INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni, przedstawione we wniosku z dnia 21 marca 2009 r. (data wpływu do tut. Biura 30 marca 2009 r.), uzupełnionym w dniu 28 maja 2009 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie:

• sposobu ewidencjonowania w prowadzonej podatkowej księdze przychodów i rozchodów zakupionych strojów przeznaczonych do wynajęcia w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej oraz materiałów zakupionych m.in. do wytworzenia we własnym zakresie strojów, również przeznaczonych do wynajęcia (pytania oznaczone we wniosku Nr 1 i 2) - jest prawidłowe,
• możliwości przesunięcia uprzednio zaewidencjonowanego w kolumnie 10 podatkowej księgi przychodów i rozchodów zakupu ww. materiałów do kolumny 13 tej księgi (pytanie oznaczone we wniosku Nr 3) – jest nieprawidłowe,
• obowiązku wykazania w spisie z natury zakupionych i wytworzonych we własnym zakresie strojów (pytanie oznaczone we wniosku Nr 4) – jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 30 marca 2009 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie:

• sposobu ewidencjonowania w prowadzonej podatkowej księdze przychodów i rozchodów zakupionych strojów przeznaczonych do wynajęcia w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej oraz materiałów zakupionych m.in. do wytworzenia we własnym zakresie strojów, również przeznaczonych do wynajęcia,
• możliwości przesunięcia uprzednio zaewidencjonowanego w kolumnie 10 podatkowej księgi przychodów i rozchodów zakupu ww. materiałów do kolumny 13 tej księgi,
• obowiązku wykazania w spisie z natury zakupionych i wytworzonych we własnym zakresie strojów.
  
  

Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych. Dlatego też pismem z dnia 19 maja 2009 r. wezwano do jego uzupełnienia. W dniu 28 maja 2009 r. do tut. Biura wpłynęło pismo uzupełniające wniosek.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Od dnia 1 września 2008 r. wnioskodawczyni rozpoczęła prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie usług krawieckich i wypożyczalni strojów. Z uwagi na fakt, iż wartość sprzedaży opodatkowanej w roku podatkowym 2008 wyniosła 1.587 zł stosowanie do postanowień przepisu art. 113 ustawy o podatku od towarów i usług objęta jest podmiotowym zwolnieniem od tego podatku. Prowadzona działalność gospodarcza opodatkowana jest na zasadach ogólnych, a więc powstałe przychody, koszty i inne wartości ewidencjonuje w podatkowej księdze przychodów i rozchodów stosownie do przepisów rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. z 2003 r. Nr 152, poz. 1475 z zm.). Na potrzeby prowadzonej działalności dokonuje zakupu:

1. strojów dla dzieci, które zakupuje w hurtowni z przeznaczeniem na wynajem za cenę jednostkową 50 zł brutto – ewidencjonowane jako Wydatki (koszty) – Pozostałe wydatki w kolumnie 13 podatkowej księgi przychodów i rozchodów oraz,
2. materiały takie jak nici, zamki i inne materiały pasmanteryjne oraz tkaniny – ewidencjonowane w kolumnie 10 księgi (zakup towarów handlowych i materiałów wg cen zakupu) jako zakup materiałów zużywanych do wykonania usługi dla klienta lub uszycia stroju, który będzie na stanie wypożyczalni.
   
   

W przypadku uszycia stroju do wypożyczalni we własnym zakresie prowadzone jest dla takiego wyrobu „karta wyceny”, gdzie gromadzi się ilość zużytego w tym celu materiału z kolumny 10 księgi. Po zakończeniu szycia wg kosztów zgromadzonych na „karcie wyceny” pod datą przyjęcia stroju do wypożyczalni przenosi koszty zapisane w kolumnie 10 podatkowej księgi przychodów i rozchodów jako wartość wyceny do kosztów w kol. 13 tej księgi jako koszt wytworzenia wyrobu we własnym zakresie na potrzeby wypożyczalni. Tak wykonane stroje będą podlegały wypożyczeniu, nawet kilkakrotnie w miesiącu za które uzyskuje przychody ewidencjonując je po stronie pozostałych przychodów w kol. 8 księgi. Stroje wykonane przez nią oraz zakupione w hurtowni nigdy nie będą podlegały dalszej sprzedaży. W tym zakresie nie prowadzi działalności handlowej. Jeżeli na skutek ich częstej eksploatacji nastąpi ich znaczne zużycie spisuje protokół z likwidacji stroju, a jego wartość nie podlega ewidencji, gdyż koszty zakupu lub produkcji stroju zostały już zaewidencjonowane w momencie czy to zakupu, na podstawie faktury VAT czy to wytworzone we własnym zakresie.

Na koniec roku podatkowego dokonuje spisu z natury materiałów i towarów przeznaczonych do sprzedaży lub wykonania usługi dla klienta, zaewidencjonowanych w kolumnie 10 księgi. Stroje na stanie wypożyczalni, które nie spełniają kryterium wyposażenia poniżej jednostkowej ceny 1.500 zł nie podlegają spisowi z natury, obciążając koszty bieżącej działalności współmiernie do uzyskiwanych z ich wypożyczenia przychodów. Dla własnych potrzeb prowadzi ewidencję ilościowo-wartościową strojów w celu identyfikacji, czy wszystkie stroje, które wypożyczyła powróciły na stan wypożyczalni.

W uzupełnieniu wniosku wskazano, iż koszty uzyskania przychodów ewidencjonowane są w prowadzonej podatkowej księdze przychodów i rozchodów na zasadach określonych w art. 22 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych tj. metodą kasową.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy zakupione gotowe stroje w hurtowni powinny podlegać ewidencjonowaniu w „pozostałych wydatkach” kol. 13 podatkowej księgi przychodów i rozchodów...
2. Czy zakupione materiały do uszycia we własnym zakresie stroju powinny podlegać ewidencjonowaniu w „Zakupach towarów handlowych i materiałów wg ceny zakupu” kol. 10 księgi...
3. Czy po uszyciu stroju we własnym zakresie za prawidłowe uznać należy „przerzucenie” kosztu z kol. 10 podatkowej księgi przychodów i rozchodów do „Pozostałych wydatków” kol. 13 tej księgi...
4. Czy stroje zakupione oraz wytworzone we własnym zakresie powinny zostać objęte spisem z natury, a jeżeli tak to w jakim momencie powstanie koszt uzyskania przychodu...
   
   

Zdaniem wnioskodawczyni:

Ad 1.

Zgodnie z art. 24a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) osoby fizyczne wykonujące działalność gospodarczą, są obowiązane prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów, w sposób zapewniający ustalenie dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, w tym za okres sprawozdawczy, a także uwzględnić w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacje niezbędne do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych. Szczegółowe zasady prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów określone zostały z rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. z 2003 r. Nr 152, poz. 1475 ze zm.). Zgodnie z § 2 tego rozporządzenia podatkową księgę przychodów i rozchodów prowadzi się zgodnie z określonym wzorem i na zasadach określonych rozporządzeniem. Przepisy powyższego rozporządzenia nie przewidują odrębnych zasad prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów dla osób fizycznych prowadzących działalność w przedmiocie wypożyczenia rzeczy nabytych bądź wytworzonych we własnym zakresie. Zgodnie z objaśnieniami do podatkowej księgi przychodów i rozchodów kolumna 13 jest przeznaczona do wpisywania zakupu materiałów oraz towarów handlowych według cen zakupu. Poprzez towar handlowy rozumieć należy rzeczowe składniki majątkowe nabyte bądź wytworzone we własnym zakresie z przeznaczeniem do dalszej odsprzedaży bądź sprzedaży. Przepis § 3 pkt 1 lit. a) ww. rozporządzenia stanowi, iż towarami są wyroby przeznaczone do sprzedaży w stanie nieprzerobionym; towarami handlowymi są również produkty uboczne uzyskiwane przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej. W związku z tym zakupione przez wnioskodawczynię gotowe stroje w hurtowni powinna ewidencjonować w kolumnie 13 podatkowej księgi przychodów i rozchodów, jako zakupione „Pozostałe wydatki” nie związane z działalnością handlową. Zakupiony towar nigdy nie będzie podlegał dalszej odsprzedaży wobec czego na skutek nie wypełnienia przesłanek pojęcia towaru handlowego, nie może być uznany za towar handlowy.

Odpowiedni wpis do kolumny 13 tej księgi możliwy jest w oparciu o postanowienia rozporządzenia, w części dot. objaśnień do podatkowej do podatkowej księgi przychodów i rozchodów, zgodnie z którymi przedmiotowa kolumna przeznaczona jest do wpisywania pozostałych kosztów (poza wymienionymi w kolumnach 10-12), z wyjątkiem kosztów, których zgodnie z art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uznaje się za koszty uzyskania przychodów. Wobec powyższego uznaje za w pełni uzasadnione zaewidencjonowanie wydatku na zakup gotowego stroju w kolumnie 13 księgi, jako towaru niehandlowego oraz nie podlegającego zaewidencjonowaniu odpowiednio w kolumnie 10-12 tej księgi.

Ad 2.

Z chwilą poniesienia wydatku związanego z zakupem materiałów potrzebnych do wytworzenia – uszycia stroju uważa, iż wydatki te winny znaleźć się do momentu uszycia gotowego stroju w kolumnie 10 podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Zakupione materiały do momentu uszycia gotowego produktu mogą zostać swobodnie zbyte na rzez osoby trzeciej, a więc uznać je należy za towar lub materiały handlowe.

Ad 3.

Z chwilą stworzenia gotowego produktu powinna dokonać swoistego przesunięcia wydatku z kolumny 10 do kolumny 13, zgodnie z zasadami opisanymi powyżej, a właściwymi dla gotowego stroju już zakupionego w hurtowni. Powyższe ustalenia mają wpływ na sporządzany przez nią spis z natury. Zgodnie z § 27 ww. rozporządzenia podatnicy są obowiązani do sporządzenia i wpisania do księgi spisu z natury:

1. towarów handlowych,
2. materiałów (surowców) podstawowych i pomocniczych,
3. półwyrobów,
4. produkcji w toku,
5. wyrobów gotowych,
6. braków i odpadów,

na dzień 1 stycznia, na koniec każdego roku podatkowego, na dzień rozpoczęcia działalności w ciągu roku podatkowego, a także w razie zmiany wspólnika, zmiany proporcji udziałów wspólników lub likwidacji działalności.

Ad 4.

Zdaniem wnioskodawczyni, mając na uwadze powyższy przepis oraz znaczenie poszczególnych ustawowych pojęć wyrażonych w § 3 ww. rozporządzenia stwierdzić należy, iż zarówno stroje zakupione w hurtowni ja i stroje wykonane we własnym zakresie, zapisane w kolumnie 13 podatkowej księgi przychodów i rozchodów nie podlegają spisowi z natury. Oczywiście na dochód za dany rok podatkowy wartości „Pozostałych wydatków” zapisanych w kolumnie 13, w połączeniu z wydatkami z kolumny 12 mają bezpośredni wpływ (pkt 21 i 23 Objaśnień do podatkowej księgi przychodów i rozchodów),

W związku z powyższym wnioskodawczyni uważa, iż powyższe suknie zarówno zakupione jako gotowe jak i wytworzone we własnym zakresie nie są objęte spisem z natury.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 24a ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. Nr 14, poz.176 z 2000 r. ze zm.) - osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie, wykonujące działalność gospodarczą, są obowiązane prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów, zwaną dalej "księgą", z zastrzeżeniem ust. 3 i 5, albo księgi rachunkowe, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający ustalenie dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, w tym za okres sprawozdawczy.

Zasady prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów reguluje rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 152 poz. 1475 ze zm.).

Wzór podatkowej księgi przychodów i rozchodów został określony w załączniku nr 1 do ww. rozporządzenia. W księdze tej, kolumny od 10 do 14 służą do ewidencjonowania operacji gospodarczych związanych z ponoszonymi kosztami.

W załączniku powyższym zawarto również „Objaśnienie do podatkowej księgi przychodów”. Zgodnie z pkt 10 tych „Objaśnień” - kolumna 10 przeznaczona jest do wpisywania zakupu materiałów oraz towarów handlowych według cen zakupu.

Stosownie natomiast do pkt 13 Objaśnień – kolumna 13 jest przeznaczona do wpisywania pozostałych kosztów (poza wymienionymi w kolumnach 10-12), z wyjątkiem kosztów, których zgodnie z art. 23 ustawy o podatku dochodowym nie uznaje się za koszty uzyskania przychodów. W kolumnie tej wpisuje się w szczególności takie wydatki, jak: czynsz za lokal, opłatę za energię elektryczną, gaz, wodę, c.o., opłatę za telefon, zakup paliw, wydatki dotyczące remontów, amortyzację środków trwałych, składki na ubezpieczenie emerytalne i rentowe pracowników w części finansowanej przez pracodawcę, składki na ubezpieczenie wypadkowe pracowników, wartość zakupionego wyposażenia.

W myśl § 3 pkt 1 ww. rozporządzenia przez towary rozumieć należy:

towary handlowe, materiały podstawowe i pomocnicze, półwyroby (półfabrykaty), wyroby gotowe, braki i odpady oraz materiały przyjęte od zamawiających do przerobu lub obróbki, z tym że:

1. towarami handlowymi są wyroby przeznaczone do sprzedaży w stanie nieprzerobionym; towarami handlowymi są również produkty uboczne uzyskiwane przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej,
2. materiałami (surowcami) podstawowymi są materiały, które w procesie produkcji lub przy świadczeniu usług stają się główną substancją gotowego wyrobu; do materiałów podstawowych zalicza się również materiały stanowiące część składową (montażową) wyrobu lub ściśle z wyrobem złączone (np. opakowania - puszki, butelki) oraz opakowania wysyłkowe wielokrotnego użytku (np. transportery, palety), jeżeli opakowania te nie są środkami trwałymi,
3. materiałami pomocniczymi są materiały niebędące materiałami podstawowymi, które są zużywane w związku z działalnością gospodarczą i bezpośrednio oddają wyrobowi swoje właściwości,
4. wyrobami gotowymi są wyroby własnej produkcji, których proces przerobu został całkowicie zakończony, wykonane usługi, prace naukowo-badawcze, prace projektowe, geodezyjno-kartograficzne, zakończone roboty, w tym także budowlane,
5. produkcją niezakończoną jest produkcja w toku oraz półwyroby (półfabrykaty), to jest niegotowe jeszcze produkty własnej produkcji, a także wykonywane roboty, usługi przed ich ukończeniem,
6. brakami są nieodpowiadające wymaganiom technicznym wyroby własnej produkcji, całkowicie wykończone bądź też doprowadzone do określonej fazy produkcji; brakami są również towary handlowe, które na skutek uszkodzenia lub zniszczenia w czasie transportu bądź magazynowania utraciły częściowo swą pierwotną wartość,
7. odpadami są materiały, które na skutek procesów technologicznych lub na skutek zniszczenia albo uszkodzenia utraciły całkowicie swą pierwotną wartość użytkową.
   
   

Z powyższego wynika, iż stroje, które wnioskodawczyni nabywa w celu ich wynajmowania w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej nie są towarami handlowymi, ponieważ nie spełniają podstawowego warunku, o którym mowa w § 3 pkt 1 lit. a rozporządzenia w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów, tzn. nie są przeznaczone do sprzedaży. Dlatego też, wydatki poniesione na ich nabycie należy zaewidencjonować w kolumnie 13 podatkowej księgi przychodów i rozchodów jako pozostałe wydatki związane z prowadzoną pozarolnicza działalnością gospodarczą.

Zatem w tym zakresie stanowisko wnioskodawczyni należy uznać za prawidłowe.

Natomiast zakupione materiały, które zostaną przeznaczone częściowo do wykonywania usług krawieckich dla klienta, a częściowo do uszycia strojów przeznaczonych na wynajem, należy w całości zewidencjonować w kol. 10 podatkowej księgi przychodów i rozchodów jako materiały wg ceny zakupu. Jednakże z chwilą zużycia materiałów do wytworzenia tych strojów, nie należy ich „przerzucać” z kol. 10 do kol. 13 księgi, ponieważ przepisy rozporządzenia w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów nie przewidują takiej możliwości. Ponadto w momencie sporządzenia spisu z natury na koniec roku podatkowego, wnioskodawczyni wykaże w nim jedynie materiały, które pozostały jej na stanie w dniu sporządzenia tego spisu. W efekcie materiały zużyte m.in. do wytworzenia strojów (ujęte uprzednio w kol. 10 jako zakup materiałów) pozostaną w kosztach uzyskania przychodów w momencie ustalenia dochodu z prowadzonej działalności gospodarczej z uwzględnieniem tzw. różnic remanentowych, o których mowa w art. 24 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie bowiem z tym przepisem u podatników osiągających dochody z działalności gospodarczej i prowadzących księgi przychodów i rozchodów dochodem z działalności jest różnica pomiędzy przychodem w rozumieniu art. 14 a kosztami uzyskania powiększona o różnicę pomiędzy wartością remanentu końcowego i początkowego towarów handlowych, materiałów (surowców) podstawowych i pomocniczych, półwyrobów, wyrobów gotowych, braków i odpadków, jeżeli wartość remanentu końcowego jest wyższa niż wartość remanentu początkowego, lub pomniejszona o różnicę pomiędzy wartością remanentu początkowego i końcowego, jeżeli wartość remanentu początkowego jest wyższa.

Zauważyć przy tym należy, iż wskazany powyżej sposób postępowania zgodny jest z metodą ustalenia dochodu w roku podatkowym, o której mowa w pkt 21 Objaśnień do rozporządzenia w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów.

W tym więc zakresie stanowisko wnioskodawczyni jest nieprawidłowe.

Odnosząc się natomiast do obowiązku ujęcia strojów, zarówno zakupionych, jak i wytworzonych we własnym zakresie, a przeznaczonych do wypożyczenia, w spisie z natury sporządzonym na koniec roku podatkowego w prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej należy wskazać, iż zgodnie z § 27 ust. 1 ww. rozporządzenia podatnicy są obowiązani do sporządzenia i wpisania do księgi spisu z natury towarów handlowych, materiałów (surowców) podstawowych i pomocniczych, półwyrobów, produkcji w toku, wyrobów gotowych, braków i odpadów, zwanego dalej „spisem z natury” na dzień 1 stycznia, na koniec każdego roku podatkowego, na dzień rozpoczęcia działalności w ciągu roku podatkowego, a także w razie zmiany wspólnika, zmiany proporcji udziałów wspólników lub likwidacji działalności.

Zgodnie z § 27 ust. 3 w razie zawiadomienia naczelnika urzędu skarbowego o likwidacji działalności, spisem z natury należy objąć również wyposażenie.

Przy czym stosownie do treści § 3 pkt 7 ww. rozporządzenia wyposażeniem są rzeczowe składniki majątku, związane z wykonywaną działalnością, niezaliczone, zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowego, do środków trwałych. Z tym, że zgodnie z § 4 ust. 2 tego rozporządzenia, ewidencją wyposażenia obejmuje się wyposażenie, którego wartość początkowa, w rozumieniu odrębnych przepisów, przekracza 1.500 zł.

Jak wynika z treści złożonego wniosku wnioskodawczyni nabywa oraz wytwarza we własnym zakresie stroje w celu ich wynajęcia w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, stroje te nie są towarami handlowymi ponieważ nie zostały nabyte (wytworzone) celem dalszej odsprzedaży. Zatem zgodnie z powołanymi wyżej przepisami, wnioskodawczyni nie jest obowiązana do wykazania ich w spisie z natury sporządzonym na koniec (początek) roku podatkowego. Jednak z uwagi na fakt, iż stroje te pozostaną w działalności wnioskodawczyni przez dłuższy czas (ponieważ służą wynajmowaniu w ramach prowadzonej działalności gospodarczej), stroje o wartości przekraczającej 1.500 zł należy ująć w ewidencji wyposażenia.

W tym zatem zakresie stanowisko wnioskodawczyni jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.