INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 23 września 2008 r. (data wpływu 02.10.2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie odpisów amortyzacyjnych od okresowo nieużytkowanych środków trwałych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 02 października 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie odpisów amortyzacyjnych od okresowo nieużytkowanych środków trwałych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący opis zdarzenia przyszłego.

Głównym przedmiotem działalności X S.A. (dalej: X, Spółka) jest wydobycie i przetwarzanie rud metali oraz sprzedaż wyprodukowanej miedzi, metali szlachetnych i pozostałych metali nieżelaznych.

Stosowany w spółce złożony proces produkcyjny powoduje powstanie produktu ubocznego, tj. kwasu siarkowego, przy czym brak możliwości zagospodarowania lub sprzedaży ww. kwasu wytworzonego w hutach X powodowałby wstrzymanie produkcji.

Od marca 2006 r. w związku z uruchomieniem w jednym z oddziałów Spółki (oddziały X są wpisanymi do Krajowego Rejestru Sądowego jednostkami działającymi według zasad pełnego wewnętrznego rozrachunku gospodarczego, sporządzającymi bilans, rachunek zysków i strat oraz rachunek przepływów pieniężnych na zasadach ogólnych) procesu wzbogacania koncentratu kwasem siarkowym oddano do użytkowania instalację do modyfikacji rudy.

Środki trwałe wchodzące w skład tej instalacji są kompletne, zdatne do użytku w prowadzonej przez Spółkę działalności gospodarczej oraz zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych.

W związku z atrakcyjnymi cenami kwasu siarkowego na rynku zewnętrznym przeprowadzono analizy ekonomiczne i technologiczne opłacalności sprzedaży kwasu kosztem zatrzymania procesu modyfikacji wzbogacania rudy, które wykazały znaczące korzyści ze sprzedaży dodatkowych ilości kwasu siarkowego (sprzedaż kwasu jest efektywniejsza niż zagospodarowanie w procesie produkcji). Powyższe było podstawą podjęcia w bieżącym roku decyzji o wstrzymaniu (bezterminowo) pracy instalacji do wzbogacania rudy kwasem i przeznaczenia uzyskiwanych w procesie produkcyjnym nadwyżek kwasu siarkowego do sprzedaży. Ewentualna zmiana sytuacji na rynku będzie stanowiła podstawę do zmiany decyzji i wznowienia użytkowania instalacji.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy w opisanym stanie faktycznym Spółka winna zaprzestać amortyzowania środków trwałych od miesiąca następującego po miesiącu, w którym okresowo zaprzestano ich użytkowania...
2. Jeżeli nie, to czy dokonane odpisy amortyzacyjne od tego miesiąca będą stanowiły koszty uzyskania przychodów...

Zdaniem Wnioskodawcy, w myśl art. 15 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a – 16m, z uwzględnieniem art. 16.

Zgodnie z art. 16a ust. 1 pkt 1-3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie. Kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania: budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością, maszyny, urządzenia i środki transportu, inne przedmioty – o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Jak stanowi art. 16h ust. 1 pkt 1 ww. ustawy odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 16k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji, z zastrzeżeniem art. 16e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których zgodnie z art. 16 ust. 1 nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Z kolei na podstawie art. 16c pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych amortyzacji nie podlegają składniki majątku, które nie są używane na skutek zaprzestania działalności, w której te składniki były używane; w tym przypadku składniki te nie podlegają amortyzacji od miesiąca następującego po miesiącu, w którym zaprzestano tej działalności – zwane odpowiednio środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Z zestawienia wyżej przywołanych przepisów wynika, że brak jest podstaw prawnych w przepisach podatkowych do zaprzestania amortyzowania czasowo wyłączonych z używania środków trwałych, jeżeli podatnik nie zaprzestał wykonywania działalności gospodarczej, w której składniki te były używane.

Według Europejskiej Klasyfikacji Działalności (EKD), za „jednostki rodzaju działalności” uważa się część albo części przedsiębiorstwa, jeżeli są one związane z realizacją pojedynczej działalności, którą charakteryzuje rodzaj produkowanych wyrobów i świadczonych usług lub zastosowany, zasadniczo identyczny, proces produkcyjny.

W sytuacji występującej w X (opisanej w stanie faktycznym) nie uległ zmianie rodzaj produkowanych wyrobów, w sposób zasadniczy nie uległ zmianie również proces produkcyjny, nie można więc mówić o zmianie rodzaju prowadzonej działalności, tym samym X zobowiązany jest do kontynuowania odpisów amortyzacyjnych. Dokonane odpisy amortyzacyjne, jako że dokonywane są zgodnie z art. 16a - 16m, a ponadto w opisanym przypadku brak jest negatywnych wyłączeń z art. 16, stosownie do postanowień art. 15 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowią koszty uzyskania przychodów.

Odpisy te będą stanowiły koszty uzyskania przychodów również w sytuacji, gdy do zakończenia okresu podatkowego amortyzowania Spółka nie wznowi ich użytkowania z przyczyn opisanych na wstępie, bowiem wszelkie poczynania Spółki w tym zakresie mają na celu osiąganie przychodów oraz zabezpieczenie źródła przychodów podlegających opodatkowaniu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy opisu zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie informuje się, iż w zakresie stanu faktycznego została wydana odrębna interpretacja w dniu 23 grudnia 2008 r. nr ILPB3/423-635/08-2/ŁM.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.