INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 31 marca 2009r. (data wpływu 3 kwietnia 2009r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie przedawnienia zobowiązania – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 kwietnia 2009r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie przedawnienia zobowiązania.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Powołując się na artykuł 70 ordynacji podatkowej dotyczącej przedawnień terminu płatności zobowiązań podatkowych - podatku VAT powstałych w okresie luty 2000r. do styczeń 2001r. Wnioskodawca zwrócił się z prośbą o umorzenie powstałych zaległości. W związku z tym, iż termin pięciu lat upłynął iw tym okresie czasu nie były dokonane żadne czynności egzekucyjne przerywające bieg przedawnienia zwrócił się z prośbą o ich umorzenie. Wnioskodawca otrzymał odpowiedź z urzędu skarbowego, iż zaległości w większości zostały umorzone w związku z artykułem 70 ordynacji podatkowej jednakże trzy zaległości nie mogą być przedawnione ponieważ zastosowane były skuteczne czynności egzekucyjne przerywające bieg terminu przedawnienia. Czynności te miały miejsce stosunku do zaległości VAT za m-c maj 2000r. - wpłata własna (pobranie) 30 sierpnia 2001r.

Art. 70 mówi o 5 latach okresu przedawnienia od dnia dokonania skutecznej czynności przerywającej bieg terminu przedawnienia. Dlatego też według opinii Wnioskodawcy te płatności również powinny być przedawnione. Wnioskodawca otrzymał jednak odpowiedź: "w świetle obowiązujących przepisów postępowanie egzekucyjne nie zostało zakończone przed dniem 1 września 2005r. na podstawie art. 70 pkt 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. ordynacja podatkowa (tj. Dz. U. Nr 8, poz. 60 ze zm.) w związku z art. 21 ustawy z dnia 30 czerwca 2005 o zmianę ustawy ordynacja podatkowa oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 143, poz. 1199) termin przedawnienia tych zobowiązań biegnie na nowo od dnia 1 września 2005r."

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Dlaczego, mimo iż od daty skutecznych czynności przerywających bieg przedawnienia minęło prawie 9 lat, wymieniona zaległość nie podlega przedawnieniu...

Zdaniem wnioskodawcy wymieniona powyżej zaległość również powinna ulec przedawnieniu ponieważ od momentu dokonania skutecznych czynności egzekucyjnych minęło prawie 9 lat czyli bez mała dwukrotna wartość czasu zapisana w ustawie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 70 § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), zwanej dalej Ordynacją, zobowiązanie podatkowe przedawnia się z upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku. Bieg terminu przedawnienia zostaje przerwany wskutek zastosowania środka egzekucyjnego, o którym podatnik został zawiadomiony. Po przerwaniu biegu terminu przedawnienia biegnie on na nowo od dnia następującego po dniu, w którym zastosowano środek egzekucyjny.

W myśl przepisu art. 70 § 1 i § 3-4 Ordynacji obowiązującym do 1 stycznia 2003r. zobowiązanie podatkowe przedawnia się z upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku. Bieg terminu przedawnienia zostaje przerwany wskutek pierwszej czynności egzekucyjnej, o której podatnik został powiadomiony. Po przerwaniu biegu terminu przedawnienia biegnie on na nowo od dnia następującego po dniu, w którym zakończono postępowanie egzekucyjne.

Stosownie do art. 21 ustawy z dnia z dnia 30 czerwca 2005r. o zmianie ustawy - Ordynacja podatkowa oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz.U. Nr 143, poz. 1199 ze zm.) który wszedł w życie z dniem 1 września 2005r. do przedawnienia zobowiązań podatkowych powstałych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy stosuje się przepis art. 70 § 4 ustawy wymienionej w art. 1 w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą.

Ww. ustawa o zmianie ustawy - Ordynacja podatkowa oraz o zmianie niektórych innych ustaw zmieniła art. 70 § 4 nadając drugiemu zdaniu tego przepisu następującą treść: "Po przerwaniu biegu terminu przedawnienia biegnie on na nowo od dnia następującego po dniu, w którym zastosowano środek egzekucyjny.", przy czym zdanie pierwsze § 4 nie uległo zmianie. Równocześnie został uchylony przepis art. 70 § 5 ustawy Ordynacja podatkowa zgodnie z którym kolejne wszczęcie postępowania egzekucyjnego nie przerywa biegu terminu przedawnienia. Z wykładni literalnej przepisu art. 70 § 4 ustawy - Ordynacja podatkowa wynika, iż skutek w postaci przerwania biegu terminu przedawnienia wywołuje każdy zastosowany środek egzekucyjny, o którym podatnik został powiadomiony. Bieg terminu przedawnienia może więc być wielokrotnie przerywany.

Zauważyć należy, że w stanie prawnym obowiązującym w okresie 1 stycznia 1998r. - 31 sierpnia 2005r. zobowiązanie podatkowe nie ulegało przedawnieniu bez względu na czas trwania i sposób prowadzenia tego postępowania egzekucyjnego (dopiero po zakończeniu postępowania egzekucyjnego termin przedawnienia biegł na nowo, przy czym kolejne wszczęcie postępowania egzekucyjnego nie przerywało już biegu terminu przedawnienia). Do przerwania biegu terminu przedawnienia, bez żadnych ograniczeń czasowych, wystarczające było zastosowanie chociażby jednego środka egzekucyjnego i to bez względu na efektywność jego zastosowania.

Zmieniony przepis art. 70 § 4 ustawy - Ordynacja podatkowa warunkuje przedłużenie terminu przedawnienia zobowiązania aktywnymi działaniami organu egzekucyjnego, polegającymi na ujawnianiu składników majątkowych zobowiązanego i stosowaniu kolejnych środków egzekucyjnych.

Przepis art. 21 ustawy nowelizującej z dnia 30 czerwca 2005r. stanowi, iż "Do przedawnienia zobowiązań podatkowych powstałych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy stosuje się przepis art. 70 § 4 ustawy wymienionej w art. 1 w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą." Zgodnie z art. 27 ustawy nowelizującej zmieniony przepis art. 70 § 4 ustawy - Ordynacja podatkowa wszedł w życie z dniem 1 września 2005r.

Powołany przepis art. 21 ustawy nowelizującej jednoznacznie wprowadza zasadę bezpośredniego działania nowego prawa do stanów faktycznych istniejących w dniu 1 września 2005r. Zatem z dniem 1 września 2005r. przepis art. 70 § 4 ustawy - Ordynacja podatkowa w nowym brzmieniu znajduje zastosowanie do przedawnienia zobowiązań podatkowych powstałych po dniu 1 września 2005r. jak i tych zobowiązań, które powstały przed tą datą i istnieją w dniu 1 września 2005r. Zrównuje się więc reguły obliczania biegu terminu przedawnienia zobowiązań podatkowych powstałych w tych dwóch przedziałach czasowych, co równocześnie oznacza zastosowanie do przedawnienia zobowiązań, powstałych przed dniem 1 września 2005r. nowych zasad, korzystniejszych dla zobowiązanego.

W związku z art. 21 ustawy nowelizującej, może dojść do sytuacji, takiej jak ta będącą przedmiotem wniosku, w której postępowanie egzekucyjne jest w toku. Zobowiązanie podatkowe powstało przed dniem 1 września 2005r. i przed tą datą bieg terminu przedawnienia został przerwany w wyniku zastosowania środka egzekucyjnego (art. 70 § 4 Ordynacji w brzmieniu obowiązującym do dnia 1 stycznia 2003r.) lub w wyniku zastosowania czynności egzekucyjnej (art. 70 § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa w brzmieniu obowiązującym do dnia 1 stycznia 2003r.). Postępowanie egzekucyjne nie zostało zakończone przed dniem 1 września 2005r. W tym przypadku na podstawie nowego art. 70 § 4 ustawy - Ordynacja podatkowa, w związku z art. 21 ustawy nowelizującej, termin przedawnienia tego zobowiązania biegnie na nowo od dnia 1 września 2005r. Bieg terminu przedawnienia może być przerywany w wyniku zastosowania po dniu 1 września 2005r. środka egzekucyjnego.

Reasumując, u Wnioskodawcy zobowiązanie podatkowe powstało w 2000r. 5 letni termin przedawnienia zaczął biec 31 grudnia 2000r. jednakże na wskutek czynności egzekucyjne (środka egzekucyjnego), która miała miejsce dnia 30 sierpnia 2001r. został przerwany bieg ww. przedawnienia i zgodnie z przepisami wówczas obowiązującymi, bieg terminu nie został przywrócony ze względu na to, iż nie zostało zakończone postępowanie egzekucyjne. Dopiero ww. nowelizacja przepisów z 30 czerwca 2005r. wszczęła na nowo 5 letni bieg terminu przedawnienia od dnia 1 września 2005r. który zakończy się 1 września 2010r. o ile do tego czasu nie zostanie zastosowany żaden środek egzekucyjny.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.