INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 11 lipca 2009 r. (data wpływu 16 lipca 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia wartości początkowej środka trwałego - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 lipca 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia wartości początkowej środka trwałego.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Od 1 czerwca 2009 r. prowadzi Pan działalność gospodarczą - Kancelarię Radcy Prawnego - opodatkowaną na zasadach ogólnych. Z chwilą rozpoczęcia działalności gospodarczej przekazał Pan do używania w ramach prowadzonej działalności gospodarczej używane składniki majątku prywatnego (małżeńska wspólność majątkowa). Samochód osobowy, nabyty jako używany w maju 2005 r. (posiada Pan umowę kupna sprzedaży oraz deklarację pcc dotyczącą ww. umowy) za kwotę 25.500 zł. Obecna wartość rynkowa to około 10.000 zł.

Zestaw komputerowy (notebook HP, torba, mysz, stacja USB, drukarka, dodatkowa gwarancja) wg paragonów i faktury (w przypadku gwarancji) cena nabycia brutto wyniosła 5.053 zł (nabycie miało miejsce w 2005 i 2007 r.), natomiast ich obecna wartość wynosi około 2.700 zł.

Wartość początkową ww. składników określił Pan zgodnie z art. 22g ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tzn. wg cen nabycia wynikających z posiadanych przez Pana dokumentów (umowa kupna -sprzedaży, deklaracja pcc, paragony, faktura).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy postąpił Pan prawidłowo określając wartość ww. składników majątku (wprowadzanych do ewidencji środków trwałych) zgodnie z art. 22g ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tzn. wg cen ich nabycia, czy też należało określić ich wartość zgodnie z art. 22g ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. wg ich obecnej wartości rynkowej...

Pana zdaniem, w opisanym stanie faktycznym wartość początkową środków trwałych stanowi cena nabycia, wynikająca z posiadanych przez Pana dokumentów.

Na potwierdzenie własnego stanowiska powołuje Pan interpretację z dnia 9 lutego 2009 r. Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, nr IPPB1/415-1403/08-2/IF oraz interpretację z dnia 25 lipca 2008 Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, nr IBPB1/415-337/08/WRz. Jak Pan wskazuje w ww. interpretacjach organy podatkowe stwierdziły, że art. 22g ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stosuje się wtedy, gdy nie można ustalić ceny nabycia. Natomiast gdy cena zakupu danego środka jest znana, to wówczas stosuje się art. 22g ust. 1 ustawy, tj. wartość początkową środka trwałego nabytego w drodze kupna ustala się na podstawie ceny nabycia.

W przedmiotowej sprawie cena nabycia środków trwałych jest znana, tak więc zastosowanie znajdzie art. 22g ust. 1 ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie sposobu ustalenia wartości początkowej środków trwałych uznaje się za prawidłowe.

Stosownie do treści art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14 poz. 176 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Z powyższego przepisu wynika, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie koszty, a więc bezpośrednio i pośrednio związane z uzyskiwaniem przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 powołanej ustawy. Jednakże, aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, podatnik musi wykazać jego związek z prowadzoną działalnością oraz to, że poniesienie tego wydatku miało lub mogło mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu, ewentualnie na zachowanie lub zabezpieczenie źródła tego przychodu.

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w ww. ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych – wydatki na nabycie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nie są jednorazowo zaliczane do kosztów uzyskania przychodów. Z treści art. 23 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy wynika bowiem, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków m.in. na:

1. nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów,
2. nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a) środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części,
3. ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 22g ust. 17 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych.

• wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d), oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia.

Z uwagi na to, że składniki majątku wykorzystywane są przez podatników w dłuższym okresie czasu, a nie tylko w roku ich nabycia, ustawodawca przyjął zasadę, że wydatki te zalicza się do kosztów sukcesywnie, w miarę ich zużycia. Podatnicy mogą - stosownie do treści art. 22 ust. 8 ww. ustawy - uznać za koszty uzyskania przychodów jedynie odpisy amortyzacyjne dokonane zgodnie z przepisami art. 22a - 22o ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z uwzględnieniem art. 23.

Z treści przepisu art. 22a ust. 1 pkt 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty.

• o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Stosownie do art. 22g ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych z uwzględnieniem ust. 2-18 uważa się w razie nabycia w drodze kupna – cenę ich nabycia.

Zgodnie z art. 22g ust. 3 ww. ustawy za cenę nabycia, uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

Z treści złożonego wniosku wynika, iż w maju 2005 r. zakupił Pan na potrzeby prywatne samochód osobowy za kwotę 25.500 zł, jak również to, że dysponuje Pan umową sprzedaży dokumentującą powyższy zakup. W 2005 i 2007 roku dokonał Pan zakupu zestawu komputerowego za łączną kwotę 5.053 zł udokumentowanego paragonami oraz fakturą. W związku z zamiarem wykorzystywania powyższych składników majątku w działalności gospodarczej zostały one zaliczone do środków trwałych.

Zgodnie z generalną zasadą określoną w cytowanym art. 22g ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, wartość początkową środka trwałego nabytego w drodze kupna ustala się na podstawie ceny jego nabycia. W sytuacji opisanej we wniosku, wartość początkową należy zatem ustalić w wysokości kwoty z dokumentów potwierdzających zakup samochodu oraz zestawu komputerowego (umowa kupna-sprzedaży, paragony, faktura).

W związku z zakresem żądania, przedmiotem interpretacji jest wyłącznie podstawa prawna ustalenia wartości początkowej środków trwałych. Niniejsza interpretacja nie rozstrzyga innych kwestii związanych z amortyzacją środków trwałych w tym kwestii uwzględnienia w wartości początkowej zestawu komputerowego jego poszczególnych elementów składowych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu jej datowania.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.