INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 9 kwietnia 2009 r. (data wpływu 14 kwietnia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności wynajmu lokalu mieszkalnego na cele inne niż mieszkaniowe – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 kwietnia 2009 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie czynności wynajmu lokalu mieszkalnego na cele inne niż mieszkaniowe.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca (podatnik) zawarł umowę przedwstępną na zakup nieruchomości o charakterze mieszkalnym. Nieruchomość ta ma postać lokalu, znajdującego się w budynku apartamentowo – hotelowym. Budynek ten został sklasyfikowany jako budynek mieszkalny (PKOB 112), ze względu na fakt, że przeważającą część powierzchni zajmują apartamenty przeznaczone na cele mieszkalne (zbywca lokalu posiada w tym zakresie stosowną interpretację Ośrodka Standardów Klasyfikacyjnych Urzędu Statystycznego w Łodzi). Lokal, który ma być przedmiotem nabycia, ma charakter mieszkalny oraz posiada pełną funkcjonalność (tj. doprowadzone przyłącza wszystkich mediów, pomieszczenie sanitarne, aneks kuchenny lub możliwość jego aranżacji, część dzienną i sypialną), tak aby zaspokajać potrzeby mieszkaniowe. Ponadto, po ostatecznym nabyciu lokalu przez podatnika, zostanie dla niego wyodrębniona księga wieczysta z ustanowionym udziałem w nieruchomości wspólnej, tj. w gruncie i w częściach wspólnych budynku.

Wnioskodawca zamierza wynajmować ww. lokal na podstawie długoterminowej umowy najmu (obowiązującej do roku 2014 z możliwością przedłużenia). Wskazana umowa najmu zostanie zawarta ze spółką z o.o., która będzie świadczyła usługi krótkoterminowego wynajmu przedmiotowego lokalu na rzecz osób fizycznych (działalność hotelarska). Tym samym usługa świadczona przez podatnika na rzecz kontrahenta będzie miała charakter długoterminowy, lecz nie będzie stanowiła bezpośredniego wynajmu na cele mieszkalne na rzecz osób fizycznych. Natomiast usługi wynajmu świadczone przez kontrahenta będą polegały na krótkotrwałym zakwaterowaniu w apartamencie, pozostającym własnością podatnika.

W celu potwierdzenia właściwej klasyfikacji powyższych usług najmu, Wnioskodawca wystąpił ze stosownym wnioskiem do Ośrodka Standardów Klasyfikacyjnych Urzędu Statystycznego w Łodzi. W odpowiedzi na złożony wniosek, w dniu 10 marca 2009 r., otrzymał on informację potwierdzającą dokonaną klasyfikację. W informacji tej urząd statystyczny stwierdził, że usługi wynajmu lokalu o charakterze mieszkalnym świadczone na podstawie długoterminowej umowy najmu spółce z o.o., która we wskazanym lokalu będzie świadczyła usługi krótkotrwałego zakwaterowania na rzecz osób fizycznych, należy klasyfikować w grupowaniu PKWiU 70.20.11, tj. „usługi w zakresie wynajmowania lub dzierżawienia na własny rachunek nieruchomości o charakterze mieszkalnym, budynków mieszkalnych, mieszkań oraz miejsc lokalizacji ruchomych domów mieszkalnych” (na podstawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) wprowadzonej rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 18 marca 1997 r. – Dz. U. Nr 42, poz. 264 ze zm.).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy usługa wynajmu długoterminowego lokalu o charakterze mieszkalnym, będącego częścią budynku apartamentowo–hotelowego sklasyfikowanego jako budynek mieszkalny (PKOB 112), świadczona przez podatnika na rzecz spółki z o.o. na cele inne niż mieszkaniowe, podlega opodatkowaniu stawką 22%...

Zdaniem Wnioskodawcy, usługa długoterminowego wynajmu lokalu o charakterze mieszkalnym wyodrębnionego w ramach ww. budynku, świadczona na rzecz osoby prawnej na cele inne niż mieszkaniowe, podlega opodatkowaniu stawką 22%.

Powyższe Wnioskodawca uzasadnia w następujący sposób.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m. in. odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Definicja świadczenia usług została natomiast zawarta w art. 8 ust. 1 ww. ustawy i stanowi, że przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemajacej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów.

W myśl art. 41 ust. 1 ustawy, podstawowa stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%.

Ustawodawca przewidział w ustawie o podatku od towarów i usług katalog usług zwolnionych od podatku. Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy, zwalnia się od podatku usługi wymienione w załączniku nr 4 do ustawy. W pozycji 4 tego załącznika wskazano, iż zwolnieniu od podatku podlegają usługi w zakresie wynajmowania lub dzierżawienia nieruchomości o charakterze mieszkalnym na własny rachunek, z wyłączeniem wynajmu lokali w budynkach mieszkalnych na cele inne niż mieszkaniowe (klasyfikowane w grupowaniu PKWiU 70.20.11).

Wskazana regulacja – co do zasady – zwalnia z opodatkowania usługi w zakresie wynajmowania lub dzierżawienia nieruchomości o charakterze mieszkalnym na własny rachunek, klasyfikowane w grupowaniu PKWiU 70.20.11. Przepis ten zawiera jednak wyjątek. Wyłącza on mianowicie z powyższego zwolnienia wynajem lokali w budynkach mieszkalnych na cele inne niż mieszkaniowe.

W ocenie Wnioskodawcy, aby zatem mówić o wyłączeniu ze zwolnienia, należy spełnić łącznie następujące warunki:

• usługa musi zostać zaklasyfikowana do grupowania PKWiU 70.20.11;
• usługi wynajmu muszą dotyczyć lokalu w budynku mieszkalnym;
• najem musi następować na cele inne niż mieszkaniowe.

Odnosząc się do pierwszego warunku, wskazać należy, iż grupowaniem właściwym dla usług, które będą przedmiotem działalności podatnika, są właśnie usługi klasyfikowane w grupowaniu PKWiU 70.20.11.

Co do drugiego warunku, przedmiotem umowy najmu, która zostanie zawarta przez podatnika, będzie apartament stanowiący samodzielny lokal. Należy podkreślić, iż ani ustawa o podatku od towarów i usług, ani przepisy wykonawcze do tej ustawy nie zawierają definicji samodzielnego lokalu. Przepisy ustawy o VAT nie odwołują się wprost w tym zakresie do innych regulacji prawnych. Zatem, według Wnioskodawcy, jedynie pomocniczo można wskazać na definicję zawartą w ustawie z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903 ze zm.), która definiuje powyższe pojęcie. Stosownie do art. 2 ust. 2 tej ustawy, samodzielnym lokalem mieszkalnym jest wydzielona trwałymi ścianami w obrębie budynku izba lub zespół izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspokajaniu ich potrzeb mieszkaniowych. Przepis ten stosuje się odpowiednio również do samodzielnych lokali wykorzystywanych zgodnie z przeznaczeniem na cele inne niż mieszkaniowe.

Wnioskodawca twierdzi, iż apartament, który będzie przedmiotem najmu, spełnia powyższe warunki. Stanowi on bowiem izbę, wydzieloną trwałymi ścianami w obrębie budynku. Posiada on również pełną funkcjonalność, tj. doprowadzone przyłącza wszystkich mediów, pomieszczenia sanitarne, aneks kuchenny lub możliwość jego aranżacji, pokoje, tak aby zaspokajać potrzeby mieszkaniowe. Ponadto, stanowi on samodzielną nieruchomość, która po nabyciu przez podatnika będzie miała założoną osobną księgę wieczystą z ustanowionym dla niej udziałem w nieruchomości wspólnej, tj. w gruncie i w części wspólnej budynku.

Wnioskodawca wskazuje dodatkowo, iż przedmiotowy lokal o charakterze mieszkalnym znajduje się w budynku klasyfikowanym jako mieszkalny na gruncie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB), która stanowi załącznik do rozporządzenia Rady ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (Dz. U Nr 112, poz. 1316 ze zm.). Budynki mieszkalne to obiekty budowlane, których co najmniej połowa całkowitej powierzchni użytkowej jest wykorzystywana do celów mieszkalnych. Jednocześnie, przeważająca część powierzchni użytkowej obiektu stanowią apartamenty przeznaczone na cele mieszkalne, zaś zbywca apartamentu posiada w tym zakresie stosowną opinię urzędu statystycznego.

W świetle powyższego, Wnioskodawca uważa, że lokal o charakterze mieszkalnym, który będzie przedmiotem najmu, spełnia drugi z wcześniej wskazanych warunków, tj. ma charakter mieszkalny i znajduje się w budynku mieszkalnym (PKOB 112).

W kwestii ostatniego z warunków, a więc usług wynajmu, podkreślenia wymaga fakt, iż usługi wynajmu będą świadczone przez podatnika na rzecz spółki z ograniczoną odpowiedzialnością. Przedmiotem działalności gospodarczej spółki (najemcy) jest świadczenie usług krótkoterminowego wynajmu lokali mieszkalnych na rzecz osób fizycznych (działalność hotelarska). Konsekwentnie, świadczone przez podatnika usługi będą miały charakter wynajmu lokalu o charakterze mieszkalnym na cele działalności gospodarczej spółki.

Wnioskodawca zaznacza ponadto, iż wynajem lokalu na rzecz osoby prawnej – co do zasady – nie może być dokonywany na cele mieszkaniowe, gdyż osoba prawna, w odróżnieniu od osoby fizycznej, nie ma potrzeb mieszkaniowych. Przedmiotowy lokal, o charakterze mieszkalnym, nie będzie również przeznaczony na potrzeby mieszkaniowe pracowników spółki wynajmującej lokal. W rezultacie, usługa wynajmu wskazanego lokalu będzie spełniać przesłankę subiektywną do zastosowania wyłączenia ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, ponieważ wynajmowany lokal nie będzie przeznaczony przez wynajmującego na cele mieszkaniowe.

Z tego względu, w ocenie Wnioskodawcy, usługa świadczona przez podatnika będzie opodatkowana według stawki 22% VAT.

Powyższy Wniosek pozostaje, według Wnioskodawcy, w zgodzie z celem wprowadzenia analizowanego zwolnienia od podatku dla usług najmu nieruchomości o charakterze mieszkalnym. Wydaje się bowiem, iż powodem wprowadzenia tego zwolnienia były cele społeczne, tj. nieobciążanie osób fizycznych wynajmujących nieruchomość o charakterze mieszkalnym, podatkiem VAT. W związku z wprowadzeniem zwolnienia z opodatkowania, wynajem nieruchomości o ww. charakterze na cele mieszkaniowe nie wiąże się z ponoszeniem ciężaru ekonomicznego podatku od towarów i usług – po stronie najmującego. W efekcie, wyłączenie ze zwolnienia powinno dotyczyć w szczególności sytuacji, gdy wynajem jest dokonywany na rzecz osoby prawnej zarejestrowanej jako podatnik VAT czynny, która jest uprawniona do odliczenia podatku VAT, powiększającego koszt najmu nieruchomości.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu datowania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.