INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 02.03.2009 r. (data wpływu 09.03.2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie obowiązku płatnika pobrania zaliczki na podatek z tytułu świadczonych na rzecz polskiej spółki akcyjnej usług pośrednictwa handlowego przez osobę prawną zarejestrowaną w Niemczech będącą podatkowym rezydentem niemieckim – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 09.03.2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie obowiązku płatnika pobrania zaliczki na podatek z tytułu świadczonych na rzecz polskiej spółki akcyjnej usług pośrednictwa handlowego przez osobę prawną zarejestrowaną w Niemczech będącą podatkowym rezydentem niemieckim.

W przedmiotowym wniosku zostały przedstawione następujące zdarzenia przyszłe:

Wnioskodawca dostarcza swoje wyroby na rynek niemiecki (tuszki z kaczek, tuszki z kurcząt, elementy z drobiu).

Działając w trosce o zwiększenie poziomu sprzedaży Spółka zamierza zawrzeć umowę pośrednictwa z osobą prawną zarejestrowaną w Niemczech. Firma ta będzie wyszukiwała odbiorców na wyroby Wnioskodawcy.

Wnioskodawca będzie dostarczał produkty bezpośrednio do wskazanego odbiorcy oraz wystawiał fakturę na tego odbiorcę, który w ustalonym terminie będzie regulował na konto Spółki należność za dostarczone produkty. W terminie 14 dni od daty zapłaty przez odbiorcę za dostarczony towar Wnioskodawca zapłaci pośrednikowi za organizację transakcji 1% kwoty otrzymanej od bezpośredniego odbiorcy i w oparciu o wystawiony przez pośrednika rachunek.

Pośrednik posiada certyfikat rezydencji podatkowej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy od kwoty należnej Pośrednikowi z tytułu wyszukania kupującego i sfinalizowania transakcji należy pobrać podatek brutto w wysokości 20% w rozumieniu art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych...

Zdaniem Wnioskodawcy kwota należna pośrednikowi z tytułu skutecznego doprowadzenia do transakcji sprzedaży produktów na rynku niemieckim jest wolna od podatku, o którym mowa w art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ponieważ umowy pośrednictwa nie zostały wymienione w cytowanej wyżej normie prawnej jako stanowiące podstawę tego podatku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionych zdarzeń przyszłych uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) podatnicy, jeżeli mają siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania.

Natomiast stosownie do art. 3 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W oparciu o powyższe należy stwierdzić, iż ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu podlegają podatnicy, którzy nie spełniają kryteriów rezydencji, tj. nie mają siedziby, ani zarządu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Jeżeli podatnicy, którzy nie są polskimi rezydentami podatkowymi, osiągają dochody ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, wówczas Polska jako państwo źródła tych dochodów (majątku) może opodatkować wyłącznie te dochody (majątek). Państwo źródła dochodów, czyli Polska, może opodatkować dochody uzyskane przez Nierezydenta, jeżeli jego działalność w Polsce prowadzona jest w formie zakładu.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 1-2a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2 przychodów:

1)z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how),
2)z opłat za świadczone usługi w zakresie działalności widowiskowej, rozrywkowej lub sportowej, wykonywanej przez osoby prawne mające siedzibę za granicą, organizowanej za pośrednictwem osób fizycznych lub osób prawnych prowadzących działalność w zakresie imprez artystycznych, rozrywkowych lub sportowych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
2a) z tytułu świadczeń doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze
- ustala się w wysokości 20% przychodów.

W powołanym przepisie został określony konkretny katalog czynności, które podlegają opodatkowaniu tzw. podatkiem u źródła. W przypadku, gdy podatnik uzyskujący tego rodzaju przychody ma siedzibę w państwie, z którym Polska ma podpisaną umowę o unikaniu podwójnego opodatkowania, należy uwzględnić przepisy tej umowy (art. 21 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

Z uwagi na fakt, iż w przedmiotowej sprawie siedziba Pośrednika znajduje się na terytorium Niemiec, analiza przedmiotowej sprawy powinna zostać przeprowadzona na gruncie postanowień umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku, podpisanej w Berlinie dnia 14 maja 2003 r. (Dz. U. z 2005 r. Nr 12, poz. 90).

Zgodnie z opisanym we wniosku zdarzeniem przyszłym Wnioskodawca będący polską spółką akcyjną w ramach prowadzonej działalności gospodarczej dostarcza swoje wyroby na rynek niemiecki (tuszki z kaczek, tuszki z kurcząt, elementy z drobiu). Działając w trosce o zwiększenie poziomu sprzedaży Spółka zamierza zawrzeć umowę pośrednictwa z osobą prawną zarejestrowaną w Niemczech. Firma ta będzie wyszukiwała odbiorców na wyroby Wnioskodawcy. Wnioskodawca będzie dostarczał produkty bezpośrednio do wskazanego odbiorcy oraz wystawiał fakturę na tego odbiorcę, który w ustalonym terminie będzie regulował na konto Spółki należność za dostarczone produkty. W terminie 14 dni od daty zapłaty przez odbiorcę za dostarczony towar Wnioskodawca zapłaci pośrednikowi za organizację transakcji 1% kwoty otrzymanej od bezpośredniego odbiorcy i w oparciu o wystawiony przez pośrednika rachunek. Pośrednik posiada certyfikat rezydencji podatkowej.

Nawiązując do powyższego, w oparciu o przepis art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych zauważyć należy, że katalog usług w nim wymienionych jest katalogiem otwartym, na co wskazuje sformułowanie: „oraz świadczeń o podobnym charakterze”, jednak w ramach tego katalogu za „świadczenia o podobnym charakterze” należy uznać świadczenia równorzędne pod względem prawnym do wymienionych w ustawie.

Oznacza to, że aby dane świadczenie można było zakwalifikować do katalogu wskazanego powyżej, należy spełnić takie same przesłanki, aby daną usługę uzyskać, albo wynikają z niej takie same prawa i obowiązki dla stron. Innymi słowy, lista ta obejmuje również takie świadczenia, które zasadniczo są podobne do wymienionych, lecz mogą być np. inaczej określane.

Niemniej jednak sama nazwa umowy o świadczenie usługi nie może być wyłącznym czynnikiem determinującym daną usługę jako należącą do katalogu świadczeń podlegających opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym od osób prawnych. Decydujące znaczenie dla stwierdzenia, że dane usługi mieszczą się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym ma treść postanowień umowy zawartej z kontrahentem zagranicznym, a przede wszystkim, charakter rzeczywiście wykonywanych świadczeń.

Dane świadczenie można zakwalifikować do katalogu usług wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych po każdorazowej analizie treści samej umowy oraz po osiągnięciu jednoznacznego wniosku, że zawiera ona istotne elementy świadczeń wymienionych w tym przepisie.

O tym, czy dane świadczenie można zakwalifikować do usług opodatkowanych podatkiem zryczałtowanym decydujące znaczenie ma treść uregulowania samej umowy oraz zakres faktycznie wykonanych czynności, a nie tylko jej nazwa.

Zgodnie z definicją słownikową „pośrednictwo” jest to działalność określonej osoby mająca na celu porozumienie między stronami lub załatwienie jakichś spraw dotyczących obu stron (Mały słownik języka polskiego, PWN). Należy zauważyć, iż sługa pośrednictwa polega na pewnym procesie myślowym sprowadzającym się do analizy wszystkich aspektów przyszłej transakcji, która pozwoliłaby na dobranie takiego partnera do przyszłej transakcji, który wypełnia w sposób optymalny oczekiwania zlecającego usługę.

W przeciwieństwie do wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych usług, tj. doradczych, księgowych, badania rynku, tj. usług bezpośrednio obejmujących zobowiązania dwóch podmiotów, usługa pośrednictwa handlowego polega na doprowadzeniu do zawarcia umowy przez zleceniodawcę tej usługi z podmiotem trzecim. Podkreślenia wymaga fakt, że w przypadku usługi pośrednictwa handlowego jej konsekwencją są wzajemne zobowiązania dotyczące trzech podmiotów: zleceniodawcy, zleceniobiorcy oraz podmiotu trzeciego zawierającego w następstwie usługi pośrednictwa handlowego umowę ze zleceniodawcą.

Dla bardziej precyzyjnego omówienia „świadczeń o podobnym charakterze” z art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych zasadne jest odesłanie do klasyfikacji statystycznych, zawartych w Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług, stanowiącej załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 kwietnia 2004 r. (Dz. U. z 2004 r., Nr 89, poz. 844) oraz w Polskiej Klasyfikacji Działalności (PKD) zamieszczonej w załączniku do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 20 stycznia 2004 r. (Dz. U. z 2004 r. Nr 33, poz. 289).

Biorąc pod uwagę powyższe rozporządzenia świadczenia o charakterze niematerialnym można znaleźć w ramach działu 74 klasyfikacji – „Usługi związane z prowadzeniem działalności gospodarczej pozostałe”, który to dział obejmuje m. in. usługi w zakresie działalności prawniczej, badania rynku i opinii publicznej, zarządzania i kierowania, doradztwa w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i zarządzania, usługi reklamowe, usługi rekrutacji i udostępniania pracowników.

Usługi doradcze zgodnie z podklasą 74.14A PKD – „Doradztwo w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i zarządzania” obejmują: doradztwo i bezpośrednią pomoc dla podmiotów gospodarczych i służb publicznych w zakresie kontaktów ze środkami masowego przekazu i public ralations, opracowywania systemów prowadzenia rachunkowości i kontroli wydatków, planowania organizacji pracy, efektywności zarządzania, doradztwa połączonego z zarządzaniem, doradztwa personalnego.

Podklasa 74.14B PKD – „Usługi zarządzania i kierowania w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej” obejmuje natomiast: zarządzanie i kierowanie przez osoby fizyczne działalnością gospodarczą na podstawie kontraktu. Należy wskazać, iż usługa badania rynku to gromadzenie informacji o zjawiskach, czynnikach i procesach rynkowych, ich genezie, stanie aktualnym i tendencjach rozwojowych. Uwzględnia się w nich wszystkie elementy rynku, podaż, popyt i cenę.

Odnosząc się do klasyfikacji 74.13Z PKD – „Badanie rynku i opinii publicznej” usługi te obejmują: badanie potencjału rynkowego, popytu i zwyczajów konsumentów w celu zwiększenia sprzedaży i wprowadzenia nowych produktów oraz badanie opinii publicznej w kwestiach zagadnień politycznych, gospodarczych oraz analizę statystyczną uzyskanych wyników.

W konsekwencji, biorąc pod uwagę wykładnię językową i systemową art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych należy stwierdzić, iż usługi pośrednictwa handlowego świadczone przez przedsiębiorcę niemieckiego na rzecz Wnioskodawcy w celu zwiększenia sprzedaży towarów oferowanych przez polską Spółkę na rynku niemieckim nie zostały wymienione w treści tej normy, jak również nie mają podobnego charakteru do wymienionych tam świadczeń, w związku z czym nie będą podlegały opodatkowaniu na zasadach określonych w tym przepisie.

W oparciu o powyższe należy stwierdzić, iż zryczałtowanemu podatkowi, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie podlega wynagrodzenie za znalezienie klienta wypłacane w ramach świadczonej usługi pośrednictwa w sprzedaży wyrobów Wnioskodawcy za granicą ustalone procentowo od obrotu uzyskanego za pośrednictwem osoby prawnej zarejestrowanej w Niemczech, będącej niemieckim rezydentem podatkowym.

Z treści wyżej przytoczonych przepisów art. 21 ust. 1 pkt 1-2a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wynika, że przychody przedsiębiorcy niemieckiego wynikające z organizacji transakcji w ramach łączącej strony umowy pośrednictwa nie zostały w nim literalnie wymienione jako podlegające opodatkowaniu „u źródła”, jak również nie sposób uznać je za przychody ze świadczeń o charakterze podobnym do świadczeń doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń.

Odnosząc powyższe do opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego należy wskazać, iż usługi organizacji transakcji w ramach łączącej strony umowy pośrednictwa świadczone na rzecz Spółki przez kontrahenta posiadającego miejsce siedziby lub zarządu na terytorium Niemiec, który nie prowadzi na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej działalności za pośrednictwem zakładu, nie mieszczą się w katalogu art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowego od osób prawnych.

Podsumowując, w oparciu o przywołane przepisy prawa należy stwierdzić iż, w świetle opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego, działanie niemieckiego Pośrednika na rzecz Wnioskodawcy nie rodzi obowiązku podatkowego w podatku dochodowym od osób prawnych w świetle postanowień umowy z dnia 14 maja 2003 r. zawartej między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku.

Tym samym Wnioskodawca nie będzie miał obowiązku pobierania zryczałtowanego podatku dochodowego od należności wypłacanych niemieckiemu Pośrednikowi. Należy je potraktować jako zyski przedsiębiorstwa niemieckiego, o których mowa w art. 7 polsko-niemieckiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Końcowo należy wskazać, iż inna byłaby ocena skutków podatkowych związanych ze świadczeniem opisanych we wniosku usług pośrednictwa w przypadku, gdyby służyłyby one w praktyce jako instrument do badania rynku i świadczenia usług doradczych, czy zarządzania.

Wówczas należałoby uznać, iż mieszczą się one w katalogu art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowego od osób prawnych i zasadnym jest pobranie podatku „u źródła”.

W myśl art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej składający wniosek o wydanie interpretacji obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego.

Należy przy tym podkreślić, iż organ podatkowy wydając interpretację przepisów prawa podatkowego nie ustanawia żadnej normy indywidualnej, lecz jego rola sprowadza się do przedstawienia poglądu dotyczącego rozumienia treści przepisów prawa podatkowego i sposobu ich zastosowania w odniesieniu do określonej sprawy indywidualnej. Interpretacja indywidualna nie jest aktem rozstrzygającym o prawach lub obowiązkach podmiotu w konkretnej sprawie podatkowej.

Wykładnia prawa stanowi zespół czynności zmierzających do ustalenia znaczenia i zakresu wyrażeń języka prawnego i powinna odtworzyć te wyobrażenia i pojęcia, które łączy z daną normą ustawodawca.

Celem wydania interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego jest przedstawienie poglądu dotyczącego rozumienia treści przepisów prawa podatkowego i sposobu ich zastosowania w odniesieniu do konkretnej sprawy opisanej we wniosku, co uczynił zgodnie z obowiązującymi w tym zakresie przepisami prawa tut. Organ podatkowy.

Ewentualna weryfikacja opisanego zdarzenia przyszłego z jego praktycznym zastosowaniem może nastąpić w postępowaniu kontrolnym przeprowadzonym przez upoważnione organy skarbowe, co nie należy do kompetencji tut. Organu.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie, ul. Marii Curie-Skłodowskiej 40, 20-029 Lublin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.