INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 9 lutego 2009 r. (data wpływu 13 lutego 2009 r.), uzupełnionym w dniu 6 kwietnia 2009 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 lutego 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

W związku ze stwierdzeniem braków formalnych, pismem z dnia 27 marca 2009 r. nr ILPB1/415-215/09-2/AK, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku.

Wezwanie prawidłowo doręczono w dniu 30 marca 2009 r., wniosek uzupełniono w dniu 6 kwietnia 2009 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka jest podatnikiem podatku od towarów i usług i prowadzi działalność gospodarczą polegającą na pośrednictwie ubezpieczeniowym, świadcząc usługi w zakresie działalności pomocniczej związanej z ubezpieczeniami i funduszami emerytalno-rentowymi oznaczone wg PKD symbolem 66.22.Z (poprzednio 67.20.Z.).

Współpracując z otwartymi funduszami emerytalnymi, a także z zakładami ubezpieczeń - zadaniem Spółki jest zawarcie z klientami na rzecz tych podmiotów, poprzez sieć agentów i zleceniobiorców, umów o uczestnictwo w otwartym funduszu emerytalnym oraz umów ubezpieczenia. Zleceniobiorcy i agenci nie są pracownikami Spółki.

W zawartych ze zleceniobiorcami umowach wynagrodzenie prowizyjne nie jest określane oznaczoną kwotą, lecz przez wskazanie podstaw ustalenia wynagrodzenia, a mianowicie za zawarcie jednej umowy z klientem o uczestnictwo w otwartym funduszu emerytalnym zleceniobiorcy mogą otrzymać kwotę mniejszą niż 200 zł, po wpływie na konto klienta w otwartym funduszu emerytalnym składki w wymaganej wysokości. Nie jest możliwe ustalenie w umowie ani miesiąca wypłaty ani wysokości wynagrodzenia w oznaczonej kwocie, ponieważ naliczenie wynagrodzenia następuje w następnym miesiącu po wpływie wymaganej składki od ZUS na indywidualne konto klienta w otwartym funduszu emerytalnym.

Spółka współpracuje ze znaczną liczbą akwizytorów - zleceniobiorców i agentów. Ich liczba wynosi stale od 8000 do 10000 osób.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Spółka, jako płatnik podatku, zobowiązana jest do poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych przy wypłacie wynagrodzenia z tytułu umowy/umów zlecenia, z których miesięczny przychód zleceniobiorcy, nie będącego pracownikiem Spółki, nie przekracza 200 zł...

Zdaniem Wnioskodawcy, w dniu 1 stycznia 2009 r. weszła w życie nowelizacja ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.). Zgodnie z art. 30 ust. 1 znowelizowanej ustawy „Od dochodów (przychodów) pobiera się zryczałtowany podatek dochodowy:

• osoba z która zawarto umowę zlecenia nie jest pracownikiem płatnika,
• osoba z którą zawarto umowę zlecenia musi uzyskiwać przychód z tytułów, o których mowa w art. 13 pkt 2 lub pkt 5-9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
• suma należności musi być określona w umowie lub w umowach zawartych z tą osobą,
• suma należności nie może przekraczać miesięcznie 200 zł od tego samego podmiotu.
  
  

W stanie faktycznym sprawy, w ocenie Spółki, cyt. przepis art. 30 ust.1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie ma do Spółki zastosowania, bowiem z wymienionych wyżej przesłanek, które muszą być łącznie spełnione, nie występuje w stosunkach prawnych Spółki ze zleceniobiorcami przesłanka, iż suma należności jest określona w umowie lub w umowach zawartych ze zleceniobiorcą.

Zdaniem Spółki cyt. przepisu nie można interpretować rozszerzająco, ponieważ jest to przepis szczególny w stosunku do ogólnie obowiązujących zasad poboru podatku przez płatnika.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Stosownie do przepisu art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów zwolnionych na podstawie art. 21, 52, 52a i 52c wymienionej ustawy oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Ustawodawca w art. 10 ust. 1 pkt 2 cytowanej ustawy identyfikuje jako osobne źródło przychodu działalność wykonywaną osobiście.

W myśl art. 13 pkt 8 tej ustawy za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody z tytułu wykonywania usług, na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło, uzyskiwane wyłącznie od:

1. osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, osoby prawnej i jej jednostki organizacyjnej oraz jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej,
2. właściciela (posiadacza) nieruchomości, w której lokale są wynajmowane, lub działającego w jego imieniu zarządcy albo administratora - jeżeli podatnik wykonuje te usługi wyłącznie dla potrzeb związanych z tą nieruchomością

- z wyjątkiem przychodów uzyskanych na podstawie umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej oraz przychodów, o których mowa w pkt 9.

Zgodnie z art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy, od dochodów (przychodów) pobiera się zryczałtowany podatek dochodowy z tytułu, o którym mowa w art. 13 pkt 2 lub 5-9, jeżeli suma należności określonych w umowie lub umowach zawartych z osobą niebędącą pracownikiem płatnika z tego samego tytułu nie przekracza miesięcznie od tego samego płatnika kwoty 200 zł – w wysokości 18% przychodu.

W opisie zaistniałego stanu faktycznego Spółka podaje, że w zawartych z agentami i zleceniobiorcami umowach wynagrodzenia prowizyjne nie są określane oznaczoną kwotą, lecz przez wskazanie podstaw ustalenia wynagrodzenia, a mianowicie za zawarcie jednej umowy z klientem o uczestnictwo w otwartym funduszu emerytalnym zleceniobiorcy mogą otrzymać kwotę mniejszą niż 200 zł, po wpływie na konto klienta w otwartym funduszu emerytalnym.

Nie jest możliwe ustalenie w umowie, ani miesiąca wypłaty ani wysokości wynagrodzenia w oznaczonej kwocie.

W związku z powyższym w tym przypadku nie jest ustalona kwota miesięcznej należności, która musi wynikać z umowy. Przy określeniu zawarcia umowy prowizyjnej, nie można ustalić jaka jest należność miesięczna.

Analiza normy wyrażonej w art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy wykazuje, że opodatkowanie zryczałtowanym podatkiem dochodowym ma miejsce gdy:

• suma należności określona w umowie lub umowach z tego samego tytułu nie przekracza miesięcznie od tego samego płatnika kwoty 200 zł oraz
• umowa lub umowy zawarte są z osobą niebędącą pracownikiem płatnika.

W kontekście przedstawionego we wniosku zaistniałego stanu faktycznego oznacza to, że przepis art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w przedmiotowej sprawie nie będzie miał zastosowania. Skoro bowiem z umowy zlecenia nie wynika należność za miesiąc oznacza to, że nie są spełnione warunki do zastosowania ryczałtu.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.