INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60, ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 roku w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 3 lutego 2009 r. (data wpływu 9 lutego 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie wysokości zwolnienia podatkowego z tytułu prowadzenia działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 lutego 2009 r. złożono ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie wysokości zwolnienia podatkowego z tytułu prowadzenia działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka uzyskała w dniu 27 stycznia 2006 r. zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej. Zezwolenie obowiązuje do dnia 15 listopada 20017 r. i dotyczy prowadzenia działalności gospodarczej na terenie Strefy, rozumianej jako działalność produkcyjna, handlowa i usługowa w zakresie wytworzonych wyrobów i świadczonych usług na terenie Strefy, określonych w Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług w sekcji D, podsekcji DI, dziale 26, grupie 26.8 – produkty mineralne niemetaliczne pozostałe.

W zezwoleniu, jako warunki prowadzenia działalności gospodarczej, ustalono utworzenie na terenie Strefy co najmniej 5 nowych miejsc pracy do dnia 31 grudnia 2007 r. i utrzymanie w Spółce zatrudnienia na poziomie co najmniej 59 pracowników od dnia 31 grudnia 2007 r. do dnia 31 grudnia 2012 r. oraz poniesienie wydatków inwestycyjnych, rozumianych zgodnie z § 6 rozporządzenia Rady Ministrów z 2004 roku w sprawie Specjalnej Strefy Ekonomicznej, o wartości przewyższającej kwotę 1 200 000 euro w terminie do dnia 31 grudnia 2007 r., a także przestrzeganie regulaminu specjalnej strefy ekonomicznej oraz innych regulacji prawnych dotyczących funkcjonowania Strefy.

Dotychczas Wnioskodawca na dzień 31 grudnia 2007 r. poniósł już wydatki inwestycyjne o wartości przewyższającej określoną w zezwoleniu kwotę 1 200 000 euro, tj. ponad 2 000 000 euro netto. Dodatkowo, po dniu 31 grudnia 2007 r. poniósł dalsze nakłady w kwocie netto ponad 400 000 euro. Spółka planuje ponadto ponoszenie dalszych wydatków inwestycyjnych w przyszłości. Zarówno poniesione dotychczas wydatki, jak i wydatki planowane, związane są ściśle z realizacją tego samego przedsięwzięcia gospodarczego, jakim jest prowadzenie działalności gospodarczej na terenie Strefy w zakresie i zgodnie z zezwoleniem.

W związku z powyższym Wnioskodawca zadał następujące pytania:

1. Czy z uwagi na poniesienie wydatków inwestycyjnych przewyższających kwotę określoną w zezwoleniu z dnia 27 stycznia 2006 r., wydatki o tę kwotę przewyższającą kwotę określoną w zezwoleniu powiększą maksymalną wysokość zwolnienia z opodatkowania, jaka mu przysługuje na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz art. 12 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych...
2. Czy w przypadku ponoszenia dalszych wydatków i nakładów inwestycyjnych ponad kwotę określoną w zezwoleniu, które będą ponoszone po dniu 31 grudnia 2007 r., wydatki ponad tę kwotę także powiększą maksymalną wysokość zwolnienia z opodatkowania, jaka mu przysługuje na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz art. 12 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych...

Zdaniem Wnioskodawcy, udzielone zezwolenie określa minimalny poziom nakładów inwestycyjnych, która to kwota stanowi konieczny warunek dla prowadzenia działalności w Strefie. W zezwoleniu określono jedynie minimalną kwotę wydatków, które należy ponieść, aby uzyskać możliwość zwolnień podatkowych w związku z prowadzeniem działalności gospodarczej na terenie Strefy. Wynika to wprost z brzmienia zezwolenia, tj. „poniesienie (…), o wartości przewyższającej kwotę 1 200 000 euro (…)”. Taki zapis oznacza, iż wysokość zwolnienia z opodatkowania należy obliczać w oparciu o rzeczywiście poniesione nakłady inwestycyjne, w tym także przewyższające minimalną wartość określoną w zezwoleniu.

Według art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych. Wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Na podstawie art. 16 ust. 2 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych, zezwolenie określa przedmiot działalności gospodarczej oraz warunki dotyczące w szczególności zatrudnienia przez przedsiębiorcę przy prowadzeniu działalności gospodarczej na terenie strefy, przez określony czas, określonej liczby pracowników oraz dokonania przez przedsiębiorcę inwestycji na terenie strefy o wartości przewyższającej określoną kwotę. Użycie przez ustawodawcę jedynie przykładowego wyliczenia elementów zezwolenia wskazuje, że możliwe jest wprowadzenie do zezwolenia dodatkowych warunków.

W przypadku Spółki zezwolenie nie wprowadza żadnych dodatkowych warunków poza obowiązkiem przestrzegania regulaminu strefy i innych przepisów prawa. Zezwolenie nie określa w szczególności maksymalnego poziomu dokonanych inwestycji. Zgodnie z art. 4 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych, wielkość pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom prowadzącym działalność gospodarczą na terenie strefy na podstawie zezwolenia oraz koszty inwestycji uwzględniane przy obliczaniu wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorców określa rozporządzenie w sprawie ustanowienia strefy.

Obowiązujące w niniejszym przypadku rozporządzenie Rady Ministrów z 2006 roku w sprawie Specjalnej Strefy Ekonomicznej w § 3 stanowi, że pomoc regionalna z tytułu:

1. kosztów nowej inwestycji, której wielkość jest liczona jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i kosztów inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą,
2. tworzenia nowych miejsc pracy, której wielkość liczona jest jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i dwuletnich kosztów pracy nowo zatrudnionych pracowników obejmujących koszty płacy brutto tych pracowników, powiększone o obowiązkowe składki na ubezpieczenia społeczne, ponoszone przez przedsiębiorcę od dnia zatrudnienia tych pracowników.

Jako nową inwestycję rozporządzenie w § 3 ust. 4 definiuje inwestycję w środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne, polegającą na utworzeniu nowego lub rozbudowie istniejącego przedsiębiorstwa, dywersyfikacji produkcji przedsiębiorstwa oraz wprowadzenie nowych dodatkowych produktów bądź na zasadniczej zmianie dotyczącej całościowego procesu produkcyjnego istniejącego przedsiębiorstwa, jak również nabycie przedsiębiorstwa, które jest w likwidacji albo zostałoby zlikwidowane, gdyby nie zostało nabyte.

Zgodnie z § 6 rozporządzenia, za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą uznawane są koszty inwestycji poniesione na terenie strefy w trakcie obowiązywania zezwolenia jeżeli są to koszty stanowiące cenę nabycia gruntów lub prawa ich użytkowania wieczystego, cenę nabycia albo koszt wytworzenia we własnym zakresie środków trwałych, koszt rozbudowy lub modernizacji istniejących środków trwałych, cenę nabycia wartości niematerialnych i prawnych związanych z transferem technologii przez nabycie praw patentowych, licencji, know-how lub nieopatentowanej wiedzy technicznej. Minimalny poziom nakładów inwestycyjnych określony w § 6 rozporządzenia został ustalony na 100 000 euro.

W ocenie Wnioskodawcy, jako wydatki inwestycyjne stanowiące podstawę do ustalenia wysokości zwolnienia od podatku będzie mógł traktować również wydatki inwestycyjne przekraczające kwotę 1 200 000 euro. Wynika to z faktu, iż ustawodawca nie określił maksymalnego pułapu zwolnienia od podatku dochodowego od osób prawnych. W związku z tym, fakt przekroczenia kwoty wydatków inwestycyjnych określonych w zezwoleniu nie będzie wykluczał dalszego uzyskiwania pomocy regionalnej i zwolnień.

Tylko nie poniesienie przez Spółkę wydatków w kwocie minimalnej określonej w zezwoleniu oznaczałoby, iż nie spełniłaby ona warunków zezwolenia, co wykluczałoby skorzystanie z pomocy publicznej. Natomiast poniesienie wydatków w kwocie wyższej od wskazanej w zezwoleniu, przy spełnieniu pozostałych warunków opisanych w zezwoleniu, i określonych w przepisach rozporządzenia, uprawnia do dalszego korzystania z tej pomocy do wysokości uwzględniającej zasady przyznawania przedsiębiorcom pomocy regionalnej. Dotyczy to również pozostałego czasu do końca okresu obowiązywania zezwolenia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Stosownie do przepisu art. 12 ustawy z dnia 20 października 1994 roku o specjalnych strefach ekonomicznych (t.j. Dz. U. z 2007r., Nr 42, poz. 274, ze zm.) – dalej: ustawa o SSE – dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy w ramach zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1, przez osoby prawne lub osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą są zwolnione od podatku dochodowego, odpowiednio na zasadach określonych w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych lub w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z kolei przepis art. 16 ust. 1 ustawy o SSE stanowi, iż podstawą do korzystania z pomocy publicznej, udzielanej zgodnie z ustawą, jest zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie danej strefy, uprawniające do korzystania z pomocy publicznej, zwane dalej „zezwoleniem”.

Zezwolenie określa m.in. przedmiot działalności gospodarczej oraz warunki dotyczące zatrudnienia przez przedsiębiorcę przy prowadzeniu działalności gospodarczej na terenie strefy przez określony czas określonej liczby pracowników, jak również dokonania przez przedsiębiorcę inwestycji na terenie strefy o wartości przewyższającej określoną kwotę – art. 16 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy o SSE.

W myśl art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2000r., Nr 54, poz. 654, ze zm.), wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (…), przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Pomocą publiczną udzielaną przedsiębiorcy prowadzącemu działalność gospodarczą na terenie specjalnej strefy ekonomicznej jest niezapłacony przez tego przedsiębiorcę podatek, obliczony od dochodu osiąganego wyłącznie z działalności prowadzonej na terenie strefy, na podstawie właściwego zezwolenia. Wielkość tego zwolnienia jest uzależniona od wysokości poniesionych przez przedsiębiorcę wydatków inwestycyjnych.

Jak stanowi § 3 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2008 roku w sprawie pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom działającym na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenach specjalnych stref ekonomicznych (Dz. U. Nr 232, poz. 1548), obowiązującego od dnia 30 grudnia 2008 r., pomoc publiczna udzielana przedsiębiorcy w formie zwolnień podatkowych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654, z późn. zm.) albo na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 63a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176, z późn. zm.) stanowi pomoc regionalną z tytułu:

1. kosztów nowej inwestycji, której wielkość jest liczona jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i kosztów inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą, określonych w § 6, lub
2. tworzenia nowych miejsc pracy, której wielkość jest liczona jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i dwuletnich kosztów pracy nowo zatrudnionych pracowników, obejmujących koszty płacy brutto tych pracowników, powiększone o składki obowiązkowe, takie jak składki na ubezpieczenie społeczne, ponoszone przez przedsiębiorcę od dnia zatrudnienia tych pracowników.

Pomoc przeznaczona na nowe inwestycje może być udzielana wraz z pomocą na tworzenie nowych miejsc pracy, pod warunkiem, że łącznie wielkość tych pomocy nie przekracza maksymalnej wielkości pomocy określonej w § 4, przy czym dopuszczalną wielkość pomocy określa się jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy i wyższej kwoty kosztów: nowej inwestycji lub dwuletnich kosztów pracy nowo zatrudnionych pracowników – § 3 ust. 7 omawianego rozporządzenia.

Jednocześnie, w myśl § 3 ust. 8 cyt. rozporządzenia, pomoc, o której mowa w ust. 1, może być udzielana łącznie z inną pomocą na nowe inwestycje lub tworzenie nowych miejsc pracy, bez względu na jej źródło i formę, pod warunkiem, że łącznie wartość pomocy nie przekroczy dopuszczalnej wielkości pomocy określonej w § 4.

Za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą uznaje się koszty inwestycji, pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz o podatek akcyzowy, jeżeli możliwość ich odliczeń wynika z odrębnych przepisów, poniesione na terenie strefy w trakcie obowiązywania zezwolenia, będące:

1. ceną nabycia gruntów lub prawa ich użytkowania wieczystego;
2. ceną nabycia albo kosztem wytworzenia we własnym zakresie środków trwałych, pod warunkiem zaliczenia ich, zgodnie z odrębnymi przepisami, do składników majątku podatnika;
3. kosztem rozbudowy lub modernizacji istniejących środków trwałych;
4. ceną nabycia wartości niematerialnych i prawnych związanych z transferem technologii przez nabycie praw patentowych, licencji, know-how lub nieopatentowanej wiedzy technicznej, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3;
5. kosztem związanym z najmem lub dzierżawą gruntów, budynków i budowli – pod warunkiem że okres najmu lub dzierżawy trwa co najmniej 5 lat, a w przypadku małych i średnich przedsiębiorców – co najmniej 3 lata, licząc od przewidywanego terminu zakończenia nowej inwestycji;
6. ceną nabycia aktywów innych niż grunty, budynki i budowle objęte najmem lub dzierżawą, w przypadku gdy najem lub dzierżawa ma postać leasingu finansowego oraz obejmuje zobowiązanie do nabycia aktywów z dniem upływu okresu najmu lub dzierżawy – § 6 ust. 1 omawianego rozporządzenia.

W kontekście powyższego należy stwierdzić, iż maksymalna wysokość zwolnienia od opodatkowania podatkiem dochodowym, pomimo braku jej określenia kwotowego, jest ograniczona wartością maksymalnej intensywności pomocy i wielkością faktycznie poniesionych wydatków kwalifikujących się do objęcia pomocą, także w przypadku przekroczenia minimalnej kwoty wydatków inwestycyjnych określonej w zezwoleniu, jak i dalszego ich ponoszenia.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta, co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej, powoduje, iż interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270, ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.