INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 22 września 2008 r. (data wpływu 23 września 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie momentu zaliczenia w koszty uzyskania przychodów dokonanego odpisu aktualizującego wartość należności – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 września 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie momentu zaliczenia w koszty uzyskania przychodów dokonanego odpisu aktualizującego wartość należności.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący opis zdarzenia przyszłego.

Spółka od 2001 r. nawiązała współpracę z X S.A. polegającą na świadczeniu usług naprawy wałów. Wszystkie wykonane usługi były potwierdzane comiesięcznymi fakturami VAT. X S.A. pomimo ogłoszenia upadłości na podstawie Postanowienia Sądu Rejonowego z dnia 21.05.2002 r. nadal regulowała swoje comiesięczne zobowiązania wobec Spółki. Problem zaczął się na przełomie 2005 - 2006 roku, kiedy to X S.A. w upadłości zaprzestała regulowania swoich zobowiązań wobec Spółki. Za usługi naprawy wałów w okresie od maja 2005 r. do grudnia 2005 r. X S.A. nie zapłaciła Spółce, a Spółka od 2006 r. zaprzestała wykonywania usług. Pomimo wezwań do zapłaty X S.A. nie uregulowała swoich zobowiązań.

W 2006 r. Syndyk Masy Upadłości umieścił wierzytelność Spółki w planie podziału wierzytelności kategorii II. Spółka zgłosiła swoje wierzytelności w kwocie 723.964,00 zł brutto (w tym 593.413,11 zł netto plus VAT 130.550,89 zł). W 2006 r. na wymienione należności zgodnie z przepisami ustawy o rachunkowości dokonała odpisu aktualizującego w kwocie 723.964,00 zł. Odpis ten nie zaliczono do kosztów uzyskania przychodów w świetle ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Wierzytelność została ujęta w planie podziału funduszy masy upadłości X S.A. Postanowieniem Sądu Rejonowego z dnia 26.05.2008 r. zatwierdzono plan podziału wierzytelności kategorii II złożony przez syndyka w dniu 11.07.2006 r., albowiem zarzuty wierzycieli zostały prawomocnie rozstrzygnięte. Powyższe postanowienie Spółka otrzymała 28.07.2008 r. Z planu podziału wynika, że z wierzytelności uznanej w kwocie 723.964,00 zł według kategorii II do zaspokojenia przypada 8%, tj. 57.917,12 zł.

A więc 92% wierzytelności Spółki uległo redukcji, tj. 666.046,88 zł brutto (545.940,06 netto plus 120.046,88 VAT). W związku z powyższym, po uprawomocnieniu się postanowienia o zatwierdzeniu planu podziału wierzytelności Spółka w rozliczeniu podatku dochodowego od osób prawnych za 2008 r. chce zaliczyć w ciężar kosztów uzyskania przychodów tę część wierzytelności, która została nie zaspokojona (umorzona). W ciężar uzyskania przychodów spółka chce zaliczyć kwotę netto umorzonej wierzytelności w kwocie 545.940,06 zł.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 26a oraz ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych Spółka może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w 2008 r. odpis aktualizujący należność w kwocie netto 545.940,06 zł nie zaspokojonego długu w wyniku otrzymania prawomocnego postanowienia o zatwierdzeniu planu podziału wierzytelności...

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. W art. 16 ust. 1 pkt 26a ustawy zapisano, iż nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów aktualizujących wartość należności, z tym że kosztem uzyskania przychodów są odpisy aktualizujące wartość należności, określone w ustawie o rachunkowości, od tej części należności, która była uprzednio zaliczona na podstawie art. 12 ust. 3 do przychodów należnych, a ich nieściągalność została uprawdopodobniona na podstawie ust. 2a pkt 1.

Spółka uważa, że wyżej wymienione przesłanki zostały spełnione. Przychody w kwocie 593.413,11 zł netto były uprzednio zaliczone do przychodów należnych, VAT należny w kwocie 130.550,89 zł nie był przychodem należnym. Odpis aktualizujący został dokonany w 2006 r. w oparciu o przesłanki wynikające z art. 35b pkt 1 - 5 ustawy o rachunkowości. Nieściągalność należności została uprawdopodobniona na podstawie art. 16 ust. 2a, gdyż dłużnik jest w stanie upadłości i w oparciu o prawo upadłościowe zatwierdził postanowieniem sądu w 2008 r. plan podziału wierzytelności. Z chwilą uprawomocnienia się postanowienia o zatwierdzeniu planu podziału, efektem którego jest częściowa (92 %) redukcja długu, Spółka uważa, że ma prawo zaliczyć nie zaspokojoną część wierzytelności do kosztów uzyskania przychodów w 2008 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Przepis art. 16 ust. 1 pkt 26a tej ustawy, stanowi, iż nie uważa się za koszt uzyskania przychodów odpisów aktualizujących, z tym że kosztem uzyskania przychodów są odpisy aktualizujące wartość należności, określone w ustawie o rachunkowości, od tej części należności, która była uprzednio zaliczona na podstawie art. 12 ust. 3 do przychodów należnych, a ich nieściągalność została uprawdopodobniona na podstawie ust. 2a pkt 1.

W myśl art. 16 ust. 2a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nieściągalność wierzytelności uznaje się za uprawdopodobnioną w przypadku określonym w ust. 1 pkt 26a, w szczególności jeżeli:

1. dłużnik zmarł, został wykreślony z ewidencji działalności gospodarczej, postawiony w stan likwidacji lub została ogłoszona jego upadłość obejmująca likwidację majątku, albo
2. zostało wszczęte postępowanie upadłościowe z możliwością zawarcia układu w rozumieniu przepisów prawa upadłościowego i naprawczego lub na wniosek dłużnika zostało wszczęte postępowanie ugodowe w rozumieniu przepisów o restrukturyzacji finansowej przedsiębiorstw i banków, albo
3. wierzytelność została potwierdzona prawomocnym orzeczeniem sądu i skierowana na drogę postępowania egzekucyjnego, albo
4. wierzytelność jest kwestionowana przez dłużnika na drodze powództwa sądowego.

Jednocześnie na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 20 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wierzytelności odpisanych jako przedawnione.

Aby więc przewidziane ustawą o rachunkowości odpisy aktualizujące wartość należności, mogły być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu cyt. art. 16 ust. 1 pkt 26a, należności te powinny być uprzednio zaliczone do przychodów należnych na podstawie art. 12 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz nieściągalność wierzytelności musi być uprawdopodobniona. Nie może to być wierzytelność, która uległa przedawnieniu.

Innymi słowy, co prawda z chwilą uprawdopodobnienia tego typu wierzytelności jako nieściągalnej (np. w sposób określony cyt. przepisem art. 16 ust. 2a pkt 1 ww. ustawy), podatnik ma prawo (a nie obowiązek) zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów przedmiotowych odpisów, jednak nie oznacza to, że może tego dokonać w każdym innym czasie.

Z opisu przedstawionego we wniosku wynika, iż Spółka w 2006 r. zgłosiła wierzytelność w kwocie 723.964,00 zł brutto, która została umieszczona przez syndyka w planie podziału funduszu masy upadłości X S.A. W tym samym roku Spółka dokonała, zgodnie z przepisami ustawy o rachunkowości, odpisu aktualizującego na ww. należności. Odpis ten nie został zaliczony do kosztów uzyskania przychodów w świetle ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Spółka wskazała, iż należności w kwocie 593.413,11 zł netto zostały zaliczone do przychodów należnych.

Plan podziału wierzytelności złożony przez syndyka zatwierdzony został Postanowieniem Sądu Rejonowego z dnia 26.05.2008 r., które Spółka otrzymała 28.07.2008 r. Z planu podziału wynika, że z wierzytelności Spółki uznanej w kwocie 723.964,00 zł według kategorii II do zaspokojenia przypadło 8%, tj. 57.917,12 zł. Zatem, 92% wierzytelności Spółki uległo redukcji, tj. 666.046,88 zł brutto (545.940,06 netto plus 120.046,88 VAT).

Mając na uwadze powyższe, momentem, w którym Spółka mogła zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów odpisy aktualizujące wartość należności odpisanych jako nieściągalne, był 2006 rok. W tym bowiem roku dokonano zgodnie z przepisami ustawy o rachunkowości, odpisu aktualizującego na ww. należności. Nieściągalność przedmiotowych wierzytelności na podstawie art. 16 ust. 2a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych została już wcześniej uprawdopodobniona postanowieniem Sądu Rejonowego z dnia 21.05.2002 r. o ogłoszeniu upadłości X S.A.

Reasumując, Spółka nie może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w 2008 r. odpis aktualizujący należność w kwocie netto 545.940,06 zł nie zaspokojonego długu w wyniku otrzymania prawomocnego postanowienia o zatwierdzeniu planu podziału wierzytelności.

Powyższej interpretacji udzielono na podstawie zdarzenia przyszłego opisanego w złożonym w dniu 23 września 2008 r. wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej. Dokumenty dołączone do wniosku nie podlegały analizie i weryfikacji celem wydania interpretacji indywidualnej.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.