INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 25 marca 2009 r. (data wpływu 3 kwietnia 2009 r.) uzupełnionym pismem z dnia 20 maja 2009 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania elementów kalkulacyjnych stawki czynszowej, tj. podatku od nieruchomości oraz opłat za wieczyste użytkowanie gruntu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 kwietnia 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie m.in. opodatkowania elementów kalkulacyjnych stawki czynszowej, tj. podatku od nieruchomości oraz opłat za wieczyste użytkowanie gruntu.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Podatek od nieruchomości jest elementem stawki kalkulacyjnej dla lokali użytkowych własnościowych. Spółdzielnia odprowadza go do urzędu miasta, przy czym nie jest pośrednikiem w płaceniu, gdyż to na Spółdzielni ciąży obowiązek podatkowy w tym zakresie. Właściciele lokali użytkowych, tak jak pozostali członkowie, są obowiązani pokrywać koszty związane z eksploatacją ich lokali oraz eksploatacją części wspólnych SM – na podstawie obowiązującego statutu Spółdzielni. Podatek ten jest wyszczególniony na fakturze dla jasności kalkulacji opłat. Spółdzielnia spotkała się z zarzutem, że od podatku od nieruchomości nie można naliczać VAT.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 20 maja 2009 r. Spółdzielnia dodatkowo wskazała, że posiada w swych zasobach lokale mieszkalne i użytkowe. Sprzedaż w odniesieniu do lokali mieszkalnych traktowana jest jako zwolniona od podatku od towarów i usług, natomiast w odniesieniu do lokali użytkowych opodatkowana stawką VAT w wysokości 22%. W odniesieniu do lokali użytkowych wystawiane są faktury comiesięcznie, z wyszczególnieniem pozycji czynszu: opłata eksploatacyjna, fundusz remontowy, centralne ogrzewanie, opłata za wieczyste użytkowanie gruntu oraz podatek od nieruchomości. Wszystkie pozycje stanowią element kalkulacyjny stawki czynszowej i są opodatkowane wg stawki podstawowej – 22%.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy prawidłowo Spółdzielnia do opłat publicznoprawnych tj. podatku od nieruchomości oraz wieczystego użytkowania gruntu nalicza VAT w wysokości 22%...

Zdaniem Wnioskodawcy Sejm RP, przyjmując ustawę o podatku od towarów i usług, nałożył na członków spółdzielni, posiadaczy innych praw niż do lokali mieszkalnych, obowiązek płacenia 22% podatku od towarów i usług od obrotu, jaki dokonują ze swoją spółdzielnią z tytułu posiadania tych praw. Spółdzielnia mieszkaniowa ponosi wszelkie koszty związane z daną nieruchomością, jest zobowiązana zaliczyć do kosztu kalkulacyjnego danej nieruchomości, w tym również opłaty publicznoprawne i w ten sposób skalkulowane koszty odnieść tak do lokali mieszkalnych, jak i niemieszkalnych, pamiętając, że przy planowaniu kosztów należy przewidzieć możliwość ich kształtowania netto w stosunku do praw innych niż w odniesieniu do lokali mieszkalnych. Niedopuszczalna jest zatem, zdaniem Spółdzielni, zasada tzw. „refakturowania” części kosztów, np. opłat terenowoprawnych bezpośrednio na członów spółdzielni – właścicieli lokali użytkowych, ponieważ to nie oni są podatnikami opłat lokalnych, lecz spółdzielnia.

Kwoty z tego tytułu wpłacane do Spółdzielni z tytułu posiadania lokalu mieszkalnego są zwolnione od podatku, natomiast kwoty wpłacane z tytułu posiadania innego lokalu niż mieszkalny są objęte 22 stawką VAT, tym samym pojęcie refakturowania kosztów jest bez znaczenia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów – w myśl art. 7 ust. 1 powołanej ustawy – rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…), natomiast przez świadczenie usług – każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej mniemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (art. 8 ust. 1 tej ustawy).

Zgodnie z zapisem art. 41 ust. 1 cyt. ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 129 ust. 1.

Treść powołanego wyżej zapisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług wskazuje, że to nie odpłatność sama w sobie podlega opodatkowaniu lecz świadczenie, za które odpłatność przysługuje. Dotyczy to także podatku od nieruchomości, który nie jest ani towarem, ani usługą w rozumieniu art. 7 i 8 tej ustawy.

W myśl art. 6 ustawy Ordynacja podatkowa, podatkiem jest publicznoprawne, nieodpłatne, przymusowe oraz bezzwrotne świadczenie pieniężne na rzecz Skarbu Państwa, województwa, powiatu, lub gminy, wynikające z ustawy podatkowej. Jest to więc świadczenie pieniężne nieekwiwalentne (w zamian za wpłacony podatek od nieruchomości, podatnikowi nie przysługuje wzajemne świadczenie ze strony Skarbu Państwa czy organu, na rzecz którego został wniesiony).

Należność publicznoprawna, jaką jest podatek od nieruchomości nie może podlegać dalszej odsprzedaży. Podatek ten ma charakter majątkowy i związany jest z posiadanym majątkiem, a nie uzyskiwanym z tytułu posiadania nieruchomości obrotem. Obowiązek podatkowy w podatku od nieruchomości ciąży bowiem na podatniku (właścicielu nieruchomości) i to on jest zobowiązany do zapłaty należności z tego tytułu. Jednakże, strony mogą w ramach swobody w kształtowaniu łączących je stosunków zobowiązaniowych, zawrzeć w umowie postanowienie co do zwrotu (refundacji) należności z tytułu podatku od nieruchomości.

Z przytoczonych wyżej przepisów wynika, iż nie można mówić o odsprzedaży podatku od nieruchomości na rzecz osób trzecich, a jedynie o zwrocie wyłożonych środków pieniężnych, która to czynność, co do zasady, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 11 ww. ustawy o podatku od towarów i usług zwalnia się od podatku czynności wykonywane na rzecz członków spółdzielni, którym przysługują spółdzielcze prawa do lokali mieszkalnych, członków spółdzielni będących właścicielami lokali mieszkalnych lub na rzecz właścicieli lokali mieszkalnych niebędących członkami spółdzielni, za które są pobierane opłaty, zgodnie z art. 4 ust. 1, 2, 4 i 5 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych.

Z przepisu § 13 ust. 1 pkt 15 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie wykonywania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212 poz. 1336) wynika, że zwolnione są od podatku czynności wykonywane na rzecz osób niebędących członkami spółdzielni, którym przysługują spółdzielcze własnościowe prawa do lokali mieszkalnych, za które są pobierane opłaty zgodnie z art. 4 ust. 1, 2, 4 i 5 ww. ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych (Dz. U. z 2003 r. Nr 119, z późn. zm.).

Powołany powyżej przepis art. 4 ust. 1, 2, 4 i 5 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych stanowi, iż:

• członkowie spółdzielni, którym przysługują spółdzielcze prawa do lokali, są obowiązani uczestniczyć w pokrywaniu kosztów związanych z eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości w częściach przypadających na ich lokale, eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości stanowiących mienie spółdzielni przez uiszczanie opłat zgodnie z postanowieniami statutu;
• członkowie spółdzielni będący właścicielami lokali są obowiązani uczestniczyć w pokrywaniu kosztów związanych z eksploatacją i utrzymaniem ich lokali, eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości wspólnych, eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości stanowiących mienie spółdzielni przez uiszczanie opłat zgodnie z postanowieniami statutu;
• właściciele lokali niebędący członkami spółdzielni są obowiązani uczestniczyć w pokrywaniu kosztów związanych z eksploatacją i utrzymaniem ich lokali, eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości wspólnych. Są oni również obowiązani uczestniczyć w wydatkach związanych z eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości stanowiących mienie spółdzielni, które są przeznaczone do wspólnego korzystania przez osoby zamieszkujące w określonych budynkach lub osiedlu. Obowiązki te wykonują przez uiszczanie opłat na takich samych zasadach, jak członkowie spółdzielni, z zastrzeżeniem art. 5;
• członkowie spółdzielni uczestniczą w kosztach związanych z działalnością społeczną, oświatową i kulturalną prowadzoną przez spółdzielnię, jeżeli uchwała walnego zgromadzenia tak stanowi. Właściciele lokali niebędący członkami oraz osoby niebędące członkami spółdzielni, którym przysługują spółdzielcze własnościowe prawa do lokali, mogą odpłatnie korzystać z takiej działalności na podstawie umów zawieranych ze spółdzielnią.

Z cytowanych wyżej przepisów wynika, że zwolnienie odnosi się do czynności wykonywanych na rzecz członków spółdzielni mieszkaniowych, a także osób niebędących członkami spółdzielni. Muszą być oni właścicielami lokali mieszkalnych, a w przypadku członka spółdzielni może przysługiwać mu spółdzielcze prawo do lokalu mieszkalnego. Rodzaje opłat wymienione w prawie spółdzielczym dotyczą wszelkich opłat. Jednakże przepisy art. 43 ust. 1 pkt 11 ww. ustawy o VAT oraz § 13 ust. 1 pkt 15 cyt. wyżej rozporządzenia w sprawie wykonywania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług wyraźnie wskazują na właścicieli lokali mieszkalnych, członków spółdzielni i osoby niebędące członkami spółdzielni, którym przysługują spółdzielcze prawa do lokalu mieszkalnego.

Zatem zwolnienie, o którym mowa w powołanych wyżej przepisach art. 43 ust. 1 pkt 11 cyt. ustawy o VAT ustawy i § 13 ust. 1 pkt 15 cyt rozporządzenia jest związane z czynnościami, za które Spółdzielnia pobiera opłaty, a które dotyczą lokali mieszkalnych lub spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego.

Oznacza to, iż zwolnienie o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku od towarów i usług nie obejmuje swoim zakresem opłat z tytułu eksploatacji i utrzymania lokali użytkowych, gdyż są wyłączone spod pojęcia „lokali mieszkalnych”, o których mowa w cyt. wyżej przepisie.

Zgodnie z treścią art. 29 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, obrotem zaś jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Z treści tego przepisu wynika, że podstawę opodatkowania stanowi całość należności z tytułu realizacji zawartej umowy dotyczącej eksploatacji i utrzymania lokalu, w tym także podatek od nieruchomości oraz opłata z tytułu użytkowania wieczystego gruntu.

Zatem na całość świadczenia należnego od nabywcy usługi świadczonej przez Spółdzielnię składają się wszystkie należności wchodzące w skład opłaty (czynszu), są więc obrotem będącym podstawą opodatkowania w rozumieniu art. 29 ust. 1 ww. ustawy o podatku od towarów i usług.

Wobec powyższego zarówno kwota podatku od nieruchomości, jak również opłata z tytułu wieczystego użytkowania gruntu, podobnie jak inne opłaty dotyczące tego lokalu użytkowego, pobierane przez spółdzielnie mieszkaniowe, o których mowa w art. 4 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych, podlegają opodatkowaniu stawką podatku VAT w wysokości 22%, stosownie do art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, gdyż, jak wskazano we wniosku, stanowią element stawki kalkulacyjnej czynszu, mimo tego, że należności te na fakturze są wyszczególnione odrębnie.

Interpretacja ta dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.