INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 15 września 2008r. (data wpływu do tut. BKIP - 23 września 2008 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów naliczonego podatku VAT związanego z wydatkami na reprezentację - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 września 2008r. wpłynął do tut. BKIP ww. wniosek, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów naliczonego podatku VAT związanego z wydatkami na reprezentację.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka jest podmiotem wchodzącym w skład międzynarodowej grupy zajmującej się produkcją najwyższej jakości materiałów ogniotrwałych. W związku z prowadzoną działalnością gospodarczą i w celu uzyskiwania przychodów Spółka nabywa towary i usługi wykorzystywane na cele reprezentacji. Z uwagi na fakt, iż przedmiotowe koszty reprezentacji, np. wydatki na zakup usług gastronomicznych związanych ze spotkaniami z klientami i potencjalnymi klientami nie stanowią kosztów uzyskania przychodów dla celów podatku dochodowego zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 46 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: ustawa o POOP), Spółka na podstawie art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku VA7, nie dokonuje odliczenia kwoty podatku naliczonego związanego z nabyciem towarów i usług przeznaczonych na cele reprezentacji.

Zgodnie z tym przepisem odliczenie podatku naliczonego nie przysługuje Spółce, ponieważ analizowane wydatki nie są kosztami podatkowymi. Art. 88 ust. 3 pkt 3 ustawy o VAT nie znajduje zastosowania w tej sytuacji, ponieważ ewentualne wydanie towarów na cele reprezentacji nie jest opodatkowane (wydanie takie jest dokonywane na cele ściśle związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa, a więc w świetle art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy o VAT nie może być opodatkowane). W konsekwencji, zdaniem Spółki, nieodliczony (nieodliczalny) podatek VAT związany z wydatkami na reprezentację jest kosztem uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. a) tiret drugie ustawy o POOP.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy nieobliczalny podatek VAT związany z wydatkami na reprezentację jest kosztem uzyskania przychodów...

Zdaniem wnioskodawcy, podatek VAT związany z wydatkami na reprezentację jest kosztem uzyskania przychodów, co wynika wprost z art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. a) tiret drugie ustawy o PDOP. W świetle tego przepisu, kosztem uzyskania przychodów jest podatek naliczony w części, w której - zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług - podatnikowi nie przysługuje obniżenie lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług, jeżeli naliczony podatek nie powiększa wartości środka trwałego bądź wartości niematerialnej i prawnej. Skoro zgodnie z art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, Spółka nie mogła odliczyć VAT od nabycia towarów i usług, których nabycie nie stanowiło kosztu uzyskania przychodów (m. in. wydatki na reprezentację), to ten nieodliczalny VAT jest kosztem. Wskazuje na to wykładnia językowa art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. a tiret drugie ustawy o PDOP, która jest stosowana zawsze na pierwszym miejscu (przed wykładnią celowościową czy systemową). Przepis jest jasny i nie zostawia pola do innej interpretacji.

Porządkowo jedynie należy wskazać, że przepisy art. 16 ust. 1 pkt 28 i pkt 46 lit. a tiret drugie ustawy o PDOP nie mają ze sobą żadnego związku i odnoszą się do odrębnych sytuacji. Pierwszy z nich odnosi się jedynie do wydatków na reprezentację i dotyczy kwot netto wydanych na zakup towarów i usług. Drugi natomiast, wskazuje wprost, w jakich przypadkach podatek naliczony może stanowić koszt podatkowy. W przedstawionej sytuacji spełnione są wszelkie przesłanki zakwalifikowania naliczonego podatku od towarów i usług do kosztów uzyskania przychodów. Przepisy dotyczące wydatków na reprezentację nie mają zastosowania do VAT naliczonego, ponieważ dotyczą kosztów reprezentacji rozumianych jako kwoty netto. Innymi słowy, bez znaczenia w sprawie jest fakt, że wydatki na reprezentację na podstawie innego przepisu podatkowego nie mogą być uznane za koszty podatkowe, bowiem o tym, jaki podatek naliczony Spółka może uznać za koszt uzyskania przychodów decyduje inny przepis ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, tj. art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. a.

Analogiczne do podejścia Spółki stanowisko zajmują wszyscy Dyrektorzy Izb Skarbowych wydający interpretacje indywidualne w imieniu Ministra Finansów, w tym również tut. organ podatkowy do którego skierowany jest niniejszy wniosek. W decyzji z 19 lutego 2008r. (sygn. IBPB3/4-23-B9/08/NG/KAN-10S9/08) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach potwierdzając stanowisko podatnika stwierdził, ze jeśli Bank nie ma - na podstawie przepisów o podatku od towarów i usług - prawa do odliczenia podatku naliczonego przy zakupie towarów i usług przeznaczonych na cele reprezentacji (w tym alkoholu), to tym samym wypełnia hipotezę normy z art. 16 ust. 1 pkt 4-6 lit. a tiret drugi z konsekencją zastosowania się przez Bank do dyspozycji tej normy - czyli zaliczenia VAT naliczonego do podatkowych kosztów uzyskania przychodów. Analogiczne stanowisko prezentuje w decyzji z 14- maja 200B r. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie (sygn. IP-PB3-4-23-302/08-.2/EGH, wskazując, iż W przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych ustawodawca nie uzależnił prawa do zaliczenia nieodliczonego podatku VAT do kosztów uzyskania przychodów od kwalifikacji wydatków. Prawo zaliczenia podatku naliczonego do kosztów uzyskania przychodów dotyczy zarówno wydatku, który stanowi koszt uzyskania przychodów jak i wydatku, który kwalifikowany jest jako nie stanowiący kosztu uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Identycznie uznają Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy (decyzja z 17 marca 2008 r., sygn. ITPB3/4-23-60/08/MT) oraz Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu (decyzja z 14- lutego 2008 r., sygn. ILPB3/4-23-24-/07-2/MC), a tak Drugi Mazowiecki Urząd Skarbowy w Warszawie (pismo z 2 kwietnia 2007 r., sygn. 14-72/ ROP 1/4-23-69/07/KUKM) oraz Pierwszy Mazowiecki Urząd Skarbowy w Warszawie (pismo z 29 stycznia 2007 r. sygn.14-71/DPD1/4-23-1S1/06/KK). Również Minister Finansów w niepublikowanym piśmie z 7 marca 2008 r. skierowanym do Dyrektora Izby Skarbowej w Krakowie (sygn.DD6-B213-30/0RK/O8/112), przewidzianym do publikacji w Biuletynie Skarbowym, stwierdził ze koszty reprezentacji nie są kosztem uzyskania przychodów, ale naliczony podatek VAT jest kosztem podatkowym w tej części, w której zgodnie z przepisami o VAT podatników nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku VAT.

Reasumując, naliczony podatek od towarów i usług, związany z wydatkami poniesionymi na reprezentację Spółki niestanowiącymi kosztów podatkowych na mocy art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o POOP można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. a tiret drugie tej ustawy. Spółka wnosi o potwierdzenie jej stanowiska w tej sprawie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10. 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.