pod uwagę, stwierdza się, iż stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.