INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60, ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 roku w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 28 listopada 2008 r. (data wpływu 12 grudnia 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kwalifikacji do kosztów działalności strefowej otrzymanych usług obcych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 grudnia 2008 r. złożono ww. wniosek, uzupełniony pisemnie w dniu 18 lutego 2009 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kwalifikacji do kosztów działalności strefowej otrzymanych usług obcych.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest spółką akcyjną, która od miesiąca września 2005 r. prowadzi działalność gospodarczą na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej, na podstawie zezwolenia z dnia 11 października 2004 r. na prowadzenie działalności produkcyjnej, handlowej i usługowej w zakresie wyrobów wytworzonych na terenie strefy i usług wykonanych na jej terenie, określonych w pozycjach PKWiU Głównego Urzędu Statystycznego:

1. sekcja D, podsekcja DK, dział 29, grupa 29.3, klasa 29.31 – ciągniki rolnicze,
2. sekcja D, podsekcja DK, dział 29, grupa 29.3, klasa 29.32 – maszyny dla rolnictwa i leśnictwa pozostałe,
3. sekcja D, podsekcja DM, dział 34, grupa 34.1, klasa 34.10 – pojazdy samochodowe,
4. sekcja D, podsekcja DM, dział 34, grupa 34.2, klasa 34.20 – nadwozia do pojazdów samochodowych, przyczepy i naczepy,
5. sekcja D, podsekcja DM, dział 34, grupa 34.2, klasa 34.30 – części i akcesoria do pojazdów samochodowych i ich silników.

Na terenie strefy Wnioskodawca produkuje, sprzedaje i wykonuje usługi na ww. produktach.

W związku z brakiem odpowiednich fachowców w Polsce Spółka rozpoczęła ich poszukiwanie za granicą. W czerwcu 2008 r. zawarła na okres 12 miesięcy (z możliwością przedłużenia na dłuższy okres) umowę z „S.” sp. z o.o. z siedzibą w R. (dalej: Wykonawca) o świadczenie usług w zakresie poszukiwania i doboru przedsiębiorców w celu wykonania przez nich usługi eksportowej. Wykonawca zobowiązał się na zlecenie Wnioskodawcy do świadczenia usługi polegającej na wyszukaniu przedsiębiorcy zagranicznego dysponującego wykwalifikowanymi specjalistami z Indii na stanowiska lakiernika, elektryka i spawacza, w celu wykonania usługi eksportowej. Ponadto Wykonawca zobowiązał się do doprowadzenia do podpisania umowy między Wnioskodawcą a przedsiębiorcą zagranicznym o świadczenie usługi eksportowej, przygotowania i złożenia we właściwych urzędach wymaganych dokumentów w celu uzyskania wizy, pozwolenia na pracę i pobyt w Polsce, zezwolenia na zameldowanie tymczasowe oraz pokrycia różnych kosztów z tym związanych. Z kolei Wnioskodawca zobowiązał się do zorganizowania robót w ramach usługi eksportowej (zgodnie z przepisami i normami bhp), wyposażenia stanowisk w niezbędny sprzęt, narzędzia i materiały, pokrycia kosztów zatrudnienia pracownika mówiącego w języku angielskim, pokrycia kosztów zakwaterowania specjalistów, transportu z miejsca przylotu/przejazdu do siedziby Spółki oraz innej pomocy, jak również pokrycia kosztów szkolenia bhp, kosztów całodziennego pełnego wyżywienia, wykupienia pakietu ubezpieczenia medycznego, OC, NNW, kosztów leczenia, kosztów związanych z wypadkiem śmiertelnym podczas wykonywania usługi eksportowej, terminowego dostarczania Spółce ewidencji roboczo-godzin. W przypadku braku zleceń ustalono, że wynagrodzenie będzie należne za cały miesiąc, jednak nie mniej niż 700 USD plus VAT.

W dniu 27 lipca 2008 r. Wnioskodawca zawarł umowę o świadczenie usługi eksportowej z firmą z Indii (dalej: firma indyjska), reprezentowaną przez Wykonawcę na podstawie udzielonego jej pełnomocnictwa. Firma indyjska zobowiązała się do świadczenia na rzecz Wnioskodawcy usługi eksportowej związanej z projektem przemysłowym, polegającej na wykonaniu robót spawalniczych, lakierniczych i elektrycznych „przekazując” swoich pracowników z Indii. Firma indyjska upoważniła Wykonawcę do odbioru wynagrodzenia za świadczone usługi. Od dnia 20 listopada 2008 r. specjaliści z Indii wykonują usługi spawalnicze, lakiernicze, elektryczne w zakresie wyrobów wytwarzanych na terenie strefy. W związku z realizacją ww. umowy Wnioskodawca dokonał lub dokona zakupów, otrzymując z tego tytułu faktury VAT lub rachunki dokumentujące:

• zakwaterowanie specjalistów z Indii – rachunek za wynajem domu od osoby fizycznej,

• zakup sprzętów, narzędzi i materiałów do wyposażenia stanowisk lakierników, elektryków oraz spawaczy, które nie są przyjęte na stan środków trwałych ze względu na niską cenę – faktury z podatkiem od towarów i usług od firm będących podatnikami tego podatku,

• zakup ubrań roboczych – faktury z podatkiem od towarów i usług od firm będących podatnikami tego podatku,

• koszty wyżywienia – faktury z podatkiem od towarów i usług od firm będących podatnikami tego podatku,

• koszty polis OC, NNW,

• koszt polisy ubezpieczeniowej dotyczącej kosztów leczenia,

• szkolenie bhp przeprowadził pracownik Spółki, posiadający uprawnienia,

• zakup paliwa – Wnioskodawca własnym autobusem dowozi specjalistów z miejsca zamieszkania do siedziby firmy,

• korzystanie w ramach leasingu operacyjnego z narzędzi służących wyposażeniu stanowisk dla specjalistów z Indii.

Wszystkie wyżej wymienione zakupy są zakupami Wnioskodawcy, służącymi realizacji usług wykonywanych przez pracowników z Indii, którzy na podstawie zawartej w dniu 27 lipca 2008 r. umowy świadczą na jego rzecz usługi, przy czym Spółka zobowiązała się do pokrycia kosztów z nimi związanych.

W związku z tym Wnioskodawca zadał pytanie – w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych:

Czy w świetle przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (art. 15 ust. 1) ponoszone koszty może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów z działalności prowadzonej na terenie SSE na podstawie zezwolenia, zgodnie z zawartą umową z firmą indyjską...

Przedmiot niniejszej interpretacji indywidualnej stanowi odpowiedź w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych. Zagadnienie dotyczące podatku od towarów i usług będzie przedmiotem odrębnego rozstrzygnięcia.

Zdaniem Wnioskodawcy, może on zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydatki, które poniosła lub poniesie, bowiem mają bezpośredni i pośredni związek z uzyskaniem przychodu. Ponoszone wydatki na rzecz specjalistów z Indii mają bezpośredni związek z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą oraz wpływają na powstanie, zwiększenie i wielkość osiągniętego przychodu z działalności prowadzonej na terenie SSE na podstawie wydanego zezwolenia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2000 r., Nr 54, poz. 654, ze zm.) – dalej: ustawa – wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. Nr 123, poz. 600 ze zm.), przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Z kolei stosownie do brzmienia art. 17 ust. 4 powołanej ustawy, zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 34, przysługuje podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy.

Przystępując do analizy ww. przepisów zauważyć należy, iż w orzecznictwie zarówno Sądu Najwyższego, jak i Naczelnego Sądu Administracyjnego, a także w piśmiennictwie ukształtowany jest pogląd, w myśl którego przepisy prawa podatkowego należy wykładać ściśle i zgodnie z ich literalnym brzmieniem, a jedynie w sytuacjach wątpliwych, gdy językowa wykładnia nie doprowadza do ustalenia jednoznacznej treści normy prawnej, należy skorzystać z innych metod wykładni w taki sposób, by wyinterpretowana norma spójna była z innymi normami skorelowanymi, jak również by jednocześnie w pełni odzwierciedlała intencje racjonalnego ustawodawcy. Stanowisko to ma swoje oparcie przede wszystkim w założeniu, że źródłem wiedzy, zarówno dla podatnika, jak i organów stosujących prawo, jest i zawsze będzie tylko językowe znaczenie norm prawnych, albowiem przekaz językowy rozumiany jako możliwy sens słów jest powszechną metodą komunikowania się ustawodawcy z podatnikiem i organami stosującymi prawo.

Biorąc powyższe pod uwagę należy wskazać, iż zwolnienie od podatku przysługuje wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z prowadzonej na terenie strefy działalności gospodarczej, określonej w zezwoleniu. Jeżeli dany rodzaj (przedmiot) działalności gospodarczej nie jest wymieniony w zezwoleniu, to dochód z takiej działalności nie podlega zwolnieniu. Podobnie w przypadku gdy dany rodzaj działalności jest prowadzony poza terenem strefy wówczas również działalność taka nie będzie podlegała zwolnieniu.

Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego, zawierając umowę z Wykonawcą Spółka zobowiązała się do pokrycia wymienionych we wniosku kosztów, które służą realizacji usług wykonywanych przez pracowników firmy indyjskiej, a tym samym wykonywaniu działalności przez samą Spółkę.

Powyższe wydatki, mając na uwadze normę art. 15 ust. 1 ustawy stanowiącego, iż kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1, stanowią koszt podatkowy pod warunkiem wykazania związku pomiędzy poniesieniem kosztu a uzyskaniem przychodu (zabezpieczeniem jego źródła).

Podstawowym bowiem kryterium kwalifikowania kosztów jest cel w jakim zostały one poniesione. W przypadku kosztów wskazanych we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej należy uznać, że dotyczą one przychodów osiąganych z działalności prowadzonej na terenie strefy, tym samym są kosztem uzyskania przychodów z działalności strefowej.

W ocenie tutejszego organu koszty ponoszone przez Spółkę z tytułu usług wykonywanych przez firmę indyjską na rzecz Spółki, mają związek z prowadzoną działalnością na terenie SSE. Trzeba jednakże mieć na uwadze okoliczność, iż koszty te mogą stanowić koszt uzyskania przychodów z działalności strefowej wyłącznie w zakresie działalności prowadzonej na terenie strefy, która została określona w indywidualnym zezwoleniu, oraz przy równoczesnym spełnieniu warunku wykonywania usług przez firmę indyjską na terenie strefy.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej, powoduje, iż interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270, ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.