INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 01.04.2009 r. (data wpływu 27.04.2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia obowiązku podatkowego z tytułu przychodów uzyskanych z pracy najemnej na wyspie Jersey - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27.04.2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia obowiązku podatkowego z tytułu przychodów uzyskanych z pracy najemnej na wyspie Jersey.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca, od kwietnia 2002 r. wyjechał na Jersey w celu podjęcia tam legalnej pracy. Został bowiem zaproszony przez firmę „J.” i w związku z tym otrzymał legalne pozwolenie na pracę z miejscowego biura imigracyjnego. Od momentu wyjazdu na Jersey nie podejmował i nie wykonywał równolegle w Polsce żadnej pracy. Od początku pobytu na Jersey posiada rachunek bankowy w miejscowym oddziale banku oraz podlega miejscowemu ubezpieczeniu społecznemu (jest to odpowiednik polskiego ZUS-u). Z tytułu pracy wykonywanej na Jersey opłaca też od 2003 r., a więc niemal od początku pobytu do dnia dzisiejszego podatek dochodowy według wewnętrznych przepisów Wyspy Jersey (w 2002 r. nie przekroczył minimalnego progu do opodatkowania). Od miejscowego pracodawcy otrzymał do dyspozycji samochód służbowy oraz telefon komórkowy.

Dlatego sprzedał nabyty w 2003 r. samochód prywatny. Posiada również miejscowe prawo jazdy oraz certyfikat miejscowej rezydencji podatkowej i ubezpieczenia społecznego, co poświadczają stosowne dokumenty wystawione przez miejscowe organy. Od niemal 7 lat przebywa stale na Jersey, a pobyty w Polsce mają charakter sporadyczny i krótkotrwały, w sumie 3-4 tygodnie w celu odwiedzin u rodziców i brata, wobec których jednak nie ciąży na Wnioskodawcy żaden obowiązek alimentacyjny. Wnioskodawca jest kawalerem, nie posiadam dzieci.

Na Jersey zamieszkuje w wynajmowanym mieszkaniu. W Polsce nie posiada żadnych nieruchomości ani też majątku ruchomego - nie posiada samochodu ani innego sprzętu ruchomego, nie spłaca żadnych kredytów ani pożyczek, nie posiada żadnych aktywów finansowych w Polsce (akcji, obligacji, jednostek funduszy inwestycyjnych itp.). Nie ma też kont w polskich bankach. Dysponuje jedynie polskim paszportem (dowodu osobistego nie wyrobił). Posiada jednak nadal zameldowanie w mieszkaniu, w którym obecnie mieszka jego brat. W mieszkaniu tym zatrzymuje się w trakcie kilkudniowych pobytów w Polsce, gdy przyjeżdża w odwiedziny. Nie zamierza wracać do Polski na stałe w najbliższym czasie, ale oczywiście nie wyklucza takiego powrotu w przyszłości, jeśli jego sytuacja życiowa ulegnie zmianie.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy od momentu wyjazdu na Jersey w 2002 r. uległa zmianie rezydencja podatkowa Wnioskodawcy i stał się rezydentem podatkowym na Wyspie Jersey, natomiast w Polsce jest objęty tylko ograniczonym obowiązkiem podatkowym...

Czy w związku z nieuzyskiwaniem w Polsce żadnych dochodów podlegających opodatkowaniu (wszystkie dochody uzyskiwane są od 2002 r. wyłącznie na Jersey) od momentu wyjazdu nie miał i nie ma obowiązku rozliczać się w Polsce z dochodów uzyskiwanych na Jersey i składać zeznań rocznych do polskiego urzędu skarbowego...

Czy na status nierezydenta w Polsce ma wpływ wprowadzenie od 1 stycznia 2007 r. do polskiej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych legalnej definicji miejsca zamieszkania, zgodnie z którą za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Od momentu wyjazdu w 2002 r. posiada stałe miejsce zamieszkania na Wyspie Jersey, gdyż tam niewątpliwie znajduje się centrum interesów życiowych Wnioskodawcy. Świadczy o tym nie tylko fakt uzyskiwania przez Wnioskodawcę dochodów z tytułu umowy o pracę z miejscową firmą, ale też związanie z pobytem w tym kraju życia nie tylko zawodowego, ale również prywatnego (wynajmowanie mieszkania, zakup prywatnego samochodu i innych składników majątku ruchomego, posiadanie rachunków bankowych w miejscowych bankach, opłacanie podatku dochodowego oraz obowiązkowych ubezpieczeń społecznych) przy równoczesnym braku tego typu związków z Polską, w której pobyty miały (i mają) charakter sporadyczny, krótkotrwały i związane są głównie z odwiedzinami u rodziców i brata (wobec których jednak nie ciąży na Wnioskodawcy żaden obowiązek alimentacyjny). Wszystkie te okoliczności w powiązaniu z przebywaniem na Jersey przez zdecydowaną większość każdego roku dają podstawę do dokonania obiektywnej oceny, że zostały spełnione kryteria pozwalające uznać, iż to na Wyspie Jersey znajduje się centrum życiowych interesów Wnioskodawcy, a tym samym jego miejsce zamieszkania. Zdaniem Wnioskodawcy dla celów podatkowych w Polsce ma od 2002 r. status nierezydenta. Oznacza to, że byłby zobowiązany do rozliczenia się z polskim urzędem skarbowym tylko w przypadku uzyskiwania dochodów podlegających opodatkowaniu na terytorium RP. Wobec braku takich dochodów w latach 2002-2006 nie miał obowiązku rozliczać się za te lata z polskim fiskusem i składać w Polsce zeznań podatkowych. Natomiast dochody uzyskiwane na Jersey podlegają opodatkowaniu tylko na Wyspie, zgodnie z miejscowymi przepisami podatkowymi.

Powyższe reguły są w przypadku Wnioskodawcy wciąż aktualne pomimo wprowadzenia od 1 stycznia 2007 r. do polskiej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych legalnej definicji miejsca zamieszkania. Nie spełnia bowiem żadnego z dwóch warunków, z których spełnienie chociaż by jednego pozwala uznać że miejsce zamieszkania Wnioskodawcy znajduje się w Polsce. Ani bowiem centrum interesów życiowych nie znajduje się w Polsce, ani też posiadając centrum interesów życiowych na Jersey (co jest w stanie w sposób obiektywny wykazać za pomocą posiadanych dokumentów) nie przebywał w Polsce powyżej 183 dni w żadnym z lat podatkowych, do których nowa definicja ma zastosowanie (tj. ani w 2007 r., ani w 2008 r.). Tym samym, nie uzyskując w Polsce żadnych dochodów, nie miał (i nie ma nadal) obowiązku rozliczyć się z polskim urzędem skarbowym ani za 2007 r. ani też za 2008 r. Natomiast obowiązek rozliczenia się za 2009 r. (bądź lata następne) będzie uzależniony od tego, czy Wnioskodawca przeniesie centrum swoich interesów życiowych do Polski, a jeżeli takie przeniesienie nie miałoby miejsca - to czy będzie przebywał w Polsce powyżej 183 dni w tym roku podatkowym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), w brzmieniu obowiązującym do dnia 31.12.2006 r., osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Stosownie do art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów z pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego lub stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia, oraz od innych dochodów osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Przepis art. 4a tej ustawy stanowi, iż wymieniony wyżej przepis stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczypospolita Polska.

Natomiast zgodnie z regulacją zawartą w art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od 01.01.2007 r., obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy) podlegają w Polsce osoby fizyczne jeśli mają miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W myśl art. 3 ust. 2a cytowanej ustawy stanowi, że osoby fizyczne nie posiadające na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Zgodnie z art. 3 ust. 1a ww. ustawy za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
   
   

W świetle art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, powołane przepisy stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobiegania podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Wyspa Jersey ma odrębny status i jest jedynie Terytorium Zależnym Korony Brytyjskiej. Jako wyodrębnione terytorium Jersey posiada odrębne prawo podatkowe. W gestii władz brytyjskich są jedynie jej sprawy zewnętrzne - zagraniczne i obrony, natomiast sprawy: administracji, sądownictwa, gospodarki, finansów, zdrowia są w kompetencji lokalnych organów władzy.

Polska nie zawarła z Jersey umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania. Wobec powyższego do dochodów, które Wnioskodawca uzyskuje na Wyspie, będą miały zastosowanie przepisy art. 27 ust. 9 i ust. 9a ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (tzw. metoda odliczenia proporcjonalnego).

Zgodnie z art. 27 ust. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jeżeli podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 1, osiąga również dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania nie stanowi o zastosowaniu metody określonej w ust. 8, lub z państwem, w którym dochody są osiągane, Rzeczpospolita Polska nie zawarła umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, dochody te łączy się z dochodami ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W tym przypadku od podatku obliczonego od łącznej sumy dochodów odlicza się kwotę równą podatkowi dochodowemu zapłaconemu w obcym państwie. Odliczenie to nie może jednak przekroczyć tej części podatku obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która proporcjonalnie przypada na dochód uzyskany w państwie obcym. Przepisy art. 11 ust. 3 i 4 stosuje się odpowiednio.

W myśl art. 27 ust. 9a ww. ustawy w przypadku podatnika, mającego miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, uzyskującego wyłącznie dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, które nie są zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub z państwem, w którym dochody są osiągane, Rzeczpospolita Polska nie zawarła umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, zasady określone w ust. 9 stosuje się odpowiednio.

Definicja „miejsca zamieszkania” odnosi się bezpośrednio do określenia „miejsca zamieszkania” przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw będących Stronami umowy i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

W przepisach polskiego prawa podatkowego obowiązującego do dnia 31.12.2006 r. pojęcie „miejsca zamieszkania” nie zostało zdefiniowane.

Jak stanowi art. 25 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), miejscem zamieszkania osoby fizycznej jest miejscowość, w której osoba ta przebywa z zamiarem stałego pobytu. Warunek przebywania w danym miejscu ma charakter obiektywny i nie ma problemów dowodowych w wykazaniu, że dana osoba przebywa lub nie w danej miejscowości. Zamiar stałego pobytu w danej miejscowości ma natomiast charakter subiektywny, ponieważ odnosi się do woli osoby. Należy jednak zauważyć, iż istnieją kryteria obiektywizujące zamiar stałego pobytu. Uznaje się na przykład, że podatnik wykazuje zamiar stałego pobytu w danej miejscowości, jeżeli miejscowość ta stanowi dla niego centrum jego życiowej działalności, ocenianej w aspekcie jego powiązań osobistych i gospodarczych.

Biorąc pod uwagę opisany we wniosku stan faktyczny oraz przedstawiony powyżej stan prawny należy stwierdzić, iż od czasu wyjazdu z Polski tj. od kwietnia 2002 r. Wnioskodawca posiada miejsce zamieszkania dla celów podatkowych na Wyspie Jersey. Na Jersey posiada rachunek bankowy w miejscowym oddziale banku oraz podlega miejscowemu ubezpieczeniu społecznemu. Z tytułu pracy wykonywanej na Jersey opłaca od 2003 r. podatek dochodowy według wewnętrznych przepisów. Od miejscowego pracodawcy otrzymał do dyspozycji samochód służbowy oraz telefon komórkowy. Posiada również miejscowe prawo jazdy oraz certyfikat miejscowej rezydencji podatkowej i ubezpieczenia społecznego.

Od niemal 7 lat przebywa stale na Jersey, a pobyty w Polsce mają charakter sporadyczny i krótkotrwały, w sumie 3-4 tygodnie w celu odwiedzin u rodziców i brata, wobec których jednak nie ciąży na Wnioskodawcy żaden obowiązek alimentacyjny. Wnioskodawca jest kawalerem, nie posiadam dzieci.

Na Jersey zamieszkuje w wynajmowanym mieszkaniu. W Polsce nie posiada żadnych nieruchomości ani też majątku ruchomego, nie spłaca żadnych kredytów ani pożyczek, nie posiada żadnych aktywów finansowych w Polsce (akcji, obligacji, jednostek funduszy inwestycyjnych itp.). Nie ma też kont w polskich bankach. Posiada jednak nadal zameldowanie w mieszkaniu, w którym obecnie mieszka jego brat. Nie zamierza wracać do Polski na stałe w najbliższym czasie.

W świetle powyższego Wnioskodawca od wyjazdu z Polski, tj. od kwietnia 2002 r. podlega w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, tj. podlega opodatkowaniu jedynie od dochodów osiąganych na terytorium RP zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z uwzględnieniem ewentualnych umów o unikaniu podwójnego opodatkowania. Od dnia wyjazdu na Wyspę Wnioskodawca nie osiągnął żadnych dochodów na terytorium RP, należy stwierdzić, iż nie ma obowiązku składania zeznań podatkowych za ten okres.

Reasumując:

• Od momentu wyjazdu na Jersey w 2002 r. uległa zmianie rezydencja podatkowa Wnioskodawcy i w Polsce jest objęty ograniczonym obowiązkiem podatkowym.
• W związku z nieuzyskiwaniem w Polsce żadnych dochodów podlegających opodatkowaniu od momentu wyjazdu nie miał i nie ma obowiązku rozliczać się w Polsce z dochodów uzyskiwanych na Jersey i składać zeznań rocznych do polskiego urzędu skarbowego.
• Od 1 stycznia 2007 r. na status nierezydenta w Polsce ma wpływ wprowadzenie od tego dnia do polskiej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych legalnej definicji miejsca zamieszkania.
  
  

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja Nr 10, 09-402 Płock.