INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 8 września 2008 r. (data wpływu 29 września 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kasy rejestrującej - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 września 2008 roku został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kasy rejestrującej.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka w celu zapewnienia pracownikom dojazdu do miejsca pracy, zawarła umowę z „P”, zgodnie z którą „P” świadczy przewozy na rzecz pracowników Spółki według ustalonego rozkładu jazdy autobusów „P”. Spółka dokonuje rozliczeń z „P” na podstawie otrzymywanych faktur za usługę przewozu oraz nabywane karty przejazdu (bilety). Na podstawie postanowień umowy społecznej, pracownicy Spółki ponoszą częściową odpłatność z tytułu korzystania z przewozów. Rozliczenie z pracownikami następuje na podstawie zbiorczego dokumentu sporządzanego przez Spółkę na koniec każdego miesiąca, który jest podstawą do potrącenia uzgodnionych kwot z miesięcznych wynagrodzeń pracowników. Spółka ewidencjonuje obrót generowany w związku z otrzymywaniem częściowej odpłatności od pracowników za organizowane przewozy za pomocą kas fiskalnych. Również w podobny sposób za pomocą kasy fiskalnej Spółka obciąża pracowników za usługi telekomunikacyjne. Pracownicy ponoszą odpłatność za prywatne rozmowy telefoniczne. Rozliczenie następuje na podstawie faktur VAT wystawianych na koniec miesiąca. Faktury te są podstawą potrąceń z miesięcznych wynagrodzeń pracowników.

W praktyce Spółka zakupuje również innego rodzaju usługi na rzecz pracowników i następnie obciąża ich za nie kosztami w całości lub części. Przykładowo są to usługi w zakresie kultury (bilety do teatru i kina), rekreacyjne (karnety na basen). Spółka prowadzi także wypożyczalnię sprzętu sportowego dla swoich pracowników. Mając na uwadze zwolnienie przewidziane w § 2 ust. 1 pkt 1 w związku z poz. 34 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2007 r. w sprawie kas rejestrujących, Spółka nie ewidencjonowała dotąd rozliczeń z pracownikami z tytułu pozostałych świadczeń za pomocą kas rejestrujących.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Spółka postępuje prawidłowo w świetle regulacji rozporządzenia z 2007 r. rejestrując częściowo odpłatne przewozy na rzecz swoich pracowników za pomocą kasy rejestrującej...

Zdaniem Wnioskodawcy, mając na uwadze opisany powyżej stan faktyczny, zgodnie z przepisami rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 czerwca 2008 r. w sprawie kas rejestrujących, jak i przepisami rozporządzenia Ministra Finansów z dnia z dnia 20 grudnia 2007r. w sprawie kas rejestrujących, obowiązującymi do 30 czerwca 2008 r., Spółka ma obowiązek ewidencjonowania za pomocą kasy rejestrującej rozliczeń z pracownikami związanych z zapewnieniem im przewozów, w związku z czym, postępowanie Spółki w tym zakresie jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 111 ust. 1 ustawy o VAT, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących. W świetle regulacji § 2 ust. 1 w związku z poz. 34 załącznika do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2007 r., dostawa towarów i świadczenie usług przez podatnika na rzecz jego pracowników do dnia 30 czerwca 2008 r. podlegało zwolnieniu z obowiązku ewidencjonowania za pomocą kas rejestrujących. Jednakże, na mocy § 4 pkt 2 powołanego rozporządzenia, powyższe zwolnienie nie miało zastosowania w sytuacji, gdy podatnik świadczył m.in. usługi przewozów regularnych i nieregularnych w samochodowej komunikacji, z wyłączeniem rozkładowych przewozów pasażerskich, za które pobierane są ceny urzędowe w wysokości ustalanej przez gminę (sklasyfikowane w ugrupowaniach 60.21.2 oraz 60.21.42 PKWiU), bez względu na wysokość osiąganych z tego tytułu obrotów.

Zgodnie z przedstawionym stanem faktycznym, Spółka wydaje pracownikom karty przejazdu uprawniające do korzystania z przejazdów autobusami „P” na trasie z miejsca zamieszkania pracownika do miejsca pracy. Według opisów na otrzymywanych przez Spółkę od „P” fakturach, stanowią one bilety komunikacji miejskiej (PKWiU 60.21.31). Spółka pobiera od pracowników częściową odpłatność z tytułu nabycia owych kart, wg uzgodnionych zasad kalkulacji, która jednakże nie pokrywa się z urzędową ceną za bilety komunikacji miejskiej na podobnej trasie.

W świetle przytoczonych regulacji, w opinii Spółki organizowanie przez nią przewozów dla pracowników, za które ponoszą oni częściową odpłatność, stanowi świadczenie usług przewozu, podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT. W konsekwencji, mając na uwadze wyłączenie zawarte w § 4 pkt 2 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących z 2007 r., Spółka obowiązana była do ewidencjonowania tych czynności za pomocą kas rejestrujących. Zważywszy, iż zastąpienie z dniem 1 lipca 2008 r. powołanego rozporządzenia nowym rozporządzeniem (adekwatne regulacje zawarte są w § 4 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia z 2008 r.) nie wpłynęło na zmianę regulacji w zakresie obowiązku ewidencji przewozów pasażerskich, również w obecnym stanie prawnym Spółka obowiązana jest do ewidencji przedmiotowych świadczeń na rzecz pracowników.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Obowiązek w zakresie prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących wynika z art. 111 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.).

W myśl ust. 1 tego przepisu, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani do prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Kwestie dotyczące między innymi zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących oraz terminów rozpoczęcia prowadzenia tej ewidencji, ustawodawca reguluje na mocy wydawanych rozporządzeń w zakresie kas rejestrujących.

W obecnym stanie prawnym obowiązują przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 czerwca 2008 r. w sprawie kas rejestrujących (Dz. U. Nr 113, poz. 720).

Nadmienić należy, iż powołane wyżej rozporządzenie weszło w życie z dniem 1 lipca 2008 r. w miejsce uprzednio obowiązującego rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2007 r. w sprawie kas rejestrujących (Dz. U. Nr 245, poz. 1807).

Stosownie do uregulowań zawartych w § 2 pkt 1 ww. rozporządzenia z dnia 27 czerwca 2008 r., zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania do dnia 31 grudnia 2008 r. sprzedaż w zakresie czynności wymienionych w załączniku do rozporządzenia.

W pozycji nr 34 tego załącznika wymieniono dostawę towarów i świadczenie usług przez podatnika na rzecz jego pracowników oraz przez spółdzielnie mieszkaniowe na rzecz członków lub innych osób, którym przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu lub które są właścicielami lokali położonych w budynkach administrowanych przez spółdzielnie mieszkaniowe, jak również przez wspólnoty mieszkaniowe na rzecz właścicieli lokali²⁾. Jednocześnie w objaśnieniach do załącznika przy oznaczeniu ²⁾ ustawodawca wskazał, iż powyższe zwolnienie nie dotyczy podatników, którzy rozpoczęli ewidencjonowanie tych usług (sprzedaży towarów) przed dniem 1 lipca 2008 r.

Na podstawie § 2 pkt 2 cytowanego powyżej rozporządzenia, do dnia 31 października 2008 r. zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania czynności objęte do dnia 30 czerwca 2008 r. zwolnieniem z obowiązku ewidencjonowania wymienione w załączniku do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2007 r. w sprawie kas rejestrujących (Dz. U. Nr 245, poz. 1807), których nie dotyczą poz. 5, 9, 15, 16, 18-20, 23 załącznika do niniejszego rozporządzenia.

Jednakże, w sytuacjach określonych w § 4 rozporządzenia, bez względu na wysokość osiągniętych obrotów, zwolnień się nie stosuje. I tak, zgodnie z § 4 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia, zwolnień z obowiązku ewidencjonowania, o których mowa w § 2 i 3, nie stosuje się bez względu na wysokość osiąganych obrotów przy świadczeniu usług przewozów regularnych i nieregularnych pasażerskich w samochodowej komunikacji, z wyjątkiem przewozów, o których mowa w poz. 6 i 7 załącznika do rozporządzenia, czyli:

• ex 60.21.2– przewozy miejskie rozkładowe pasażerskie, inne niż kolejowe, za które pobierane są ceny urzędowe ustalone przez gminę (Radę) lub związek komunalny
,
• ex 60.21.42– przewozy rozkładowe pasażerskie pozostałe, gdzie indziej niesklasyfikowane, za które pobierane są ceny urzędowe w wysokości ustalonej przez gminę (Radę) lub związek komunalny
.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca zawarł z firmą świadczącą usługi przewozu osób umowy na przewozy pracownicze. W związku z organizacją przewozów, pracownicy Spółki, korzystają z przewozów za częściową odpłatnością. Należy więc stwierdzić, iż Wnioskodawca dokonuje nabycia, a następnie sprzedaży (częściowej) usług przewozów pracowniczych swoim pracownikom.

Z art. 8 ust. 1 powołanej ustawy wynika, iż przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

W praktyce uznaje się za prawidłową sytuację, w której częściowe koszty niektórych usług, mogą być w ramach zawartych umów przenoszone na faktycznego odbiorcę tych usług. Jest to możliwe, gdy wynika to wprost z umowy zawartej między stronami, cena odsprzedawanej usługi nie zmienia się w stosunku do kosztów jej zakupu oraz podmiot, który dokonuje sprzedaży, występuje w imieniu własnym.

Regulacje w przedmiotowej kwestii zawarto w VI Dyrektywie Rady z dnia 17 maja 1977 r. (Dz. U. UE L z 1977 r., Nr 145/1 ze zm.), jak i w obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywie Rady Nr 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L z 2006 r., Nr 347/1 ze zm.).

Stosownie do dyspozycji przepisu art. 28 Dyrektywy z 2006 r., w przypadku, gdy podatnik działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług przyjmuje się, że podatnik ten sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Mając na uwadze powyższe przepisy należy stwierdzić, iż w przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawca jest uważany za podmiot dokonujący sprzedaży usług transportu osób (przewóz pracowników). Znajdzie więc zastosowane § 4 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących, zgodnie z którym przedmiotowe usługi nie korzystają ze zwolnienia z obowiązku ich ewidencjonowania za pomocą kasy rejestrującej. Zainteresowany ma więc obowiązek ewidencjonowania usług przewozów pracowniczych za pomocą kasy rejestrującej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej – powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska Nr 10, 70-561 Szczecin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.