INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana (…), przedstawione we wniosku z dnia 26 marca 2009 r. (data wpływu: 30 marca 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej przepisów ustawy Ordynacja podatkowa w zakresie sposobu składania pełnomocnictw do organów podatkowych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 marca 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie przepisów ustawy Ordynacja podatkowa w zakresie sposobu składania pełnomocnictw do organów podatkowych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest doradcą podatkowym, wykonującym czynności doradztwa podatkowego w ramach spółki cywilnej. Do podstawowego zakresu wykonywanych czynności należą stałe usługi obsługi księgowo – podatkowej, realizowane na podstawie wieloletnich umów.

Do bieżącego zakresu działań określonych w umowie należy między innymi składanie:

• deklaracji podatkowych oraz korekt deklaracji podatkowych,

• wniosków o stwierdzenie nadpłaty wynikającej ze złożonej korekty deklaracji,

• wniosków o zaliczenie nadpłaty na poczet innego zobowiązania podatkowego,

• pism wyjaśniających,

• wniosków o wydanie zaświadczenia o niezaleganiu lub o wysokości dochodu,

• formularzy zgłoszeniowych, aktualizacyjnych NIP oraz

• udzielanie właściwym urzędom skarbowym informacji związanych z rozliczeniami podatkowymi podmiotu rozliczanego.
  
  

Podmioty zlecają spółce, w której działa Zainteresowany, prowadzenie praktycznie wszelkich spraw związanych z kontaktami z urzędami skarbowymi. Stąd też integralną częścią umowy jest pełnomocnictwo, w którym podatnik upoważnia osoby reprezentujące spółkę, wymienione z imienia i nazwiska, do wykonywania w jego imieniu grup czynności, które występują w trakcie bieżącej działalności gospodarczej podatnika.

Pełnomocnictwo to jest zawarte w formie pisemnej i niezwłocznie po rozpoczęciu współpracy z klientem (podatnikiem), składane do akt właściwego miejscowo urzędu skarbowego.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy w przypadku, gdy w momencie rozpoczęcia współpracy z klientem (podatnikiem) w zakresie rozliczeń księgowo - podatkowych, Zainteresowany złożył we właściwym miejscowo urzędzie skarbowym pełnomocnictwo określające szczegółowo grupy czynności do których jest upoważniony jako pełnomocnik, a następnie po dniu złożenia tego pełnomocnictwa wykonuje czynność polegającą na złożeniu w tym samym urzędzie skarbowym między innymi:
      - kolejnej deklaracji /AT lub rocznej PIT, bądź CIT,
      - wniosku o stwierdzenie nadpłaty wynikającej ze złożonej korekty deklaracji,
      - wniosku o zaliczenie nadpłaty w jednym rodzaju zobowiązania podatkowego na rzecz płatności innego zobowiązania podatkowego,
      - wniosku o niezaleganiu z podatkami,
      - formularza zgłoszeniowego lub aktualizacyjnego NIP,
      - innych tego typu pism i wnioskówpowinien za każdym razem składać, w tym samym urzędzie, jeszcze raz to samo pełnomocnictwo do każdej ze spraw...
2. Czy też jednorazowe złożenie pełnomocnictwa do akt urzędu, jest wystarczające do reprezentowania podatnika w ww. typach spraw i nie wymaga każdorazowego składania tego samego pełnomocnictwa w tym samym urzędzie...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 137 § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), pełnomocnik dołącza do akt oryginał lub poświadczony urzędowo odpis pełnomocnictwa. Jeżeli we właściwym miejscowo urzędzie skarbowym Zainteresowany złożył pełnomocnictwo o treści obejmującej szereg grup czynności wprost w nim wymienionych, powinien takie pełnomocnictwo złożyć tylko raz do akt danego urzędu skarbowego.

Zakres pełnomocnictwa podatnik określa w sposób samodzielny. Przepisy Kodeksu cywilnego i Ordynacji podatkowej nie wskazują, że pełnomocnictwo powinno obejmować tylko jedną czynność (czyli mieć charakter szczegółowy), może obejmować również dowolną ilość grup czynności lub być pełnomocnictwem ogólnym. Jednokrotne złożenie pełnomocnictwa do urzędu skarbowego, obejmującego kilkanaście grup czynności do których upoważnionych jest pełnomocnik, czyni zadość dyspozycji przepisu art. 137 § 3 ustawy Ordynacja podatkowa.

Urząd skarbowy posiada ewidencję podatników (w formie papierowej oraz elektronicznej), na podstawie której może w przypadku każdego zdarzenia związanego z reprezentowaniem danego podatnika przez pełnomocnika, ustalić czy w aktach urzędu znajduje się takie pełnomocnictwo.

Twierdzenie przez niektóre urzędy skarbowe, jakoby każdorazowa czynność realizowana przez pełnomocnika w tym samym urzędzie skarbowym wymagała po raz kolejny złożenia tego samego pełnomocnictwa, również w przypadku, gdy złożone wcześniej pełnomocnictwo obejmuje tą czynność, nie wynika z przepisów ustawy oraz stoi w sprzeczności z linią orzecznictwa. Jeżeliby uznać za prawidłową taką interpretację tego przepisu, oznaczałoby to konieczność składania pełnomocnictwa do każdej podpisanej przez pełnomocnika deklaracji VAT, każdej deklaracji rocznej PlT lub CIT, każdego wniosku o stwierdzenie nadpłaty, wniosku o niezaleganiu itp., co niewątpliwie nie było intencją racjonalnego ustawodawcy.

W dalszej konsekwencji prowadziłoby to do sytuacji, w której za każdą czynność ponownego złożenia tego samego pełnomocnictwa, w wielu często typowych i powtarzalnych sprawach realizowanych w tym samym urzędzie skarbowym, należałoby dokonywać opłaty skarbowej w wysokości 17 zł od każdego wymienionego w tym samym pełnomocnictwie reprezentanta, podczas, gdy opłata skarbowa np. za wydanie zaświadczenia o niezaleganiu wynosi 21 zł. Wydaje się, że intencją ustawodawcy nie było zwiększenie w sposób znaczący kosztów funkcjonowania podmiotów gospodarczych, w sytuacjach bieżących, powtarzalnych czynności wykonywanych przez stałych pełnomocników, doradców podatkowych, prowadzących stałą obsługę księgowo – podatkową.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Kwestie dotyczące działania strony przez pełnomocnika w zakresie: zobowiązania podatkowego, postępowania podatkowego, czynności sprawdzających, kontroli podatkowej, interpretacji przepisów prawa podatkowego, zostały uregulowane w odrębnych działach ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.).

Postępowanie podatkowe zostało unormowane w dziale IV ww. ustawy.

Zgodnie z art. 136 cyt. ustawy, strona może działać przez pełnomocnika chyba, że charakter czynności wymaga jej osobistego działania. Przepisy art. 137 § 2 i § 3 ww. wyżej ustawy określają formę, w jakiej powinno być udzielone pełnomocnictwo, stanowiąc, iż pełnomocnictwo powinno być udzielone na piśmie lub zgłoszone ustnie do protokołu, zaś pełnomocnik dołącza do akt oryginał lub urzędowo poświadczony odpis pełnomocnictwa. Adwokat, radca prawny lub doradca podatkowy może sam uwierzytelnić odpis udzielonego mu pełnomocnictwa.

Z powyższego wynika, iż każda strona, w tym osoba fizyczna, może działać w sprawie przez pełnomocnika. Jednakże dla wykazania, że pełnomocnik został dla strony ustanowiony, niezbędne jest złożenie do akt sprawy dokumentu stwierdzającego ustanowienie takiego pełnomocnika.

Istotne jest również wyjaśnienie pojęcia „akta”, które występuje w treści art. 137 § 3 ustawy Ordynacja podatkowa. Wg „Popularnego słownika języka polskiego PWN” (Warszawa 2003), akta to zbiór dokumentów urzędowych, prawnych, księgi urzędowe, prawne.

Natomiast zgodnie z definicją zawartą w „Słowniku wyrazów obcych” (PWN, Warszawa 1997) za akta uważa się zbiór dokumentów odnoszących się do jakiejś sprawy, a także zbiór zawierających je ksiąg.

W związku z powyższym za akta sprawy, uważa się dokumenty zebrane w toku konkretnego postępowania, opisane sygnaturą, kwalifikacją prawną itp., ponadto zakłada się je odrębnie dla każdej sprawy. Nie ulega zatem wątpliwości, że zgodnie z art. 137 § 3 Ordynacji podatkowej, pełnomocnik dołącza oryginał lub urzędowo poświadczony odpis pełnomocnictwa do akt konkretnej sprawy.

Obowiązek składania deklaracji podatkowych wynika z przepisów materialnego prawa podatkowego. Kwestia podpisywania deklaracji przez pełnomocnika została uregulowana w art. 80a § 1 - § 5 Ordynacji podatkowej, znowelizowanym ustawą z dnia 5 marca 2009 r. o zmianie ustawy – Ordynacja podatkowa oraz ustawy o opłacie skarbowej (Dz. U. Nr 57, poz. 466).

Zgodnie z ww. przepisem, jeżeli odrębne ustawy nie stanowią inaczej, deklaracja, w tym deklaracja składana za pomocą środków komunikacji elektronicznej, może być podpisana także przez pełnomocnika podatnika, płatnika lub inkasenta.

Pełnomocnictwo do podpisywania deklaracji oraz zawiadomienie o odwołaniu tego pełnomocnictwa składa się organowi podatkowemu właściwemu w sprawach podatku, którego dana deklaracja dotyczy.

Pełnomocnictwo do podpisywania deklaracji składanej za pomocą środków komunikacji elektronicznej oraz zawiadomienie o odwołaniu tego pełnomocnictwa podatnik, płatnik lub inkasent składa naczelnikowi urzędu skarbowego właściwemu w sprawach ewidencji podatników i płatników. Jeżeli przepisy prawa podatkowego wymagają podpisania deklaracji przez więcej niż jedną osobę, pełnomocnictwo do podpisania tej deklaracji jest skuteczne, jeżeli udzieliły go wszystkie osoby.

W kwestiach dotyczących pełnomocnictwa do podpisywania deklaracji stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące pełnomocnictwa w postępowaniu podatkowym.

Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, wzór pełnomocnictwa do podpisywania deklaracji składanej za pomocą środków komunikacji elektronicznej oraz wzór zawiadomienia o odwołaniu tego pełnomocnictwa, uwzględniając zakres pełnomocnictwa i dane identyfikujące podatnika, płatnika lub inkasenta oraz pełnomocnika.

Z powyższego wynika, iż w przypadku podpisywania deklaracji przez pełnomocnika, zastosowanie mają przepisy art. 136 oraz art. 137 Ordynacji podatkowej, a zatem ustanowienie pełnomocnika w sprawach dotyczących podpisywania deklaracji odbywa się w sposób analogiczny jak w postępowaniu podatkowym.

Jednakże pojęcie akt sprawy należy odnosić do postępowania podatkowego, gdzie takie akta są tworzone w trakcie prowadzonego postępowania. W przypadku składania deklaracji podatkowych zasadnym jest uznanie, iż czynność składania deklaracji podatkowych i korekt tych deklaracji jest czynnością uregulowaną w sposób odrębny od postępowania podatkowego. Tym samym zastosowanie art. 137 Ordynacji podatkowej ma miejsce w takim zakresie, w jakim odsyłają regulacje art. 80a § 1- § 4 Ordynacji podatkowej.

Przepisy art. 80a § 2 ww. ustawy stanowią, iż pełnomocnictwo do podpisywania deklaracji oraz zawiadomienie o odwołaniu tego pełnomocnictwa składa się organowi podatkowemu właściwemu w sprawach podatku, którego dana deklaracja dotyczy. Oznacza to, że wystarczy aby Wnioskodawca złożył raz, przed właściwym organem podatkowym, udzielone mu pełnomocnictwo do podpisywania deklaracji, by do czasu powiadomienia organu podatkowego o odwołaniu przedmiotowego pełnomocnictwa, skutecznie reprezentować swojego mocodawcę w zakresie podpisywania deklaracji.

Z sytuacji przedstawionej we wniosku wynika, że Wnioskodawca, jako doradca podatkowy działający w spółce cywilnej, w ramach wieloletnich umów zawartych z podatnikami wykonuje czynności związane z obsługą księgowo – podatkową, do której należy między innymi składanie:

• deklaracji podatkowych oraz korekt deklaracji podatkowych,

• wniosków o stwierdzenie nadpłaty wynikającej ze złożonej korekty deklaracji,

• wniosków o zaliczenie nadpłaty na poczet innego zobowiązania podatkowego,

• pism wyjaśniających,

• wniosków o wydanie zaświadczenia o niezaleganiu lub o wysokości dochodu,

• formularzy zgłoszeniowych, aktualizacyjnych NIP oraz

• udzielanie właściwym urzędom skarbowym informacji związanych z rozliczeniami podatkowymi podmiotu rozliczanego.
  
  

Podmioty zlecają spółce, w której działa Zainteresowany, prowadzenie wszelkich spraw w urzędach skarbowych. Niezwłocznie po rozpoczęciu współpracy z klientem (podatnikiem), do właściwego miejscowo urzędu skarbowego składane jest pełnomocnictwo zawarte w formie pisemnej, w którym podatnik upoważnia osoby reprezentujące spółkę, wymienione z imienia i nazwiska, do wykonywania w jego imieniu, grup czynności, które występują w trakcie bieżącej działalności gospodarczej podatnika.

W świetle powołanych wyżej regulacji prawnych oraz odnosząc się do zadanych pytań należy stwierdzić, że składanie deklaracji podatkowych, wniosków, podań i innych czynności podejmowanych przez pełnomocnika strony, o ile zakres tych czynności nie przekracza umocowania zawartego w pełnomocnictwie złożonym do akt danego urzędu skarbowego przy pierwszej czynności dokonanej przez pełnomocnika, nie rodzi obowiązku składania kolejnych pełnomocnictw. Zatem w takiej sytuacji jednorazowe złożenie pełnomocnictwa jest wystarczające do reprezentowania podatnika przed urzędem skarbowym.

Natomiast należy wskazać, iż w sytuacji złożenia wniosku, podania przez pełnomocnika strony inicjującego postępowanie podatkowe, czy kontrolne, konieczne jest każdorazowe złożenie do akt sprawy stosownego pełnomocnictwa.

Ponadto nadmienia się, że zgodnie z art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Wobec powyższego, udzielona interpretacja indywidualna jest wiążąca dla Wnioskodawcy, a nie dla Spółki.

Ponadto w sprawie będącej przedmiotem wniosku należy zwrócić uwagę, iż zgodnie z cyt. wyżej art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej Minister Finansów nie jest uprawniony do oceny prawnej załączników dołączonych przez Wnioskodawcę.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.