INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (j. t. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 2 marca 2009 r. (data wpływu 5 marca 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego – uzupełnionym pismem z dnia 29 kwietnia 2009 r. (data wpływu 4 maja 2009 r.) – dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie obowiązku pobierania zryczałtowanego podatku dochodowego w związku z najmowaniem samochodu wraz z kierowcą – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 marca 2009 r. do tut. organu wpłynął wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego – uzupełniony pismem z dnia 29 kwietnia 2009 r. (data wpływu 4 maja 2009 r.) – dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie obowiązku pobierania zryczałtowanego podatku dochodowego w związku z najmowaniem samochodu wraz z kierowcą.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono zaistniały stan faktyczny.

Wnioskodawca na mocy umowy z Ministerstwem Rybołóstwa Rządu Republiki Angoli z dnia 23 lutego 2007 r. w przedmiocie udziału w założeniu i budowie Akademii w N., zawartej i finansowanej w ramach umowy pożyczki pomiędzy Rządem Rzeczypospolitej Polskiej i Rządem Republiki Angoli z dnia 1 marca 2006 r. w przedmiocie kredytu pomocowego na finansowanie projektów inwestycyjnych w edukacji rybackiej w Angoli, świadczy usługi i dostawy towarów na rzecz Rządu Republiki Angoli. W Angoli Wnioskodawca założył stałą placówkę - Biuro Budowy Akademii w N.

Do placówki tej delegował dwóch polskich pracowników, których zadaniem jest koordynowanie procesu budowy i współpracy Spółki, Akademii w G i innych polskich podmiotów uczestniczących w wykonywaniu przedmiotu umowy z właściwymi organami Republiki Angoli i wykonawcami prac. Ze względów ekonomicznych i bezpieczeństwa Wnioskodawca na potrzeby Biura Budowy najmuje od miejscowego (angolańskiego) przedsiębiorcy (typu rent a car) samochód z kierowcą. Jest to niezbędne dla prowadzenia Biura z uwagi na konieczność stałego kontaktu i podróżowania pomiędzy L. jako siedzibą Ministerstwa Republiki Angoli, N. jako miejscem prowadzenia prac budowlanych i innymi miejscowościami. Ponadto samochód z kierowcą jest niezbędny dla zapewnienia bezpieczeństwa delegowanym pracownikom. Pojazd jest wykorzystywany wyłącznie na terenie Angoli na potrzeby pracowników Biura Budowy. Miesięczny czynsz najmu pojazdu z kierowcą wynosi 13.500 USD (dolarów amerykańskich) plus koszt zużytego paliwa i jest płatny w tej walucie. Zapłata jest dokonywana przez Wnioskodawcę z rachunku bankowego w banku z siedzibą na terenie Republiki Angoli.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy koszty najmu samochodu z kierowcą na potrzeby placówki Wnioskodawcy w Angoli stanowią koszt uzyskania przychodu w całości w świetle przepisu art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych...
2. Czy koszty, o których mowa w pytaniu 1 stanowią koszt uzyskania przychodu pod warunkiem prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu, o której mowa w art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych...
3. Czy w świetle przepisu art. 21 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 3 ust. 2 w zw. z art. 26 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych Wnioskodawca jest zobowiązany do pobierania i odprowadzania zryczałtowanego podatku od przychodu rezydenta Republiki Angoli, jako wynajmującego pojazd z kierowcą...

Niniejsza interpretacja stanowi odpowiedź na pytanie trzecie w zakresie pytania pierwszego i drugiego sprawa zostanie rozpatrzona odrębnym pismem.

W odniesieniu do pytania trzeciego Spółka wskazała, iż nie jest zobowiązana do pobierania w charakterze płatnika zryczałtowanego podatku od wypłat należności za użytkowanie samochodu osobowego z kierowcą na rzecz wynajmującego rezydenta Republiki Angoli.

W myśl przepisu art. 3 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Również przepis art. 21 ust. 1 pkt 1 powołanej ustawy podkreśla, iż ma on zastosowanie jedynie do przychodów uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Wynajmujący pojazd z kierowcą posiada siedzibę na terenie Republiki Angoli i nie posiada żadnych związków gospodarczych z Rzeczypospolitą Polską, a więc niewątpliwie nie jest rezydentem Polski. Samochód z kierowcą wynajmowany od rezydenta Angoli jest wykorzystywany wyłącznie na terenie Angoli na potrzeby mieszczącej się tam placówki Wnioskodawcy. Wypłata należności następuje na terenie Angoli. Zapłata następuje bowiem z rachunku Wnioskodawcy w banku z siedzibą w Angoli, a odbiór zapłaty na rachunku bankowym wynajmującego również w Angoli. Należy przy tym mieć na uwadze, iż w myśl przepisu art. 454 § 1 Kodeksu cywilnego świadczenie pieniężne ma charakter długu oddawczego, a więc miejscem jego spełnienia jest siedziba wierzyciela. Ponadto w myśl przepisu art. 454 § 2 Kodeksu cywilnego w przypadku związku zobowiązania z przedsiębiorstwem dłużnika lub wierzyciela o miejscu spełnienia świadczenia rozstrzyga siedziba przedsiębiorstwa. W przypadku więc długu pieniężnego związanego z przedsiębiorstwem wierzyciela to siedziba przedsiębiorstwa wierzyciela jest miejscem spełnienia świadczenia.

Z uwagi więc na wypłatę należności (czynsz z kosztem paliwa) na rachunek bankowy przedsiębiorstwa wynajmującego w banku angolańskim, w dodatku z rachunku bankowego Wnioskodawcy w banku angolańskim, nie sposób przyjąć by wynajmujący - rezydent Angoli osiągał przychód na terenie Rzeczypospolitej Polskiej.

Należy mieć również na uwadze, iż należność z tytułu używania samochodu z kierowcą nie jest w żaden sposób związana z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Jak wyżej wskazano cały obrót pieniężny (zapłata) następuje na terytorium Republiki Angoli. Samochód jest używany wyłącznie na terytorium Angoli na potrzeby placówki Wnioskodawcy tam się znajdującej, wykonującej zadania związane z realizacją kontraktu na terenie Angoli. Niezależnie od powyższego należy mieć na uwadze, iż podatek u źródła zgodnie z przepisem art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych jest pobierany za użytkowanie środka transportu. W przedmiotowym przypadku przedmiotem umowy jest wynajem samochodu wraz z kierowcą. Świadczenie wynajmującego jest integralną całością, samochód nie jest wykorzystywany bez kierowcy. Stąd nie sposób wydzielić wartości czynszu i opłat za użytkowanie samochodu od opłaty za usługi kierowcy.

Ponadto w uzupełnieniu wniosku z dnia 29 kwietnia 2009 r. (data wpływu 4 maja 2009 r.) Spółka wskazała, iż rezydent Republiki Angoli będący osobą prawną działa w formie prawnej „Sociedade por quotas” (skrót - LDA), stanowiącej odpowiednik polskiej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (j. t. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na jej terytorium.

Zasada ograniczonego obowiązku podatkowego stanowi, że Polska, na terytorium której znajduje się źródło uzyskiwania przychodów, ma suwerenne prawo do opodatkowania podmiotów nie będących jej rezydentami podatkowymi w zakresie dochodów uzyskiwanych z takiego źródła. Podmioty podlegające ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce zobowiązane są do opodatkowania jedynie tych dochodów, których źródło położone jest na terytorium Polski i nie są w Polsce opodatkowane z tytułu dochodów, których źródło jest położone za granicą. Warunkiem posiadania w Polsce statusu podmiotu o ograniczonym obowiązku podatkowym jest brak na terytorium Polski zarówno siedziby, jak i faktycznego zarządu podatnika.

W kwestii oceny czy przychody zagranicznych osób prawnych powstały na terenie Rzeczypospolitej Polskiej tut. organ podatkowy zauważa, iż w świetle ww. artykułu decydujące znaczenie ma miejsce położenia źródła dochodów, nie zaś miejsce świadczenia usługi, wykonywania czynności lub miejsca dokonania wypłaty. Zatem jeśli świadczenia są wykonywane na rzecz polskiego podmiotu (polskiego rezydenta podatkowego) dochodzi wówczas do osiągania przez nierezydentów dochodów na terenie Polski.

Tym samym bez znaczenia w omawianej sprawie pozostaje fakt, dokonywania płatności poprzez bank znajdujący się poza terytorium Polski, gdyż tak jak wskazano zasadnicze znaczenie ma miejsce położenia źródła, w tym przypadku angolański przedsiębiorca będzie uzyskiwał dochód od Spółki będącej polskim rezydentem podatkowym, w konsekwencji należy przyjąć, iż źródło dochodów będzie położone na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, gdyż jego źródłem jest Spółka będąca polskim rezydentem podatkowym. Zauważyć należy, iż przeciwna interpretacja prowadziłaby do sytuacji, w której każda płatność realizowana poprzez instytucję finansową położoną poza obszarem Polski, nie podlegałaby opodatkowaniu w kraju, co de facto prowadziłoby do podważenia istoty uregulowań dotyczących ograniczonego obowiązku podatkowego, oraz znacznego ograniczenia ich stosowania.

Zgodnie z treścią art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy podlegający ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, uzyskujący na terytorium Polski przychody za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym w wysokości 20% od tych przychodów. Z uwagi na brak umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartej pomiędzy Rzeczpospolitą Polską i Republiką Angoli ww. przepis stosuje się wprost.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych osoby prawne i jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz będące przedsiębiorcami osoby fizyczne, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz w art. 22, są obowiązane, jako płatnicy, pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, w dniu dokonania wypłaty, zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat.

Reasumując należy stwierdzić, iż z uwagi na brak umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartej pomiędzy Rzeczypospolitą Polską i Republiką Angoli do opisanego we wniosku stanu faktycznego zastosowanie znajdzie jedynie ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych. Z uwagi na fakt, iż przedsiębiorca angolański będący osobą prawną uzyskuje dochody w związku z wykonywaną usługą najmu samochodu osobowego wraz z kierowcą od Spółki podlegającej nieograniczonemu obowiązkowi podatkowi w Polsce, Spółka będzie zobowiązana jako płatnik do poboru podatku, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej – powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 ustawa – Ordynacja podatkowa).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu; ul. Św. Jakuba 20; 87-100 Toruń.