INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 13.05.2009r. (data wpływu 18.05.2009r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia:

• w jakiej wysokości należy wykazać przychód z tytułu sprzedaży wierzytelności (pożyczek wraz z odsetkami) dla spółki cypryjskiej - jest prawidłowe,

• w jakiej wysokości należy wykazać z tego tytułu koszty - jest prawidłowe,

• czy na dzień sprzedaży wierzytelności (pożyczek) Spółka powinna rozliczyć należne odsetki od tych pożyczek i wykazać je jako przychód podatkowy - jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 18.05.2009r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie skutków podatkowych związanych z transakcją odpłatnego zbycia wierzytelności.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

W roku 2008 i 2009 Spółka udzieliła pożyczek pieniężnych powiązanej krajowej spółce z o.o. Wierzytelności z tytułu tych pożyczek wraz z należnymi odsetkami zostaną sprzedane spółce cypryjskiej z siedzibą na Cyprze za cenę równą wysokości wierzytelności, ewentualnie niższą niż wartość wierzytelności, co jest uzależnione od wyniku prowadzonych negocjacji. Zapłata za sprzedaż wierzytelności dla spółki cypryjskiej zostanie rozłożona w czasie na długi okres.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. W jakiej wysokości należy wykazać przychód z tytułu sprzedaży wierzytelności (pożyczek wraz z odsetkami) dla spółki cypryjskiej...
2. W jakiej wysokości należy wykazać z tego tytułu koszty...
3. Czy na dzień sprzedaży wierzytelności (pożyczek) Spółka powinna rozliczyć należne odsetki od tych pożyczek i wykazać je jako przychód podatkowy...
   
   

Stanowisko Wnioskodawcy

Ad.1.

Zbycie wierzytelności spółce cypryjskiej z siedzibą na Cyprze spowoduje powstanie przychodu po stronie Spółki, w wysokości odpowiadającej wynagrodzeniu uzyskanemu przez Spółkę z tytułu tej operacji na dzień dokonania sprzedaży wierzytelności.

Ad.2.

Jednocześnie powstaje koszt podatkowy w wysokości odpowiadającej wartości zbywanej wierzytelności. Kiedy zbycie wierzytelności nastąpi ze stratą, strata taka nie będzie miała charakteru podatkowego i nie stanowi kosztu uzyskania przychodu (art.16 ust.1 pkt 39 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych) spłata należności przez spółkę cypryjską rozłożona w czasie nie będzie wywoływała skutków podatkowych.

Ad.3.

Ponadto, zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 2 ustawy, w momencie sprzedaży wierzytelności (pożyczek wraz z należnymi odsetkami) dla spółki cypryjskiej, Spółka nie będzie rozpoznawać przychodu z tytułu odsetek od udzielonej pożyczki z uwagi na fakt, że w momencie sprzedaży wierzytelności odsetki zostają tylko naliczone dla celów sprzedaży (podział na należność główną i odsetki), a faktycznie nie zostaną otrzymane, gdyż zapłata należności od spółki cypryjskiej (głównej i odsetek) zostanie rozłożona w czasie.

W odniesieniu do przedstawionego zdarzenia przyszłego, stwierdzam, co następuje:

Ad.1.

Zgodnie z art. 12 ust. 3 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tj. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

W myśl art. 12 ust.3a ww. ustawy za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 3, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 3c-3e, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

1. wystawienia faktury albo
2. uregulowania należności.
   
   

Zgodnie natomiast z art. 14 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych przychodem z odpłatnego zbycia praw majątkowych, z zastrzeżeniem ust. 4 i 5, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie. Jeżeli jednak cena bez uzasadnionej przyczyny znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej.

Odnosząc powyższe uregulowania do opisanej we wniosku transakcji sprzedaży wierzytelności należy zauważyć, że ustawodawca wskazuje wprost, co jest przychodem podatkowym – jest to wartość wyrażona w cenie określonej w umowie – i nie przewiduje w tym zakresie żadnych wyłączeń z tak ustalonego przychodu, np. w wysokości kwoty niespłaconej pożyczki, czy kwoty naliczonych a niezapłaconych odsetek.

A zatem, należy potwierdzić stanowisko Spółki, że przychód z tytułu sprzedaży wierzytelności należy ustalić w wysokości ceny ustalonej w umowie zbycia wierzytelności, na dzień zbycia wierzytelności, z uwzględnieniem treści art. 14 ust. 1 ww ustawy.

Ad.2.

W kwestii ustalania kosztu uzyskania przychodu z tytułu zbycia wierzytelności, Spółka musi mieć na względzie treść art. 16 ust. 1 pkt 39 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którym nie uważa się za koszty uzyskania przychodów, strat z tytułu odpłatnego zbycia wierzytelności, chyba że wierzytelność ta uprzednio, na podstawie art. 12 ust. 3 ustawy została zarachowana jako przychód należny. Oznacza to, że strata powstała z odpłatnego zbycia wierzytelności może być kosztem uzyskania przychodu, jeżeli zbyta wierzytelność stanowiła przychód z działalności gospodarczej lub przychód z działów specjalnych produkcji rolnej oraz została wcześniej zarachowana do przychodów należnych.

W przedmiotowej sprawie, udzielona pożyczka nie stanowiła przychodu podatkowego w rozumieniu art. 12 ust. 3 (nie stanowiła przychodu należnego), w związku z tym do kosztów uzyskania przychodów Spółka może zaliczyć tylko tę część niespłaconej kwoty głównej pożyczki, która nie przekracza wartości odzyskanej kwoty głównej pożyczki w wyniku zbycia wierzytelności. W tym celu cenę uzyskaną ze zbycia wierzytelności należy podzielić stosując proporcję istniejącą między poszczególnymi składnikami zbywanej wierzytelności (kwotą główną i odsetkami w całej wartości wierzytelności). A zatem, kosztem podatkowym będzie tylko wartość odpowiadająca (przy zastosowaniu wspomnianej proporcji) niespłaconej kwocie głównej pożyczki.

Ad.3.

Jak zauważa sama Spółka, zbywana wierzytelność składa się z kwoty głównej niespłaconej pożyczki oraz należnych odsetek. Cena uzyskana ze zbycia wierzytelności odnosi się do całej wierzytelności. Jak już wyjaśniono w odpowiedzi na pytanie nr 1, zbywając wierzytelność wobec pożyczkobiorcy, Wnioskodawca uzyskuje przychód ze zbycia prawa majątkowego, którego definicję zawiera art. 14 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zgodnie z tym przepisem przychodem z odpłatnego zbycia praw majątkowych, z zastrzeżeniem ust. 4 i 5, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie. Jeżeli jednak cena bez uzasadnionej przyczyny znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej.

Należy zauważyć, że ustawodawca wskazuje wprost, co jest przychodem – jest to wartość wyrażona w cenie określonej w umowie – i nie przewiduje w tym zakresie żadnych wyłączeń z tak ustalonego przychodu. Wobec tego, na dzień sprzedaży wierzytelności, Spółka powinna rozpoznać przychód podatkowy, w wartości całej kwoty otrzymanego wynagrodzenia.

W przedmiotowej sprawie nie znajdzie natomiast zastosowania wyłączenie z przychodów na podstawie art. 12 ust. 4 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Przepis ten odnosi się bowiem do kwot naliczonych, lecz nie otrzymanych odsetek od należności, w tym również od udzielonych pożyczek (kredytów). Zapłata za wierzytelność w części odpowiadającej wartości wierzytelności z tytułu niezapłaconych odsetek nie może być uznana za spłatę odsetek od udzielonej pożyczki. Nabywca wierzytelności nie dokonuje bowiem spłaty odsetek tylko uiszcza cenę za nabycie wierzytelności (w tym przypadku za nabycie części odsetkowej wierzytelności). Jak wynika z powołanego w odpowiedzi na pyt. nr 1 przepisu art. 12 ust. 3a ustawy datą powstania przychodu jest co do zasady dzień zbycia wierzytelności. Bez znaczenia pozostaje więc okoliczność, że w tym dniu nie zostanie dokonana faktyczna zapłata (także w części odpowiadającej wierzytelności z tytułu odsetek).

Reasumując, w świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe w zakresie pytania pierwszego i drugiego, natomiast w zakresie pytania trzeciego, stanowisko Spółki uznaje się za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.