INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 13 marca 2009 r. (data wpływu do tut. BKIP 18 marca 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów na Zakładowy Fundusz Świadczeń Socjalnych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 marca 2009 r. wpłynął do tut. BKIP ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów na Zakładowy Fundusz Świadczeń Socjalnych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

W Spółce obowiązuje Zakładowy Układ Zbiorowy Pracy (dalej "ZUZP"), w którego § 37 (dotyczącym Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych, dalej "ZFŚS") stwierdzone zostało m.in., że wysokość odpisu podstawowego na ZFŚS na jednego pracownika zatrudnionego w szczególnie uciążliwych warunkach pracy (określonych w Regulaminie Pracy Spółki w jego załączniku Nr 5) wynosi 75 % przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego, o którym mowa w § 37 ust. 3 ZUZP.

Wykaz stanowisk pracy, na których wykonywane są prace szczególnie uciążliwe, wobec których Spółka dokonuje 75% odpisów na ZFŚS, został określony w załączniku Nr 5 Regulaminu Pracy Spółki. Spółka zauważa także, że zapis o ww. wysokości odpisu na ZFŚS w odniesieniu do stanowisk pracy szczególnie uciążliwych zawarty został również w § 1 ust. 2 Regulaminu tworzenia i gospodarowania ZFŚŚ, obowiązującym w Spółce.

W dniu 15 stycznia 2009 r. weszła w życie nowelizacja ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (tekst jedn.: Dz. U. z 1996 r. Nr 70, poz. 335, z późn. zm.), która zmieniła m.in. dotychczasową treść art. 5 ust. 3 ww. aktu prawnego, w ten sposób, że wcześniejsze brzmienie tego przepisu, tj.:

"3. Wysokość odpisu podstawowego na jednego pracownika zatrudnionego w szczególnie uciążliwych warunkach pracy wynosi 50% przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego, o którym mowa w ust. 2."

zostało zastąpione następującą treścią:

"3. Wysokość odpisu podstawowego na jednego pracownika wykonującego prace w szczególnych warunkach lub prace o szczególnym charakterze - w rozumieniu przepisów o emeryturach pomostowych, wynosi 50 % przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego, o którym mowa w ust. 2."

A zatem powyższą nowelizacją ustawodawca dokonał zmiany uregulowania przypadku dokonywania odpisów na ZFŚS w wysokości 50%, albowiem aktualnie ma on miejsce w odniesieniu do pracowników wykonujących prace w szczególnych warunkach lub prace o szczególnym charakterze - w rozumieniu przepisów o emeryturach pomostowych (dotychczas zaś odpisy takie mogły być dokonywane w stosunku do pracownika zatrudnionego w szczególnie uciążliwych warunkach pracy, przy czym zaznaczenia wymaga, że za pracowników zatrudnionych w szczególnie uciążliwych warunkach pracy uważa się pracowników zatrudnionych na stanowiskach pracy określonych na podstawie rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, Dz. U. Nr 8, poz. 43, z późn. zm.).

Wykaz prac w szczególnych warunkach oraz prac o szczególnym charakterze został ustalony w załączniku nr 1 i nr 2 do ustawy z dnia 19 grudnia 2008 r. o emeryturach pomostowych (Dz. U. z 2008 Nr 237, poz. 1656). W tym miejscu Spółka podkreśla, że wykazy te nie pokrywają się z wykazem stanowisk pracy, na których wykonywane są prace szczególnie uciążliwe, obowiązującym w Spółce.

Zauważyć także należy, że wobec pracowników wykonujących prace w szczególnych warunkach lub prace o szczególnym charakterze ustawodawca przewidział odpisy na ZFŚS w wysokości 50%, zaś Spółka wobec pracowników zatrudnionych na stanowiskach pracy, na których wykonywane są prace szczególnie uciążliwe stosowała (zgodnie z ZUZP) odpisy na ten Fundusz w wysokości 75%. Podkreślić także trzeba, że w poprzednim brzmieniu art. 5 ust. 3 ustawy o ZFŚS odpis podstawowy dla pracowników zatrudnionych w szczególnie uciążliwych warunkach pracy wynosił 50% przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w przypadku dokonywania przez Spółkę w dalszym ciągu odpisów na ZFŚS w wysokości 75% wobec pracowników zatrudnionych na stanowiskach, na których wykonywane są prace szczególnie uciążliwe (w dotychczasowym rozumieniu, tj. w rozumieniu ZUZP) i wpłacania tych odpisów na rachunek ZFŚS, odpisy takie będą stanowiły dla Spółki koszt uzyskania przychodów w rozumieniu updop...

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku dokonywania w dalszym ciągu odpisów na ZFŚS w wysokości 75% wobec pracowników zatrudnionych na stanowiskach, na których wykonywane są prace szczególnie uciążliwe (w dotychczasowym rozumieniu, tj. w rozumieniu ZFŚS) i wpłacania tych odpisów na rachunek ZFŚS, odpisy takie będą stanowiły dla Spółki koszt uzyskania przychodów w rozumieniu updop.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 9 lit. b) ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. nr 54, poz. 654 ze zm. "nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów i wpłat na różnego rodzaju fundusze tworzone przez podatnika; kosztem uzyskania przychodów są jednak odpisy i zwiększenia, które w rozumieniu przepisów o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych obciążają koszty działalności pracodawcy, jeżeli środki pieniężne stanowiące równowartość tych odpisów i zwiększeń zostały wpłacone na rachunek Funduszu".

A zatem aby odpis na ZFŚS stanowił koszt uzyskania przychodów na gruncie updop, musi on:

1. obciążać koszty działalności pracodawcy;
2. zostać wpłacony na rachunek ZFŚS.
   
   

Z kolei w myśl art. 6 ust. 1 ustawy o ZFŚS "odpisy i zwiększenia, o których mowa w art. 3-5 i 6a, oraz kwoty wypłaconych świadczeń urlopowych, o których mowa w art. 3, obciążają koszty działalności pracodawcy". Skoro w powyższym art. 6 ust. 1 ustawy o ZFŚS znajduje się odesłanie do odpisów dokonywanych na podstawie m.in. art. 3-5, nie może być wątpliwości, że kosztami obciążającymi koszty pracodawcy są także odpisy realizowane zgodnie z art. 4 ust. 1 tej ustawy (tj. których wysokość została uregulowana w układzie zbiorowym pracy).

W tym miejscu Spółka wyjaśnia, że zgodnie z art. 4 ust. 1 ustawy o ZFŚS u pracodawców, o których mowa w art. 3 ust. 1 układ zbiorowy pracy może dowolnie kształtować wysokość odpisu na Fundusz; może również postanawiać, że Fundusz nie będzie tworzony.

Jak podkreśla się w doktrynie, "w art. 4 ustawy ustawodawca zezwolił, aby w układzie zbiorowym pracy lub w regulaminie wynagradzania pracodawca i przedstawicielstwo pracownicze ukształtowali dowolnie wysokość odpisu na fundusz albo uchylili obowiązek pracodawcy tworzenia funduszu lub wypłacania pracownikom świadczenia urlopowego" (Jacek Skoczyński, Prawo pracy, Warszawa 1997-2005 Wydawnictwo Prawnicze LexisNexis).

Dodaje się również, że w regulacji zawartej w art. 4 ustawy o ZFŚS określona została zasada, że układ zbiorowy pracy może dowolnie kształtować wysokość odpisu na fundusz lub wyłączyć ustawowy obowiązek tworzenia funduszu. Tak jak to już zostało wskazane, zezwolenia zamieszczone w art. 4 ustawy o ZFŚS odnoszą się do pracodawców, o których jest mowa w art. 3 ust. 1 tej ustawy. W art. 3 ust. 1 ww. aktu prawnego zostali wskazani pracodawcy obowiązani do utworzenia funduszu (są to wszyscy pracodawcy będący jednostkami organizacyjnymi sfery budżetowej oraz pracodawcy niebędący jednostkami organizacyjnymi sfery budżetowej, którzy zatrudniają co najmniej dwudziestu pracowników w przeliczeniu na pełne etaty). Pozwolenie na dowolne ukształtowanie w układzie zbiorowym pracy wysokości odpisu na ZFŚS oznacza, że w układzie zbiorowym pracy może zostać ustalona nie tylko wyższa, ale również niższa wysokość odpisu na fundusz niż przewiduje ustawa.

Mając na uwadze przedstawione powyżej argumenty Wnioskodawca wyraża stanowisko, że w przypadku dokonywania w dalszym ciągu przez Spółkę odpisów na ZFŚS w wysokości 75% wobec pracowników zatrudnionych na stanowiskach, na których wykonywane są prace szczególnie uciążliwe (w dotychczasowym rozumieniu, tj. w rozumieniu ZUZP) i wpłacania tych odpisów na rachunek ZFŚS, odpisy takie będą stanowiły dla Spółki koszt uzyskania przychodów w rozumieniu updop.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie ul. Rakowicka 10 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.