INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zmianami) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z o. o., przedstawione we wniosku z dnia 20 października 2008 r. (data wpływu 24.10.2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie określenia momentu dokonywania kwartalnych odpisów amortyzacyjnych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 października 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie określenia momentu dokonywania kwartalnych odpisów amortyzacyjnych.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący opis zdarzenia przyszłego.

Spółka jest podmiotem wyspecjalizowanym w pozyskiwaniu nowych nieruchomości, budowie obiektów handlowych oraz ich wynajmie na rzecz podmiotu, który prowadzi w tych obiektach działalność handlową. Spółka jest właścicielem szeregu środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których wartość jest przez Spółkę odnoszona w koszty podatkowe poprzez odpisy amortyzacyjne, dokonywane zgodnie z art. 16h ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych.

Z przyczyn organizacyjnych Spółka rozważa zmianę sposobu dokonywania odpisów amortyzacyjnych dla składników majątku od początku nowego roku podatkowego (tj. od 01 marca 2009 r.), w taki sposób, aby były one dokonywane w równych ratach co kwartał.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w przypadku dokonywania odpisów amortyzacyjnych w równych ratach co kwartał, o czym jest mowa w art. 16h ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, możliwe jest dokonywanie tych odpisów z góry na początku każdego kwartału, czy powinno mieć ono miejsce na koniec każdego kwartału, czy może drugiego miesiąca kwartału...

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z brzmieniem art. 16h ust. 1 pkt 1 odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 16k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji, z zastrzeżeniem art. 16e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór.

Na podstawie art. 16h ust. 4 podatnicy mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych w równych ratach co miesiąc albo w równych ratach co kwartał, albo jednorazowo na koniec roku podatkowego, z uwzględnieniem art. 16i.

Jednocześnie ustawodawca wskazuje, iż suma odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonanych w pierwszym roku podatkowym, w którym te środki zostały wprowadzone do ewidencji, nie może przekroczyć wartości tych odpisów przypadających za okres od wprowadzenia ich do ewidencji do końca tego roku podatkowego.

Biorąc pod uwagę gramatyczne brzmienie powyższych przepisów Spółka stoi na stanowisku, iż w przypadku dokonywania odpisów amortyzacyjnych w okresach miesięcznych, bądź kwartalnych nie ma znaczenia fakt ich dokonywania w systemie księgowym na początku bądź na końcu danego okresu (miesiąca/ kwartału), a zatem jest możliwe dokonywanie odpisów amortyzacyjnych w pierwszym miesiącu kwartału. Ustawodawca bowiem wyraźnie wskazał, iż jedynie w przypadku dokonywania odpisów amortyzacyjnych jeden raz w roku podatkowym, musi to nastąpić jednorazowo na koniec danego roku podatkowego.

Spółka uważa, iż bez względu na moment dokonania odpisów amortyzacyjnych (tj. na końcu bądź na początku okresu kwartalnego) nie wpłynie to na wysokość kosztów podatkowych Spółki. W przypadku sprzedaży, bądź likwidacji danego środka trwałego, bądź wartości niematerialnej i prawnej, po dokonaniu odpisu za dany kwartał już w pierwszym miesiącu tego kwartału, w miesiącu jego zbycia wystąpi jedynie inna prezentacja kosztów podatkowych w kalkulacji wyników Spółki (wcześniej kosztem będzie wartość netto sprzedawanego lub likwidowanego środka trwałego, a wartość amortyzacji stanowiącej koszt podatkowy będzie odpowiednio niższa). Zgodnie bowiem z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w przypadku zbycia, bądź likwidacji danego składnika majątku, kosztem uzyskania przychodu jest nieumorzona wartość danego składnika majątku (z wyjątkiem przypadków określonych m.in. w art. 16 ust. 1 pkt 6 ww. ustawy).

W celu zobrazowania swojego stanowiska Spółka pragnie przytoczyć następujący przykład:

Spółka posiada środek trwały o wartości 10000 PLN, amortyzowany zgodnie z wykazem stawek amortyzacyjnych według stawki 30% rocznie. Odpisy amortyzacyjne są dokonywane kwartalnie z góry. W piątym miesiącu (drugi kwartał) drugiego roku użytkowania, środek trwały został zbyty za cenę 3000 PLN.

Podsumowując, Spółka stoi na stanowisku, iż ze względu na fakt, iż wysokość kosztów podatkowych rozpoznawanych przez Spółkę nie ulegnie zmianie w przypadku dokonywania odpisów amortyzacyjnych od składników majątku na początku, bądź na końcu kwartału, możliwe jest dokonywanie takich odpisów „z góry” na początku kwartału.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zasady dotyczące dokonywania odpisów z tytułu zużycia środków trwałych (odpisów amortyzacyjnych) zamieszczone zostały w przepisach art. 16a-16m ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.).

W myśl art. 16a ust. 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Stosownie do art. 16d ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, składniki majątku, o których mowa w art. 16a-16c, wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 9 ust. 1, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego, o którym mowa w art. 16h ust. 1 pkt 4.

Zgodnie z generalną zasadą uregulowaną w przepisie art. 16h ust. 1 pkt 1 ustawy odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 16k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji, z zastrzeżeniem art. 16e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których zgodnie z art. 16 ust. 1 nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Treść art. 16h ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wskazuje natomiast, iż podatnicy mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych w równych ratach co miesiąc albo w równych ratach co kwartał, albo jednorazowo na koniec roku podatkowego, z uwzględnieniem art. 16i. Suma odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonanych w pierwszym roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji, nie może przekroczyć wartości tych odpisów przypadających za okres od wprowadzenia ich do ewidencji do końca tego roku podatkowego.

Biorąc powyższe przepisy pod uwagę, Podatnikom pozostawiono swobodę w zakresie wyboru metody dokonywania odpisów amortyzacyjnych w trakcie roku. Nie istnieje przepis ograniczający prawa Spółki w tym zakresie. Tym samym jeżeli Spółka zdecyduje się na dokonywanie odpisów amortyzacyjnych w okresach kwartalnych, techniczny sposób dokonywania tych odpisów leży w gestii samej Spółki. Spółka musi jednak pamiętać, że raz wybrany sposób dokonywania odpisów musi być kontynuowany przez cały rok podatkowy.

Jednocześnie w niniejszej interpretacji pominięto przykład liczbowy ilustrujący stanowisko Spółki w przedmiotowej sprawie, z uwagi na fakt, iż przepis art. 14a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) nakłada na organ podatkowy obowiązek udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego. Z uwagi na powyższe nie podlegają urzędowej interpretacji zasady rachunkowego dokonywania odpisów amortyzacyjnych. Zatem tutejszy Organ nie może potwierdzić prawidłowości sposobu wyliczenia odpisów amortyzacyjnych od posiadanego środka trwałego, bowiem zasady ich arytmetycznego wyliczenia nie podlegają urzędowej interpretacji.

Interpretacja dotyczy opisu zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64 – 100 Leszno.